Fyrst Ronaldo og svo Ragnar Tómas Þór Þórðarson skrifar 23. nóvember 2017 07:00 Við Íslendingar þurfum oftast sundrung til þess að geta staðið saman. Við höfum ekki staðið saman undanfarnar vikur og mánuði enda frekar ljótar kosningar að baki og stjórnarmyndunarviðræður í gangi. Þar er ekki bara lítil samstaða á milli fólksins í landinu heldur bara engin innan sumra flokkanna sem ætla sér að reyna að stjórna landinu saman. Bara geggjuð staða í gangi. Ætli frægasti ekki frægi maður landsins síðustu daga, viðskiptafræðingurinn Ragnar Önundarson, hafi verið orðinn svona þreyttur á þessari sundrung þjóðarinnar að hann ákvað að kippa því í liðinn með einni Facebook-færslu? Nei, auðvitað ekki. Hann er bara miðaldra hvítur karlmaður sem telur sig mega segja hvað sem hann vill. Þessi ævintýralega heimskulegu fornaldarummæli hans um þingkonuna ágætu úr Árbænum sameinuðu samt þjóðina í rúmlega eina kvöldstund. Öll gleymdum við hvað við hötum þennan og hinn stjórnmálaflokk og verðandi jólastressið var hvergi í huga neins. Öll sameinuðumst við að vera reið út í Ragnar. Eða svona flest allavega. Við erum alveg rosalega góð sem þjóð í að tryllast út í þá sem vilja okkur illt, hvort sem það er misskilið eða ekki. Gleymum ekki þegar Cristiano Ronaldo, sá annars dýrkaði og dáði fótboltamaður, gerði lítið úr Aroni Einari Gunnarssyni á EM í fyrra. Þá varð Ronaldo óvinur þjóðar enda skal koma fram af sæmd við fyrirliða íslensku þjóðarinnar. Hvort sem það er Ronaldo eða Ragnar þá þýðir ekkert að fara upp á móti íslensku þjóðinni þegar hún stendur saman. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Tómas Þór Þórðarson Mest lesið Er kominn tími á Útlendingafrí? Marion Poilvez Skoðun 1. maí er líka fyrir fatlað fólk! Geirdís Hanna Kristjánsdóttir Skoðun Janus og jakkalakkarnir Óskar Guðmundsson Skoðun Verkalýðshreyfingin á næsta leik í Evrópuumræðunni Dagbjört Hákonardóttir Skoðun Immigrant Women: Essential Workers, Rising Voices on Labor Day Maru Alemán Skoðun Á milli steins og sleggju Heinemann Ólafur Stephensen Skoðun Hvað ert þú að gera? Eiður Welding Skoðun Samtalið um dauðann veldur okkur óöryggi Ingrid Kuhlman Skoðun Allir eiga rétt á virku lífi — líka fatlað fólk Anna Margrét Bjarnadóttir Skoðun Börnin á Gasa Ebba Margrét Magnúsdóttir Skoðun
Við Íslendingar þurfum oftast sundrung til þess að geta staðið saman. Við höfum ekki staðið saman undanfarnar vikur og mánuði enda frekar ljótar kosningar að baki og stjórnarmyndunarviðræður í gangi. Þar er ekki bara lítil samstaða á milli fólksins í landinu heldur bara engin innan sumra flokkanna sem ætla sér að reyna að stjórna landinu saman. Bara geggjuð staða í gangi. Ætli frægasti ekki frægi maður landsins síðustu daga, viðskiptafræðingurinn Ragnar Önundarson, hafi verið orðinn svona þreyttur á þessari sundrung þjóðarinnar að hann ákvað að kippa því í liðinn með einni Facebook-færslu? Nei, auðvitað ekki. Hann er bara miðaldra hvítur karlmaður sem telur sig mega segja hvað sem hann vill. Þessi ævintýralega heimskulegu fornaldarummæli hans um þingkonuna ágætu úr Árbænum sameinuðu samt þjóðina í rúmlega eina kvöldstund. Öll gleymdum við hvað við hötum þennan og hinn stjórnmálaflokk og verðandi jólastressið var hvergi í huga neins. Öll sameinuðumst við að vera reið út í Ragnar. Eða svona flest allavega. Við erum alveg rosalega góð sem þjóð í að tryllast út í þá sem vilja okkur illt, hvort sem það er misskilið eða ekki. Gleymum ekki þegar Cristiano Ronaldo, sá annars dýrkaði og dáði fótboltamaður, gerði lítið úr Aroni Einari Gunnarssyni á EM í fyrra. Þá varð Ronaldo óvinur þjóðar enda skal koma fram af sæmd við fyrirliða íslensku þjóðarinnar. Hvort sem það er Ronaldo eða Ragnar þá þýðir ekkert að fara upp á móti íslensku þjóðinni þegar hún stendur saman.