Boltinn elti hugi þátttakenda Gunnþóra Gunnarsdóttir skrifar 27. maí 2016 10:45 Þeir þátttakendur sem sjást á þessari mynd heita Ceniza, Diana, Lilian, Irena og Zane. Mynd/Guðrún Thors Auðvitað er algengt að leikhúsið sé notað sem spegill á samfélagið og í þessu tilfelli eru það borgararnir sem fengu tækifæri til að velta upp spurningum um samfélagið,“ segir Vala Höskuldsdóttir um sýninguna Borgarasviðið – leiðsögn fyrir innfædda – sem frumsýnd verður í kvöld á vegum Menningarfélags Akureyrar. Þar er Vala annar tveggja listrænna stjórnenda, hinn er Aude Busson. „Aðaláherslan er á spurningarnar: Hvernig er akureyrsk menning? og Hvað er að virka í samfélaginu og hvað ekki?“ upplýsir Vala. „Við auglýstum eftir fólki til að taka þátt í ferlinu og talsverður hópur svaraði kallinu og sagði: „Ég vil vera með.“ Boltinn elti svo hugi þátttakenda og eftir nokkur skipti varð þróunin sú að kjarninn í þeim hópi sem er búinn að vinna saman frá því í nóvember samanstendur af konum sem eiga allar uppruna sinn erlendis. Að einhverju leyti tilviljun en samt kannski ekki. Eitt af því sem við komumst að í ferlinu er að Akureyringar – og eflaust flestir Íslendingar – draga sig stundum út úr verkefnum þar sem meirihluti þátttakenda er af erlendu bergi brotinn. Kannski förum við Íslendingar gjarnan í einhvern heimagír og finnst of mikið vesen að þurfa að tala hægt og setja okkur inn í aðstæður sem okkur eru framandi og ókunnar en svo förum við til útlanda og finnst sjálfsagt að kynnast alls konar fólki þar – en bara alls ekki heima hjá okkur.“„Ég er búin að læra mikið af þessu ferli og er orðin aðeins betri í að spyrja spurninga,” segir Vala.Vísir/StefánTil að byrja með virtust konurnar upp til hópa mjög ánægðar með að búa á Akureyri, að sögn Völu. „Allt var bara frábært, allir söngelskir, barngóðir, glaðlegir og góðir. En þegar leið á samtalið opnaðist fyrir fleira, þess vegna var gott að hafa ferlið svona langt. Tilfellið er að okkur heimafólkið virðist skorta forvitni og áhuga fyrir því óþekkta, hugsanlega af því við erum svo ánægð með okkur sjálf eða hrædd við að lenda í vandræðum ef við snertum við málefnum eins og trú, litarhætti, klæðnaði eða kvenfrelsi. Kannski óttumst við að allt hætti að vera skemmtilegt ef við ruggum bátnum og leyfum okkur að spyrja spurninga.“ Vala segir sýninguna hafa tekið á sig það form sem hentaði best og endað á að verða leiðsögn fyrir innfædda. „Við ætlum að sýna innfæddum aðra mynd en þeim er kunnust og teljum að hún sé fróðleg og skemmtileg fyrir alla, hvort sem þeir eru Akureyringar eða ekki,“ segir hún og tekur fram að sýningin taki einn og hálfan tíma og bara séu planaðar tvær, í kvöld og annað kvöld klukkan 20. Nema náttúrlega allt verði vitlaust! Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu 27. maí 2016 Menning Mest lesið Hvers vegna tölum við um bongóblíðu? Lífið Bubbi hrærður: Trúir því að Níu líf muni á endanum vakna að nýju Lífið Arnar Þór selur Arnarneshöllina Lífið Fréttatía vikunnar: Skúlptúrar, ráðherrarifrildi og EM Lífið Mömmu þykir ekki vænna um Friðrik Dór en Jón Ragnar Lífið Torfbærinn í Vesturbænum sem stóð fram á níunda áratuginn Lífið Heiður Ósk og Davíð eru nýtt par Lífið Líður bókstaflega óstöðvandi í góðu fitti Tíska og hönnun Fékk skyndihugmynd og er nú í blómahafi heima fyrir Lífið Tólf klukkustunda gjörningur í Hörpu í dag Lífið Fleiri fréttir Þau eru tilnefnd til Ísnálarinnar í ár Hvað eigum við að kalla eiginmann forseta? Erna Ómars er borgarlistamaður Reykjavíkur „Svolítið eins og að standa nakinn inni í vita“ Líf og fjör á Grímunni Ást Fedru og Saknaðarilmur fengu fern Grímuverðlaun hver Margrét Helga hlýtur heiðursverðlaun Grímunnar „Leikmyndin er auðvitað algjört rusl“ Gríman 2024: Saknaðarilmur hlaut flestar tilnefningar Barbara Hannigan stjórnar Sinfóníuhljómsveitinni Bergur Þór nýr leikhússtjóri Leikfélags Akureyrar Nóbelsverðlaunahafinn Alice Munro er látin Fjögurra ára rússíbanareið að baki Sjá meira
Auðvitað er algengt að leikhúsið sé notað sem spegill á samfélagið og í þessu tilfelli eru það borgararnir sem fengu tækifæri til að velta upp spurningum um samfélagið,“ segir Vala Höskuldsdóttir um sýninguna Borgarasviðið – leiðsögn fyrir innfædda – sem frumsýnd verður í kvöld á vegum Menningarfélags Akureyrar. Þar er Vala annar tveggja listrænna stjórnenda, hinn er Aude Busson. „Aðaláherslan er á spurningarnar: Hvernig er akureyrsk menning? og Hvað er að virka í samfélaginu og hvað ekki?“ upplýsir Vala. „Við auglýstum eftir fólki til að taka þátt í ferlinu og talsverður hópur svaraði kallinu og sagði: „Ég vil vera með.“ Boltinn elti svo hugi þátttakenda og eftir nokkur skipti varð þróunin sú að kjarninn í þeim hópi sem er búinn að vinna saman frá því í nóvember samanstendur af konum sem eiga allar uppruna sinn erlendis. Að einhverju leyti tilviljun en samt kannski ekki. Eitt af því sem við komumst að í ferlinu er að Akureyringar – og eflaust flestir Íslendingar – draga sig stundum út úr verkefnum þar sem meirihluti þátttakenda er af erlendu bergi brotinn. Kannski förum við Íslendingar gjarnan í einhvern heimagír og finnst of mikið vesen að þurfa að tala hægt og setja okkur inn í aðstæður sem okkur eru framandi og ókunnar en svo förum við til útlanda og finnst sjálfsagt að kynnast alls konar fólki þar – en bara alls ekki heima hjá okkur.“„Ég er búin að læra mikið af þessu ferli og er orðin aðeins betri í að spyrja spurninga,” segir Vala.Vísir/StefánTil að byrja með virtust konurnar upp til hópa mjög ánægðar með að búa á Akureyri, að sögn Völu. „Allt var bara frábært, allir söngelskir, barngóðir, glaðlegir og góðir. En þegar leið á samtalið opnaðist fyrir fleira, þess vegna var gott að hafa ferlið svona langt. Tilfellið er að okkur heimafólkið virðist skorta forvitni og áhuga fyrir því óþekkta, hugsanlega af því við erum svo ánægð með okkur sjálf eða hrædd við að lenda í vandræðum ef við snertum við málefnum eins og trú, litarhætti, klæðnaði eða kvenfrelsi. Kannski óttumst við að allt hætti að vera skemmtilegt ef við ruggum bátnum og leyfum okkur að spyrja spurninga.“ Vala segir sýninguna hafa tekið á sig það form sem hentaði best og endað á að verða leiðsögn fyrir innfædda. „Við ætlum að sýna innfæddum aðra mynd en þeim er kunnust og teljum að hún sé fróðleg og skemmtileg fyrir alla, hvort sem þeir eru Akureyringar eða ekki,“ segir hún og tekur fram að sýningin taki einn og hálfan tíma og bara séu planaðar tvær, í kvöld og annað kvöld klukkan 20. Nema náttúrlega allt verði vitlaust! Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu 27. maí 2016
Menning Mest lesið Hvers vegna tölum við um bongóblíðu? Lífið Bubbi hrærður: Trúir því að Níu líf muni á endanum vakna að nýju Lífið Arnar Þór selur Arnarneshöllina Lífið Fréttatía vikunnar: Skúlptúrar, ráðherrarifrildi og EM Lífið Mömmu þykir ekki vænna um Friðrik Dór en Jón Ragnar Lífið Torfbærinn í Vesturbænum sem stóð fram á níunda áratuginn Lífið Heiður Ósk og Davíð eru nýtt par Lífið Líður bókstaflega óstöðvandi í góðu fitti Tíska og hönnun Fékk skyndihugmynd og er nú í blómahafi heima fyrir Lífið Tólf klukkustunda gjörningur í Hörpu í dag Lífið Fleiri fréttir Þau eru tilnefnd til Ísnálarinnar í ár Hvað eigum við að kalla eiginmann forseta? Erna Ómars er borgarlistamaður Reykjavíkur „Svolítið eins og að standa nakinn inni í vita“ Líf og fjör á Grímunni Ást Fedru og Saknaðarilmur fengu fern Grímuverðlaun hver Margrét Helga hlýtur heiðursverðlaun Grímunnar „Leikmyndin er auðvitað algjört rusl“ Gríman 2024: Saknaðarilmur hlaut flestar tilnefningar Barbara Hannigan stjórnar Sinfóníuhljómsveitinni Bergur Þór nýr leikhússtjóri Leikfélags Akureyrar Nóbelsverðlaunahafinn Alice Munro er látin Fjögurra ára rússíbanareið að baki Sjá meira