Ísland klæðir mig illa Lilja Katrín Gunnarsdóttir skrifar 28. febrúar 2014 06:00 Hjarta mitt slær fyrir Manchester United í enska boltanum. Síðan ég byrjaði að halda með liðinu hef ég varið það út í rauðan dauðann. Ég varði Hargreaves þegar hann gat varla geispað án þess að meiðast. Ég varði Berbatov þegar lá við að hann keðjureykti á hliðarlínunni. Og ég ver elsku, besta Nani í hvert sinn sem hann tekur upp á því að einspila – sem er oft! En nú er þolinmæði mín á þrotum. Líkt og ég nenni varla lengur að kalla mig Íslending. United og Ísland eiga nefnilega margt sameiginlegt. Það helsta er að við stjórnvölinn á báðum stöðum eru menn sem ég get varla horft framan í þessa dagana. Menn sem ég hef trú á að viti ekkert hvað þeir eru að gera. Menn sem vilja helst sigla skipinu í strand án þess að viðurkenna að þeir hafi gert mistök. Ég hef nefnilega alltaf tekið upp hanskann fyrir Ísland. Ég hef alltaf verið stolt af því að vera Íslendingur. Í mínum huga hefur Íslendingurinn verið hlutgervingur þess að allir vegir séu færir. Ég get allt, því ég er Íslendingur. Við erum hörð af okkur, við líðum ekkert múður og við göngum hreint til verks. Já, ég veit. Þjóðernisremba par exellence. Nú líður mér hins vegar eins og ég sé fangi í eigin landi. Ég má ekki taka þátt í að móta framtíð þjóðarinnar. Ég má ekki einu sinni hugsa um það. Og Guð forði mér frá því að kaupa ost frá löndum sem kunna að búa til eitthvað annað en skærgula, bragðlausa drullu. Það er minnsta mál í heiminum að skipta um félagslið í enska boltanum. Ein ferð í Jóa útherja og málið er dautt. Það er hins vegar talsvert meira mál að skipta um þjóðerni. Ég myndi samt frekar leggja það á mig en að klæðast einhverju öðru en þessum dýrðlegu United-búningum. Og það er ekki út af því að rautt klæði mig svo vel. Það er vegna þess að það að vera Íslendingur klæðir mig afar illa þessa dagana. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Lilja Katrín Gunnarsdóttir Mest lesið Halldór 24.05.2025 Halldór #blessmeta - önnur grein Guðrún Hrefna Guðmundsdóttir Skoðun Hamas og átökin við Ísrael – hvað er ekki sagt upphátt? Einar G Harðarson Skoðun Hvers virði er lambakjöt? Hafliði Halldórsson Skoðun Tuttugu ár af röddum sem áður voru þaggaðar, og framtíðin er okkar Guðmundur Ingi Þóroddsson Skoðun Hvernig gengur nýjum kennurum í grunnskólakennslu? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson,Aðalheiður Anna Erlingsdóttir,Andri Rafn Ottesen,Maríanna Jónsdóttir Maríudóttir,Valgerður S. Bjarnadóttir Skoðun Nú þurfa foreldrar að vera hugrakkir Jón Pétur Zimsen Skoðun Daði Már týnir sjálfum sér Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun „Litla stúlkan og ruddarnir“ - Hugleiðing um stöðu Íslands á alþj.vettv. Flosi Þorgeirsson Skoðun Þjóðareign, trú og skattar Svanur Guðmundsson Skoðun
Hjarta mitt slær fyrir Manchester United í enska boltanum. Síðan ég byrjaði að halda með liðinu hef ég varið það út í rauðan dauðann. Ég varði Hargreaves þegar hann gat varla geispað án þess að meiðast. Ég varði Berbatov þegar lá við að hann keðjureykti á hliðarlínunni. Og ég ver elsku, besta Nani í hvert sinn sem hann tekur upp á því að einspila – sem er oft! En nú er þolinmæði mín á þrotum. Líkt og ég nenni varla lengur að kalla mig Íslending. United og Ísland eiga nefnilega margt sameiginlegt. Það helsta er að við stjórnvölinn á báðum stöðum eru menn sem ég get varla horft framan í þessa dagana. Menn sem ég hef trú á að viti ekkert hvað þeir eru að gera. Menn sem vilja helst sigla skipinu í strand án þess að viðurkenna að þeir hafi gert mistök. Ég hef nefnilega alltaf tekið upp hanskann fyrir Ísland. Ég hef alltaf verið stolt af því að vera Íslendingur. Í mínum huga hefur Íslendingurinn verið hlutgervingur þess að allir vegir séu færir. Ég get allt, því ég er Íslendingur. Við erum hörð af okkur, við líðum ekkert múður og við göngum hreint til verks. Já, ég veit. Þjóðernisremba par exellence. Nú líður mér hins vegar eins og ég sé fangi í eigin landi. Ég má ekki taka þátt í að móta framtíð þjóðarinnar. Ég má ekki einu sinni hugsa um það. Og Guð forði mér frá því að kaupa ost frá löndum sem kunna að búa til eitthvað annað en skærgula, bragðlausa drullu. Það er minnsta mál í heiminum að skipta um félagslið í enska boltanum. Ein ferð í Jóa útherja og málið er dautt. Það er hins vegar talsvert meira mál að skipta um þjóðerni. Ég myndi samt frekar leggja það á mig en að klæðast einhverju öðru en þessum dýrðlegu United-búningum. Og það er ekki út af því að rautt klæði mig svo vel. Það er vegna þess að það að vera Íslendingur klæðir mig afar illa þessa dagana.
Hvernig gengur nýjum kennurum í grunnskólakennslu? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson,Aðalheiður Anna Erlingsdóttir,Andri Rafn Ottesen,Maríanna Jónsdóttir Maríudóttir,Valgerður S. Bjarnadóttir Skoðun
Hvernig gengur nýjum kennurum í grunnskólakennslu? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson,Aðalheiður Anna Erlingsdóttir,Andri Rafn Ottesen,Maríanna Jónsdóttir Maríudóttir,Valgerður S. Bjarnadóttir Skoðun