Hugleiðingar á páskum Ámundi Loftsson skrifar 18. apríl 2025 13:03 Stríðið í Úkraínu er tapað eins og önnur stríð sem háð hafa verið með vopnum, sama hvernig það fer. Hvorki lönd né þjóðir verða unnin með hernaði, ekki fremur að friðsamlegu og varanlega öruggu þjóðskipulagi verði komið á með vopnavaldi. Vopnasendingar til Úkraínu hafa ekki skilað þeim árangri sem vonast hefur verið eftir. Ófriðurinn heldur áfram og nú stendur til að magna hann enn frekar með langdrægum hertólum. Einu sýnilegu ráðin eru meiri hernaður. Meira stríð. Meira brjálæði. Alveg er sama hve ógeðfellt öfugsnúið það kann að virðast þá eru samningar eina leiðin til varanlegs friðar. Hörmungarnar í Palestínu eru skelfilegar. Ráðandi öfl halda uppi skoðanakúgun til réttlætingar á einhliða fjöldamorðum, beita lögregluvaldi og fangelsunum á þeim sem mótmæla villimannlegu framferði gegn saklausu fólki á Gasa. Nú hefur verið lokað fyrir alla hjálp inná þennan vettvang grimmdar og dauða og endir þessa brjálæðis stefnir sífellt í að verða verri. Illskan og ómennskan deilir og drottnar. Þær vonir um frið í Úkraínu sem bundnar voru við nýafstaðið forsetakjör í Bandaríkjunum eru brostnar. Nálgun hins nýkjörna forseta í friðarumleitunum er eingöngu á forsendum og hagsmunum Bandaríkjanna. Þá er ekki annað að sjá en þessi viðleitni sé runnin út í sandinn. Þá hefur orðræða hans um Kanada, Grænland, Danmörku, og Evrópusambandið grafið undan trausti og skaðað samskipti Bandaríkjanna og þessara þjóða. Þessi veruleiki hefur orðið til þess að áform um hervæðingu með tilheyrandi óttastjórnun hefur vaxið hröðum skerfum og vonir um varanlegan frið orðið æ fjarlægari. Friðarviðleitni hefur ekki náð að verða ráðandi. Ástandið í Súdan meiri hryllingur en orð fá lýst. Allsleysi, hungur, misþyrmingar og miskunnarlaus morð á saklausu fólki. Viljum við hafa þetta svona? Eigum við að leiða þennan veruleika hjá okkur, líta undan? Þurfa ekki friðarsinnar að brýna raust sína. Í kalda stríðinu var heimsendir af manna völdum yfirvofandi raunveruleiki. Það voru loftvarnaflautur í Reykjavík fram undir lok liðinnar aldar. Í símaskránni voru leiðbeiningar um hvernig bregðast átti við geislun frá kjarnorkusprengjum. Viljum við þetta aftur? Þrátt fyrir skelfilegar afleiðingar kjarnorkuárásanna á Japan í heimstyrjöldinni síðari hefur þróun slíkra gereyðingarvopna haldið áfram og eru þau orðin útbreidd og margfalt öflugri en þau voru í upphafi. Nú eru hótanir um beitingu þessara vopna nánast orðnar hversdagslegar. Við sem munum tíma kalda stríðsins fundum vel hve mikill léttir varð af leiðtogafundurinn í Höfða 1986. Þau tímamót urðu söguleg. Á svipstundu ómaði orðspor Íslands sem merkisberi friðar um allan heim. Var það tilviljun að Yoko Ono valdi Ísland sem handhafa friðarsúlunnar sem komið var fyrir í Viðey? Þá horfði heimurinn aftur til Íslands. Viljum við að afkomendur okkar alist upp í styrjaldarótta eins og við sem fæddumst inn í kalda stríðið? Við kunnum og munum sögu síðari heimsstyrjaldarinnar vegna þess að við ólumst upp með þeim samtímaheimildum sem foreldrar okkar voru. Viljum við að siglingaleiðum verði lokað með tundurduflagirðingum og flutningar á sjó þurfi kafbátafylgd? Viljum við vöruskort með tilheyrandi skömmtunum eins og varði í mörg ár eftir að seinni heimsstyrjöldinni lauk? Viljum við þessa tíma aftur? Höfum líka hugfast að í stríði er lýðræði ekki til staðar. Þá fjarlægist lýðræðið fólkið og verður að þoku. Það virkar ekki. Kosningar eru blásnar af og öllu stjórnað með einhliða tilskipunum og hervaldi. Málfrelsi er einhliða afnumið og fólk fangelsað af engu tilefni, sakað um mótþróa gegn hervaldinu. Um þennan veruleika vitna nýleg dæmi í þeirri óöld sem nú fer vaxandi víða í heiminum. Reynt er með fjársvelti að kúga virtar menntastofnanir til hlýðni við öfgastefnur. Stærstu alþjóðasamtök eru ráðþrota. Þessa þróun verður að stöðva og snúa henni við. Þeir sem vilja vinna að friði í heiminum verða að ná höndum saman og grípa til ráða sem duga. Það er ekki nóg að lýsa yfir andstöðu við hernað, fordæma dauða og eyðileggingu? Þarf ekki að gera betur? Fjölþjóðleg ráðstefna um frið og alþjóðasamskipti er rökrétt byrjun? Hana er hægt að halda á Íslandi. Þjóðir heims verða að leggja aukna rækt við betri samskipti? Allsherjarsamtal er þar rétt nálgun? Er hægt að fá tónlistarfólk í heiminum að senda út ákall um frið, að fyrirmynd Life aid 85? Alheims friðartónleika? Er það möguleiki? Það myndi örugglega gera gagn. Er það meira í þágu bættra samskipta og friðar að gefa út einhliða yfirlýsingar og tilskipanir? Hindra ferðafrelsi? Afnema tjáningarfrelsi? Beita viðskiptaþvingunum og hafa uppi hótanir um beitingu hervalds? Leiðir það til betri samskipta og friðar? Viljum við að Norður-Kórea verði svarthol í samfélagi þjóðanna um ókomna tíð? Viljum við að Rússland verði líka eins og Norður Kórea? Er það markmið? Er óvildin og sundurlyndið í Miðausturlöndum óumbreytanlegt lögmál? Er aukin hervæðing og fjandskapur eina ráðið og svarið við þessum veruleika? Í síðustu forsetakosningum á Íslandi talaði Halla Tómasdóttir um að hún myndi nýta stöðu þína og krafta í að leiða fólk saman til góðra verka. Nú er þörfin er brýn. Fjöldi Íslendinga horfir nú til forseta Íslands sem leiðarljóss við að opna almenna umræðu um það sem okkur hér í heimi raunverulega vantar – sem er varanlegur friður. Höfum í huga S-in þrjú „samkennd, samtal og samvinna“. (C-in þrjú, „compassion, conversation and cooperation“). Þau geta sigrað heiminn innan frá ef haldið er á lofti þeim jákvæðu gildum og sjónarmiðum sem þau fela í sér – í stað ótta, fjandskapar og stríðsæsinga. - Vilji er allt sem þarf. Á páskum 2025. Höfundur er fyrrum sjómaður og bóndi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Páskar Innrás Rússa í Úkraínu Súdan Átök í Ísrael og Palestínu Friðarsúlan í Viðey Mest lesið Háttvirta nýja þingkonan, María Rut Kristinsdóttir Ólafur Grétar Gunnarsson Skoðun Ísland og móðurplanta með erindi Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir Skoðun Pistil eftir frétt um Davíð Tómas körfuknattleiksdómara Sigurður Ólafur Kjartansson Skoðun Af hverju ættum við að stunda geðrækt, rétt eins og líkamsrækt? Sigrún Þóra Sveinsdóttir Skoðun Bullandi hallarekstur í Hafnarfirði Jón Ingi Hákonarson Skoðun Að búa til steind getur haft skelfilegar afleiðingar! Elínrós Erlingsdóttir Skoðun Villa um fyrir bæjarbúum Vilhjálmur Árnason Skoðun Vaxtastefna Seðlabankans – á kostnað launafólks Hilmar Harðarson Skoðun Styrkjum stöðu leigjenda Kristján Þórður Snæbjarnarson Skoðun Hafrannsóknastofnun leggur til 95 prósent samdrátt í sjókvíaeldi á laxi Jón Kaldal Skoðun Skoðun Skoðun Þvílíkt „plan“ fyrir íslensk heimili Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Ísland og móðurplanta með erindi Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Háttvirta nýja þingkonan, María Rut Kristinsdóttir Ólafur Grétar Gunnarsson skrifar Skoðun Alþjóðadagur krabbameinsrannsókna – eitthvað sem mig varðar? Halla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Af hverju ættum við að stunda geðrækt, rétt eins og líkamsrækt? Sigrún Þóra Sveinsdóttir skrifar Skoðun Villa um fyrir bæjarbúum Vilhjálmur Árnason skrifar Skoðun Olíufyrirtækin vissu Guðni Freyr Öfjörð skrifar Skoðun Pistil eftir frétt um Davíð Tómas körfuknattleiksdómara Sigurður Ólafur Kjartansson skrifar Skoðun Bullandi hallarekstur í Hafnarfirði Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun Styrkjum stöðu leigjenda Kristján Þórður Snæbjarnarson skrifar Skoðun Hættulegustu tækin í umferðinni Eva Hauksdóttir skrifar Skoðun Hvað myndi Sesselja segja? Hallbjörn V. Fríðhólm skrifar Skoðun Vaxtastefna Seðlabankans – á kostnað launafólks Hilmar Harðarson skrifar Skoðun Suður-Íslendinga sögurnar Hans Birgisson skrifar Skoðun Íhlutun Bandaríkjanna í Venesúela: Auðlindaránið í heimsvaldastefnunni og hræsnin í „stríðinu gegn fíkniefnum“ Sæþór Benjamín Randalsson skrifar Skoðun Stöndum vörð um tónlistarmenntun barna og ungmenna – opið bréf til borgarstjóra Sigrún Grendal skrifar Skoðun Hafrannsóknastofnun leggur til 95 prósent samdrátt í sjókvíaeldi á laxi Jón Kaldal skrifar Skoðun Velkomin til Helvítis Guðný Gústafsdóttir skrifar Skoðun Olíuleit við Ísland? Hallgrímur Óskarsson skrifar Skoðun Hækka launin þín þegar fasteignamatið á íbúðinni þinni hækkar? Daði Freyr Ólafsson skrifar Skoðun Hvað mun Pútín gera næst með því að ögra samstöðu NATO?: Rússnesk innrás í lofthelgi NATO og hlutverk Íslands í öryggi bandalagsins Jun Þór Morikawa skrifar Skoðun Manneklan er víða Brynhildur Bolladóttir skrifar Skoðun Sótt að hagsmunum atvinnulausra Steinar Harðarson skrifar Skoðun Framtíðarskipulag Keldnalands er ekki útópía – og þaðan af síður dystópía Birkir Ingibjartsson skrifar Skoðun Launamunur kynjanna eykst – Hvar liggur ábyrgðin? Kolbrún Halldórsdóttir skrifar Skoðun Þegar sannleikurinn verður fórnarlamb Davíð Bergmann skrifar Skoðun Gefum íslensku séns – að tala íslensku við alla Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Réttnefni: Viðbragð við upplýsingaóreiðu Jón Þór Sigurðsson skrifar Skoðun Farsæl framfaraskref á Sólheimum Sigurjón Örn Þórsson skrifar Skoðun Austurland – þrælanýlenda Íslands Björn Ármann Ólafsson skrifar Sjá meira
Stríðið í Úkraínu er tapað eins og önnur stríð sem háð hafa verið með vopnum, sama hvernig það fer. Hvorki lönd né þjóðir verða unnin með hernaði, ekki fremur að friðsamlegu og varanlega öruggu þjóðskipulagi verði komið á með vopnavaldi. Vopnasendingar til Úkraínu hafa ekki skilað þeim árangri sem vonast hefur verið eftir. Ófriðurinn heldur áfram og nú stendur til að magna hann enn frekar með langdrægum hertólum. Einu sýnilegu ráðin eru meiri hernaður. Meira stríð. Meira brjálæði. Alveg er sama hve ógeðfellt öfugsnúið það kann að virðast þá eru samningar eina leiðin til varanlegs friðar. Hörmungarnar í Palestínu eru skelfilegar. Ráðandi öfl halda uppi skoðanakúgun til réttlætingar á einhliða fjöldamorðum, beita lögregluvaldi og fangelsunum á þeim sem mótmæla villimannlegu framferði gegn saklausu fólki á Gasa. Nú hefur verið lokað fyrir alla hjálp inná þennan vettvang grimmdar og dauða og endir þessa brjálæðis stefnir sífellt í að verða verri. Illskan og ómennskan deilir og drottnar. Þær vonir um frið í Úkraínu sem bundnar voru við nýafstaðið forsetakjör í Bandaríkjunum eru brostnar. Nálgun hins nýkjörna forseta í friðarumleitunum er eingöngu á forsendum og hagsmunum Bandaríkjanna. Þá er ekki annað að sjá en þessi viðleitni sé runnin út í sandinn. Þá hefur orðræða hans um Kanada, Grænland, Danmörku, og Evrópusambandið grafið undan trausti og skaðað samskipti Bandaríkjanna og þessara þjóða. Þessi veruleiki hefur orðið til þess að áform um hervæðingu með tilheyrandi óttastjórnun hefur vaxið hröðum skerfum og vonir um varanlegan frið orðið æ fjarlægari. Friðarviðleitni hefur ekki náð að verða ráðandi. Ástandið í Súdan meiri hryllingur en orð fá lýst. Allsleysi, hungur, misþyrmingar og miskunnarlaus morð á saklausu fólki. Viljum við hafa þetta svona? Eigum við að leiða þennan veruleika hjá okkur, líta undan? Þurfa ekki friðarsinnar að brýna raust sína. Í kalda stríðinu var heimsendir af manna völdum yfirvofandi raunveruleiki. Það voru loftvarnaflautur í Reykjavík fram undir lok liðinnar aldar. Í símaskránni voru leiðbeiningar um hvernig bregðast átti við geislun frá kjarnorkusprengjum. Viljum við þetta aftur? Þrátt fyrir skelfilegar afleiðingar kjarnorkuárásanna á Japan í heimstyrjöldinni síðari hefur þróun slíkra gereyðingarvopna haldið áfram og eru þau orðin útbreidd og margfalt öflugri en þau voru í upphafi. Nú eru hótanir um beitingu þessara vopna nánast orðnar hversdagslegar. Við sem munum tíma kalda stríðsins fundum vel hve mikill léttir varð af leiðtogafundurinn í Höfða 1986. Þau tímamót urðu söguleg. Á svipstundu ómaði orðspor Íslands sem merkisberi friðar um allan heim. Var það tilviljun að Yoko Ono valdi Ísland sem handhafa friðarsúlunnar sem komið var fyrir í Viðey? Þá horfði heimurinn aftur til Íslands. Viljum við að afkomendur okkar alist upp í styrjaldarótta eins og við sem fæddumst inn í kalda stríðið? Við kunnum og munum sögu síðari heimsstyrjaldarinnar vegna þess að við ólumst upp með þeim samtímaheimildum sem foreldrar okkar voru. Viljum við að siglingaleiðum verði lokað með tundurduflagirðingum og flutningar á sjó þurfi kafbátafylgd? Viljum við vöruskort með tilheyrandi skömmtunum eins og varði í mörg ár eftir að seinni heimsstyrjöldinni lauk? Viljum við þessa tíma aftur? Höfum líka hugfast að í stríði er lýðræði ekki til staðar. Þá fjarlægist lýðræðið fólkið og verður að þoku. Það virkar ekki. Kosningar eru blásnar af og öllu stjórnað með einhliða tilskipunum og hervaldi. Málfrelsi er einhliða afnumið og fólk fangelsað af engu tilefni, sakað um mótþróa gegn hervaldinu. Um þennan veruleika vitna nýleg dæmi í þeirri óöld sem nú fer vaxandi víða í heiminum. Reynt er með fjársvelti að kúga virtar menntastofnanir til hlýðni við öfgastefnur. Stærstu alþjóðasamtök eru ráðþrota. Þessa þróun verður að stöðva og snúa henni við. Þeir sem vilja vinna að friði í heiminum verða að ná höndum saman og grípa til ráða sem duga. Það er ekki nóg að lýsa yfir andstöðu við hernað, fordæma dauða og eyðileggingu? Þarf ekki að gera betur? Fjölþjóðleg ráðstefna um frið og alþjóðasamskipti er rökrétt byrjun? Hana er hægt að halda á Íslandi. Þjóðir heims verða að leggja aukna rækt við betri samskipti? Allsherjarsamtal er þar rétt nálgun? Er hægt að fá tónlistarfólk í heiminum að senda út ákall um frið, að fyrirmynd Life aid 85? Alheims friðartónleika? Er það möguleiki? Það myndi örugglega gera gagn. Er það meira í þágu bættra samskipta og friðar að gefa út einhliða yfirlýsingar og tilskipanir? Hindra ferðafrelsi? Afnema tjáningarfrelsi? Beita viðskiptaþvingunum og hafa uppi hótanir um beitingu hervalds? Leiðir það til betri samskipta og friðar? Viljum við að Norður-Kórea verði svarthol í samfélagi þjóðanna um ókomna tíð? Viljum við að Rússland verði líka eins og Norður Kórea? Er það markmið? Er óvildin og sundurlyndið í Miðausturlöndum óumbreytanlegt lögmál? Er aukin hervæðing og fjandskapur eina ráðið og svarið við þessum veruleika? Í síðustu forsetakosningum á Íslandi talaði Halla Tómasdóttir um að hún myndi nýta stöðu þína og krafta í að leiða fólk saman til góðra verka. Nú er þörfin er brýn. Fjöldi Íslendinga horfir nú til forseta Íslands sem leiðarljóss við að opna almenna umræðu um það sem okkur hér í heimi raunverulega vantar – sem er varanlegur friður. Höfum í huga S-in þrjú „samkennd, samtal og samvinna“. (C-in þrjú, „compassion, conversation and cooperation“). Þau geta sigrað heiminn innan frá ef haldið er á lofti þeim jákvæðu gildum og sjónarmiðum sem þau fela í sér – í stað ótta, fjandskapar og stríðsæsinga. - Vilji er allt sem þarf. Á páskum 2025. Höfundur er fyrrum sjómaður og bóndi.
Skoðun Af hverju ættum við að stunda geðrækt, rétt eins og líkamsrækt? Sigrún Þóra Sveinsdóttir skrifar
Skoðun Pistil eftir frétt um Davíð Tómas körfuknattleiksdómara Sigurður Ólafur Kjartansson skrifar
Skoðun Íhlutun Bandaríkjanna í Venesúela: Auðlindaránið í heimsvaldastefnunni og hræsnin í „stríðinu gegn fíkniefnum“ Sæþór Benjamín Randalsson skrifar
Skoðun Stöndum vörð um tónlistarmenntun barna og ungmenna – opið bréf til borgarstjóra Sigrún Grendal skrifar
Skoðun Hafrannsóknastofnun leggur til 95 prósent samdrátt í sjókvíaeldi á laxi Jón Kaldal skrifar
Skoðun Hvað mun Pútín gera næst með því að ögra samstöðu NATO?: Rússnesk innrás í lofthelgi NATO og hlutverk Íslands í öryggi bandalagsins Jun Þór Morikawa skrifar
Skoðun Framtíðarskipulag Keldnalands er ekki útópía – og þaðan af síður dystópía Birkir Ingibjartsson skrifar