Opið bréf vegna kvennaráðstefnunnar Nordiskt Forum 3. júlí 2014 16:44 Við undirrituð sóttum kvennaráðstefnuna Nordiskt Forum 2014 sem haldin var í Malmö í júní. Yfirlýst markmið ráðstefnunnar var að leggja línurnar fyrir jafnréttisbaráttu framtíðarinnar og ætti mikilvægi hennar því að vera augljóst og ábyrgð þeirra sem að henni stóðu. Með þessu bréfi viljum við opna umræðu um stöðu jafnréttismála í dag og koma athugasemdum á framfæri við skipuleggjendur ráðstefnunnar hérlendis og erlendis. Fjölmargar spurningar vöknuðu af okkar hálfu bæði fyrir ráðstefnuna og á meðan hún stóð yfir. Flestar þeirra lúta að því hve einhliða dagskrá, yfirbragð og niðurstöður ráðstefnunnar voru. Nordiskt Forum 2014 miðaði við og höfðaði til afmarkaðs hóps kvenna (hvítra, vestrænna, cis-kynja, gagnkynhneigðra og ófatlaðra kvenna í millistétt). Í okkar huga er jafnréttisbaráttan ekki bundin við ákveðinn hóp kvenna og getur aldrei einskorðast við líffræðilegt kyn. Hún er í kjarna sínum mannréttindabarátta og er því allt í senn barátta fyrir jöfnum rétti kvenna og karla, hinsegin fólks, fólks af ólíkum uppruna, fatlaðs fólks, fólks sem býr við ólíkan félagslegan og efnahagslegan veruleika og svo má lengi telja. Vegna þess hve einsleit dagskráin var þá glataðist tækifærið til að skilgreina jafnréttisbaráttuna út frá flóknum veruleika samtímans og ekki var horfst í augu við það að margir búa við margþætta mismunun. Málefni hinsegin fólks voru því sem næst ósýnileg í dagskránni. Sú umræða er nauðsynleg fyrir femínisma á 21. öldinni, ekki síst í ljósi sögunnar, þar sem kvennabaráttan hefur oft útilokað og jaðarsett þennan hóp fólks. Femínískar hreyfingar sem vilja standa undir nafni verða að ávarpa málefni ólíkra hópa kvenna og setja þau á dagskrá. Barátta fatlaðra kvenna var á jaðrinum og umfjöllun um útvíkkun jafnréttishugtaksins var nær hvergi að finna svo dæmi séu tekin. Þögn um margfalda mismunun hvetur ekki til þátttöku í jafnréttisstarfi. Útvíkkun jafnréttishugtaksins er réttlætismál og það er brýnt að taka þá umræðu einmitt á Norðurlöndunum þar sem jafnréttishugtakið hefur lengst af verið afmarkað við réttindi hvítra, gagnkynhneigðra millistéttarkvenna (þ.e.a.s. okkur flest sem þetta skrifa). Þessi þrönga nálgun á Nordiskt Forum í málefnum kvenna er fráhrindandi. Jafnrétti verður aldrei náð nema samhliða verði unnið gegn misrétti sem byggist á uppruna, fötlun, útliti, kynhneigð, kynvitund, aldri, trúar- og lífsskoðunum og efnahagslegri stöðu. Kvennahreyfingar frá Íslandi tóku þátt í undirbúningi ráðstefnunnar og þeirra hlutverk var væntanlega að upplýsa Íslendinga um ráðstefnuna og gæta þess að þátttakendur endurspegluðu margbreytileika samfélagsins. Ekki var skapaður aðgengilegur vettvangur fyrir mögulega þátttakendur að koma með tillögur að efni á ráðstefnuna og skortur var á kynningu og auglýsingum um ráðstefnuna. Sömuleiðis var mjög dýrt að vera með kynningu, en tveir klukkutímar kostuðu frá tæplega 800.000 krónum upp í 1,3 milljónir, sem augljóslega útilokar fjölmarga og er enn ein birtingarmynd mismununar sem leiðir af sér einhliða umræðu. Þá var sú umræða nokkuð áberandi á ráðstefnunni að nú væru norrænu löndin komin það langt í jafnréttisbaráttunni að kominn væri tími til að við (Norðurlöndin) flyttum út jafnréttið. Að við færum að kenna konum í öðrum heimshlutum hvernig þær eigi að berjast fyrir jafnrétti. Slík umræða fellur kylliflöt í gryfju nýlenduhyggju. Það er ekki valdeflandi og stuðlar ekki að jafnrétti á nokkurn hátt. Raewyn Connell gagnrýndi þessa orðræðu harðlega í einu af sínum innleggjum. Hún benti á það hversu hrokafull þessi afstaða getur verið og sagði að tími væri kominn til þess að „ríkir femínistar“ dreifðu auði sínum á réttlátari hátt með „fátækari femínistum“ um allan heim. Í stað þess að setja okkur á háan hest þyrftum við að hlusta á femínista í öðrum heimshlutum og læra af þeirra reynslu. Við tökum undir með Connell og beinum því til skipuleggjenda Nordiskt Forum að framvegis eigi sér stað samræða um ólíka reynslu og ólíkar þarfir á jafningjagrundvelli. Eitt af þemum rástefnunnar var framtíð femínismans. Samt skorti á að horft væri fram á veginn og að því væri velt upp hvernig taka mætti kvennabaráttuna skrefinu lengra. Það er hættulegt að vera andvaralaus og festast í að hampa gömlum sigrum eins og Kvennafrídeginum 1975. Sagan er mikilvæg því við byggjum á henni, en framtíðina þurfum við líka að spinna og jafnrétti fyrir alla næst ekki með því að endurtaka stöðugt sama stefið. Það er allra hagur að fá ólík sjónarmið að borðinu, það er í takti við raunveruleikann og það er réttlætismál. Jafnréttisbaráttan má ekki lokast af í hólfi merktu hvítum, gagnkynhneigðum,ófötluðum, cis-kynjuðum millistéttarkonum. F.h. Anna Kristinsdóttir Auður Magndís Auðardóttir Bjarney Friðriksdóttir Edda Ólafsdóttir Embla Guðrúnar Ágústsdóttir Freyja Barkardóttir Hafdís Eyjólfsdóttir Halldóra Gunnarsdóttir Helga Finnsdóttir Herdís Jóhannsdóttir Herdís Sólborg Haraldsdóttir Hildur Lilliendahl Viggósdóttir Íris Ellenberger Joanna Marcinkowska Jóna Vigdís Kristinsdóttir Karen Ásta Kristjánsdóttir Nadía Borisdóttir Steinunn Rögnvaldsdóttir Tómas Ingi Adolfsson Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun Að fórna hamingju fyrir verslunarfrelsi Gunnar Hersveinn Skoðun Núll prósent skynsemi Lára G. Sigurðardóttir Skoðun Ljúgandi málpípa Sjálfstæðisflokksins Tómas Kristjánsson Skoðun Svar við bréfi Ingós: 3.233.700.000 krónur Runólfur Ágústsson Skoðun Þegar kvíðinn tekur völdin Sóley Dröfn Davíðsdóttir Skoðun Birgir Þórarinsson er enn að Hjálmtýr Heiðdal Skoðun Drasl Hafþór Reynisson Skoðun Halldór 15.06.2024 Halldór Skömm stjórnvalda - íslensk börn með erlendan bakgrunn Birna Gunnlaugsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Vetur að vori - stuðningur eftir óveður Bjarkey Olsen Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Skömm stjórnvalda - íslensk börn með erlendan bakgrunn Birna Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Að fórna hamingju fyrir verslunarfrelsi Gunnar Hersveinn skrifar Skoðun Er þensla vegna íbúðauppbyggingar? Jónas Atli Gunnarsson skrifar Skoðun Birgir Þórarinsson er enn að Hjálmtýr Heiðdal skrifar Skoðun Viðurkennum þjóðarmorð á Armenum Eiríkur Rögnvaldsson skrifar Skoðun Þegar kvíðinn tekur völdin Sóley Dröfn Davíðsdóttir skrifar Skoðun Atvinnulífið og fíkniefnasalan Ólafur Kjartansson skrifar Skoðun Drasl Hafþór Reynisson skrifar Skoðun Er lýðræðinu viðbjargandi? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Þegar forréttindafólk í valdastöðu skerðir mannréttindi jaðarsettra hópa Sema Erla Serdaroglu skrifar Skoðun Forsetapróf Auður Guðna Sigurðardóttir skrifar Skoðun Aukin sala áfengis ógnar grundvallarmarkmiðum lýðheilsu Aðalsteinn Gunnarsson skrifar Skoðun Svik VG í jafnréttismálum Jana Salóme Ingibjargar Jósepsdóttir skrifar Skoðun Spennandi tímar fyrir ungt fólk í Hafnarfirði Kristín Thoroddsen,Margrét Vala Marteinsdóttir skrifar Skoðun Ingólfur krítar liðugt Kristinn H. Gunnarsson skrifar Skoðun Fáu spáð en vel fylgst með Ari Trausti Guðmundsson skrifar Skoðun Armæða um íslenska tungu Hermann Stefánsson skrifar Skoðun Það eru lög í landinu Líneik Anna Sævarsdóttir skrifar Skoðun Svar við bréfi Ingós: 3.233.700.000 krónur Runólfur Ágústsson skrifar Skoðun Úr buffi í klút Gunnhildur Birna Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Rétturinn til heilnæms umhverfis vs bæjaryfirvöld Hafnarfjarðar Björg Sveinsdóttir skrifar Skoðun Málsvari minksins Lárus Karl Arnbjarnarson skrifar Skoðun Skuldum við 17 þúsund íbúðir á höfuðborgarsvæðinu? Sigurður Stefánsson skrifar Skoðun Förum vel með byggingarvörur Eyþór Bjarki Sigurbjörnsson skrifar Skoðun Gerum betur Kristín B. Jónsdóttir skrifar Skoðun Á tæpustu tungu Eiríkur Örn Norðdahl skrifar Skoðun Aðför að ungmennum (Í minningu Hamarsins) Óskar Steinn Jónínuson Ómarsson skrifar Skoðun „Betur borgandi ferðamenn“ Bjarnheiður Hallsdóttir skrifar Skoðun Brosum breitt Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Sjá meira
Við undirrituð sóttum kvennaráðstefnuna Nordiskt Forum 2014 sem haldin var í Malmö í júní. Yfirlýst markmið ráðstefnunnar var að leggja línurnar fyrir jafnréttisbaráttu framtíðarinnar og ætti mikilvægi hennar því að vera augljóst og ábyrgð þeirra sem að henni stóðu. Með þessu bréfi viljum við opna umræðu um stöðu jafnréttismála í dag og koma athugasemdum á framfæri við skipuleggjendur ráðstefnunnar hérlendis og erlendis. Fjölmargar spurningar vöknuðu af okkar hálfu bæði fyrir ráðstefnuna og á meðan hún stóð yfir. Flestar þeirra lúta að því hve einhliða dagskrá, yfirbragð og niðurstöður ráðstefnunnar voru. Nordiskt Forum 2014 miðaði við og höfðaði til afmarkaðs hóps kvenna (hvítra, vestrænna, cis-kynja, gagnkynhneigðra og ófatlaðra kvenna í millistétt). Í okkar huga er jafnréttisbaráttan ekki bundin við ákveðinn hóp kvenna og getur aldrei einskorðast við líffræðilegt kyn. Hún er í kjarna sínum mannréttindabarátta og er því allt í senn barátta fyrir jöfnum rétti kvenna og karla, hinsegin fólks, fólks af ólíkum uppruna, fatlaðs fólks, fólks sem býr við ólíkan félagslegan og efnahagslegan veruleika og svo má lengi telja. Vegna þess hve einsleit dagskráin var þá glataðist tækifærið til að skilgreina jafnréttisbaráttuna út frá flóknum veruleika samtímans og ekki var horfst í augu við það að margir búa við margþætta mismunun. Málefni hinsegin fólks voru því sem næst ósýnileg í dagskránni. Sú umræða er nauðsynleg fyrir femínisma á 21. öldinni, ekki síst í ljósi sögunnar, þar sem kvennabaráttan hefur oft útilokað og jaðarsett þennan hóp fólks. Femínískar hreyfingar sem vilja standa undir nafni verða að ávarpa málefni ólíkra hópa kvenna og setja þau á dagskrá. Barátta fatlaðra kvenna var á jaðrinum og umfjöllun um útvíkkun jafnréttishugtaksins var nær hvergi að finna svo dæmi séu tekin. Þögn um margfalda mismunun hvetur ekki til þátttöku í jafnréttisstarfi. Útvíkkun jafnréttishugtaksins er réttlætismál og það er brýnt að taka þá umræðu einmitt á Norðurlöndunum þar sem jafnréttishugtakið hefur lengst af verið afmarkað við réttindi hvítra, gagnkynhneigðra millistéttarkvenna (þ.e.a.s. okkur flest sem þetta skrifa). Þessi þrönga nálgun á Nordiskt Forum í málefnum kvenna er fráhrindandi. Jafnrétti verður aldrei náð nema samhliða verði unnið gegn misrétti sem byggist á uppruna, fötlun, útliti, kynhneigð, kynvitund, aldri, trúar- og lífsskoðunum og efnahagslegri stöðu. Kvennahreyfingar frá Íslandi tóku þátt í undirbúningi ráðstefnunnar og þeirra hlutverk var væntanlega að upplýsa Íslendinga um ráðstefnuna og gæta þess að þátttakendur endurspegluðu margbreytileika samfélagsins. Ekki var skapaður aðgengilegur vettvangur fyrir mögulega þátttakendur að koma með tillögur að efni á ráðstefnuna og skortur var á kynningu og auglýsingum um ráðstefnuna. Sömuleiðis var mjög dýrt að vera með kynningu, en tveir klukkutímar kostuðu frá tæplega 800.000 krónum upp í 1,3 milljónir, sem augljóslega útilokar fjölmarga og er enn ein birtingarmynd mismununar sem leiðir af sér einhliða umræðu. Þá var sú umræða nokkuð áberandi á ráðstefnunni að nú væru norrænu löndin komin það langt í jafnréttisbaráttunni að kominn væri tími til að við (Norðurlöndin) flyttum út jafnréttið. Að við færum að kenna konum í öðrum heimshlutum hvernig þær eigi að berjast fyrir jafnrétti. Slík umræða fellur kylliflöt í gryfju nýlenduhyggju. Það er ekki valdeflandi og stuðlar ekki að jafnrétti á nokkurn hátt. Raewyn Connell gagnrýndi þessa orðræðu harðlega í einu af sínum innleggjum. Hún benti á það hversu hrokafull þessi afstaða getur verið og sagði að tími væri kominn til þess að „ríkir femínistar“ dreifðu auði sínum á réttlátari hátt með „fátækari femínistum“ um allan heim. Í stað þess að setja okkur á háan hest þyrftum við að hlusta á femínista í öðrum heimshlutum og læra af þeirra reynslu. Við tökum undir með Connell og beinum því til skipuleggjenda Nordiskt Forum að framvegis eigi sér stað samræða um ólíka reynslu og ólíkar þarfir á jafningjagrundvelli. Eitt af þemum rástefnunnar var framtíð femínismans. Samt skorti á að horft væri fram á veginn og að því væri velt upp hvernig taka mætti kvennabaráttuna skrefinu lengra. Það er hættulegt að vera andvaralaus og festast í að hampa gömlum sigrum eins og Kvennafrídeginum 1975. Sagan er mikilvæg því við byggjum á henni, en framtíðina þurfum við líka að spinna og jafnrétti fyrir alla næst ekki með því að endurtaka stöðugt sama stefið. Það er allra hagur að fá ólík sjónarmið að borðinu, það er í takti við raunveruleikann og það er réttlætismál. Jafnréttisbaráttan má ekki lokast af í hólfi merktu hvítum, gagnkynhneigðum,ófötluðum, cis-kynjuðum millistéttarkonum. F.h. Anna Kristinsdóttir Auður Magndís Auðardóttir Bjarney Friðriksdóttir Edda Ólafsdóttir Embla Guðrúnar Ágústsdóttir Freyja Barkardóttir Hafdís Eyjólfsdóttir Halldóra Gunnarsdóttir Helga Finnsdóttir Herdís Jóhannsdóttir Herdís Sólborg Haraldsdóttir Hildur Lilliendahl Viggósdóttir Íris Ellenberger Joanna Marcinkowska Jóna Vigdís Kristinsdóttir Karen Ásta Kristjánsdóttir Nadía Borisdóttir Steinunn Rögnvaldsdóttir Tómas Ingi Adolfsson
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun
Skoðun Þegar forréttindafólk í valdastöðu skerðir mannréttindi jaðarsettra hópa Sema Erla Serdaroglu skrifar
Skoðun Spennandi tímar fyrir ungt fólk í Hafnarfirði Kristín Thoroddsen,Margrét Vala Marteinsdóttir skrifar
Skoðun Rétturinn til heilnæms umhverfis vs bæjaryfirvöld Hafnarfjarðar Björg Sveinsdóttir skrifar
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun