Erum við tilbúin til að bæta menntakerfið okkar? Jónína Einarsdóttir skrifar 5. nóvember 2024 10:01 Það er mikið í húfi með verkfalli kennara, það er allt menntakerfið landsins sem er undir. Við kennarar erum að fara í aðgerðir einmitt til að bæta menntakerfið sem margir telja að sé bara alls ekki nógu gott. Gott og vel – ræðum það aðeins, en hvert viljum við stefna með menntakerfið? Viljum við bæta það eða halda áfram á sömu braut? Er skrýtið að menntakerfið er að versna þegar við erum enn í nóvember að auglýsa eftir umsjónarkennurum í grunnskóla, eða að leita eftir bara einhverjum sem talar íslensku og nennir mögulega að koma og vinna í leikskóla? Ef við viljum halda áfram að tala um að menntakerfið sé ekki nógu gott þá höldum við bara áfram á sömu braut og leyfum kennurum að hverfa til annara starfa eins og þeir eru að gera í dag. Ef við viljum bæta menntakerfið þá þurfum við að fjárfesta í kennurum og fá þá aftur til starfa – það er deginum ljósara, svo er reyndar margt annað sem þarf að gera s.s. bæta námsefni en það gerum við jú ekki án kennara. En svo það sé nú alveg á hreinu að án kennara í menntakerfinu förum við ekki langt og bætum ekki nokkurn skapaðan hlut. En með því að fjárfesta í kennurum þá stoppum við amk það flæði sem er af kennurum út úr kerfinu en þeir vilja að sjálfsögðu fara að vinna annarsstaðar til að fá nám sitt metið að verðleikum. Nám kennara er nefnilega ekki metið í menntakerfinu í dag en nám kennara er metið mun hærra í ýmsum öðrum störfum og kennarar oft vinsælt vinnuafl í ýmiskonar önnur sérfræðistörf. Ég sjálf er kennari, hef kennt börnum í 1. og 2. bekk, kennt myndlist í 2.-10.bekk í mörg ár, fært mig yfir í leikskólastigið og verið þar deildarstjóri, aðstoðarleikskólastjóri og nú sem leikskólastjóri. Ég hef bætt við mig endalaust af námskeiðum, faglegri þekkingu, andlegum námskeiðum til að halda almennri geðheilsu við krefjandi starf og starfsaðstæður, bætt við mig mastersnámi til að verða stjórnandi og lagt á mig ýmislegt til að geta sinnt mínu starfi. Ég þekki góða kennara, já og kynnst líka nokkrum sem hafa kannski bara átt að vinna við eitthvað annað – en við höfum jú öll unnið með einhverjum í einhverri vinnu sem kannski átti bara að gera eitthvað annað. En í gegnum tíðina hef ég verið heppin með kennara hjá börnunum mínum. Ég hef verið stolt af þeim kennurum sem hafa hjálpað mér við það að ala upp börnin mín. Til þeirra hugsa ég oft af hlýhug og með þakklæti. Ég hef getað leitað til kennaranna, fengið þá í lið með mér þegar eitthvað bjátaði á og kennararnir hafa oft á tíðum vitað ansi margt um heimilishaldið og börnin mín endurspeglað álit okkar foreldranna á ýmsum málum og málefnum þegar þau eru komin í skólastofuna. Ég hef hins vegar líka lent í að barnið mitt fékk leiðbeinanda en ekki kennara til að kenna sér. Ég þurfti t.d. þá að benda leiðbeinandanum á að það væri ekki barnsins að minna á í hverju prófi að það væri lesblint, ég þurfti líka að sitja með barnið mitt sem grét eftir að leiðbeinandi fann að því hve lengi það var að læra og fleira sem ég vil ekki fara út í hér. Ég hef þurft að fá aðstoð annarra frábærra kennara til að byggja aftur upp þetta sama barn sem þeir allir gerðu af heilum hug enda vissu þeir sem kennarar að hvatning og jákvæðni væri stór þáttur í námi barnsins míns og unnu af fagmennsku við að efla barnið mitt. Það er ekki auðvelt að vera sjálf kennari skal ég segja ykkur og horfa á barnið sitt fá lakari kennslu en önnur börn, get alveg viðurkennt að hafa oft verið frekar sorgmædd yfir því. En hvert viljum við stefna? Viljum við ekki öll fá gæðamenntun fyrir börnin okkar? Viljum við ekki vera örugg um það að þegar að barnið okkar fer í leik-, grunn- eða framhaldsskóla að þar séu kennarar sem sinna kennslu barnanna okkar af fagmennsku, alúð og þekkingu en ekki að við störf sé bara sá aðili sem var skásti i kosturinn þegar það var auglýst síðast? Viljum við ekki menntakerfi þar sem öll börn fái kennara sem hafi til þess réttindi og lært kennslufræði? Kjarabaraátta kennara snýst ekki um krónutölu, kjarabaráttan snýst ekki um leiðbeinendur, kjarabaráttan snýst um hvort að við viljum að menntakerfið haldi næstu árin, kjarabaraáttan snýst um hvort við viljum bæta menntakerfið, kjarabaráttan snýst um hvort að við viljum kennara til að kenna börnum okkar, kjarabaráttan snýst um hvort að það eigi að standa við undirritaðan samning sem undirritaður var af Bjarna Benedikssyni, Sigurði Inga Jóhannssyni, Halldóri Halldórssyni, Karli Björnssyni, Elínu Björgu Jónsdóttur, Þórunni Sveinbjarnardóttur og Þórði Hjaltested árið 2016. Allir þessir aðilar skrifuðu undir samkomulagið og nú þarf að efna það. Undirritað samkomulag skal standa. Við kennarar eru búin með okkar part af samkomulaginu sem var að gefa eftir lífeyrisréttindi og núna er komið að því að jafna laun okkar við laun annara sérfræðinga eins og samkomulagið segir til um. Það er verkefni samningarnefndar sveitafélagana að koma með hvaða viðmiðunarhóp af sérfræðingum þeir telja að við eigum að horfa til þegar við jöfnum laun milli kennara og sérfræðinga á almennum markaði, en um það var einmitt samið í samkomulaginu frá árinu 2016. Viljum við ekki öll að börn framtíðarinnar fái góða menntun og nái betri árangri? Það er dýrmætt að finna samtakamáttinn hjá kennurum á öllum skólastigum í dag og við erum öll í þessu saman! Fjárfestum í kennurum til að fjárfesta í framtíð landsins. Björgum menntakerfinu með því að fjárfesta í innviðum þess en það eru kennararnir. Áfram kennarar! Höfundur er leikskólastjóri hjá Reykjavíkurborg og Samráðsfulltrú FSL í Reykjavík. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Kennaraverkfall 2024 Leikskólar Skóla- og menntamál Mest lesið Transumræðan og ruglið um fjölda kynja Einar Steingrímsson Skoðun 752 dánir vegna geðheilsuvanda – enginn vegna fjölþáttaógnar Grímur Atlason Skoðun Magga Stína! Helga Völundardóttir Skoðun Foreldrar þurfa bara að vera duglegri Björg Magnúsdóttir Skoðun Leikskólar eru ekki munaður Íris Eva Gísladóttir Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson Skoðun Dýrkeypt eftirlitsleysi Lilja Björk Guðmundsdóttir Skoðun Svindl eða sjálfsvernd? Sigurður Árni Reynisson Skoðun Lykillinn að hamingju og heilbrigði Skoðun Skoðun Skoðun Lykillinn að hamingju og heilbrigði skrifar Skoðun Staða bænda styrkt Hanna Katrín Friðriksson skrifar Skoðun Transumræðan og ruglið um fjölda kynja Einar Steingrímsson skrifar Skoðun Leikskólar eru ekki munaður Íris Eva Gísladóttir skrifar Skoðun Vísindarannsóknir og þróun – til umhugsunar í tiltekt Þorgerður J. Einarsdóttir skrifar Skoðun 752 dánir vegna geðheilsuvanda – enginn vegna fjölþáttaógnar Grímur Atlason skrifar Skoðun Foreldrar þurfa bara að vera duglegri Björg Magnúsdóttir skrifar Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson skrifar Skoðun Dýrkeypt eftirlitsleysi Lilja Björk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar Skoðun Svindl eða sjálfsvernd? Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Magga Stína! Helga Völundardóttir skrifar Skoðun Mannauðurinn á vinnustaðnum þarf góða innivist til að dafna Ásta Logadóttir skrifar Skoðun Þetta er námið sem lifir áfram Bryngeir Valdimarsson skrifar Skoðun Árborg - spennandi kostur fyrir öll Guðný Björk Pálmadóttir skrifar Skoðun Tökum á glæpahópum af meiri þunga Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Minntist ekkert á Evrópusambandið Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hugsum stórt í skipulags- og samgöngumálum Hilmar Ingimundarson skrifar Skoðun Eitt eilífðar smáblóm Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Betri mönnun er lykillinn Skúli Helgason,Sabine Leskopf skrifar Skoðun Borgarhönnunarstefna, sú fyrsta sinnar tegundar í Reykjavík Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Hversu oft á að fresta framtíðinni? Erna Magnúsdóttir,Stefán Þórarinn Sigurðsson skrifar Skoðun Getur Ísland staðið fremst í heilsutækni? Arna Harðardóttir skrifar Skoðun Slæm innivist skerðir afköst og hækkar kostnað Ingibjörg Magnúsdóttir skrifar Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson skrifar Skoðun Framtíð Íslands: Frá áli til gervigreindar – Tækifæri fimmtu iðnbyltingarinnar Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Eiga foreldrar í háskólanámi raunverulega jafnan aðgang að námi? Hrund Steinsdóttir skrifar Skoðun Fjármál framhaldsskóla Róbert Ferdinandsson skrifar Skoðun Mikilvægi lágþröskulda þjónustu fyrir geðheilbrigði ungs fólks Eva Rós Ólafsdóttir skrifar Skoðun Varhugaverð sjónarmið eða raunsæ leið? Eggert Sigurbergsson skrifar Sjá meira
Það er mikið í húfi með verkfalli kennara, það er allt menntakerfið landsins sem er undir. Við kennarar erum að fara í aðgerðir einmitt til að bæta menntakerfið sem margir telja að sé bara alls ekki nógu gott. Gott og vel – ræðum það aðeins, en hvert viljum við stefna með menntakerfið? Viljum við bæta það eða halda áfram á sömu braut? Er skrýtið að menntakerfið er að versna þegar við erum enn í nóvember að auglýsa eftir umsjónarkennurum í grunnskóla, eða að leita eftir bara einhverjum sem talar íslensku og nennir mögulega að koma og vinna í leikskóla? Ef við viljum halda áfram að tala um að menntakerfið sé ekki nógu gott þá höldum við bara áfram á sömu braut og leyfum kennurum að hverfa til annara starfa eins og þeir eru að gera í dag. Ef við viljum bæta menntakerfið þá þurfum við að fjárfesta í kennurum og fá þá aftur til starfa – það er deginum ljósara, svo er reyndar margt annað sem þarf að gera s.s. bæta námsefni en það gerum við jú ekki án kennara. En svo það sé nú alveg á hreinu að án kennara í menntakerfinu förum við ekki langt og bætum ekki nokkurn skapaðan hlut. En með því að fjárfesta í kennurum þá stoppum við amk það flæði sem er af kennurum út úr kerfinu en þeir vilja að sjálfsögðu fara að vinna annarsstaðar til að fá nám sitt metið að verðleikum. Nám kennara er nefnilega ekki metið í menntakerfinu í dag en nám kennara er metið mun hærra í ýmsum öðrum störfum og kennarar oft vinsælt vinnuafl í ýmiskonar önnur sérfræðistörf. Ég sjálf er kennari, hef kennt börnum í 1. og 2. bekk, kennt myndlist í 2.-10.bekk í mörg ár, fært mig yfir í leikskólastigið og verið þar deildarstjóri, aðstoðarleikskólastjóri og nú sem leikskólastjóri. Ég hef bætt við mig endalaust af námskeiðum, faglegri þekkingu, andlegum námskeiðum til að halda almennri geðheilsu við krefjandi starf og starfsaðstæður, bætt við mig mastersnámi til að verða stjórnandi og lagt á mig ýmislegt til að geta sinnt mínu starfi. Ég þekki góða kennara, já og kynnst líka nokkrum sem hafa kannski bara átt að vinna við eitthvað annað – en við höfum jú öll unnið með einhverjum í einhverri vinnu sem kannski átti bara að gera eitthvað annað. En í gegnum tíðina hef ég verið heppin með kennara hjá börnunum mínum. Ég hef verið stolt af þeim kennurum sem hafa hjálpað mér við það að ala upp börnin mín. Til þeirra hugsa ég oft af hlýhug og með þakklæti. Ég hef getað leitað til kennaranna, fengið þá í lið með mér þegar eitthvað bjátaði á og kennararnir hafa oft á tíðum vitað ansi margt um heimilishaldið og börnin mín endurspeglað álit okkar foreldranna á ýmsum málum og málefnum þegar þau eru komin í skólastofuna. Ég hef hins vegar líka lent í að barnið mitt fékk leiðbeinanda en ekki kennara til að kenna sér. Ég þurfti t.d. þá að benda leiðbeinandanum á að það væri ekki barnsins að minna á í hverju prófi að það væri lesblint, ég þurfti líka að sitja með barnið mitt sem grét eftir að leiðbeinandi fann að því hve lengi það var að læra og fleira sem ég vil ekki fara út í hér. Ég hef þurft að fá aðstoð annarra frábærra kennara til að byggja aftur upp þetta sama barn sem þeir allir gerðu af heilum hug enda vissu þeir sem kennarar að hvatning og jákvæðni væri stór þáttur í námi barnsins míns og unnu af fagmennsku við að efla barnið mitt. Það er ekki auðvelt að vera sjálf kennari skal ég segja ykkur og horfa á barnið sitt fá lakari kennslu en önnur börn, get alveg viðurkennt að hafa oft verið frekar sorgmædd yfir því. En hvert viljum við stefna? Viljum við ekki öll fá gæðamenntun fyrir börnin okkar? Viljum við ekki vera örugg um það að þegar að barnið okkar fer í leik-, grunn- eða framhaldsskóla að þar séu kennarar sem sinna kennslu barnanna okkar af fagmennsku, alúð og þekkingu en ekki að við störf sé bara sá aðili sem var skásti i kosturinn þegar það var auglýst síðast? Viljum við ekki menntakerfi þar sem öll börn fái kennara sem hafi til þess réttindi og lært kennslufræði? Kjarabaraátta kennara snýst ekki um krónutölu, kjarabaráttan snýst ekki um leiðbeinendur, kjarabaráttan snýst um hvort að við viljum að menntakerfið haldi næstu árin, kjarabaraáttan snýst um hvort við viljum bæta menntakerfið, kjarabaráttan snýst um hvort að við viljum kennara til að kenna börnum okkar, kjarabaráttan snýst um hvort að það eigi að standa við undirritaðan samning sem undirritaður var af Bjarna Benedikssyni, Sigurði Inga Jóhannssyni, Halldóri Halldórssyni, Karli Björnssyni, Elínu Björgu Jónsdóttur, Þórunni Sveinbjarnardóttur og Þórði Hjaltested árið 2016. Allir þessir aðilar skrifuðu undir samkomulagið og nú þarf að efna það. Undirritað samkomulag skal standa. Við kennarar eru búin með okkar part af samkomulaginu sem var að gefa eftir lífeyrisréttindi og núna er komið að því að jafna laun okkar við laun annara sérfræðinga eins og samkomulagið segir til um. Það er verkefni samningarnefndar sveitafélagana að koma með hvaða viðmiðunarhóp af sérfræðingum þeir telja að við eigum að horfa til þegar við jöfnum laun milli kennara og sérfræðinga á almennum markaði, en um það var einmitt samið í samkomulaginu frá árinu 2016. Viljum við ekki öll að börn framtíðarinnar fái góða menntun og nái betri árangri? Það er dýrmætt að finna samtakamáttinn hjá kennurum á öllum skólastigum í dag og við erum öll í þessu saman! Fjárfestum í kennurum til að fjárfesta í framtíð landsins. Björgum menntakerfinu með því að fjárfesta í innviðum þess en það eru kennararnir. Áfram kennarar! Höfundur er leikskólastjóri hjá Reykjavíkurborg og Samráðsfulltrú FSL í Reykjavík.
Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir Skoðun
Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson Skoðun
Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson skrifar
Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar
Skoðun Borgarhönnunarstefna, sú fyrsta sinnar tegundar í Reykjavík Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar
Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson skrifar
Skoðun Framtíð Íslands: Frá áli til gervigreindar – Tækifæri fimmtu iðnbyltingarinnar Sigvaldi Einarsson skrifar
Skoðun Eiga foreldrar í háskólanámi raunverulega jafnan aðgang að námi? Hrund Steinsdóttir skrifar
Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir Skoðun
Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson Skoðun