Kennarar – á hraðbraut í kulnun Rakel Linda Kristjánsdóttir skrifar 18. apríl 2024 10:31 Á ráðstefnunni „Skóli nútíðar – vegvísir til framtíðar“ sem Kennarasamband Íslands hélt í Hörpu 9. apríl 2024 var farið yfir niðurstöður viðhorfs- og þjónustukönnunar KÍ. Niðurstöður þeirrar könnunar endurspegla það sem kennarafélögin hafa verið að upplýsa stjórnvöld um í langan tíma og er í stuttu máli að kennarar eru að bugast undan álagi og telja sig ekki geta uppfyllt þær kröfur sem gerðar eru til þeirra í starfi miðað við þær bjargir sem eru í boði. Allt of stór hluti þeirra sér sig ekki í kennslu á næstu árum. Allir geta haft skoðanir á menntamálum en vægi skoðana þeirra sem starfa á gólfinu er meira en aðila sem þekkja ekki til raunaðstæðna. Stjórnvöld eiga það til að leggja fram þá spurningu hvort að kennarar þurfi ekki að breyta vinnulagi sínu eða skipuleggja sig betur og benda síðan á ráðgjafana sem starfa utan skólanna. Þetta snýst ekki um hendurnar sem moka ofan í skurðinn utan skólanna heldur þær sem eru inni í skólunum. Það vantar ekki fagþekkinguna í stéttina því kennarar eru duglegir að sækja sér fræðslu og leita lausna við því sem kemur upp í skólastarfi. Það vantar fleira fagfólk í raunaðstæður til að takast á við þann fjölbreytilega hóp sem er þar. Margir spyrja mig af hverju svona margir kennarar hætta störfum eftir fyrsta ár sitt í kennslu. Svarið er einfalt. Laun kennara eru ekki á pari við laun sambærilegra háskólamenntaðra stétta. Ofan á það er álagið ómanneskjulegt oft á tíðum og ekki bjóðandi nokkrum einstaklinginni og hvað þá þeim sem er að hefja fullorðinslíf sitt og stofna fjölskyldu með tilheyrandi álagi. Hvers vegna er þetta svona er þá spurt ? Þá reyni ég að útskýra þetta eftir bestu getu. Ímyndið ykkur að dýraafurða, fata, hnetu, súkkulaði og hreinsiefnaverksmiðjur auk nokkurra annarra séu sameinaðar á einn stað og þú átt að verkstýra þeim öllum þó þú hafir bara reynslu af því að framleiða súkkulaði. Þú færð ekki nýjar vélar og átt að nota vélina sem þú notaðir fyrir súkkulaðið í framleiðslu á öllum hinum vörunum. Svo koma ýmis flækjustig eins og að sumir eru með ofnæmi fyrir einhverju í þessum vörum og annað sem orsakar vanlíðan hjá þeim þegar allir þessir þættir eru settir í sömu vél. Ofan á allt þá eru töluð sjö eða fleiri mismunandi tungumál á þessum vinnustað og þú þarft að leysa úr þeim vandamálum sem koma upp og passa upp á að allir skilji hvað er í gangi. Svo á þessi starfsmannahópur gott bakland sem vill passa upp á sína einstaklinga og er duglegt að láta í sér heyra ef þeim finnst halla á sitt fólk. Það er ekki nóg að brenna fyrir starfið og vilja starfa að velferð barna í okkar samfélagi. Það vantar töfrasprotann við svona aðstæður eða að stjórnvöld vakni og taki ástandið alvarlega. Förum eftir lögum og reglugerðum. Ef lögin og reglugerðirnar eru ekki að virka þá þarf að breyta þeim. Hvernig skólum er stjórnað er mannanna verk. Þeir sem vinna í skólunum vinna eftir því handriti sem rétt er að þeim og spila úr því fjármagni sem skólarnir fá til að koma verkinu á svið. Leikstjórar og handritshöfundar eru stjórnvöld. Ef við færum eftir íslenskum lögum og reglugerðum þá værum við eflaust ekki á þeim stað sem við erum í dag með íslenskt skólakerfi. Skóli án aðgreiningar var innleiddur og því var lofað að bjargirnar og fagfólkið sem þyrfti til að láta hugmyndafræðina virka myndi fylgja með. Svo kom hrunið og aldrei kom það sem búið var að lofa. Kennarar sem hafa innleitt þessa hugmyndafræði hafa gert það vel við óviðunandi aðstæður. Ég myndi segja að víða séu gerð kraftaverk. Þegar erlendum börnum fór að fjölga á ógnarhraða inni í skólunum þá kom betur í ljós hversu þaninn verkstuðull kennara er. Margir eru að bugast og þeir sem hafa minnsta reynslu fara oft fyrst úr stéttinni. Það er vont að mæta í vinnuna og geta ekki uppfyllt þær kröfur sem gerðar eru til manns, óraunhæfar kröfur. Allt sem gerist í samfélaginu hefur áhrif á skólana. Skólasamfélagið er að drukkna í verkefnum sem berast inn á borð til þess og á að vinna samhliða öllu hinu. Það að framtíðarsýn allt of stórs hlutfalls kennara sé ekki tengd kennslu er áhyggjuefni ofan á þann kennaraskort sem er fyrir. Það að stéttin nái ekki að endurnýja sig hefur áhrif á þá sem eftir eru í faginu. Fagfélög kennara hafa reynt að ná til eyrna stjórnvalda en lítið gerst, jafnvel engin áheyrn. Strúturinn setur bara hausinn í sandinn og beinir vængjum sínum í aðra átt. Það er löngu orðið tímabært að ríki og sveitarfélög taki höndum saman og beri ábyrgð á því ástandi sem ríkir í skólamálum á Íslandi. Okkur vantar ekki kannanir né rannsóknir til að greina vandann. Við vitum hvar skóinn kreppir. Það vantar aðgerðir til að vinna á vandanum og þær þarf að fjármagna. Skóli án aðgreiningar, börn með raskanir, bráðger börn, ÍSAT börn, börn með geðraskanir og alls konar börn úr alls konar fjölskyldum sem allar telja að þeirra uppeldi sé hið rétta. Svona er skólasamfélagið okkar og við sem störfum með þessum börnum viljum geta komið til móts við þarfir þeirra. Sjáið fyrir ykkur ríkisstjórnarfund. Í þessari ímynduðu ríkisstjórn talar helmingurinn annað mál en íslensku og einhver í hópnum er sá eini sem talar sitt móðurmál. Í þessari ríkisstjórn er einn sem kann hvorki að lesa né skrifa og hefur aldrei verið í skóla. Einn á það til að taka bræðiköst upp úr þurru og þurfa því aðrir við borðið að vera á tánum því að stólarnir eru þungir og vont að fá þá í sig. Svo eru það aðrar sérþarfir sem þarf að koma til móts við. Þessi ríkisstjórn þarf að vera saman í 6-7 klukkustundir á hverjum virkum degi og ná settum markmiðum. Hvernig ætli þessari ríkisstjórn gangi að vinna saman ? Þetta er bara dæmi og bekkjarstærðir eru yfirleitt mun fjölmennari en fjöldi þeirra sem skipa eina ríkisstjórn og nemendur oftast með minni þroska en ráðamenn. Mig grunar, þó ég viti ekkert um það, að margir sem halda um stjórnartauminn séu haldnir forréttindablindu eða sjá fyrir sér sína skólagöngu þegar hugtakið „Skóli“ ber á góma. Skóli í dag er ekki það sama og skóli á síðustu öld. Skólar innan sama sveitarfélags geta verið mjög ólíkir og þeir skólar sem eru með flókna samsetningu nemenda með miklar sérþarfir eru áskorun. Við þurfum að vakna og taka höndum saman. Hættum að finna sökudólginn því sökudólgurinn erum við sjálf sem sköpum þetta samfélag og ábyrgðin er stjórnvalda. Við erum með lög og reglugerðir sem snúa að öllu því sem bæta má í skólakerfinu. En erum við að fara eftir þeim ? Svarið er „Nei“ því að stjórnvöld koma sér ekki saman um hver eigi að bera kostnaðinn. Covid fékk marga til að hugsa. Kynslóðin sem var trygg sínu starfi sama hvað er að hverfa úr kennarastéttinni. Þeim fjölgar sem kunna að sýna sjálfu sér mildi og láta ekki bjóða sér hvað sem er. Vinnumarkaðurinn er meira lifandi en hann var og fólk er ekki lengur í sömu vinnu alla sína starfsævi. Hvernig skóla viljum við hafa á Íslandi í framtíðinni ? Boltinn er hjá stjórnvöldum. Skólasamfélagið er að gera kraftaverk við óviðunandi aðstæður en getur það ekki mikið lengur án inngripa frá stjórnvöldum. Hættum að afneita vandanum og girðum okkur í brók. Höfundur er sérkennari, atferlisþjálfi, uppeldisráðgjafi, sáttamiðlari og trúnaðarmaður kennara í grunnskóla. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Vinnumarkaður Skóla - og menntamál Grunnskólar Athugið. Vísir hvetur lesendur til að skiptast á skoðunum. Allar athugasemdir eru á ábyrgð þeirra er þær rita. Lesendur skulu halda sig við málefnalega og hófstillta umræðu og áskilur Vísir sér rétt til að fjarlægja ummæli og/eða umræðu sem fer út fyrir þau mörk. Vísir mun loka á aðgang þeirra sem tjá sig ekki undir eigin nafni eða gerast ítrekað brotlegir við ofangreindar umgengnisreglur. Mest lesið Halldór 26.05.2024 Halldór Ég styð Baldur sem næsta forseta! Gunnar Alexander Ólafsson Skoðun Rýnum í rót lestrarvandans. Hvað ert þú að gera til að styðja við barn í þínu nærumhverfi ? Rakel Linda Kristjánsdóttir Skoðun Hvalveiðar á Íslandi, löng saga spillingar og sérhagsmunatengsla Valgerður Árnadóttir Skoðun Lestarsamgöngur milli Reykjavíkur og Keflavíkurflugvallar Guðmundur Björnsson Skoðun Þjóðarmorðið á Gasa í tölum og hlutverk Íslands Ingólfur Shahin Skoðun Jákvæðni á Bessastöðum Þorsteinn Magnússon Skoðun Er sjálfvirknivæðing að stela störfum og framtíðar möguleikum hjá drengjum sem geta ekki lesið sér til gagns? Davíð Bergmann Skoðun Afhverju viltu fá trúð á Bessastaði? Diljá Ámundadóttir Zoega Skoðun Í djúpneti íslenskra stjórnmála Magnús Guðmundsson Skoðun Skoðun Skoðun Af hverju er Baldur mitt val Ásta Kristín Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Í djúpneti íslenskra stjórnmála Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun Hvalveiðar á Íslandi, löng saga spillingar og sérhagsmunatengsla Valgerður Árnadóttir skrifar Skoðun Lestarsamgöngur milli Reykjavíkur og Keflavíkurflugvallar Guðmundur Björnsson skrifar Skoðun Er sjálfvirknivæðing að stela störfum og framtíðar möguleikum hjá drengjum sem geta ekki lesið sér til gagns? Davíð Bergmann skrifar Skoðun Jákvæðni á Bessastöðum Þorsteinn Magnússon skrifar Skoðun Ég styð Baldur sem næsta forseta! Gunnar Alexander Ólafsson skrifar Skoðun Þjóðarmorðið á Gasa í tölum og hlutverk Íslands Ingólfur Shahin skrifar Skoðun Rýnum í rót lestrarvandans. Hvað ert þú að gera til að styðja við barn í þínu nærumhverfi ? Rakel Linda Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Pólítísk aflúsun Ólafur Þór Ólafsson skrifar Skoðun Að vaxa inn í framtíðina Viðar Hreinsson skrifar Skoðun A Letter of Encouragement for Voters of Foreign Origin. Nichole Leigh Mosty skrifar Skoðun Sameiningaraflið Katrín Jakobsdóttir Kári Bjarnason skrifar Skoðun Snúningshurðin í ráðuneytinu Jón Kaldal skrifar Skoðun Til óákveðinna kjósenda Eygló Halldórsdóttir skrifar Skoðun Opið bréf til forsetaframbjóðenda Elín Erna Steinarsdóttir skrifar Skoðun Ómetanleg leiðsögn Magnús Ingi Óskarsson skrifar Skoðun Vegið að æru embættismanna Bjarkey Olsen Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Hverjum treystum við fyrir fjöreggjunum okkar? skrifar Skoðun Stöndum í lappirnar! Vilborg Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Gjöf sem gefur Halla Tómasdóttir skrifar Skoðun Vegna hvers kýs ég Katrínu Jón Kristjánsson skrifar Skoðun Hvar er sómakenndin? Blakleikur Ísraels og Íslands Hrönn Guðmundsdóttir,Ragnhildur Hólmgeirsdóttir skrifar Skoðun Alþingi slátrar jafnræðisreglunni Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Málfarslöggan verk sín vann Ari Páll Kristinsson skrifar Skoðun Verðmæti Döff kjósenda Mordekaí Elí Esrason skrifar Skoðun Nýja hægrið Davíð Bergmann skrifar Skoðun Afhverju viltu fá trúð á Bessastaði? Diljá Ámundadóttir Zoega skrifar Skoðun Heldur þann besta en þann næstbesta! Vilhjálmur B. Bragason skrifar Skoðun Vel gert! Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Sjá meira
Á ráðstefnunni „Skóli nútíðar – vegvísir til framtíðar“ sem Kennarasamband Íslands hélt í Hörpu 9. apríl 2024 var farið yfir niðurstöður viðhorfs- og þjónustukönnunar KÍ. Niðurstöður þeirrar könnunar endurspegla það sem kennarafélögin hafa verið að upplýsa stjórnvöld um í langan tíma og er í stuttu máli að kennarar eru að bugast undan álagi og telja sig ekki geta uppfyllt þær kröfur sem gerðar eru til þeirra í starfi miðað við þær bjargir sem eru í boði. Allt of stór hluti þeirra sér sig ekki í kennslu á næstu árum. Allir geta haft skoðanir á menntamálum en vægi skoðana þeirra sem starfa á gólfinu er meira en aðila sem þekkja ekki til raunaðstæðna. Stjórnvöld eiga það til að leggja fram þá spurningu hvort að kennarar þurfi ekki að breyta vinnulagi sínu eða skipuleggja sig betur og benda síðan á ráðgjafana sem starfa utan skólanna. Þetta snýst ekki um hendurnar sem moka ofan í skurðinn utan skólanna heldur þær sem eru inni í skólunum. Það vantar ekki fagþekkinguna í stéttina því kennarar eru duglegir að sækja sér fræðslu og leita lausna við því sem kemur upp í skólastarfi. Það vantar fleira fagfólk í raunaðstæður til að takast á við þann fjölbreytilega hóp sem er þar. Margir spyrja mig af hverju svona margir kennarar hætta störfum eftir fyrsta ár sitt í kennslu. Svarið er einfalt. Laun kennara eru ekki á pari við laun sambærilegra háskólamenntaðra stétta. Ofan á það er álagið ómanneskjulegt oft á tíðum og ekki bjóðandi nokkrum einstaklinginni og hvað þá þeim sem er að hefja fullorðinslíf sitt og stofna fjölskyldu með tilheyrandi álagi. Hvers vegna er þetta svona er þá spurt ? Þá reyni ég að útskýra þetta eftir bestu getu. Ímyndið ykkur að dýraafurða, fata, hnetu, súkkulaði og hreinsiefnaverksmiðjur auk nokkurra annarra séu sameinaðar á einn stað og þú átt að verkstýra þeim öllum þó þú hafir bara reynslu af því að framleiða súkkulaði. Þú færð ekki nýjar vélar og átt að nota vélina sem þú notaðir fyrir súkkulaðið í framleiðslu á öllum hinum vörunum. Svo koma ýmis flækjustig eins og að sumir eru með ofnæmi fyrir einhverju í þessum vörum og annað sem orsakar vanlíðan hjá þeim þegar allir þessir þættir eru settir í sömu vél. Ofan á allt þá eru töluð sjö eða fleiri mismunandi tungumál á þessum vinnustað og þú þarft að leysa úr þeim vandamálum sem koma upp og passa upp á að allir skilji hvað er í gangi. Svo á þessi starfsmannahópur gott bakland sem vill passa upp á sína einstaklinga og er duglegt að láta í sér heyra ef þeim finnst halla á sitt fólk. Það er ekki nóg að brenna fyrir starfið og vilja starfa að velferð barna í okkar samfélagi. Það vantar töfrasprotann við svona aðstæður eða að stjórnvöld vakni og taki ástandið alvarlega. Förum eftir lögum og reglugerðum. Ef lögin og reglugerðirnar eru ekki að virka þá þarf að breyta þeim. Hvernig skólum er stjórnað er mannanna verk. Þeir sem vinna í skólunum vinna eftir því handriti sem rétt er að þeim og spila úr því fjármagni sem skólarnir fá til að koma verkinu á svið. Leikstjórar og handritshöfundar eru stjórnvöld. Ef við færum eftir íslenskum lögum og reglugerðum þá værum við eflaust ekki á þeim stað sem við erum í dag með íslenskt skólakerfi. Skóli án aðgreiningar var innleiddur og því var lofað að bjargirnar og fagfólkið sem þyrfti til að láta hugmyndafræðina virka myndi fylgja með. Svo kom hrunið og aldrei kom það sem búið var að lofa. Kennarar sem hafa innleitt þessa hugmyndafræði hafa gert það vel við óviðunandi aðstæður. Ég myndi segja að víða séu gerð kraftaverk. Þegar erlendum börnum fór að fjölga á ógnarhraða inni í skólunum þá kom betur í ljós hversu þaninn verkstuðull kennara er. Margir eru að bugast og þeir sem hafa minnsta reynslu fara oft fyrst úr stéttinni. Það er vont að mæta í vinnuna og geta ekki uppfyllt þær kröfur sem gerðar eru til manns, óraunhæfar kröfur. Allt sem gerist í samfélaginu hefur áhrif á skólana. Skólasamfélagið er að drukkna í verkefnum sem berast inn á borð til þess og á að vinna samhliða öllu hinu. Það að framtíðarsýn allt of stórs hlutfalls kennara sé ekki tengd kennslu er áhyggjuefni ofan á þann kennaraskort sem er fyrir. Það að stéttin nái ekki að endurnýja sig hefur áhrif á þá sem eftir eru í faginu. Fagfélög kennara hafa reynt að ná til eyrna stjórnvalda en lítið gerst, jafnvel engin áheyrn. Strúturinn setur bara hausinn í sandinn og beinir vængjum sínum í aðra átt. Það er löngu orðið tímabært að ríki og sveitarfélög taki höndum saman og beri ábyrgð á því ástandi sem ríkir í skólamálum á Íslandi. Okkur vantar ekki kannanir né rannsóknir til að greina vandann. Við vitum hvar skóinn kreppir. Það vantar aðgerðir til að vinna á vandanum og þær þarf að fjármagna. Skóli án aðgreiningar, börn með raskanir, bráðger börn, ÍSAT börn, börn með geðraskanir og alls konar börn úr alls konar fjölskyldum sem allar telja að þeirra uppeldi sé hið rétta. Svona er skólasamfélagið okkar og við sem störfum með þessum börnum viljum geta komið til móts við þarfir þeirra. Sjáið fyrir ykkur ríkisstjórnarfund. Í þessari ímynduðu ríkisstjórn talar helmingurinn annað mál en íslensku og einhver í hópnum er sá eini sem talar sitt móðurmál. Í þessari ríkisstjórn er einn sem kann hvorki að lesa né skrifa og hefur aldrei verið í skóla. Einn á það til að taka bræðiköst upp úr þurru og þurfa því aðrir við borðið að vera á tánum því að stólarnir eru þungir og vont að fá þá í sig. Svo eru það aðrar sérþarfir sem þarf að koma til móts við. Þessi ríkisstjórn þarf að vera saman í 6-7 klukkustundir á hverjum virkum degi og ná settum markmiðum. Hvernig ætli þessari ríkisstjórn gangi að vinna saman ? Þetta er bara dæmi og bekkjarstærðir eru yfirleitt mun fjölmennari en fjöldi þeirra sem skipa eina ríkisstjórn og nemendur oftast með minni þroska en ráðamenn. Mig grunar, þó ég viti ekkert um það, að margir sem halda um stjórnartauminn séu haldnir forréttindablindu eða sjá fyrir sér sína skólagöngu þegar hugtakið „Skóli“ ber á góma. Skóli í dag er ekki það sama og skóli á síðustu öld. Skólar innan sama sveitarfélags geta verið mjög ólíkir og þeir skólar sem eru með flókna samsetningu nemenda með miklar sérþarfir eru áskorun. Við þurfum að vakna og taka höndum saman. Hættum að finna sökudólginn því sökudólgurinn erum við sjálf sem sköpum þetta samfélag og ábyrgðin er stjórnvalda. Við erum með lög og reglugerðir sem snúa að öllu því sem bæta má í skólakerfinu. En erum við að fara eftir þeim ? Svarið er „Nei“ því að stjórnvöld koma sér ekki saman um hver eigi að bera kostnaðinn. Covid fékk marga til að hugsa. Kynslóðin sem var trygg sínu starfi sama hvað er að hverfa úr kennarastéttinni. Þeim fjölgar sem kunna að sýna sjálfu sér mildi og láta ekki bjóða sér hvað sem er. Vinnumarkaðurinn er meira lifandi en hann var og fólk er ekki lengur í sömu vinnu alla sína starfsævi. Hvernig skóla viljum við hafa á Íslandi í framtíðinni ? Boltinn er hjá stjórnvöldum. Skólasamfélagið er að gera kraftaverk við óviðunandi aðstæður en getur það ekki mikið lengur án inngripa frá stjórnvöldum. Hættum að afneita vandanum og girðum okkur í brók. Höfundur er sérkennari, atferlisþjálfi, uppeldisráðgjafi, sáttamiðlari og trúnaðarmaður kennara í grunnskóla.
Rýnum í rót lestrarvandans. Hvað ert þú að gera til að styðja við barn í þínu nærumhverfi ? Rakel Linda Kristjánsdóttir Skoðun
Er sjálfvirknivæðing að stela störfum og framtíðar möguleikum hjá drengjum sem geta ekki lesið sér til gagns? Davíð Bergmann Skoðun
Skoðun Hvalveiðar á Íslandi, löng saga spillingar og sérhagsmunatengsla Valgerður Árnadóttir skrifar
Skoðun Er sjálfvirknivæðing að stela störfum og framtíðar möguleikum hjá drengjum sem geta ekki lesið sér til gagns? Davíð Bergmann skrifar
Skoðun Rýnum í rót lestrarvandans. Hvað ert þú að gera til að styðja við barn í þínu nærumhverfi ? Rakel Linda Kristjánsdóttir skrifar
Skoðun Hvar er sómakenndin? Blakleikur Ísraels og Íslands Hrönn Guðmundsdóttir,Ragnhildur Hólmgeirsdóttir skrifar
Rýnum í rót lestrarvandans. Hvað ert þú að gera til að styðja við barn í þínu nærumhverfi ? Rakel Linda Kristjánsdóttir Skoðun
Er sjálfvirknivæðing að stela störfum og framtíðar möguleikum hjá drengjum sem geta ekki lesið sér til gagns? Davíð Bergmann Skoðun