Eggjasamlokurnar kvaddar Sara McMahon skrifar 6. ágúst 2013 09:00 Næstum þrjú ár eru síðan ég skreið á fertugsaldurinn, og það sama á við um marga vini mína. Aldurinn fer misilla í mannskapinn, sumir eiga erfitt með að kyngja því að vera orðnir þetta gamlir á meðan aðrir taka hækkandi aldri fagnandi. Sjálf er ég tvístígandi. Vissulega er ég kát yfir því að fá að eldast og þroskast, en mér finnst líka skrítið að horfa framan í sífellt gránandi spegilmynd mína. Það er furðulegt að eldast. Þegar ég var unglingur var maður ekki maður með mönnum nema maður æti samloku með eggjasalati í frímínútum. Samlokurnar fengust keyptar í „mötuneyti“ frístundarheimilis skólans og voru álíka mikill „hittari“ meðal nemenda unglingadeildarinnar og lagið Man on the Moon með REM. Ég vildi auðvitað ekki skera mig úr og með mikilli útsjónarsemi tókst mér að snúa á foreldra mína, sem heimtuðu að ég færi með staðgott nesti að heiman í skólann. Ég þóttist smyrja mér samloku á hverjum morgni en setti í raun tvær tómar brauðsneiðar í poka og skilaði þeim aftur í brauðpokann þegar heim kom. Svo notaði ég peninginn sem ég hafði þénað sem barnapía til að kaupa mér samloku með eggjasalati – eins og hinir. Hvernig kemur saga um eggjasamloku fertugsaldrinum við? Jú, síðan þá hef ég þroskast og eflst sem einstaklingur. Eftir því sem maður eldist verður auðveldara að skilja sig frá hjörðinni og taka eigin ákvarðanir. Hefði ég haft snefil af þessu sjálfstæði sem unglingur hefði ég líklega sleppt umræddum eggjasamlokum – mér fannst þær hvort sem var aldrei jafn góðar og ostasamlokurnar hans pabba – og nýtt peninginn í eitthvað gáfulegra. Húðin kann að vera svolítið krumpaðri núna en mér líður samt betur í eigin skinni. Því hef ég ákveðið að segja skilið við eggjasamlokur unglingsáranna og taka hverjum nýjum áratug fagnandi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Sara McMahon Mest lesið Ævinlega þakkláti flóttamaðurinn Zeljka Kristín Klobucar Skoðun Við þurfum ekki að loka landinu – við þurfum að opna augun Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir Skoðun Leikrit Landsvirkjunar Snæbjörn Guðmundsson Skoðun Vér vesalingar Ingólfur Sverrisson Skoðun Svona eða hinsegin, hvert okkar verður næst? Unnar Geir Unnarsson Skoðun Þurfum við virkilega „leyniþjónustu”? Helen Ólafsdóttir Skoðun Ákall til íslenskra stjórnmálamanna Magnús Árni Skjöld Magnússon Skoðun Byrjað á öfugum enda! Hjálmtýr Heiðdal Skoðun Plan Samfylkingar: Svona náum við niður vöxtunum Jóhann Páll Jóhannsson Skoðun Þjóðaratkvæðagreiðsla vegna umsóknar um aðild að ESB er stjórnsýslugrín! Júlíus Valsson Skoðun
Næstum þrjú ár eru síðan ég skreið á fertugsaldurinn, og það sama á við um marga vini mína. Aldurinn fer misilla í mannskapinn, sumir eiga erfitt með að kyngja því að vera orðnir þetta gamlir á meðan aðrir taka hækkandi aldri fagnandi. Sjálf er ég tvístígandi. Vissulega er ég kát yfir því að fá að eldast og þroskast, en mér finnst líka skrítið að horfa framan í sífellt gránandi spegilmynd mína. Það er furðulegt að eldast. Þegar ég var unglingur var maður ekki maður með mönnum nema maður æti samloku með eggjasalati í frímínútum. Samlokurnar fengust keyptar í „mötuneyti“ frístundarheimilis skólans og voru álíka mikill „hittari“ meðal nemenda unglingadeildarinnar og lagið Man on the Moon með REM. Ég vildi auðvitað ekki skera mig úr og með mikilli útsjónarsemi tókst mér að snúa á foreldra mína, sem heimtuðu að ég færi með staðgott nesti að heiman í skólann. Ég þóttist smyrja mér samloku á hverjum morgni en setti í raun tvær tómar brauðsneiðar í poka og skilaði þeim aftur í brauðpokann þegar heim kom. Svo notaði ég peninginn sem ég hafði þénað sem barnapía til að kaupa mér samloku með eggjasalati – eins og hinir. Hvernig kemur saga um eggjasamloku fertugsaldrinum við? Jú, síðan þá hef ég þroskast og eflst sem einstaklingur. Eftir því sem maður eldist verður auðveldara að skilja sig frá hjörðinni og taka eigin ákvarðanir. Hefði ég haft snefil af þessu sjálfstæði sem unglingur hefði ég líklega sleppt umræddum eggjasamlokum – mér fannst þær hvort sem var aldrei jafn góðar og ostasamlokurnar hans pabba – og nýtt peninginn í eitthvað gáfulegra. Húðin kann að vera svolítið krumpaðri núna en mér líður samt betur í eigin skinni. Því hef ég ákveðið að segja skilið við eggjasamlokur unglingsáranna og taka hverjum nýjum áratug fagnandi.