Íslendingar í útlöndum 2. júlí 2007 07:00 Marmaris heitir lítið sjávarpláss í Tyrklandi. Þetta er útgerðarbær og lifir á ferðamönnum en ekki fiskveiðum. Tiltölulega stutt er síðan Íslendingar fóru að venja komur sínar til Marmaris að njóta góðrar aðhlynningar í sumarleyfinu. Öldum saman hafði þá verið lítill samgangur milli Tyrklands og Íslands. Á FYRRI TÍÐ var þó töluvert um ferðir íslenskra pilta til Tyrklands sem þá hét raunar Býsantíum eða Austrómverska keisaradæmið. Strákum frá Íslandi þótti spennandi að komast í lífvörð keisarans í og kallast „væringjar" en keisaranum þótti að sama skapi hyggilegt að ráða utansveitarmenn til að gæta sín, rétt eins og páfanum í Róm þykir enn í dag vissara að hafa einvörðungu Svisslendinga í lífverði sínum. HVAÐ SEM FYRRI samskiptum þjóðanna líður eru Íslendingar aufúsugestir í Marmaris og má ekki á milli sjá hvorum aðilanum líkar betur við hinn, Íslendingum við Tyrki eða Tyrkjum við Íslendinga. Íslendingar hér ljúka upp einum munni um að Tyrkir séu upp til hópa öndvegisfólk, vinalegir, hjálpfúsir, hreinlátir og notalegir. AÐ SJÁLFSÖGÐU ER afstaða Tyrkja til Íslendinga að einhverju leyti mótuð af því að ferðamenn eru hið nauðsynlega hráefni sem þarf til að hægt sé að stunda ferðamannaiðnað. Þannig að þær tilfinningar sem tyrkneskir ferðabændur bera til ferðamanna eru vitanlega jákvæðar svipað og íslenskum bændum þykir yfirleitt vænt um búsmala sinn. En hráefni í öllum iðngreinum getur verið misjafnt. Almennt séð virðist ákaflega gott orð fara af Íslendingum hérna í Marmaris. Tyrkneskur ferðamálafrömuður gaf þeim þá einkunn að þeir væru fyrsta flokks ferðamenn, kurteisir, vinsamlegir, hljóðlátir og þakklátir. ALDREI ÁÐUR hef ég búið erlendis á hóteli þar sem Íslendingar eru í meirihluta en hérna á hinu indæla Forum-íbúðahóteli í Marmaris eru nær allir gestirnir íslenskir. Og það er örugglega leitun að öðru eins fyrirmyndarfólki. Hér í eina tíð fór það orð af Íslendingum á sólarströndum að þeir reyndu ævinlega að innbyrða nóg af ódýru áfengi til að koma út í gróða við heimkomuna og væru erfiðir viðureignar. Það virðist vera liðin tíð og ef það góða samkomulag, hjálpsemi og greiðvikni sem hér ríkir meðal Íslendinga er vísbending um hvert þjóðin stefnir í framtíðinni verður þess skammt að bíða að allt Ísland verði orðið að einu kærleiksheimili. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Þráinn Bertelsson Mest lesið Skrift er málið Guðbjörg Rut Þórisdóttir Skoðun 1500 vanvirk ungmenni í Reykjavík Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun Komið gott! Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir Skoðun Tvær leiðir færar til þess að skóli fyrir alla geti virkað Íris Björk Eysteinsdóttir Skoðun Ástarsvik ein tegund ofbeldis gegn eldra fólki Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir Skoðun Örorkubyrði og örorkuframlag lífeyrissjóða Björgvin Jón Bjarnason Skoðun Frá Peking 1995 til 2025: Samstarf, framþróun og ný heimsskipan Karl Héðinn Kristjánsson Skoðun Hvað eiga kaffihúsin á 18. öld á Englandi og gervigreind sameiginlegt? Stefán Atli Rúnarsson Skoðun Að hafa trú á samfélaginu Hjálmar Bogi Hafliðason Skoðun Sköpum samfélag fyrir börn Gunnar Salvarsson Skoðun
Marmaris heitir lítið sjávarpláss í Tyrklandi. Þetta er útgerðarbær og lifir á ferðamönnum en ekki fiskveiðum. Tiltölulega stutt er síðan Íslendingar fóru að venja komur sínar til Marmaris að njóta góðrar aðhlynningar í sumarleyfinu. Öldum saman hafði þá verið lítill samgangur milli Tyrklands og Íslands. Á FYRRI TÍÐ var þó töluvert um ferðir íslenskra pilta til Tyrklands sem þá hét raunar Býsantíum eða Austrómverska keisaradæmið. Strákum frá Íslandi þótti spennandi að komast í lífvörð keisarans í og kallast „væringjar" en keisaranum þótti að sama skapi hyggilegt að ráða utansveitarmenn til að gæta sín, rétt eins og páfanum í Róm þykir enn í dag vissara að hafa einvörðungu Svisslendinga í lífverði sínum. HVAÐ SEM FYRRI samskiptum þjóðanna líður eru Íslendingar aufúsugestir í Marmaris og má ekki á milli sjá hvorum aðilanum líkar betur við hinn, Íslendingum við Tyrki eða Tyrkjum við Íslendinga. Íslendingar hér ljúka upp einum munni um að Tyrkir séu upp til hópa öndvegisfólk, vinalegir, hjálpfúsir, hreinlátir og notalegir. AÐ SJÁLFSÖGÐU ER afstaða Tyrkja til Íslendinga að einhverju leyti mótuð af því að ferðamenn eru hið nauðsynlega hráefni sem þarf til að hægt sé að stunda ferðamannaiðnað. Þannig að þær tilfinningar sem tyrkneskir ferðabændur bera til ferðamanna eru vitanlega jákvæðar svipað og íslenskum bændum þykir yfirleitt vænt um búsmala sinn. En hráefni í öllum iðngreinum getur verið misjafnt. Almennt séð virðist ákaflega gott orð fara af Íslendingum hérna í Marmaris. Tyrkneskur ferðamálafrömuður gaf þeim þá einkunn að þeir væru fyrsta flokks ferðamenn, kurteisir, vinsamlegir, hljóðlátir og þakklátir. ALDREI ÁÐUR hef ég búið erlendis á hóteli þar sem Íslendingar eru í meirihluta en hérna á hinu indæla Forum-íbúðahóteli í Marmaris eru nær allir gestirnir íslenskir. Og það er örugglega leitun að öðru eins fyrirmyndarfólki. Hér í eina tíð fór það orð af Íslendingum á sólarströndum að þeir reyndu ævinlega að innbyrða nóg af ódýru áfengi til að koma út í gróða við heimkomuna og væru erfiðir viðureignar. Það virðist vera liðin tíð og ef það góða samkomulag, hjálpsemi og greiðvikni sem hér ríkir meðal Íslendinga er vísbending um hvert þjóðin stefnir í framtíðinni verður þess skammt að bíða að allt Ísland verði orðið að einu kærleiksheimili.
Hvað eiga kaffihúsin á 18. öld á Englandi og gervigreind sameiginlegt? Stefán Atli Rúnarsson Skoðun
Hvað eiga kaffihúsin á 18. öld á Englandi og gervigreind sameiginlegt? Stefán Atli Rúnarsson Skoðun