Fundur NAMMCO í vikunni Micah Garen skrifar 18. mars 2024 15:01 Á þriðjudag mun ársfundur Norður-Atlantshafssjávarspendýraráðsins (The North Atlantic Marine Mammal Commision, NAMMCO) fara fram í Reykjavík. Og enn og aftur verður hvalkjöt á boðstólnum. Fyrir tveimur árum þegar ársfundurinn var haldinn í Færeyjum, komu á lokakvöldinu átta kokkar héðan og þaðan úr heiminum, þar á meðal frá Íslandi, og matreiddu fyrir gesti hvalkjöt, þar af kjöt af langreiðum,nýveiddum af Kristjáni Loftssyni. Stór hluti þess var hent í lok kvöldsins. En hvalkjöt er ekki það eina sem verður á boðstólnum, stuðningur við áframhaldandi hvalveiðum á Íslandi mun án efa vera ríkulega boðið bæði meðlimum NAMMCO sem og hérlendum stjórnmálamönnum. Að velja Reykjavík sem fundarstað er augljós leið til að setja pressu á íslensk stjórnvöld til að gefa út nýtt hvalveiðileyfi. Hingað til hefur ekkert verið yrtum leyfið né skýrslu MAST um stutta hvalveiðivertíð síðasta árs sem birta átti fyrir lok 2023. NAMMCO var stofnað árið 1992 til að bregðast við ákvörðun Alþjóðahvalveiðiráðsins (The International Whaling Commission, IWC) um alþjóðlegt bann á hvalveiðum í atvinnuskyni. Ísland, Noregur, Grænland og Færeyjar voru stofnendur þessarar nefndar og ákváðu að halda áfram þessari blóðugu iðkun sem önnur lönd voru tilbúin að leggja á hilluna. NAMMCO hefur alltaf verið hagsmunahjónaband landa sem stundafrumbyggjaveiða, Grænland, og þeirra sem stunda hvalveiðar í atvinnuskyni, Ísland og Noregur. Heldur skrítnir bólfélagar þar sem Alþjóðahvalveiðiráðið hefur gefið frumbyggjaveiðum Grænlendinga kvóta upp á 18 hvali í heild fyrir árin 2019-2025 á meðan íslensk stjórnvöld gefa út 5 ára hvalveiðileyfi sem heimilar að 775 hvalir verði drepnir. Ef þú vilt teygja raunveruleikann að þolmörkum og halda því fram að Íslendingar séu líka „frumbyggjar“ (eins og ég ef heyrt einn fyrrverandi stjórnmálamann gera) og ef við notum þá reikniaðferð sem notuð er fyrir Grænland og byggir á fjölda íbúa þá myndi kvóti Íslands hljóða upp á 16 hvali á ári, ekki 155. Ef þú bætir fleiri breytum í dæmið eins og til dæmis hversu mikið hvalkjöt Íslendingar borða, þá frátalinn sá hluti sem ferðamenn borða vegna falskrar markaðssetningar um hvalkjöt sem „íslenska hefð“, þá myndi kvótinn eflaust vera minni en þrír hvalir á ári. Í síðust viku samþykkti Evrópusambandið löggjöf um vistmorð, það er því orðinn glæpur að fremja ódæðisverk gegn umhverfinu. Veiði 150 hvala, spendýra í hættu, í atvinnuskyni og óarðbærri sportveiði telst vissulega sem vistmorð. Og athyglisvert er að þeir einstaklingar sem fremja glæpinn geta nú verið dæmdir ábyrgir. Ísland stendur nú á tímamótum, á að spóla aftur í tímann og hlusta á NAMMCO og þeirra líka sem sveipa hulu sjálfbærninnar yfir dráp á skyni gæddum verum í atvinnuskyni, eða á að stíga djarflega inn í framtíðina og takast á við sameiginlegar áskoranir okkar er varða loftslag og líffræðilegan fjölbreytileika ásamt alþjóðasamfélaginu sem lagði hvalveiðir á hilluna fyrir næstum 40 árum síðan. Höfundur er heimildarmyndagerðarmaður og baráttumaður fyrir hvölum. ENGLISH VERSION Essay about NAMMCO meeting this week On Tuesday NAMMCO, The North Atlantic Marine Mammal Commission, will hold it's annual meeting in Reykjavik. And once again, whale will be on the menu. Two years ago at the annual meeting in the Faroes, the closing night featured eight chefs from around the world - including Iceland - serving tables of freshly cooked whale meat, including fin whale that had been recently hunted by Loftsson. Much of it was thrown away at the end of the night. But whale isn't the only thing on the menu, advocating for a whaling future in Iceland will undoubtedly be generously served up to both to NAMMCO members and local politicians. The choice of Reykjavik is a clear effort to pressure the Icelandic government to issue a new whaling license. To date, there has been no word on that, let alone the MAST report from the brief 2023 hunting season, which was supposed to be make public before the end of 2023. NAMMCO was formed in 1992 in response to the International Whaling Commission's (IWC) decision to impose a world wide moratorium on commercial whaling. Iceland, Norway, Greenland and the Faroe Islands were the founding members, as they decided to continue with a bloody practice that the world moved on from. NAMMCO has always been a marriage of connivence between countries that engage in indigenous whaling, like Greenland, and those that engage in commercial whaling like Iceland and Norway. Strange bedfellows indeed considering that the IWC quota for indigenous hunting of fin whales in Greenland from 2019-2025 is 18 whales total, while the Icelandic government's five year commercial hunting license allows for 775 whales to be killed. If you were to stretch logic to its breaking point, and say that Iceland's population is 'indigenous' as well (as I have heard at least one leading former Icelandic politician do), then using the Greenlandic calculation based on relative population size, that would be a 16 whale per year quota for Iceland, not 155. If you were to further refine that calculation based on how much whale meat is consumed by Icelanders, not marketed to tourists as a faux 'Icelandic tradition', that would be perhaps less than three whales per year. Last week the EU passed Ecocide legislation, making it a crime to commit mass atrocities that destroy the environment. The hunting of 150 endangered fin whales for commercial purposes in a money losing trophy hunting venture certainly qualifies as ecocide. And interestingly enough, the individuals perpetrating these acts can themselves now be held liable. Iceland is at a turning point, it can turn back the hands of time and listen to the likes of NAMMCO who apply the veneer of sustainability to the killing of sentient sea mammals for commercial purposes, or it can move boldly into the future and face our collective climate and biodiversity challenges in partnership with the international community who have ended commercial whaling almost forty years ago. Micah Garen is a documentary filmmaker and campaigner for the whales. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Hvalveiðar Micah Garen Athugið. Vísir hvetur lesendur til að skiptast á skoðunum. Allar athugasemdir eru á ábyrgð þeirra er þær rita. Lesendur skulu halda sig við málefnalega og hófstillta umræðu og áskilur Vísir sér rétt til að fjarlægja ummæli og/eða umræðu sem fer út fyrir þau mörk. Vísir mun loka á aðgang þeirra sem tjá sig ekki undir eigin nafni eða gerast ítrekað brotlegir við ofangreindar umgengnisreglur. Mest lesið Þrír dæmigerðir dagar skemmtiferðaskipafarþega í júlí Ingvar Örn Ingvarsson Skoðun „Fyrstur kemur fyrstur fær“: Börnum mismunað í aðgengi að sumarnámskeiðum á vegum Reykjavíkurborgar Foreldrar barna á starfsstöð í Vesturbæ Reykjavíkur Skoðun Útrýming mannsins á RÚV Vala Hafstað Skoðun Dagur til umhugsunar Jón Steindór Valdimarsson Skoðun Stórhættulegir ágallar á örorkufrumvarpi ríkisstjórnarinnar Jóhann Páll Jóhannsson Skoðun Minnisleysi eða þekkingarskortur? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Siðferðileg heilindi Háskóla Íslands á tímum þjóðarmorðs Háskólafólk fyrir Palestínu Skoðun Að leysa vandann með quick fix Guðbrandur Einarsson Skoðun Dáin og deyjandi dýr en engin neyð? Linda Karen Gunnarsdóttir Skoðun Heillandi Halla Hrund Stefán Hilmarsson Skoðun Skoðun Skoðun Ástþór Magnússon í spádómum? Gunnar Karl Halldórsson skrifar Skoðun Athugasemdir við grein um samgöngumál Þórarinn Hjaltason skrifar Skoðun Riðulaust Ísland! Bjarkey Olsen Gunnarsdóttir skrifar Skoðun „Fyrstur kemur fyrstur fær“: Börnum mismunað í aðgengi að sumarnámskeiðum á vegum Reykjavíkurborgar Foreldrar barna á starfsstöð í Vesturbæ Reykjavíkur skrifar Skoðun Siðferðileg heilindi Háskóla Íslands á tímum þjóðarmorðs Háskólafólk fyrir Palestínu skrifar Skoðun Stórhættulegir ágallar á örorkufrumvarpi ríkisstjórnarinnar Jóhann Páll Jóhannsson skrifar Skoðun Þrír dæmigerðir dagar skemmtiferðaskipafarþega í júlí Ingvar Örn Ingvarsson skrifar Skoðun Minnisleysi eða þekkingarskortur? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Dáin og deyjandi dýr en engin neyð? Linda Karen Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Dagur til umhugsunar Jón Steindór Valdimarsson skrifar Skoðun Að leysa vandann með quick fix Guðbrandur Einarsson skrifar Skoðun Var upplýsingagjöf í covidfaraldrinum upplýsingaóreiða? Steingrímur Atlason skrifar Skoðun Mikilvægi íþróttafélaga Lárus Sigurðsson skrifar Skoðun Sumargjafir Gunnar Ingi Björnsson skrifar Skoðun Þar sem er reykur þar er… Árni Guðmundsson skrifar Skoðun Betur má ef duga skal Kristinn Árni L. Hróbjartsson skrifar Skoðun Menningarlegur og sáttfús forseti Aldís Aðalbjarnardóttir skrifar Skoðun Leið að hraðari innviðauppbyggingu Sölvi Sturluson skrifar Skoðun Viltu bjarga heiminum? Samfélagsdrifnar loftslagslausnir Inga Rós Antoníusdóttir skrifar Skoðun Hugleiðingar í aðdraganda kosninga Þuríður Helga Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Lýðskrum eða minnisleysi? Þorvaldur Þorvaldsson skrifar Skoðun Stuðningur við langtímakjarasamninga Sigurður Ingi Jóhannsson skrifar Skoðun Baldur er minn forseti Hjalti Vignisson skrifar Skoðun Vits er þörf þeim er víða ratar- um gagnsemi og glapræði gervigreindar Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Að læra nýtt tungumál og sýna þolinmæði Valerio Gargiulo skrifar Skoðun Það er mikill munur á þeim sem vanda sig og hinum sem vanda sig ekki Sigurður G. Guðjónsson skrifar Skoðun Það sem spurt var um - en svörin þunn og kom kannski ekki á óvart Sigurður Páll Jónsson skrifar Skoðun Að rækta garðinn sinn Eva Dögg Davíðsdóttir skrifar Skoðun Dánaraðstoð og siðareglur lækna Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Vörður á veginum framundan Davíð Þorláksson skrifar Sjá meira
Á þriðjudag mun ársfundur Norður-Atlantshafssjávarspendýraráðsins (The North Atlantic Marine Mammal Commision, NAMMCO) fara fram í Reykjavík. Og enn og aftur verður hvalkjöt á boðstólnum. Fyrir tveimur árum þegar ársfundurinn var haldinn í Færeyjum, komu á lokakvöldinu átta kokkar héðan og þaðan úr heiminum, þar á meðal frá Íslandi, og matreiddu fyrir gesti hvalkjöt, þar af kjöt af langreiðum,nýveiddum af Kristjáni Loftssyni. Stór hluti þess var hent í lok kvöldsins. En hvalkjöt er ekki það eina sem verður á boðstólnum, stuðningur við áframhaldandi hvalveiðum á Íslandi mun án efa vera ríkulega boðið bæði meðlimum NAMMCO sem og hérlendum stjórnmálamönnum. Að velja Reykjavík sem fundarstað er augljós leið til að setja pressu á íslensk stjórnvöld til að gefa út nýtt hvalveiðileyfi. Hingað til hefur ekkert verið yrtum leyfið né skýrslu MAST um stutta hvalveiðivertíð síðasta árs sem birta átti fyrir lok 2023. NAMMCO var stofnað árið 1992 til að bregðast við ákvörðun Alþjóðahvalveiðiráðsins (The International Whaling Commission, IWC) um alþjóðlegt bann á hvalveiðum í atvinnuskyni. Ísland, Noregur, Grænland og Færeyjar voru stofnendur þessarar nefndar og ákváðu að halda áfram þessari blóðugu iðkun sem önnur lönd voru tilbúin að leggja á hilluna. NAMMCO hefur alltaf verið hagsmunahjónaband landa sem stundafrumbyggjaveiða, Grænland, og þeirra sem stunda hvalveiðar í atvinnuskyni, Ísland og Noregur. Heldur skrítnir bólfélagar þar sem Alþjóðahvalveiðiráðið hefur gefið frumbyggjaveiðum Grænlendinga kvóta upp á 18 hvali í heild fyrir árin 2019-2025 á meðan íslensk stjórnvöld gefa út 5 ára hvalveiðileyfi sem heimilar að 775 hvalir verði drepnir. Ef þú vilt teygja raunveruleikann að þolmörkum og halda því fram að Íslendingar séu líka „frumbyggjar“ (eins og ég ef heyrt einn fyrrverandi stjórnmálamann gera) og ef við notum þá reikniaðferð sem notuð er fyrir Grænland og byggir á fjölda íbúa þá myndi kvóti Íslands hljóða upp á 16 hvali á ári, ekki 155. Ef þú bætir fleiri breytum í dæmið eins og til dæmis hversu mikið hvalkjöt Íslendingar borða, þá frátalinn sá hluti sem ferðamenn borða vegna falskrar markaðssetningar um hvalkjöt sem „íslenska hefð“, þá myndi kvótinn eflaust vera minni en þrír hvalir á ári. Í síðust viku samþykkti Evrópusambandið löggjöf um vistmorð, það er því orðinn glæpur að fremja ódæðisverk gegn umhverfinu. Veiði 150 hvala, spendýra í hættu, í atvinnuskyni og óarðbærri sportveiði telst vissulega sem vistmorð. Og athyglisvert er að þeir einstaklingar sem fremja glæpinn geta nú verið dæmdir ábyrgir. Ísland stendur nú á tímamótum, á að spóla aftur í tímann og hlusta á NAMMCO og þeirra líka sem sveipa hulu sjálfbærninnar yfir dráp á skyni gæddum verum í atvinnuskyni, eða á að stíga djarflega inn í framtíðina og takast á við sameiginlegar áskoranir okkar er varða loftslag og líffræðilegan fjölbreytileika ásamt alþjóðasamfélaginu sem lagði hvalveiðir á hilluna fyrir næstum 40 árum síðan. Höfundur er heimildarmyndagerðarmaður og baráttumaður fyrir hvölum. ENGLISH VERSION Essay about NAMMCO meeting this week On Tuesday NAMMCO, The North Atlantic Marine Mammal Commission, will hold it's annual meeting in Reykjavik. And once again, whale will be on the menu. Two years ago at the annual meeting in the Faroes, the closing night featured eight chefs from around the world - including Iceland - serving tables of freshly cooked whale meat, including fin whale that had been recently hunted by Loftsson. Much of it was thrown away at the end of the night. But whale isn't the only thing on the menu, advocating for a whaling future in Iceland will undoubtedly be generously served up to both to NAMMCO members and local politicians. The choice of Reykjavik is a clear effort to pressure the Icelandic government to issue a new whaling license. To date, there has been no word on that, let alone the MAST report from the brief 2023 hunting season, which was supposed to be make public before the end of 2023. NAMMCO was formed in 1992 in response to the International Whaling Commission's (IWC) decision to impose a world wide moratorium on commercial whaling. Iceland, Norway, Greenland and the Faroe Islands were the founding members, as they decided to continue with a bloody practice that the world moved on from. NAMMCO has always been a marriage of connivence between countries that engage in indigenous whaling, like Greenland, and those that engage in commercial whaling like Iceland and Norway. Strange bedfellows indeed considering that the IWC quota for indigenous hunting of fin whales in Greenland from 2019-2025 is 18 whales total, while the Icelandic government's five year commercial hunting license allows for 775 whales to be killed. If you were to stretch logic to its breaking point, and say that Iceland's population is 'indigenous' as well (as I have heard at least one leading former Icelandic politician do), then using the Greenlandic calculation based on relative population size, that would be a 16 whale per year quota for Iceland, not 155. If you were to further refine that calculation based on how much whale meat is consumed by Icelanders, not marketed to tourists as a faux 'Icelandic tradition', that would be perhaps less than three whales per year. Last week the EU passed Ecocide legislation, making it a crime to commit mass atrocities that destroy the environment. The hunting of 150 endangered fin whales for commercial purposes in a money losing trophy hunting venture certainly qualifies as ecocide. And interestingly enough, the individuals perpetrating these acts can themselves now be held liable. Iceland is at a turning point, it can turn back the hands of time and listen to the likes of NAMMCO who apply the veneer of sustainability to the killing of sentient sea mammals for commercial purposes, or it can move boldly into the future and face our collective climate and biodiversity challenges in partnership with the international community who have ended commercial whaling almost forty years ago. Micah Garen is a documentary filmmaker and campaigner for the whales.
„Fyrstur kemur fyrstur fær“: Börnum mismunað í aðgengi að sumarnámskeiðum á vegum Reykjavíkurborgar Foreldrar barna á starfsstöð í Vesturbæ Reykjavíkur Skoðun
Skoðun „Fyrstur kemur fyrstur fær“: Börnum mismunað í aðgengi að sumarnámskeiðum á vegum Reykjavíkurborgar Foreldrar barna á starfsstöð í Vesturbæ Reykjavíkur skrifar
Skoðun Siðferðileg heilindi Háskóla Íslands á tímum þjóðarmorðs Háskólafólk fyrir Palestínu skrifar
Skoðun Stórhættulegir ágallar á örorkufrumvarpi ríkisstjórnarinnar Jóhann Páll Jóhannsson skrifar
Skoðun Vits er þörf þeim er víða ratar- um gagnsemi og glapræði gervigreindar Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar
Skoðun Það er mikill munur á þeim sem vanda sig og hinum sem vanda sig ekki Sigurður G. Guðjónsson skrifar
Skoðun Það sem spurt var um - en svörin þunn og kom kannski ekki á óvart Sigurður Páll Jónsson skrifar
„Fyrstur kemur fyrstur fær“: Börnum mismunað í aðgengi að sumarnámskeiðum á vegum Reykjavíkurborgar Foreldrar barna á starfsstöð í Vesturbæ Reykjavíkur Skoðun