Höfuð eða hjarta? Kristín Þorsteinsdóttir skrifar 23. janúar 2016 07:00 Svo virðist sem ýmiss konar sannindi í pólitík teljist ekki sönn lengur. Á Íslandi höfum við kosningasigur Besta flokksins og Pírata, sem áfram fara með himinskautum í skoðanakönnunum. Í Bretlandi tókst sósíalistanum Jeremy Corbyn að ná formannsstóli Verkamannaflokksins. Annars staðar hafa ógeðfelldari öfl átt upp á pallborðið, eins og Svíþjóðardemókratar eða Jobbik í Ungverjalandi. Vandi er um að spá hverju þetta sætir. Margir virðast sammála um að efnahagshamfarirnar 2008 hafi verið ákveðin vatnaskil. Ef til vill sýndi efnahagsóstjórnin á árunum fyrir heimskreppuna að hin hefðbundnu stjórnmálaöfl eru langt í frá óskeikul eða áhættulaus kostur á valdastól. Hver er þá hættan við að hleypa öðrum að? Innviðir Reykjavíkurborgar hrundu ekki á meðan Besti flokkurinn var við völd. Því er ólíklegt að einhver kollsteypa verði þótt Píratar komist í ríkisstjórn. Völd eiga það líka til að gera fólk íhaldssamara en það taldi sig áður en til kastanna kom. Kosningabaráttan fyrir bandarísku forsetakosningarnar endurspeglar ofangreint að nokkru leyti. Tveir kandídatar, sem áður þóttu varla sérlega forsetalegir, eru nú allt að því líklegastir til að hljóta útnefningu sinna flokka. Um Donald Trump þarf vart að fjölyrða. Frambjóðandinn sem keppist við að yfirbjóða andstæðinga sína. Hann vill loka landamærunum við Mexíkó, banna múslimum að koma til Bandaríkjanna, afneitar staðreyndum um hlýnun jarðar og hefur lýst því yfir að varpa eigi kjarnorkusprengjum á Norður-Kóreu. Trump setti svo punktinn yfir i-ið í vikunni þegar hann kom fram ásamt Söru Palin, sem þykir líklegt varaforsetaefni nái hann kjöri. Líkur sækir líkan heim. Á hinum vængnum er það öldungurinn Bernie Sanders sem gæti staðið uppi sem sigurvegari. Sanders lýsir sjálfum sér sem sósíaldemókrata. Er andvígur bankaræðinu á Wall Street og vill innleiða skattahækkanir á efnamesta fólkið. Hann vill jafnframt að allir geti notið heilbrigðisþjónustu, hefur hugmyndir um að innleiða fæðingarorlof og hvetur til varkárni í utanríkismálum. Varla sérstaklega róttækt á norrænan mælikvarða, en nóg til að vera sakaður um daður við kommúnisma vestan hafs. Spurningin er svo hver yrði niðurstaðan ef þessir andstæðu pólar myndu mætast í kjörklefanum. Ómögulegt að segja en líklegt er að bandarískir kjósendur myndu skiptast í tvær hnífjafnar fylkingar. Í þessu liggur sennilega stærsta tækifæri Hillary Clinton. Hún nær til breiðari hóps en Bernie Sanders og er líklegri til að sækja atkvæði á miðjuna. Um þetta þarf hún að sannfæra demókrata á næstunni. Hjá repúblikönum er hins vegar ekki um auðugan garð að gresja þegar kemur að miðjukandídötum. Trump hefur líka ýtt mörgum kollegum sínum lengra til hægri með yfirboðum sínum. Spurningin er hvort kjósendur demókrata greiða atkvæði með höfðinu eða hjartanu í komandi prófkjörum. Hvernig sem fer fylgjumst við hugfangin með. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Donald Trump Kristín Þorsteinsdóttir Mest lesið Bakslag í skoðanafrelsi? Kári Allansson Skoðun Hataðu mig af því að ég er í Viðreisn, ekki af því að ég er hommi Oddgeir Georgsson Skoðun Þegar skoðanir drepa samtalið Þórdís Hólm Filipsdóttir Skoðun Leysum heimatilbúin vanda á húsnæðismarkaði Jóhanna Klara Stefánsdóttir Skoðun Við þurfum að tala sama Páll Rafnar Þorsteinsson Skoðun Veðmál í fótbolta – aðgerðir áður en skaðinn verður Birgir Jóhannsson Skoðun Ábyrg umfjöllun um sjálfsvíg – erum við öll ritstjórar? Guðrún Jóna Guðlaugsdóttir,Tómas Kristjánsson Skoðun Margföldun þjóðarverðmæta: Meira virði úr sömu orku Árni Sigurðsson Skoðun Fjölbreytt námsmat Steinn Jóhannsson Skoðun Snorri Másson er ekki vandinn – hann er viðvörun Helen Ólafsdóttir Skoðun
Svo virðist sem ýmiss konar sannindi í pólitík teljist ekki sönn lengur. Á Íslandi höfum við kosningasigur Besta flokksins og Pírata, sem áfram fara með himinskautum í skoðanakönnunum. Í Bretlandi tókst sósíalistanum Jeremy Corbyn að ná formannsstóli Verkamannaflokksins. Annars staðar hafa ógeðfelldari öfl átt upp á pallborðið, eins og Svíþjóðardemókratar eða Jobbik í Ungverjalandi. Vandi er um að spá hverju þetta sætir. Margir virðast sammála um að efnahagshamfarirnar 2008 hafi verið ákveðin vatnaskil. Ef til vill sýndi efnahagsóstjórnin á árunum fyrir heimskreppuna að hin hefðbundnu stjórnmálaöfl eru langt í frá óskeikul eða áhættulaus kostur á valdastól. Hver er þá hættan við að hleypa öðrum að? Innviðir Reykjavíkurborgar hrundu ekki á meðan Besti flokkurinn var við völd. Því er ólíklegt að einhver kollsteypa verði þótt Píratar komist í ríkisstjórn. Völd eiga það líka til að gera fólk íhaldssamara en það taldi sig áður en til kastanna kom. Kosningabaráttan fyrir bandarísku forsetakosningarnar endurspeglar ofangreint að nokkru leyti. Tveir kandídatar, sem áður þóttu varla sérlega forsetalegir, eru nú allt að því líklegastir til að hljóta útnefningu sinna flokka. Um Donald Trump þarf vart að fjölyrða. Frambjóðandinn sem keppist við að yfirbjóða andstæðinga sína. Hann vill loka landamærunum við Mexíkó, banna múslimum að koma til Bandaríkjanna, afneitar staðreyndum um hlýnun jarðar og hefur lýst því yfir að varpa eigi kjarnorkusprengjum á Norður-Kóreu. Trump setti svo punktinn yfir i-ið í vikunni þegar hann kom fram ásamt Söru Palin, sem þykir líklegt varaforsetaefni nái hann kjöri. Líkur sækir líkan heim. Á hinum vængnum er það öldungurinn Bernie Sanders sem gæti staðið uppi sem sigurvegari. Sanders lýsir sjálfum sér sem sósíaldemókrata. Er andvígur bankaræðinu á Wall Street og vill innleiða skattahækkanir á efnamesta fólkið. Hann vill jafnframt að allir geti notið heilbrigðisþjónustu, hefur hugmyndir um að innleiða fæðingarorlof og hvetur til varkárni í utanríkismálum. Varla sérstaklega róttækt á norrænan mælikvarða, en nóg til að vera sakaður um daður við kommúnisma vestan hafs. Spurningin er svo hver yrði niðurstaðan ef þessir andstæðu pólar myndu mætast í kjörklefanum. Ómögulegt að segja en líklegt er að bandarískir kjósendur myndu skiptast í tvær hnífjafnar fylkingar. Í þessu liggur sennilega stærsta tækifæri Hillary Clinton. Hún nær til breiðari hóps en Bernie Sanders og er líklegri til að sækja atkvæði á miðjuna. Um þetta þarf hún að sannfæra demókrata á næstunni. Hjá repúblikönum er hins vegar ekki um auðugan garð að gresja þegar kemur að miðjukandídötum. Trump hefur líka ýtt mörgum kollegum sínum lengra til hægri með yfirboðum sínum. Spurningin er hvort kjósendur demókrata greiða atkvæði með höfðinu eða hjartanu í komandi prófkjörum. Hvernig sem fer fylgjumst við hugfangin með.
Ábyrg umfjöllun um sjálfsvíg – erum við öll ritstjórar? Guðrún Jóna Guðlaugsdóttir,Tómas Kristjánsson Skoðun
Ábyrg umfjöllun um sjálfsvíg – erum við öll ritstjórar? Guðrún Jóna Guðlaugsdóttir,Tómas Kristjánsson Skoðun