Rannsakar reykvískar rætur sínar Sylvía Hall skrifar 20. júní 2019 15:14 Ísfirski listamaðurinn Gunnar Jónsson. Framundan er síðasta sýningarhelgi sýningar Gunnars Jónssonar GRÖF í D-sal Listasafns Reykjavíkur í Hafnarhúsinu. Á sýningunni leitast Gunnar Jónsson við að skoða reykvískar rætur sínar en Gunnar er fæddur í Reykjavík árið 1988 og hefur nánast allt sitt líf, utan þess tíma sem hann stundaði listnám, búið á Ísafirði en föðurættin hans er öll úr Reykjavík. Heitið á sýningunni er vísun í bóndabæinn Gröf í Grafarholti sem vegfarendur um Vesturlandsveg kannast við fyrir trampólínið sem prýðir húsið. Það var langalangafi hans Steindór Björnsson sem keypti Gröf og byggði sér bú þar og keypti síðar meir jörðina Holt sem tvinnar saman Grafarholt. D-salnum í Hafnarhúsinu er skipt í tvo jafna hluta á sýningunni GRÖF. Öðru megin er videóloftmynd tekin í lágflugi af völdum stöðum í Reykjavík. Að handan berast tónar frá öðru vídeói, sem er upptaka af tónlistarflutningi; impróvisasjón við loftmyndina í flutningi píanóleikarans Tómasar Jónssonar og bassaleikarans Valdimars Olgeirssonar.Í þeim sal er einnig nótnaskriftin sem stýrði spunanum en hana samdi Gunnar í samvinnu við Kristinn Gauta Einarsson og Valdimar Olgeirsson við laglínu eftir ömmu hans, Steinunni Maríu Steindórsdóttur. Nóturnar og leiðbeiningarnar gefa hljóðfæraleikurunum svigrúm til túlkunar sem þýðir að ef verkið er flutt aftur yrði það hljómlíkt en á sama tíma allt annað. Í vídeóverkinu er dróna flogið yfir Reykjavík og komið við á þeim helstu stöðum sem föðurætt Gunnars bjó í Reykjavík og Gunnar sjálfur þegar hann var við nám í Listaháskóla Íslands. Verkið er uppfullt af vísunum í sögur af föðurætt listamannsins þar sem tvinnað er saman borgarlandslaginu við íbúa þess. Gegnumgangandi laglínan í spunaverkinu sem amma Gunnars samdi á unglingsárum hljómar undir og er rauði þráðurinn í gegnum verkið.Það er víða komið við og á einum stað í verkinu er flogið er yfir Laugarveg þar sem föðurafi Gunnars, Sigurpáll Jónsson, bjó um tíma. Á þeim stað í vídeóinu má greina vísun í verk Richards Wagner en Sigurpáll hafði sérstakt dálæti á Wagner og hann og félagar hans áttu það til og hittast og hlusta á þetta dramatíska tónskáld þegar sérlega vel lá á þeim.Gunnar segir innblástur verksins koma frá því að lifa með þessu tvö rými í sjálfum sér, þessa tvo heima sem eru annars vegar Ísfirðingurinn og hins vegar Reykvíkingurinn. Verkið er afar persónulegt því hann fær þarna tækifæri til að kynnast ættarsögu sinni betur og segja frá henni um leið. Á sama tíma leiðir hann fólk inn í hugrenningatengsl við borgarskipulag og tvískiptingu landsins. Í huga Gunnars spegla þessi tvö rými hugarástand þjóðarinnar, þar sem búa tvö rými landsbyggðin og höfuðstaðurinn. Í verkinu má skynja að listamaðurinn trúi því að þegar þessir tveir hlutar ná að spila vel saman þá gerist eitthvað spennandi sem vert er að staldra við og hlusta á. Ísafjarðarbær Menning Reykjavík Mest lesið „Svo góð tilfinning að endurheimta sjálfa sig“ Tónlist Fékk að heyra að konur ættu ekki heima á sjó Lífið Kosningavökur frambjóðenda: Hvar verða mestu fagnaðarlætin? Lífið Segir brjóst myndast við mikla bjórdrykkju Lífið „Tilfinningaþrungið að fá að fylgja myndinni í flík sem þessari“ Tíska og hönnun Fréttatía vikunnar: Kosningar, eldgos og meistarar Lífið The Lazarus Project: Varúð, veldur svefnleysi Gagnrýni Frambjóðendum gekk misvel í hraðaspurningum Lífið Erna Ómars er borgarlistamaður Reykjavíkur Menning Af vængjum fram: Grínaðist alltaf með að láta húðflúra einstefnuskilti á rassgatið Lífið Fleiri fréttir Erna Ómars er borgarlistamaður Reykjavíkur „Svolítið eins og að standa nakinn inni í vita“ Líf og fjör á Grímunni Ást Fedru og Saknaðarilmur fengu fern Grímuverðlaun hver Margrét Helga hlýtur heiðursverðlaun Grímunnar „Leikmyndin er auðvitað algjört rusl“ Gríman 2024: Saknaðarilmur hlaut flestar tilnefningar Barbara Hannigan stjórnar Sinfóníuhljómsveitinni Bergur Þór nýr leikhússtjóri Leikfélags Akureyrar Nóbelsverðlaunahafinn Alice Munro er látin Fjögurra ára rússíbanareið að baki Sjá meira
Framundan er síðasta sýningarhelgi sýningar Gunnars Jónssonar GRÖF í D-sal Listasafns Reykjavíkur í Hafnarhúsinu. Á sýningunni leitast Gunnar Jónsson við að skoða reykvískar rætur sínar en Gunnar er fæddur í Reykjavík árið 1988 og hefur nánast allt sitt líf, utan þess tíma sem hann stundaði listnám, búið á Ísafirði en föðurættin hans er öll úr Reykjavík. Heitið á sýningunni er vísun í bóndabæinn Gröf í Grafarholti sem vegfarendur um Vesturlandsveg kannast við fyrir trampólínið sem prýðir húsið. Það var langalangafi hans Steindór Björnsson sem keypti Gröf og byggði sér bú þar og keypti síðar meir jörðina Holt sem tvinnar saman Grafarholt. D-salnum í Hafnarhúsinu er skipt í tvo jafna hluta á sýningunni GRÖF. Öðru megin er videóloftmynd tekin í lágflugi af völdum stöðum í Reykjavík. Að handan berast tónar frá öðru vídeói, sem er upptaka af tónlistarflutningi; impróvisasjón við loftmyndina í flutningi píanóleikarans Tómasar Jónssonar og bassaleikarans Valdimars Olgeirssonar.Í þeim sal er einnig nótnaskriftin sem stýrði spunanum en hana samdi Gunnar í samvinnu við Kristinn Gauta Einarsson og Valdimar Olgeirsson við laglínu eftir ömmu hans, Steinunni Maríu Steindórsdóttur. Nóturnar og leiðbeiningarnar gefa hljóðfæraleikurunum svigrúm til túlkunar sem þýðir að ef verkið er flutt aftur yrði það hljómlíkt en á sama tíma allt annað. Í vídeóverkinu er dróna flogið yfir Reykjavík og komið við á þeim helstu stöðum sem föðurætt Gunnars bjó í Reykjavík og Gunnar sjálfur þegar hann var við nám í Listaháskóla Íslands. Verkið er uppfullt af vísunum í sögur af föðurætt listamannsins þar sem tvinnað er saman borgarlandslaginu við íbúa þess. Gegnumgangandi laglínan í spunaverkinu sem amma Gunnars samdi á unglingsárum hljómar undir og er rauði þráðurinn í gegnum verkið.Það er víða komið við og á einum stað í verkinu er flogið er yfir Laugarveg þar sem föðurafi Gunnars, Sigurpáll Jónsson, bjó um tíma. Á þeim stað í vídeóinu má greina vísun í verk Richards Wagner en Sigurpáll hafði sérstakt dálæti á Wagner og hann og félagar hans áttu það til og hittast og hlusta á þetta dramatíska tónskáld þegar sérlega vel lá á þeim.Gunnar segir innblástur verksins koma frá því að lifa með þessu tvö rými í sjálfum sér, þessa tvo heima sem eru annars vegar Ísfirðingurinn og hins vegar Reykvíkingurinn. Verkið er afar persónulegt því hann fær þarna tækifæri til að kynnast ættarsögu sinni betur og segja frá henni um leið. Á sama tíma leiðir hann fólk inn í hugrenningatengsl við borgarskipulag og tvískiptingu landsins. Í huga Gunnars spegla þessi tvö rými hugarástand þjóðarinnar, þar sem búa tvö rými landsbyggðin og höfuðstaðurinn. Í verkinu má skynja að listamaðurinn trúi því að þegar þessir tveir hlutar ná að spila vel saman þá gerist eitthvað spennandi sem vert er að staldra við og hlusta á.
Ísafjarðarbær Menning Reykjavík Mest lesið „Svo góð tilfinning að endurheimta sjálfa sig“ Tónlist Fékk að heyra að konur ættu ekki heima á sjó Lífið Kosningavökur frambjóðenda: Hvar verða mestu fagnaðarlætin? Lífið Segir brjóst myndast við mikla bjórdrykkju Lífið „Tilfinningaþrungið að fá að fylgja myndinni í flík sem þessari“ Tíska og hönnun Fréttatía vikunnar: Kosningar, eldgos og meistarar Lífið The Lazarus Project: Varúð, veldur svefnleysi Gagnrýni Frambjóðendum gekk misvel í hraðaspurningum Lífið Erna Ómars er borgarlistamaður Reykjavíkur Menning Af vængjum fram: Grínaðist alltaf með að láta húðflúra einstefnuskilti á rassgatið Lífið Fleiri fréttir Erna Ómars er borgarlistamaður Reykjavíkur „Svolítið eins og að standa nakinn inni í vita“ Líf og fjör á Grímunni Ást Fedru og Saknaðarilmur fengu fern Grímuverðlaun hver Margrét Helga hlýtur heiðursverðlaun Grímunnar „Leikmyndin er auðvitað algjört rusl“ Gríman 2024: Saknaðarilmur hlaut flestar tilnefningar Barbara Hannigan stjórnar Sinfóníuhljómsveitinni Bergur Þór nýr leikhússtjóri Leikfélags Akureyrar Nóbelsverðlaunahafinn Alice Munro er látin Fjögurra ára rússíbanareið að baki Sjá meira