Hvers vegna hatar SFS smábáta? Svarið tengist veiðigjöldum Kjartan Páll Sveinsson skrifar 6. júlí 2025 14:00 Stórútgerðin hatar okkur trillukarla og konur eins og pestina. Henni hefur tekist, með hjálp röð hliðhollra ráðherra, að standa í vegi fyrir flestum umbótum sem myndu gera strandveiðikerfið öruggara, manneskjulegra og arðbærara. Þetta er í raun stórfurðulegt, því eini hluti sjávarútvegsins sem nokkur samfélagsleg sátt er um er einmitt strandveiðikerfið. Það væri því rökréttast fyrir sægreifana að leyfa okkur að hirða upp molana sem af gnægtarborði þeirra detta og kaupa sér þannig smá frið. Það er nú öðru nær en hvernig stendur á því að þeir róa öllum árum að útrýma smábátaveiðum? Svarið er þríþætt. Í fyrsta lagi eru smábátar að sýna hvernig hægt er að stunda hagkvæmar veiðar án þess að leggja bæði vistkerfi og brothættar byggðir í rúst. Í öðru lagi hafa sjómenn meira upp úr því að veiða fiskinn fyrir sig sjálfa sem gerir útgerðarmönnum erfiðara fyrir að finna duglegt fólk til að manna skipin. Í þriðja lagi eru það smábátar sem leiða í ljós raunvirði aflans. Hér ætla ég að skoða þriðja atriðið nánar. Fiskmarkaðir og smábátar Áður en fiskmarkaðir komu til 1985 var nánast allur afli seldur innan samþætts reksturs veiða og vinnslu. Gagnsæi á verði var svo til ekkert og smábátar voru oft háðir einum kaupanda. Tilkoma markaða var því eitt stærsta hagsmunamál í sögu smábáta því þeir gerðu trillukörlum kleift að selja aflann sinn án milligöngu samþættra fyrirtækja. Hægt og bítandi óx mörkuðum fiskur um hrygg og urðu þannig að mikilvægri mælistiku á rétt markaðsverð sjávarafla. Í dag er langstærstur hluti afla smábátaflotans seldur á markaði. Nákvæmar tölur liggja ekki fyrir, en ætla má að 70-80% þess fisks sem fer um markaðina komi frá smábátum. Það má því með sanni segja að án okkar væru engir fiskmarkaðir til, sem væri draumastaða stórútgerðarinnar. Fiskmarkaðir og laun sjómanna Ein afleiðing hins aukna gagnsæis í verðmyndun sjávarafla var að laun sjómanna hækkuðu. Á sama tíma og fiskmarkaðir dreifðust um landið var Verðlagsstofa skiptaverðs (VSS) stofnuð til að tryggja réttlátari og gagnsærri skiptingu aflatekna milli sjómanna og útgerðarmanna. Fyrir tilkomu VSS 1984 gátu útgerðir með eigin vinnslu selt sjálfum sinn eigin fisk á hvaða bull verði sem er og borgað sjómönnum lægri hlut. Verðlagsstofuverðið átti því að tryggja að hlutur sjómanna tæki mið af raunverulegu markaðsverði með því að óháður aðili reikni meðalverð sem væri almennt viðurkennt. Verðmyndun á mörkuðum eru lykilgögn í útreikningum VSS. Eitthvað virðist þó hafa klikkað. Verðlagsstofuverðið er iðulega um 25% undir markaðsverði í þorski og um 40% lægra í ýsu. Í fisktegundum sem ekki fara á markað á Íslandi, eins og loðnu, getur verðlagsstofuverð verið hundruðum prósentustiga lægra en sambærilegt markaðsverð í Noregi. Sjómenn eru sem sagt snuðaðir um tugi prósenta í launaumslagi sínu. Það má sýna afstöðu sægreifanna skilning því þeir eru jú að verja eigin hagsmuni. Öllu óskiljanlegra er að hagsmunasamtök sjómanna og skipstjóra skuli verja þetta arðrán með kjafti og klóm. Fiskmarkaðir og veiðigjöld Eins og alþjóð veit þá er allt í járnum á Alþingi út af veiðigjaldafrumvarpi Hönnu Katrínar. Enn og aftur eru það fiskmarkaðir sem gegna lykilhlutverki, því með frumvarpinu á að færa reiknistofn verðlagsstofu yfir í markaðsverð. Það hefur fram að þessu verið hjákátlegt að heyra ýmsa spekinga halda því fram að 7,9 milljarðar (veiðigjöld 2022) séu 33% af 85 milljörðum (hreinn hagnaður sjávarútvegs 2022). Reiknikúnstir þessara spekinga hafa nú verið afhjúpaðar sem blekkingar og blákalt eiginhagsmunapot. Smábátaflotinn er sem sagt grunnstoð þess að hægt sé að reikna sanngjarnt og rétt auðlindagjald. Fiskmarkaðir og SFS Er það þá nokkur furða að kvótakóngarnir hati okkur. Við höldum uppi fiskmörkuðum sem afhjúpar rétt markaðsverð á sjávarafurðum. Þeir þola ekki dagsljósið en vilja ráða því sjálfir á hvaða verði þeir gera upp við sjómenn og skattinn. Þessari fléttu hefur við lýst af innanbúðarmanni þannig að „búa til hagnað innan sölufyrirtækisins þar sem enginn skattur er á hagnað fyrirtækisins. Við teljum Kýpur vera rétta landið. Með því að búa til hagnað innan sölufyrirtækisins Kötlu Seafood getum við lækkað skiptahlut sjómanna og stjórnað betur á hvaða verðum við myndum gera upp … Þetta teljum við nokkuð snyrtilega leið til að draga úr skattgreiðslum.“ Það er því ekki eingöngu hækkun á veiðigjöldum sem stórútgerðin óttast, heldur líka það að sjómenn muni ekki sætta sig við það að vera skildir einir eftir með reikninginn á undirverðlagningu verðlagsstofu. Það vekur furðu að grjótharðir markaðssinnar á borð við SFS og sjálfstæðismenn skuli í þessu tilviki ekki trúa á markaðslögmálin um framboð og eftirspurn heldur leggja allt sitt traust á verðmyndun innan ríkisstofnunar. Ég hef alltaf staðið í þeirri trú að inngrip ríkisins í markaðshagkerfið væri æðsta dauðasynd kapítalismans, en svo virðist ekki vera. Allavegana ekki fyrir sægreifana. Höfundur er trillukarl og formaður Strandveiðifélags Íslands. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Sjávarútvegur Breytingar á veiðigjöldum Strandveiðar Mest lesið Þjónusturof hefst í dag Hanna Birna Valdimarsdóttir Skoðun „Mér sýnist Inga Sæland fá talsvert út úr þessu“ Sigurjón Arnórsson Skoðun Hvað með dansinn? Lilja Björk Haraldsdóttir Skoðun Þegar lýðheilsa, lýðræði og loftslagið eru í húfi, ekki efla samstarf við Bandaríkin Davíð Aron Routley Skoðun Hallgrímur, málið snýst því miður ekki bara um kebab Snorri Másson Skoðun Viðhorf sem mótar veruleikann – inngilding á orði og á borði Sóldís Birta Reynisdóttir Skoðun Verjum frelsið og mannréttindin Sigurjón Njarðarson Skoðun Spilavíti er og verður spilavíti Tryggvi Rúnar Brynjarsson Skoðun Skortur á metnaði í loftslagsmálum Svandís Svavarsdóttir,Guðmundur Ingi Guðbrandsson Skoðun Ég er eins og ég er – um heilbrigðisþjónustu við trans fólk Alma D. Möller Skoðun Skoðun Skoðun Tími til kominn að styðja öll framúrskarandi ungmenni Karólína Helga Símonardóttir skrifar Skoðun Hvað með dansinn? Lilja Björk Haraldsdóttir skrifar Skoðun Mótórhjólasamtök á Íslandi – hvers vegna öll þessi læti? Helgi Gunnlaugsson skrifar Skoðun Viðhorf sem mótar veruleikann – inngilding á orði og á borði Sóldís Birta Reynisdóttir skrifar Skoðun „Mér sýnist Inga Sæland fá talsvert út úr þessu“ Sigurjón Arnórsson skrifar Skoðun Árangur hefst hér. Með þér. Guðrún Högnadóttir skrifar Skoðun Þegar lýðheilsa, lýðræði og loftslagið eru í húfi, ekki efla samstarf við Bandaríkin Davíð Aron Routley skrifar Skoðun Þjónusturof hefst í dag Hanna Birna Valdimarsdóttir skrifar Skoðun Verjum frelsið og mannréttindin Sigurjón Njarðarson skrifar Skoðun Spilavíti er og verður spilavíti Tryggvi Rúnar Brynjarsson skrifar Skoðun Skortur á metnaði í loftslagsmálum Svandís Svavarsdóttir,Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Eru stjórnarandstæðingar viljandi að misskilja samsköttun? Þórhallur Valur Benónýsson skrifar Skoðun Orðræða mótar menningu – og menningin mótar okkur öll Jóhanna Bárðardóttir skrifar Skoðun Eitt spilakort, betri spilamenning – er skaðaminnkandi Ingvar Örn Ingvarsson skrifar Skoðun Sameining sem eflir íslenskan landbúnað Egill Gautason skrifar Skoðun Konur sem stinga hvor aðra í bakið Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Fjölbreytileiki er styrkleiki Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar Skoðun Það er list að lifa með krabbameini Hlíf Steingrímsdóttir skrifar Skoðun Um kynjafræði og pólítík Hanna Björg Vilhjálmsdóttir skrifar Skoðun Við fylgjum þér frá getnaði til grafar Benedikt S. Benediktsson skrifar Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Ef þið bara hefðuð séð heiminn út frá mínum augum: Börn & ADHD Stefán Þorri Helgason skrifar Skoðun 112. liðurinn í aðgerðaáætlun í menntamálum? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson skrifar Skoðun Konur á örorku Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar Skoðun Drambið okkar Júlíus Valsson skrifar Skoðun Við vitum Guðrún Jónsdóttir skrifar Skoðun Ekki sama hvaðan gott kemur Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Börn í meðferð eiga rétt á fagfólki orð duga ekki lengur! Steindór Þórarinsson skrifar Skoðun Greindarskerðing eða ofurgáfur með gervigreind Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson skrifar Sjá meira
Stórútgerðin hatar okkur trillukarla og konur eins og pestina. Henni hefur tekist, með hjálp röð hliðhollra ráðherra, að standa í vegi fyrir flestum umbótum sem myndu gera strandveiðikerfið öruggara, manneskjulegra og arðbærara. Þetta er í raun stórfurðulegt, því eini hluti sjávarútvegsins sem nokkur samfélagsleg sátt er um er einmitt strandveiðikerfið. Það væri því rökréttast fyrir sægreifana að leyfa okkur að hirða upp molana sem af gnægtarborði þeirra detta og kaupa sér þannig smá frið. Það er nú öðru nær en hvernig stendur á því að þeir róa öllum árum að útrýma smábátaveiðum? Svarið er þríþætt. Í fyrsta lagi eru smábátar að sýna hvernig hægt er að stunda hagkvæmar veiðar án þess að leggja bæði vistkerfi og brothættar byggðir í rúst. Í öðru lagi hafa sjómenn meira upp úr því að veiða fiskinn fyrir sig sjálfa sem gerir útgerðarmönnum erfiðara fyrir að finna duglegt fólk til að manna skipin. Í þriðja lagi eru það smábátar sem leiða í ljós raunvirði aflans. Hér ætla ég að skoða þriðja atriðið nánar. Fiskmarkaðir og smábátar Áður en fiskmarkaðir komu til 1985 var nánast allur afli seldur innan samþætts reksturs veiða og vinnslu. Gagnsæi á verði var svo til ekkert og smábátar voru oft háðir einum kaupanda. Tilkoma markaða var því eitt stærsta hagsmunamál í sögu smábáta því þeir gerðu trillukörlum kleift að selja aflann sinn án milligöngu samþættra fyrirtækja. Hægt og bítandi óx mörkuðum fiskur um hrygg og urðu þannig að mikilvægri mælistiku á rétt markaðsverð sjávarafla. Í dag er langstærstur hluti afla smábátaflotans seldur á markaði. Nákvæmar tölur liggja ekki fyrir, en ætla má að 70-80% þess fisks sem fer um markaðina komi frá smábátum. Það má því með sanni segja að án okkar væru engir fiskmarkaðir til, sem væri draumastaða stórútgerðarinnar. Fiskmarkaðir og laun sjómanna Ein afleiðing hins aukna gagnsæis í verðmyndun sjávarafla var að laun sjómanna hækkuðu. Á sama tíma og fiskmarkaðir dreifðust um landið var Verðlagsstofa skiptaverðs (VSS) stofnuð til að tryggja réttlátari og gagnsærri skiptingu aflatekna milli sjómanna og útgerðarmanna. Fyrir tilkomu VSS 1984 gátu útgerðir með eigin vinnslu selt sjálfum sinn eigin fisk á hvaða bull verði sem er og borgað sjómönnum lægri hlut. Verðlagsstofuverðið átti því að tryggja að hlutur sjómanna tæki mið af raunverulegu markaðsverði með því að óháður aðili reikni meðalverð sem væri almennt viðurkennt. Verðmyndun á mörkuðum eru lykilgögn í útreikningum VSS. Eitthvað virðist þó hafa klikkað. Verðlagsstofuverðið er iðulega um 25% undir markaðsverði í þorski og um 40% lægra í ýsu. Í fisktegundum sem ekki fara á markað á Íslandi, eins og loðnu, getur verðlagsstofuverð verið hundruðum prósentustiga lægra en sambærilegt markaðsverð í Noregi. Sjómenn eru sem sagt snuðaðir um tugi prósenta í launaumslagi sínu. Það má sýna afstöðu sægreifanna skilning því þeir eru jú að verja eigin hagsmuni. Öllu óskiljanlegra er að hagsmunasamtök sjómanna og skipstjóra skuli verja þetta arðrán með kjafti og klóm. Fiskmarkaðir og veiðigjöld Eins og alþjóð veit þá er allt í járnum á Alþingi út af veiðigjaldafrumvarpi Hönnu Katrínar. Enn og aftur eru það fiskmarkaðir sem gegna lykilhlutverki, því með frumvarpinu á að færa reiknistofn verðlagsstofu yfir í markaðsverð. Það hefur fram að þessu verið hjákátlegt að heyra ýmsa spekinga halda því fram að 7,9 milljarðar (veiðigjöld 2022) séu 33% af 85 milljörðum (hreinn hagnaður sjávarútvegs 2022). Reiknikúnstir þessara spekinga hafa nú verið afhjúpaðar sem blekkingar og blákalt eiginhagsmunapot. Smábátaflotinn er sem sagt grunnstoð þess að hægt sé að reikna sanngjarnt og rétt auðlindagjald. Fiskmarkaðir og SFS Er það þá nokkur furða að kvótakóngarnir hati okkur. Við höldum uppi fiskmörkuðum sem afhjúpar rétt markaðsverð á sjávarafurðum. Þeir þola ekki dagsljósið en vilja ráða því sjálfir á hvaða verði þeir gera upp við sjómenn og skattinn. Þessari fléttu hefur við lýst af innanbúðarmanni þannig að „búa til hagnað innan sölufyrirtækisins þar sem enginn skattur er á hagnað fyrirtækisins. Við teljum Kýpur vera rétta landið. Með því að búa til hagnað innan sölufyrirtækisins Kötlu Seafood getum við lækkað skiptahlut sjómanna og stjórnað betur á hvaða verðum við myndum gera upp … Þetta teljum við nokkuð snyrtilega leið til að draga úr skattgreiðslum.“ Það er því ekki eingöngu hækkun á veiðigjöldum sem stórútgerðin óttast, heldur líka það að sjómenn muni ekki sætta sig við það að vera skildir einir eftir með reikninginn á undirverðlagningu verðlagsstofu. Það vekur furðu að grjótharðir markaðssinnar á borð við SFS og sjálfstæðismenn skuli í þessu tilviki ekki trúa á markaðslögmálin um framboð og eftirspurn heldur leggja allt sitt traust á verðmyndun innan ríkisstofnunar. Ég hef alltaf staðið í þeirri trú að inngrip ríkisins í markaðshagkerfið væri æðsta dauðasynd kapítalismans, en svo virðist ekki vera. Allavegana ekki fyrir sægreifana. Höfundur er trillukarl og formaður Strandveiðifélags Íslands.
Þegar lýðheilsa, lýðræði og loftslagið eru í húfi, ekki efla samstarf við Bandaríkin Davíð Aron Routley Skoðun
Skoðun Viðhorf sem mótar veruleikann – inngilding á orði og á borði Sóldís Birta Reynisdóttir skrifar
Skoðun Þegar lýðheilsa, lýðræði og loftslagið eru í húfi, ekki efla samstarf við Bandaríkin Davíð Aron Routley skrifar
Skoðun Eru stjórnarandstæðingar viljandi að misskilja samsköttun? Þórhallur Valur Benónýsson skrifar
Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar
Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson skrifar
Þegar lýðheilsa, lýðræði og loftslagið eru í húfi, ekki efla samstarf við Bandaríkin Davíð Aron Routley Skoðun