Smá sannindi og góð Karen D. Kjartansdóttir skrifar 24. febrúar 2009 06:00 Nýverið fór ég inn á spítala. Þar inni rak ég augun í nokkur vönduð tæki og muni sem á stóð að hefðu verið gefin af félagasamtökum á borð við Lions, Kiwanis, Oddfellow og kvenfélögum ýmiss konar. Þessi tæki bættu stofnunina og þar með líðan þeirra sem þurftu á þjónustunni þar inni að halda og ég velti fyrir mér því mikla starfi sem félagasamtök hér á landi inna af hendi án þess að störfum fólksins innan þeirra sé gefinn mikill gaumur, ef nokkur. Við tökum góðvildinni sem sjálfsagðri og göngum að henni sem vísri. Það hef ég sjálf gert og á ég minningar um fjölda fréttatilkynninga sem ekki þóttu þó efni í fréttir þótt þær innihéldu vitnisburð um mikið og óeigingjarnt starf og gjafmildi venjulegs fólks. Aftur á móti á ég einnig fjölda minninga um fréttir af góðverkum fínni karla. Gæfi svokallaður auðmaður tæki, tól, aðgöngumiða, styrk til íþróttafélags eða eitthvað álíka sem líkast til var lagt til af ímyndarsérfræðingi, upplýsingafulltrúa nú eða áhugamáli gefandans, þótti það fréttnæmt. Fólk tók andköf af því að heyra af góðvild þessa góða auðmanns, velti því fyrir sér hve ægilega mikilvægt það væri fyrir samfélagið að eiga svona ofsaríka menn. Það gleymdi þó oftast að hugsa til þess að flest fólk gefur reglulega styrk til góðs málefnis sem hlutfallslega var sambærilegur styrk fína mannsins. Vangavelturnar rifjuðust upp fyrir mér í gær þegar ég skoðaði litlar peysur sem gamlar konur höfðu prjónað og gefið Rauða krossi Íslands. Þótt fréttir alls staðar í heiminum segi oftast frá fólki sem á einhvern hátt þykir merkilegri en fjöldinn þá skiptir meðaljóninn og gerðir hans afskaplega miklu máli og hamingja okkar stýrist miklu frekar af fólkinu í kringum okkur heldur en öðru, þótt klisjulega hljómi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Karen Kjartansdóttir Mest lesið Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun Evrópumet! Háskólamenntun minnst metin á Íslandi Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Ósnertanlegir eineltisseggir og óhæfir starfsmenn Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Þegar ég fékk séns Heiða Ingimarsdóttir Skoðun Opinber skýring til Sigurjóns Þórðarsonar Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Ekkert kerfi lifir af pólitískan geðþótta Guðrún Hafsteinsdóttir Skoðun Að vera hvítur og kristinn Guðbrandur Einarsson Skoðun Áhrif veiðigjalda ná út fyrir atvinnugreinina Ásgerður Kristín Gylfadóttir Skoðun Við stöndum með Anahitu og Elissu Valgerður Árnadóttir,Rósa Líf Darradóttir,Aldís Amah Hamilton,Þorgerður María Þorbjarnardóttir,Árni Finnsson Skoðun Þegar undirskrift skiptir máli – um gervigreind, vottun og verðmæti mannlegra athafna Henning Arnór Úlfarsson Skoðun
Nýverið fór ég inn á spítala. Þar inni rak ég augun í nokkur vönduð tæki og muni sem á stóð að hefðu verið gefin af félagasamtökum á borð við Lions, Kiwanis, Oddfellow og kvenfélögum ýmiss konar. Þessi tæki bættu stofnunina og þar með líðan þeirra sem þurftu á þjónustunni þar inni að halda og ég velti fyrir mér því mikla starfi sem félagasamtök hér á landi inna af hendi án þess að störfum fólksins innan þeirra sé gefinn mikill gaumur, ef nokkur. Við tökum góðvildinni sem sjálfsagðri og göngum að henni sem vísri. Það hef ég sjálf gert og á ég minningar um fjölda fréttatilkynninga sem ekki þóttu þó efni í fréttir þótt þær innihéldu vitnisburð um mikið og óeigingjarnt starf og gjafmildi venjulegs fólks. Aftur á móti á ég einnig fjölda minninga um fréttir af góðverkum fínni karla. Gæfi svokallaður auðmaður tæki, tól, aðgöngumiða, styrk til íþróttafélags eða eitthvað álíka sem líkast til var lagt til af ímyndarsérfræðingi, upplýsingafulltrúa nú eða áhugamáli gefandans, þótti það fréttnæmt. Fólk tók andköf af því að heyra af góðvild þessa góða auðmanns, velti því fyrir sér hve ægilega mikilvægt það væri fyrir samfélagið að eiga svona ofsaríka menn. Það gleymdi þó oftast að hugsa til þess að flest fólk gefur reglulega styrk til góðs málefnis sem hlutfallslega var sambærilegur styrk fína mannsins. Vangavelturnar rifjuðust upp fyrir mér í gær þegar ég skoðaði litlar peysur sem gamlar konur höfðu prjónað og gefið Rauða krossi Íslands. Þótt fréttir alls staðar í heiminum segi oftast frá fólki sem á einhvern hátt þykir merkilegri en fjöldinn þá skiptir meðaljóninn og gerðir hans afskaplega miklu máli og hamingja okkar stýrist miklu frekar af fólkinu í kringum okkur heldur en öðru, þótt klisjulega hljómi.
Við stöndum með Anahitu og Elissu Valgerður Árnadóttir,Rósa Líf Darradóttir,Aldís Amah Hamilton,Þorgerður María Þorbjarnardóttir,Árni Finnsson Skoðun
Þegar undirskrift skiptir máli – um gervigreind, vottun og verðmæti mannlegra athafna Henning Arnór Úlfarsson Skoðun
Við stöndum með Anahitu og Elissu Valgerður Árnadóttir,Rósa Líf Darradóttir,Aldís Amah Hamilton,Þorgerður María Þorbjarnardóttir,Árni Finnsson Skoðun
Þegar undirskrift skiptir máli – um gervigreind, vottun og verðmæti mannlegra athafna Henning Arnór Úlfarsson Skoðun