Hún heitir Abida og er tíu ára. Tólf tíma á dag starfar hún í morkinni verksmiðju í Bangladess. Aðbúnaðurinn hörmulegur og launin varla nokkur. Hún er fórnarlamb barnaþrælkunar. Tími hennar er ódýr.

Barnaþrælkun er raunverulegt vandamál. Árið 2012 var talið að um 170 milljónir barna lifðu við vinnuþrælkun. Þannig hefðu börnin ekki náð aldri til að stunda vinnu og aðbúnaður og aðstæður þeirra væru oft hræðilegar. Barnaþrælkun á sér margar birtingarmyndir. Ein þeirra er framleiðsla á tískuvarningi.

Hún heitir Anna og er tíu ára. Hún æfir fótbolta og stundar fiðlunám í Reykjavík. Mamma hennar kom nýlega að utan með bílfarma af nýjum spjörum. Þær voru nefnilega svo ódýrar.

Það er margt við nútímaneyslu sem vekur umhugsun. Ódýr fatnaður er sjaldan endingargóður og eykur því á fjölmörg vandamál tengd ofneyslu í heiminum. Flestir velja magn umfram gæði og leita varnings í lægstu verðflokkum. Fæstir hugleiða hvers vegna varningurinn reynist pyngjunni svo umburðarlyndur.

Fyrir hverja ódýra flík má oft finna einhvern sem þjáist aftarlega í fæðukeðjunni. Fyrir hvert íslenskt barn sem á sömu flíkina í öllum litum má oft finna erlent barn sem þjáðist við framleiðsluna.

Anna á ekki eingöngu bílfarma af fötum. Hún á líka eftirlíkingu af fótboltaskóm sem hún keypti á kínverskri vefsíðu. Svo á hún snjallsíma. Það er mjög sennilegt að barn eins og Abida hafi þjáðst við framleiðslu á eignum hinnar tíu ára Önnu. Finnst okkur það bara allt í lagi?

Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu