Sögulegt samstöðuleysi kolbeinn Óttarsson Proppé skrifar 30. nóvember 2011 06:00 Alþingi Íslendinga steig það merkilega spor í gær að viðurkenna fullveldi og sjálfstæði Palestínu. Segja má að með því hafi Ísland loks stigið skrefið til fulls, en Ísland hefur viðurkennt fullveldi og sjálfstæði Ísraelsríkis síðan árið 1947. Hitt ríkið sem átti að stofna, sjálfstætt ríki Palestínu, hefur nú fengið stuðning enn eins ríkisins við sjálfsagða kröfu sína um sanngjarna meðferð. Athyglisvert var að hlusta á umræður á Alþingi. Undantekningarlítið komu þingmenn upp og lýstu yfir gleði og stolti yfir að fá að taka þátt í þessari sögulegu stund. Gjarnan voru reifaðir atburðir í sögu samskipta ríkjanna tveggja og palestínsku þjóðinni óskað til hamingju og heilla á þyrnum stráðri braut sinni að sjálfstæði. Fulltrúar Sjálfstæðisflokksins skáru sig hins vegar úr. Þingflokksformaður þeirra, Ragnheiður Elín Árnadóttir, kom í pontu og skýrði afstöðu flokksins. Hún óskaði þess að samþykkt Alþingis yrði palestínsku þjóðinni til góðs. Sjálfstæðismenn gætu hins vegar ekki stutt sjálfstæði palestínsku þjóðarinnar af því að með því væru Íslendingar úr takti við þær þjóðir sem fyrst vildu tryggja frið áður en sjálfstæði Palestínu yrði viðurkennt. Þær þjóðir vilja að Palestínumenn sitji skör lakar en Ísraelar í viðræðum þjóðanna á milli. Þingflokksformaðurinn telur að mál af þessari stærðargráðu verði „Íslendingar að vinna í sameiningu, leggja okkur fram um að mynda samstöðu um utanríkisstefnu í öllu tilliti“. Þetta er athyglisverð afstaða og allrar umhugsunar verð. Það að ekki náðist samstaða Íslendinga í öllu tilliti varð til þess að Sjálfstæðisflokkurinn gat ekki stutt kröfu um sjálfstæði palestínsku þjóðarinnar. Flokkurinn hefur hingað til ekki átt í erfiðleikum með að taka afdrifaríkar ákvarðanir í utanríkismálum. Formaður hans ákvað við annan mann að Íslendingar styddu innrás í Írak. Það stríð og eftirköst þess hafa kostað yfir 1 milljón mannslífa. Sjálfstæðismenn studdu líka loftárásir á Kosovo og innrás í Afganistan, svo eitthvað sé nefnt. Fjöldi óbreyttra borgara féll í þeim aðgerðum. Það krefst áræðni og hugrekkis að stíga skref eins og Alþingi gerði í gær, sem eru ekki í fótspor öflugra vestrænna vinaþjóða. Þá áræðni höfðu þingmenn allra flokka í gær. Nema Sjálfstæðisflokksins. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Bakþankar Kolbeinn Óttarsson Proppé Skoðanir Mest lesið Tjáningarfrelsi, gagnrýni og Snorri Másson Birgir Orri Ásgrímsson Skoðun Súrdeigsbrauð, ilmkjarnaolíur og Samtökin 78 Snorri Másson Skoðun Erum við að lengja dauðann en ekki lífið? Ágúst Ólafur Ágústsson Skoðun Verður það að vera Ísrael? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Hver borgar fyrir ódýrar lóðir? Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun Mikill munur á aðgengi að líknarmeðferð í Evrópu Kristín Lára Ólafsdóttir Skoðun Þögnin sem skapaði ótta – arfleifð Þórarins í Sameyki Sigríður Svanborgardóttir Skoðun Tveir alþingismenn og Gaza Sverrir Agnarsson Skoðun Eins skýrt og það verður Jóna Hlíf Halldórsdóttir Skoðun Eru forvarnir í hættu? Dagbjört Harðardóttir Skoðun
Alþingi Íslendinga steig það merkilega spor í gær að viðurkenna fullveldi og sjálfstæði Palestínu. Segja má að með því hafi Ísland loks stigið skrefið til fulls, en Ísland hefur viðurkennt fullveldi og sjálfstæði Ísraelsríkis síðan árið 1947. Hitt ríkið sem átti að stofna, sjálfstætt ríki Palestínu, hefur nú fengið stuðning enn eins ríkisins við sjálfsagða kröfu sína um sanngjarna meðferð. Athyglisvert var að hlusta á umræður á Alþingi. Undantekningarlítið komu þingmenn upp og lýstu yfir gleði og stolti yfir að fá að taka þátt í þessari sögulegu stund. Gjarnan voru reifaðir atburðir í sögu samskipta ríkjanna tveggja og palestínsku þjóðinni óskað til hamingju og heilla á þyrnum stráðri braut sinni að sjálfstæði. Fulltrúar Sjálfstæðisflokksins skáru sig hins vegar úr. Þingflokksformaður þeirra, Ragnheiður Elín Árnadóttir, kom í pontu og skýrði afstöðu flokksins. Hún óskaði þess að samþykkt Alþingis yrði palestínsku þjóðinni til góðs. Sjálfstæðismenn gætu hins vegar ekki stutt sjálfstæði palestínsku þjóðarinnar af því að með því væru Íslendingar úr takti við þær þjóðir sem fyrst vildu tryggja frið áður en sjálfstæði Palestínu yrði viðurkennt. Þær þjóðir vilja að Palestínumenn sitji skör lakar en Ísraelar í viðræðum þjóðanna á milli. Þingflokksformaðurinn telur að mál af þessari stærðargráðu verði „Íslendingar að vinna í sameiningu, leggja okkur fram um að mynda samstöðu um utanríkisstefnu í öllu tilliti“. Þetta er athyglisverð afstaða og allrar umhugsunar verð. Það að ekki náðist samstaða Íslendinga í öllu tilliti varð til þess að Sjálfstæðisflokkurinn gat ekki stutt kröfu um sjálfstæði palestínsku þjóðarinnar. Flokkurinn hefur hingað til ekki átt í erfiðleikum með að taka afdrifaríkar ákvarðanir í utanríkismálum. Formaður hans ákvað við annan mann að Íslendingar styddu innrás í Írak. Það stríð og eftirköst þess hafa kostað yfir 1 milljón mannslífa. Sjálfstæðismenn studdu líka loftárásir á Kosovo og innrás í Afganistan, svo eitthvað sé nefnt. Fjöldi óbreyttra borgara féll í þeim aðgerðum. Það krefst áræðni og hugrekkis að stíga skref eins og Alþingi gerði í gær, sem eru ekki í fótspor öflugra vestrænna vinaþjóða. Þá áræðni höfðu þingmenn allra flokka í gær. Nema Sjálfstæðisflokksins.