Fylgst með úr fjarlægð Ragnheiður Tryggvadóttir skrifar 19. mars 2014 07:00 Fólk tók sveig fram hjá manninum. Hann lá þarna og svaf upp við vegg og þeir sem komu fyrir hornið máttu vara sig á að detta ekki um lappirnar á honum. Sumum brá við og hrukku til hliðar en héldu þó ferð sinni áfram. Störðu kannski í forundran á manninn enda undarlegur svefnstaður, Austurstrætið. Það viðraði heldur ekki vel til útilegu þennan dag. Maðurinn var síður en svo klæddur til svefns úti í næðingnum. Gallabuxur, þunn úlpa og derhúfa. Ef betur var að gáð sást líka að hann var alls ekkert sofandi, öðru hvoru reisti hann upp tinandi höfuðið og veifaði höndum út í loftið. Lyppaðist svo niður aftur. Margirtóku alls ekkert eftir honum, eða þóttust ekki taka eftir, ég veit ekki hvort var. Litu allavega hvorki til hægri né vinstri á göngu sinni þó litlu munaði að maðurinn yrði fyrir fótum þeirra. Flestir á hraðferð og kalt úti. Skyndilegastaldraði vegfarandi við. Stóð stundarkorn með hendur í vösum og virti manninn fyrir sér. Gaf sig síðan á tal við hann. Um leið og hann gerði það staldraði annar við. Fleiri dreif að og fólk ræddi greinilega saman, um manninn, hvað ætti að gera. Sá fyrsti dró upp síma og hringdi. Hópurinnþynntist um leið og einhver hafði tekið af skarið. Sá sem hringt hafði stóð einn eftir hjá manninum og beið. Fólk hélt áfram að streyma fram hjá án þess að gefa þeim liggjandi gaum. Hannbeið lengi. Stjáklaði í kringum manninn í næðingnum þar til aðstoð barst. Þá tók hann í hönd þess liggjandi og dreif sig af stað til sinna erinda. Alveg merkilegt, hugsaði ég, hve margir strunsuðu fram hjá aumingjans manninum án þess að láta hann sig varða. Hneyksluð stóð ég upp frá borðinu við gluggann og fór í kápuna. Þegar ég skellti í mig restinni úr kaffibollanum svelgdist mér á. Ég var ekki hótinu skárri. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ragnheiður Tryggvadóttir Mest lesið Halldór 24.05.2025 Halldór #blessmeta - önnur grein Guðrún Hrefna Guðmundsdóttir Skoðun Hamas og átökin við Ísrael – hvað er ekki sagt upphátt? Einar G Harðarson Skoðun Hvers virði er lambakjöt? Hafliði Halldórsson Skoðun Tuttugu ár af röddum sem áður voru þaggaðar, og framtíðin er okkar Guðmundur Ingi Þóroddsson Skoðun Hvernig gengur nýjum kennurum í grunnskólakennslu? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson,Aðalheiður Anna Erlingsdóttir,Andri Rafn Ottesen,Maríanna Jónsdóttir Maríudóttir,Valgerður S. Bjarnadóttir Skoðun Nú þurfa foreldrar að vera hugrakkir Jón Pétur Zimsen Skoðun Daði Már týnir sjálfum sér Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun „Litla stúlkan og ruddarnir“ - Hugleiðing um stöðu Íslands á alþj.vettv. Flosi Þorgeirsson Skoðun Þjóðareign, trú og skattar Svanur Guðmundsson Skoðun
Fólk tók sveig fram hjá manninum. Hann lá þarna og svaf upp við vegg og þeir sem komu fyrir hornið máttu vara sig á að detta ekki um lappirnar á honum. Sumum brá við og hrukku til hliðar en héldu þó ferð sinni áfram. Störðu kannski í forundran á manninn enda undarlegur svefnstaður, Austurstrætið. Það viðraði heldur ekki vel til útilegu þennan dag. Maðurinn var síður en svo klæddur til svefns úti í næðingnum. Gallabuxur, þunn úlpa og derhúfa. Ef betur var að gáð sást líka að hann var alls ekkert sofandi, öðru hvoru reisti hann upp tinandi höfuðið og veifaði höndum út í loftið. Lyppaðist svo niður aftur. Margirtóku alls ekkert eftir honum, eða þóttust ekki taka eftir, ég veit ekki hvort var. Litu allavega hvorki til hægri né vinstri á göngu sinni þó litlu munaði að maðurinn yrði fyrir fótum þeirra. Flestir á hraðferð og kalt úti. Skyndilegastaldraði vegfarandi við. Stóð stundarkorn með hendur í vösum og virti manninn fyrir sér. Gaf sig síðan á tal við hann. Um leið og hann gerði það staldraði annar við. Fleiri dreif að og fólk ræddi greinilega saman, um manninn, hvað ætti að gera. Sá fyrsti dró upp síma og hringdi. Hópurinnþynntist um leið og einhver hafði tekið af skarið. Sá sem hringt hafði stóð einn eftir hjá manninum og beið. Fólk hélt áfram að streyma fram hjá án þess að gefa þeim liggjandi gaum. Hannbeið lengi. Stjáklaði í kringum manninn í næðingnum þar til aðstoð barst. Þá tók hann í hönd þess liggjandi og dreif sig af stað til sinna erinda. Alveg merkilegt, hugsaði ég, hve margir strunsuðu fram hjá aumingjans manninum án þess að láta hann sig varða. Hneyksluð stóð ég upp frá borðinu við gluggann og fór í kápuna. Þegar ég skellti í mig restinni úr kaffibollanum svelgdist mér á. Ég var ekki hótinu skárri.
Hvernig gengur nýjum kennurum í grunnskólakennslu? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson,Aðalheiður Anna Erlingsdóttir,Andri Rafn Ottesen,Maríanna Jónsdóttir Maríudóttir,Valgerður S. Bjarnadóttir Skoðun
Hvernig gengur nýjum kennurum í grunnskólakennslu? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson,Aðalheiður Anna Erlingsdóttir,Andri Rafn Ottesen,Maríanna Jónsdóttir Maríudóttir,Valgerður S. Bjarnadóttir Skoðun