Hvers á Öskjuhlíðin að gjalda? Eyþór Máni Steinarsson skrifar 24. febrúar 2025 20:02 Nú liggur fyrir óumflýjanlegt skógarhögg í Öskjuhlíðinni til að tryggja lífsnauðsynlegt aðgengi að flugvellinum. Þó þetta sé það eina sem er í stöðunni núna er mikilvægt að minna sjálf okkur á að þetta hefði ekki þurft að vera svona. Sú staðreynd að sjúkraflug geti þjónað mikilvægu hlutverki í neyðartilfellum er engin ástæða fyrir því að staðsetning flugvallar skuli aldrei nokkurntímann breytast sama hvernig aðstæður í umhverfi hans þróast. Þessi staða er enn ein bein afleiðing áratugalangrar innviðasveltingar ríkisins gagnvart landsbyggðinni og enn ein bútasaumslausnin til að bæta úr því á ögurstundu sem bitnar núna á fallegasta og besta útivistarsvæði miðsvæðis Reykjavíkur. Fyrrverandi borgarstjóri reynir núna að öðlast góðvild flokks síns í skugga yfirvofandi formannsbaráttu með því að mæta persónulega með vélsög í Öskjuhlíðina, þó svo að það sé einmitt vegna óvilja hans eigin flokks til að mæta raunverulegum þörfum kjósenda sinna með uppbyggingu heilbrigðisinnviða á fleiri stöðum á landinu en í 101 Reykjavík. Enda væri leiðinlegt að missa þetta baráttumál úr hendi sér með því að leysa rót vandans . Nú virðist Flokkur Fólksins hafa tekið við þessu kefli af Framsókn, en þeim mun vonandi ganga betur í verkefninu. Bein afleiðing afstöðuleysis Í umræðu um staðsetningu flugvallarins og rakstur trjánna í Öskjuhlíðinni virðist því haldið fram að sjúkraflug í gegnum Reykjavíkurflugvöll sé draumaástand þar sem ekkert gæti verið betur til þess fallið að bjarga mannslífum í neyðartilfellum. Það væri alveg hægt að sinna bráðagæslu landsbyggðarinnar betur, til dæmis með því að byggja öfluga spítala á fjölbreyttari stöðum en miðbæ Reykjavíkur, eða með því að byggja samgöngukerfi sem byggir ekki á því að 12 manns á ári sé fórnað á malbiksaltari. Er ekki forvitnilegt að enginn bráðalæknir hefur blandað sér í umræðuna og úthúðað borgaryfirvöldum fyrir illu aðgengi að sjúkraflugi? Ef röð höfuðpaura innviða/sveitarstjórna/samgönguráðuneytisins seinustu 30 ára, sem iðulega hafa verið Framsóknarmenn, hefðu raunverulegan metnað fyrir hagsmunum landsbyggðarinnar, væri löngu búið að ekki bara finna betri staðsetningu fyrir flugvöllinn með tilliti til aðgengs að öllu höfuðborgarsvæðinu (en ekki bara vesturbænum) heldur væri spítali með álíka góðu flugaðgengi í hverjum landsfjórðungi, líklega skírðir í höfuðið á landvættunum. Í staðinn fáum við samning eftir samning, eftir stýrihóp, eftir yfirlýsingu, eftir aðstæðukönnun eftir seinkun, eftir frestun og á endanum er verkefnið einfaldlega tekið af dagskrá og síðan fjárlögum og á biðstöðu þrátt fyrir vaxandi mannfjölda og innviðaskuld. Hvað finnst Reykvíkingum? Talandi um samninga, þá byggir flugvöllurinn tilverurétt sinn á samningi milli Reykjavíkur og Ríkisins um að flugvöllurinn fái að halda áfram starfsemi sinni á meðan Ríkið reyni að finna flugvellinum betra heimili við höfuðborgarsvæðið. Í þessu samstarfi stendur beinlínis að ef Hvassahraun gengur ekki upp, eða ef Ríkið hætti að leita að nýrri staðsetningu fyrir flugvöllinn af öðrum ástæðum skuli það endurskoðað. Ekki að Reykjavíkurborg skuli einhliða stanslaust viðhalda flugvellinum burtséð frá öllum kostnaði og fara þannig gegn vilja kjósenda sinna. En Reykvíkingar hafa einmitt þegar haldið íbúakosningu um hvort flugvöllurinn skuli koma eða fara. Niðurstaðan var að hann ætti að fara. Það var fyrir rúmlega tuttugu árum. Kannanir síðan þá sína fram á að afstaða kosninganna hefur bara orðið skýrari. Íbúar höfuðborgarsvæðisins alla leið upp í Kársnes þurfa að lifa við svo mikinn hávaða af fluginu að þau hafa stofnað íbúa samtök um að ástandið þurfi að batna. Skijiði hvað þarf mikið til þess að sameina Kársnesinga við Vesturbæinga? Skipulagsréttur sveitarfélaga er sterkur, og er hjartans mál allra sveitarfélaga úti á landi þegar kemur að til dæmis nýtingu orkuauðlinda, en er þægilega ónefndur í þessu máli. Það er nefnilega svo einfalt að ef Reykjavíkurborg breytir aðalskipulagi á þann hátt að það sé ekki flugvöllur í Vatnsmýrinni, skal fjarlægja flugvöllinn úr Vatnsmýrinni. Þrátt fyrir þetta fara borgarfulltrúar ítrekað gegn vilja kjósenda sinna í borginni en það er va[1] nalega, eins og í þessu tilfelli, vegna metnaðar annað hvort flokkanna í borginni eða borgarstjórans sjálfs, til að láta til sín taka í landspólitíkinni. Óljósar forsendur og óskiljanlegar lausnir Frá upphafi hefur talan um fjölda trjáa sem þarf að fella verið á miklu reiki. Fyrst voru þetta 3000 tré, síðan nokkur hundruð, jafnvel fimmtíu og núna 1400, eða voru þau 1200? Það eina sem er skýrt er að trjágróður í Öskjuhlíðinni gerir aðkomu að flugvellinum brattari en gæti best væri á kosið en flugvélar þurfa að fá sérstök leyfi fyrir aðkomuhorninu og flugmenn þurfa að endurtaka tilraunir til lendinga oftar en væri ákjósanlegt. Tré eru ekki beinlínis þekkt fyrir það að vaxa hratt. Hefði ekki verið hægt að sjá þetta ástand áður en það þarf tafarlaust að fella trén til að halda flugbrautinni opinni? Samgöngustofa hefur útskýrt þetta þannig að ný aðferð væri núna notuð til að mæla halla flugs að brautinni, og núna sé í raun allur skógurinn hærri en það sem leyfir ásættanlega aðkomu. Eða öllu heldur, var þetta sagt í lok síðasta sumars. Samt hélt flug áfram, og tré, sem aftur vaxa ekki á ógnarhraða, sérstaklega yfir vetur, fengu að vera um kjurrt í nokkra mánuði. En tré sem voru nógu stutt einn dag til að flug gæti verið leyft voru það ekki þann næsta og allt í einu er flugbrautinni lokað. Hvaða skrifræðisveisla er það að breyttar forsendur mælinga þýði að skyndilega þurfi að fella 1300 tré. Væri ekki líka hægt að stytta trén eða stytta flugbrautina og færa hana innar til þess að leyfa hvassari aðkomu fyrir sjúkraflugvélar sem vissulega þurfa ekki nema 880 af 1240 metra flugbrautinni til þess að lenda? Það virðast öll vera sammála um að flugvöllurinn verði ekki í Vatnsmýrinni eftir 30 ár. Flugvöllurinn er farinn úr aðalskipulagi þá. Samt ætlum við að neyðast til þess að tortíma skógræktun síðustu 75 ára fyrir lausn sem er alltaf á tímabundnum forsendum. Öll sem lesa þetta verða ekki á lífi lengur þegar flugvöllurinn verður loksins farinn og skógrækt í Öskjuhlíðinni verður aftur komin í samt horf og hún er í dag. Tækifærið sem er ógripið Þrátt fyrir að það liggi fyrir að trén í Öskjuhlíðinni verði felld, enda verði viðvarandi skortur bráðamóttöku á landsbyggðinni eða staðsetning flugvallarins ekki afgreidd yfir nóttu. Hins vegar er tækifæri til staðar í þessu húllumhæi sem enginn borgarfulltrúi virðist hafa áhuga á að grípa, tækifæri til að ná loksins utan um starfsemi flugvallarins í miðbænum og gera viðveru flugvallarins í Vatnsmýri raunverulega tímabundna. ●Færa kennsluflug og útsýnisflug á Hólmsheiði. ○Það er þegar kallað á þessa aðgerð í samning Borgarinnar og Ríkisins síðan 2013, og þyrfti bara að malbika stækkaða flugbraut og byggja fleiri flugskýli. ●Færa einkaflug til Keflavíkurflugvallar. ○Að einkaflugvélar erlenda milljarðamæringa fái að leggja í miðbæ Reykjavíkur ódýrar en einkabílar er óafsakanlegt. ●Ef við viljum setja á okkur lýðræðisskóna væri kjörið að halda aðra íbúakosningu um málið til að endurnýja umboð borgarfulltrúa til aðgerða. Setjum upp metnaðarfulla áætlun um aðgengi að nauðsynlegri þjónustu utan höfuðborgarsvæðisins. Það ætti að vera augljóslega ósjálfbært að allt fólk sem býr ekki í Reykjavík þurfi að geta sótt þangað beinlínis lífsnauðsynlega þjónustu. Það kemur alveg veður þar sem ekki er hægt að fljúga. ----------- Þegar vélsagirnar þagna skulum við berjast við að gleyma ekki af hverju Öskjuhlíðin var felld: til þess að bjarga lífum á landsbyggðinni, til þess að bjarga pólitískum ferli Einars Þorsteinssonar, til þess að vinna stig fyrir örvæntingarfullan Framsóknarflokkinn, og til þess að einkaflugvélar hafi ennþá þægilegt aðgengi að Suðurlandinu. En munum enn frekar að hún hefði ekki þurft að fara, ef við hefðum bara ekki ítrekað ákveðið að þora ekki að hagga við status quo sem hentar vel hrygglausum valdhöfum sem vilja líta út fyrir aðstanda með verðmætum atkvæðum landsbyggðinnar án þess að þurfa að sýna fram á það í fjárlögum. Þangað til ætla ég nýta göngutúrana mína í Öskjuhlíðinni í að fylgjast með skógarhögginu. Höfundur er leigubílstjóri, framkvæmdastjóri og meðstofnandi Hopp. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Reykjavíkurflugvöllur Tré Fréttir af flugi Reykjavík Mest lesið „Mér sýnist Inga Sæland fá talsvert út úr þessu“ Sigurjón Arnórsson Skoðun Þjónusturof hefst í dag Hanna Birna Valdimarsdóttir Skoðun Spilavíti er og verður spilavíti Tryggvi Rúnar Brynjarsson Skoðun Eru stjórnarandstæðingar viljandi að misskilja samsköttun? Þórhallur Valur Benónýsson Skoðun Viðhorf sem mótar veruleikann – inngilding á orði og á borði Sóldís Birta Reynisdóttir Skoðun Verjum frelsið og mannréttindin Sigurjón Njarðarson Skoðun Þegar lýðheilsa, lýðræði og loftslagið eru í húfi, ekki efla samstarf við Bandaríkin Davíð Aron Routley Skoðun Hvað með dansinn? Lilja Björk Haraldsdóttir Skoðun Mótórhjólasamtök á Íslandi – hvers vegna öll þessi læti? Helgi Gunnlaugsson Skoðun Skortur á metnaði í loftslagsmálum Svandís Svavarsdóttir,Guðmundur Ingi Guðbrandsson Skoðun Skoðun Skoðun Tími til kominn að styðja öll framúrskarandi ungmenni Karólína Helga Símonardóttir skrifar Skoðun Hvað með dansinn? Lilja Björk Haraldsdóttir skrifar Skoðun Mótórhjólasamtök á Íslandi – hvers vegna öll þessi læti? Helgi Gunnlaugsson skrifar Skoðun Viðhorf sem mótar veruleikann – inngilding á orði og á borði Sóldís Birta Reynisdóttir skrifar Skoðun „Mér sýnist Inga Sæland fá talsvert út úr þessu“ Sigurjón Arnórsson skrifar Skoðun Árangur hefst hér. Með þér. Guðrún Högnadóttir skrifar Skoðun Þegar lýðheilsa, lýðræði og loftslagið eru í húfi, ekki efla samstarf við Bandaríkin Davíð Aron Routley skrifar Skoðun Þjónusturof hefst í dag Hanna Birna Valdimarsdóttir skrifar Skoðun Verjum frelsið og mannréttindin Sigurjón Njarðarson skrifar Skoðun Spilavíti er og verður spilavíti Tryggvi Rúnar Brynjarsson skrifar Skoðun Skortur á metnaði í loftslagsmálum Svandís Svavarsdóttir,Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Eru stjórnarandstæðingar viljandi að misskilja samsköttun? Þórhallur Valur Benónýsson skrifar Skoðun Orðræða mótar menningu – og menningin mótar okkur öll Jóhanna Bárðardóttir skrifar Skoðun Eitt spilakort, betri spilamenning – er skaðaminnkandi Ingvar Örn Ingvarsson skrifar Skoðun Sameining sem eflir íslenskan landbúnað Egill Gautason skrifar Skoðun Konur sem stinga hvor aðra í bakið Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Fjölbreytileiki er styrkleiki Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar Skoðun Það er list að lifa með krabbameini Hlíf Steingrímsdóttir skrifar Skoðun Um kynjafræði og pólítík Hanna Björg Vilhjálmsdóttir skrifar Skoðun Við fylgjum þér frá getnaði til grafar Benedikt S. Benediktsson skrifar Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Ef þið bara hefðuð séð heiminn út frá mínum augum: Börn & ADHD Stefán Þorri Helgason skrifar Skoðun 112. liðurinn í aðgerðaáætlun í menntamálum? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson skrifar Skoðun Konur á örorku Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar Skoðun Drambið okkar Júlíus Valsson skrifar Skoðun Við vitum Guðrún Jónsdóttir skrifar Skoðun Ekki sama hvaðan gott kemur Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Börn í meðferð eiga rétt á fagfólki orð duga ekki lengur! Steindór Þórarinsson skrifar Skoðun Greindarskerðing eða ofurgáfur með gervigreind Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson skrifar Sjá meira
Nú liggur fyrir óumflýjanlegt skógarhögg í Öskjuhlíðinni til að tryggja lífsnauðsynlegt aðgengi að flugvellinum. Þó þetta sé það eina sem er í stöðunni núna er mikilvægt að minna sjálf okkur á að þetta hefði ekki þurft að vera svona. Sú staðreynd að sjúkraflug geti þjónað mikilvægu hlutverki í neyðartilfellum er engin ástæða fyrir því að staðsetning flugvallar skuli aldrei nokkurntímann breytast sama hvernig aðstæður í umhverfi hans þróast. Þessi staða er enn ein bein afleiðing áratugalangrar innviðasveltingar ríkisins gagnvart landsbyggðinni og enn ein bútasaumslausnin til að bæta úr því á ögurstundu sem bitnar núna á fallegasta og besta útivistarsvæði miðsvæðis Reykjavíkur. Fyrrverandi borgarstjóri reynir núna að öðlast góðvild flokks síns í skugga yfirvofandi formannsbaráttu með því að mæta persónulega með vélsög í Öskjuhlíðina, þó svo að það sé einmitt vegna óvilja hans eigin flokks til að mæta raunverulegum þörfum kjósenda sinna með uppbyggingu heilbrigðisinnviða á fleiri stöðum á landinu en í 101 Reykjavík. Enda væri leiðinlegt að missa þetta baráttumál úr hendi sér með því að leysa rót vandans . Nú virðist Flokkur Fólksins hafa tekið við þessu kefli af Framsókn, en þeim mun vonandi ganga betur í verkefninu. Bein afleiðing afstöðuleysis Í umræðu um staðsetningu flugvallarins og rakstur trjánna í Öskjuhlíðinni virðist því haldið fram að sjúkraflug í gegnum Reykjavíkurflugvöll sé draumaástand þar sem ekkert gæti verið betur til þess fallið að bjarga mannslífum í neyðartilfellum. Það væri alveg hægt að sinna bráðagæslu landsbyggðarinnar betur, til dæmis með því að byggja öfluga spítala á fjölbreyttari stöðum en miðbæ Reykjavíkur, eða með því að byggja samgöngukerfi sem byggir ekki á því að 12 manns á ári sé fórnað á malbiksaltari. Er ekki forvitnilegt að enginn bráðalæknir hefur blandað sér í umræðuna og úthúðað borgaryfirvöldum fyrir illu aðgengi að sjúkraflugi? Ef röð höfuðpaura innviða/sveitarstjórna/samgönguráðuneytisins seinustu 30 ára, sem iðulega hafa verið Framsóknarmenn, hefðu raunverulegan metnað fyrir hagsmunum landsbyggðarinnar, væri löngu búið að ekki bara finna betri staðsetningu fyrir flugvöllinn með tilliti til aðgengs að öllu höfuðborgarsvæðinu (en ekki bara vesturbænum) heldur væri spítali með álíka góðu flugaðgengi í hverjum landsfjórðungi, líklega skírðir í höfuðið á landvættunum. Í staðinn fáum við samning eftir samning, eftir stýrihóp, eftir yfirlýsingu, eftir aðstæðukönnun eftir seinkun, eftir frestun og á endanum er verkefnið einfaldlega tekið af dagskrá og síðan fjárlögum og á biðstöðu þrátt fyrir vaxandi mannfjölda og innviðaskuld. Hvað finnst Reykvíkingum? Talandi um samninga, þá byggir flugvöllurinn tilverurétt sinn á samningi milli Reykjavíkur og Ríkisins um að flugvöllurinn fái að halda áfram starfsemi sinni á meðan Ríkið reyni að finna flugvellinum betra heimili við höfuðborgarsvæðið. Í þessu samstarfi stendur beinlínis að ef Hvassahraun gengur ekki upp, eða ef Ríkið hætti að leita að nýrri staðsetningu fyrir flugvöllinn af öðrum ástæðum skuli það endurskoðað. Ekki að Reykjavíkurborg skuli einhliða stanslaust viðhalda flugvellinum burtséð frá öllum kostnaði og fara þannig gegn vilja kjósenda sinna. En Reykvíkingar hafa einmitt þegar haldið íbúakosningu um hvort flugvöllurinn skuli koma eða fara. Niðurstaðan var að hann ætti að fara. Það var fyrir rúmlega tuttugu árum. Kannanir síðan þá sína fram á að afstaða kosninganna hefur bara orðið skýrari. Íbúar höfuðborgarsvæðisins alla leið upp í Kársnes þurfa að lifa við svo mikinn hávaða af fluginu að þau hafa stofnað íbúa samtök um að ástandið þurfi að batna. Skijiði hvað þarf mikið til þess að sameina Kársnesinga við Vesturbæinga? Skipulagsréttur sveitarfélaga er sterkur, og er hjartans mál allra sveitarfélaga úti á landi þegar kemur að til dæmis nýtingu orkuauðlinda, en er þægilega ónefndur í þessu máli. Það er nefnilega svo einfalt að ef Reykjavíkurborg breytir aðalskipulagi á þann hátt að það sé ekki flugvöllur í Vatnsmýrinni, skal fjarlægja flugvöllinn úr Vatnsmýrinni. Þrátt fyrir þetta fara borgarfulltrúar ítrekað gegn vilja kjósenda sinna í borginni en það er va[1] nalega, eins og í þessu tilfelli, vegna metnaðar annað hvort flokkanna í borginni eða borgarstjórans sjálfs, til að láta til sín taka í landspólitíkinni. Óljósar forsendur og óskiljanlegar lausnir Frá upphafi hefur talan um fjölda trjáa sem þarf að fella verið á miklu reiki. Fyrst voru þetta 3000 tré, síðan nokkur hundruð, jafnvel fimmtíu og núna 1400, eða voru þau 1200? Það eina sem er skýrt er að trjágróður í Öskjuhlíðinni gerir aðkomu að flugvellinum brattari en gæti best væri á kosið en flugvélar þurfa að fá sérstök leyfi fyrir aðkomuhorninu og flugmenn þurfa að endurtaka tilraunir til lendinga oftar en væri ákjósanlegt. Tré eru ekki beinlínis þekkt fyrir það að vaxa hratt. Hefði ekki verið hægt að sjá þetta ástand áður en það þarf tafarlaust að fella trén til að halda flugbrautinni opinni? Samgöngustofa hefur útskýrt þetta þannig að ný aðferð væri núna notuð til að mæla halla flugs að brautinni, og núna sé í raun allur skógurinn hærri en það sem leyfir ásættanlega aðkomu. Eða öllu heldur, var þetta sagt í lok síðasta sumars. Samt hélt flug áfram, og tré, sem aftur vaxa ekki á ógnarhraða, sérstaklega yfir vetur, fengu að vera um kjurrt í nokkra mánuði. En tré sem voru nógu stutt einn dag til að flug gæti verið leyft voru það ekki þann næsta og allt í einu er flugbrautinni lokað. Hvaða skrifræðisveisla er það að breyttar forsendur mælinga þýði að skyndilega þurfi að fella 1300 tré. Væri ekki líka hægt að stytta trén eða stytta flugbrautina og færa hana innar til þess að leyfa hvassari aðkomu fyrir sjúkraflugvélar sem vissulega þurfa ekki nema 880 af 1240 metra flugbrautinni til þess að lenda? Það virðast öll vera sammála um að flugvöllurinn verði ekki í Vatnsmýrinni eftir 30 ár. Flugvöllurinn er farinn úr aðalskipulagi þá. Samt ætlum við að neyðast til þess að tortíma skógræktun síðustu 75 ára fyrir lausn sem er alltaf á tímabundnum forsendum. Öll sem lesa þetta verða ekki á lífi lengur þegar flugvöllurinn verður loksins farinn og skógrækt í Öskjuhlíðinni verður aftur komin í samt horf og hún er í dag. Tækifærið sem er ógripið Þrátt fyrir að það liggi fyrir að trén í Öskjuhlíðinni verði felld, enda verði viðvarandi skortur bráðamóttöku á landsbyggðinni eða staðsetning flugvallarins ekki afgreidd yfir nóttu. Hins vegar er tækifæri til staðar í þessu húllumhæi sem enginn borgarfulltrúi virðist hafa áhuga á að grípa, tækifæri til að ná loksins utan um starfsemi flugvallarins í miðbænum og gera viðveru flugvallarins í Vatnsmýri raunverulega tímabundna. ●Færa kennsluflug og útsýnisflug á Hólmsheiði. ○Það er þegar kallað á þessa aðgerð í samning Borgarinnar og Ríkisins síðan 2013, og þyrfti bara að malbika stækkaða flugbraut og byggja fleiri flugskýli. ●Færa einkaflug til Keflavíkurflugvallar. ○Að einkaflugvélar erlenda milljarðamæringa fái að leggja í miðbæ Reykjavíkur ódýrar en einkabílar er óafsakanlegt. ●Ef við viljum setja á okkur lýðræðisskóna væri kjörið að halda aðra íbúakosningu um málið til að endurnýja umboð borgarfulltrúa til aðgerða. Setjum upp metnaðarfulla áætlun um aðgengi að nauðsynlegri þjónustu utan höfuðborgarsvæðisins. Það ætti að vera augljóslega ósjálfbært að allt fólk sem býr ekki í Reykjavík þurfi að geta sótt þangað beinlínis lífsnauðsynlega þjónustu. Það kemur alveg veður þar sem ekki er hægt að fljúga. ----------- Þegar vélsagirnar þagna skulum við berjast við að gleyma ekki af hverju Öskjuhlíðin var felld: til þess að bjarga lífum á landsbyggðinni, til þess að bjarga pólitískum ferli Einars Þorsteinssonar, til þess að vinna stig fyrir örvæntingarfullan Framsóknarflokkinn, og til þess að einkaflugvélar hafi ennþá þægilegt aðgengi að Suðurlandinu. En munum enn frekar að hún hefði ekki þurft að fara, ef við hefðum bara ekki ítrekað ákveðið að þora ekki að hagga við status quo sem hentar vel hrygglausum valdhöfum sem vilja líta út fyrir aðstanda með verðmætum atkvæðum landsbyggðinnar án þess að þurfa að sýna fram á það í fjárlögum. Þangað til ætla ég nýta göngutúrana mína í Öskjuhlíðinni í að fylgjast með skógarhögginu. Höfundur er leigubílstjóri, framkvæmdastjóri og meðstofnandi Hopp.
Þegar lýðheilsa, lýðræði og loftslagið eru í húfi, ekki efla samstarf við Bandaríkin Davíð Aron Routley Skoðun
Skoðun Viðhorf sem mótar veruleikann – inngilding á orði og á borði Sóldís Birta Reynisdóttir skrifar
Skoðun Þegar lýðheilsa, lýðræði og loftslagið eru í húfi, ekki efla samstarf við Bandaríkin Davíð Aron Routley skrifar
Skoðun Eru stjórnarandstæðingar viljandi að misskilja samsköttun? Þórhallur Valur Benónýsson skrifar
Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar
Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson skrifar
Þegar lýðheilsa, lýðræði og loftslagið eru í húfi, ekki efla samstarf við Bandaríkin Davíð Aron Routley Skoðun