Hvar værum við án þeirra? – Um mikilvægi Pólverja á Íslandi Svandís Edda Halldórsdóttir skrifar 11. apríl 2025 11:02 Íslenskt samfélag hefur í gegnum tíðina notið góðs af þeim fjölmörgu Pólverjum sem hafa flust hingað til lands, unnið hörðum höndum og lagt sitt af mörkum til samfélagsins. En stundum virðist eins og við gleymum að meta það sem þeir gera – eða verra, lítum niður á þá. Það er bæði ósanngjarnt og vanþakklátt. Ég starfa sjálf í ferðaþjónustu þar sem ég fer reglulega með hópa Íslendinga til Póllands í tannlæknaferðir. Viðskiptavinir mínir fá ekki aðeins fyrsta flokks meðferð heldur eru þau líka alltaf undrandi á því hversu vel okkur er tekið. Pólverjar eru hlýir, hjálpsamir og einstaklega kurteisir. Ég hef aldrei fundið fyrir öðru en vinsemd, og það er einmitt þessi hlýja sem hefur gert það að verkum að ég elska að vinna með þessu fólki. Það er svo merkilegt að upplifa þetta beint – og sjá síðan hvernig sömu Pólverjar sem flytja til Íslands þurfa að kljást við fordóma og vanvirðingu. Hvers vegna? Þeir eru sömu duglegu, góðu einstaklingarnir – bara í öðru landi. Dýrmætt framlag sem við gleymum oft Byggingariðnaður og innviðir: Mörg af stóru framkvæmdaverkunum sem við sjáum í kringum okkur – ný íbúðarhverfi, skólar, sjúkrahús og vegir – hefðu einfaldlega ekki orðið að veruleika án þeirra. Heilbrigðisþjónusta og umönnun: Fjöldi pólskra kvenna starfar í umönnun aldraðra og fatlaðra. Þær sýna hlýju, samviskusemi og umhyggju – en fá sjaldan þá viðurkenningu sem þær eiga skilið. Þjónustustörf og hreinlæti: Hver myndi halda sjúkrahúsunum, skrifstofunum, skólunum og verslunum hreinum ef ekki væri fyrir þetta duglega fólk? Menningarauður og framtíð samfélagsins: Pólsk börn vaxa úr grasi hér og tala bæði íslensku og pólsku. Þau eru hluti af framtíðinni – og fjölmenning er ekki ógn, heldur auður. Tími til kominn að horfa upp til þeirra Við skulum hugsa okkur aðeins: Hverjir eru að byggja ný húsin í hverfinu þínu? Hver annast ömmu þína á hjúkrunarheimilinu? Hverjir mæta í vinnu dag eftir dag – jafnvel þegar þeir fá ekki alltaf virðingu eða réttlæti? Það eru Pólverjar – og margir aðrir innflytjendur – sem halda hjólum samfélagsins gangandi. Það eru þeir sem fylla í skörðin sem Íslendingar hafa ekki viljað fylla sjálfir. Það eru þeir sem mæta með bros á vör, þrátt fyrir að vita að þeir verði kannski ekki teknir alvarlega, þrátt fyrir að íslenskan sé ekki fullkomin eða menntunin ekki viðurkennd. Við ættum ekki bara að þakka þeim – við ættum að fagna þeim. Hvar værum við án þeirra? Og hvenær ætlum við að hætta að horfa niður – og byrja að horfa upp? Höfundur er lögfræðingur. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Pólland Innflytjendamál Byggingariðnaður Ferðaþjónusta Mest lesið Er kominn tími á Útlendingafrí? Marion Poilvez Skoðun Janus og jakkalakkarnir Óskar Guðmundsson Skoðun Á milli steins og sleggju Heinemann Ólafur Stephensen Skoðun 1. maí er líka fyrir fatlað fólk! Geirdís Hanna Kristjánsdóttir Skoðun Verkalýðshreyfingin á næsta leik í Evrópuumræðunni Dagbjört Hákonardóttir Skoðun Hvað ætlar þú að vera þegar þú verður stór? Ása Berglind Hjálmarsdóttir Skoðun Immigrant Women: Essential Workers, Rising Voices on Labor Day Maru Alemán Skoðun Samtalið um dauðann veldur okkur óöryggi Ingrid Kuhlman Skoðun Allir eiga rétt á virku lífi — líka fatlað fólk Anna Margrét Bjarnadóttir Skoðun Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir Skoðun Skoðun Skoðun Hvað ert þú að gera? Eiður Welding skrifar Skoðun Rauðir sokkar á 1. maí Sveinn Ólafsson skrifar Skoðun 1. maí er líka fyrir fatlað fólk! Geirdís Hanna Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Verkalýðshreyfingin á næsta leik í Evrópuumræðunni Dagbjört Hákonardóttir skrifar Skoðun Á milli steins og sleggju Heinemann Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Heiðrum íslenska hestinn Berglind Margo Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Allir eiga rétt á virku lífi — líka fatlað fólk Anna Margrét Bjarnadóttir skrifar Skoðun Er kominn tími á Útlendingafrí? Marion Poilvez skrifar Skoðun Janus og jakkalakkarnir Óskar Guðmundsson skrifar Skoðun Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir skrifar Skoðun Hvað ætlar þú að vera þegar þú verður stór? Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar Skoðun Samtalið um dauðann veldur okkur óöryggi Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Sköpum störf við hæfi! Unnur Hrefna Jóhannsóttir skrifar Skoðun Immigrant Women: Essential Workers, Rising Voices on Labor Day Maru Alemán skrifar Skoðun Tikkað í skipulagsboxin Samúel Torfi Pétursson skrifar Skoðun Það sem er ósagt varðandi vinnubrögð hjá Háskólanum á Akureyri Þóra Sigurðardóttir skrifar Skoðun Sjúklingur settur í fangaklefa Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Opið bréf til fjármálaráðherra, Daða Más Kristóferssonar Íris Róbertsdóttir skrifar Skoðun Ég kalla hann Isildur; mentorinn minn er gervigreind Björgmundur Guðmundsson skrifar Skoðun Hvað er „furry“ annars? Jóhanna Jódís Antonsdóttir skrifar Skoðun Jafnaðarmennskan og verkalýðsbaráttan Sigfús Ómar Höskuldsson skrifar Skoðun Hljóð og mynd íslenskra varna Arnór Sigurjónsson skrifar Skoðun Kveðjur úr Grafarvogi til þeirra sem kasta steinum úr glerhúsi Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Leiðsöguhundurinn Gaur gerir mig að betri manneskju Þorkell J. Steindal skrifar Skoðun Fimmtíu ár frá lokum Víetnamstríðsins Finnur Th. Eiríksson skrifar Skoðun Að undirbúa börnin okkar fyrir heim sem er að hverfa Halldóra Mogensen skrifar Skoðun Hollar skólamáltíðir fyrir loftslagið og líðan barna Laufey Steingrímsdóttir,Anna Sigríður Ólafsdóttir skrifar Skoðun Bókin er minn óvinur, en mig langar samt í verknám! Davíð Bergmann skrifar Skoðun Ilmurinn af jarðolíu er svo lokkandi Sævar Helgi Lárusson skrifar Skoðun Hvað er að frétta af humrinum? Jónas Páll Jónasson skrifar Sjá meira
Íslenskt samfélag hefur í gegnum tíðina notið góðs af þeim fjölmörgu Pólverjum sem hafa flust hingað til lands, unnið hörðum höndum og lagt sitt af mörkum til samfélagsins. En stundum virðist eins og við gleymum að meta það sem þeir gera – eða verra, lítum niður á þá. Það er bæði ósanngjarnt og vanþakklátt. Ég starfa sjálf í ferðaþjónustu þar sem ég fer reglulega með hópa Íslendinga til Póllands í tannlæknaferðir. Viðskiptavinir mínir fá ekki aðeins fyrsta flokks meðferð heldur eru þau líka alltaf undrandi á því hversu vel okkur er tekið. Pólverjar eru hlýir, hjálpsamir og einstaklega kurteisir. Ég hef aldrei fundið fyrir öðru en vinsemd, og það er einmitt þessi hlýja sem hefur gert það að verkum að ég elska að vinna með þessu fólki. Það er svo merkilegt að upplifa þetta beint – og sjá síðan hvernig sömu Pólverjar sem flytja til Íslands þurfa að kljást við fordóma og vanvirðingu. Hvers vegna? Þeir eru sömu duglegu, góðu einstaklingarnir – bara í öðru landi. Dýrmætt framlag sem við gleymum oft Byggingariðnaður og innviðir: Mörg af stóru framkvæmdaverkunum sem við sjáum í kringum okkur – ný íbúðarhverfi, skólar, sjúkrahús og vegir – hefðu einfaldlega ekki orðið að veruleika án þeirra. Heilbrigðisþjónusta og umönnun: Fjöldi pólskra kvenna starfar í umönnun aldraðra og fatlaðra. Þær sýna hlýju, samviskusemi og umhyggju – en fá sjaldan þá viðurkenningu sem þær eiga skilið. Þjónustustörf og hreinlæti: Hver myndi halda sjúkrahúsunum, skrifstofunum, skólunum og verslunum hreinum ef ekki væri fyrir þetta duglega fólk? Menningarauður og framtíð samfélagsins: Pólsk börn vaxa úr grasi hér og tala bæði íslensku og pólsku. Þau eru hluti af framtíðinni – og fjölmenning er ekki ógn, heldur auður. Tími til kominn að horfa upp til þeirra Við skulum hugsa okkur aðeins: Hverjir eru að byggja ný húsin í hverfinu þínu? Hver annast ömmu þína á hjúkrunarheimilinu? Hverjir mæta í vinnu dag eftir dag – jafnvel þegar þeir fá ekki alltaf virðingu eða réttlæti? Það eru Pólverjar – og margir aðrir innflytjendur – sem halda hjólum samfélagsins gangandi. Það eru þeir sem fylla í skörðin sem Íslendingar hafa ekki viljað fylla sjálfir. Það eru þeir sem mæta með bros á vör, þrátt fyrir að vita að þeir verði kannski ekki teknir alvarlega, þrátt fyrir að íslenskan sé ekki fullkomin eða menntunin ekki viðurkennd. Við ættum ekki bara að þakka þeim – við ættum að fagna þeim. Hvar værum við án þeirra? Og hvenær ætlum við að hætta að horfa niður – og byrja að horfa upp? Höfundur er lögfræðingur.
Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir Skoðun
Skoðun Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir skrifar
Skoðun Það sem er ósagt varðandi vinnubrögð hjá Háskólanum á Akureyri Þóra Sigurðardóttir skrifar
Skoðun Hollar skólamáltíðir fyrir loftslagið og líðan barna Laufey Steingrímsdóttir,Anna Sigríður Ólafsdóttir skrifar
Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir Skoðun