Að nenna nöldrinu og rifrildinu kjartan Atli Kjartansson skrifar 28. apríl 2015 12:00 Þeir sem lenda í lífshættu tala stundum um að þeir hafi séð glefsur úr lífi sínu þegar lífshættan var sem mest. Minningar sem helltust yfir. Þegar maður setur þetta í samhengi við nútímamanninn veltir maður fyrir sér hvort þeir sem eru duglegastir á netinu muni sjá öll Facebook-rifrildin í huga sér þegar þeir lenda í lífshættu. Ætli þeir horfi þá stoltir til baka yfir öll þau skipti sem þeir leiðréttu stafsetningu til að lítillækka þann sem rifist var við? Ég á svo erfitt með að skilja hvernig fólk nennir að eltast við nöldrið og rifrildin daginn út og daginn inn. Og það á Facebook og netinu. Og ef við pælum í því þá eru í raun engin skoðanaskipti sem eiga sér stað á Facebook. Bara fólk sem reifar sinn málstað, les ekki það sem aðrir skrifa og svo endar málið með því að allir segjast vera sammála um að vera ósammála. Og halda bara áfram í sínu horni; með sömu hugmyndir og áður. Ekkert breytt. Mér er persónulega svo nákvæmlega sama hvað einhverjum gömlum manni finnst um hinsegin fólk og alla þá sem eru öðruvísi en hann. Og mér er svo nákvæmlega sama hvað einhverju fólki sem hringir inn á Útvarp Sögu finnst. Hvernig nennir fólk eiginlega að eltast við þetta? Hver er tilgangurinn? Að sannfæra hlustendur útvarpsstöðvar um að þeir hafi rangt fyrir sér? Leyfum þessu fólki bara að hafa sínar ranghugmyndir í friði og eyðum tímanum okkar í eitthvað viturlegra. Til dæmis að halda partí. Þó viðurkenni ég fúslega að ég hef ekki upplifað allt það rugl sem hinsegin fólk hefur þurft að ganga í gegnum, bara til þess að eiga eðlilegt líf. Og ber fulla virðingu fyrir baráttu þess. En ég get samt ekki gert að því að mér þykir alltaf svolítið sérstakt að kæra einhvern fyrir það sem hann segir. Með því er nefnilega verið að gefa orðunum vigt og vægi. Ég myndi halda að svarið við öllum þessum fordómum sé bara að halda gleðigöngu; að halda partí. Þannig að já, svarið við allri þessari neikvæðni er bara að vera þolinmóð, því breytingarnar taka tíma. Og umfram allt. Muna að halda partí. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Kjartan Atli Kjartansson Mest lesið Fólkið sem gleymdist í Grindavík Bryndís Gunnlaugsdóttir Skoðun Við höfum ekki efni á norsku leiðinni Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Rússar pyntuðu og myrtu úkraínsku blaðakonuna Viktoriiu Roshchyna Erlingur Erlingsson Skoðun Er kominn tími á Útlendingafrí? Marion Poilvez Skoðun Ríkisstjórn sem skeytir engu Diljá Matthíasardóttir Skoðun Á að sameina ÍSÍ og UMFÍ? Ómar Stefánsson Skoðun Sósíalistar á vaktinni í átta ár Sanna Magdalena Mörtudóttir Skoðun Áskorun til ráðherra mennta- og barnamála og ráðherra menningarmála Anna Klara Georgsdóttir Skoðun Opið bréf til hæstvirts innviðaráðherra, Eyjólfs Ármannssonar, um íslensku og ábyrgð Nichole Leigh Mosty Skoðun Hver er viðskiptalegur ávinningur af EES-samningnum? Sigurbjörn Svavarsson Skoðun
Þeir sem lenda í lífshættu tala stundum um að þeir hafi séð glefsur úr lífi sínu þegar lífshættan var sem mest. Minningar sem helltust yfir. Þegar maður setur þetta í samhengi við nútímamanninn veltir maður fyrir sér hvort þeir sem eru duglegastir á netinu muni sjá öll Facebook-rifrildin í huga sér þegar þeir lenda í lífshættu. Ætli þeir horfi þá stoltir til baka yfir öll þau skipti sem þeir leiðréttu stafsetningu til að lítillækka þann sem rifist var við? Ég á svo erfitt með að skilja hvernig fólk nennir að eltast við nöldrið og rifrildin daginn út og daginn inn. Og það á Facebook og netinu. Og ef við pælum í því þá eru í raun engin skoðanaskipti sem eiga sér stað á Facebook. Bara fólk sem reifar sinn málstað, les ekki það sem aðrir skrifa og svo endar málið með því að allir segjast vera sammála um að vera ósammála. Og halda bara áfram í sínu horni; með sömu hugmyndir og áður. Ekkert breytt. Mér er persónulega svo nákvæmlega sama hvað einhverjum gömlum manni finnst um hinsegin fólk og alla þá sem eru öðruvísi en hann. Og mér er svo nákvæmlega sama hvað einhverju fólki sem hringir inn á Útvarp Sögu finnst. Hvernig nennir fólk eiginlega að eltast við þetta? Hver er tilgangurinn? Að sannfæra hlustendur útvarpsstöðvar um að þeir hafi rangt fyrir sér? Leyfum þessu fólki bara að hafa sínar ranghugmyndir í friði og eyðum tímanum okkar í eitthvað viturlegra. Til dæmis að halda partí. Þó viðurkenni ég fúslega að ég hef ekki upplifað allt það rugl sem hinsegin fólk hefur þurft að ganga í gegnum, bara til þess að eiga eðlilegt líf. Og ber fulla virðingu fyrir baráttu þess. En ég get samt ekki gert að því að mér þykir alltaf svolítið sérstakt að kæra einhvern fyrir það sem hann segir. Með því er nefnilega verið að gefa orðunum vigt og vægi. Ég myndi halda að svarið við öllum þessum fordómum sé bara að halda gleðigöngu; að halda partí. Þannig að já, svarið við allri þessari neikvæðni er bara að vera þolinmóð, því breytingarnar taka tíma. Og umfram allt. Muna að halda partí.
Áskorun til ráðherra mennta- og barnamála og ráðherra menningarmála Anna Klara Georgsdóttir Skoðun
Opið bréf til hæstvirts innviðaráðherra, Eyjólfs Ármannssonar, um íslensku og ábyrgð Nichole Leigh Mosty Skoðun
Áskorun til ráðherra mennta- og barnamála og ráðherra menningarmála Anna Klara Georgsdóttir Skoðun
Opið bréf til hæstvirts innviðaráðherra, Eyjólfs Ármannssonar, um íslensku og ábyrgð Nichole Leigh Mosty Skoðun