Eru peningar okkar að viðhalda stríðum? Eiríkur Ingi Magnússon skrifar 15. október 2023 07:01 Öll stríð ganga á og hrifsa burt eignir fólks. Í þeim heimi sem við lifum við í dag er ofbeldi og líkamleg valdbeiting þeir þættir sem hvað mest vega þegar yfirráðum skal náð yfir tilteknum landsvæðum á kostnað þeirra sem búa á þeim. Stríðum er svo viðhaldið með því að hrifsa burt tiltekinn eignarflokk af fólki utan stríðsátaka, nánar tiltekið pening þess til að fjármagna og viðhalda þeim. Sökum þess hve gríðarmikill fórnarkostnaður fylgir stríðum er þeim ekki viðhaldið nema þau beri með sér mögulegan efnahagstengdan ágóða, sjaldnast eru stríð otin til þess eins að drepa annað fólk, þau eru otin til þess að koma upp hagstæðum varnarsvæðum eða til að ná yfirráðum og valdi á landsvæðum sem og auðlindum þess. Í slíkum aðgerðum er eignarréttur fólks gjörsamlega vanvirtur þar sem eignir þess eru hrifsaðar af þeim eða skemmdar á kostnað fjölmargra mannslífa. Síðan úr fyrri heimsstyrjöld er auðveldara fyrir ríki heimsins að viðhalda stríðum þar sem fjármögnun þeirra er mun einfaldari en þegar peningur okkar var beintengdur við gull. Gull kom í veg fyrir að ríki gátu fjármagnað stríð umfram gullforða sinn og þegna sinna, sem neyddi þau til að leita til sáttarmiðla fyrr en nú er gert. Með tilkomu valdboðsgjaldmiðla eru engin efri mörk fyrir því hversu miklu er hægt að eyða í stríðsrekstur því alltaf er hægt að ræsa peningaprentarann til að fjármagna næsta stríð eða viðhalda þeim núverandi á kostnað almennings, hvort sem það er með lífi þeirra, í gegnum aukna skattinnheimtu eða með útþynningu gjaldmiðilsins. Stríð eru fjármögnuð á kostnað almennings án leyfis, því allt það fjármagn sem kemur frá sérhverju ríki er beinn ávöxtur þegna þess. Ef það kemur ekki beint frá almennri skattinnheimtu, sem það gerir sjaldnast, kemur það framm í útþynningu kaupmátts vegna aukinnar skuldasöfnunar tiltekins ríkis sem leiðir af sér aukna verðbólgu. Sprengjur og hríðskotavopna eru því ekki einu stríðsvopnin heldur er peningaprentarinn það sömuleiðis, hann fjármagnar stríðsglæpi á kostnað almennra borgara án þess að spurja þá um leyfi fyrir því. Eignarréttur peninga okkar er ekki til staðar sökum þess hve miðstýrður hann er. Á meðan ríki hafa einkarétt, útgáfuvald og fullkomna stjórn á gjaldmiðlinum er ekkert sem almenningur getur gert til að mótmæla fjármögnun stríða. Mótmæli ein og sér gegn stríðsaðgerðum og fjármögnun þeirra breyta því ekki hversu miðstýrðir gjaldmiðlar heimsins eru, það eina sem er til ráða er að taka upp nýtt form penings. Að mínu mati er sá þáttur sem helst skortir er sá eiginleiki að eignarréttur peningsins færist í hendur fólksins, ekki í hendur ríkisins og þeirra sem því stýra hverju sinni sem oft búa yfir valdagræðgi og eiginhagsmunahyggju. Fólk skortir frjálsann, óútþynnanlegan og ómiðstýrðan eignarflokk, slíkur eignarflokkur þarf að vera óáþreifanlegur svo ekki sé hægt að handsama hann af fólki með valdi. Slíkur eignarflokkur kann að hljóma sem tæknileg bylting í okkar augum því aldrei nokkurntíman hefur fólk búið yfir þeim möguleika að geta flutt landsvæðana á milli með þann eignarflokk geymdan í huga sér, og sem krefst ekki aðkomu miðstýrðs aðila til að samþykkja. Slíkur eignarflokkur getur því skipt sköpun bæði fyrir fólk sem flýr hræðileg átakasvæði, sem og fólk utan þeirra til að sporna við fjármögnun endalausra stríðsátaka. Öll viljum við minni spillingu og friðsælara einstaklingsfrelsi, en á meðan við höfum ekki eignarrétt á þeim flokki sem veitir okkur hvað mesta frelsið er ósk okkar jafn vonlaus og ákvarðanir og stefnur þjóðarleiðtoga heimsins eru óútreiknanlegar. Þó svo að nútíminn virðist svartur og ljótur er hægt að horfa björtum augum framm á veginn því miklir möguleikar búa í tækniframförum framtíðarinnar, möguleikar sem færa valdið í hendur fólksins og burt frá miðstýrðum aðilum sem hafa heljargrip á mikilvægasta eignarflokki mannsins, peningnum. Ég vil því enda á þeirri persónulegu skoðun að Bitcoin er dæmi um eignarflokk sem uppfyllir öll þessi skilyrði sem ég nefni hér að ofan. Ómiðstýrður og óútþynnalegur peningur sem gefur sérhverjum einstaklingi sem á honum heldur sitt frelsi til að nota eftir eigin hentusemi Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Hernaður Rafmyntir Athugið. Vísir hvetur lesendur til að skiptast á skoðunum. Allar athugasemdir eru á ábyrgð þeirra er þær rita. Lesendur skulu halda sig við málefnalega og hófstillta umræðu og áskilur Vísir sér rétt til að fjarlægja ummæli og/eða umræðu sem fer út fyrir þau mörk. Vísir mun loka á aðgang þeirra sem tjá sig ekki undir eigin nafni eða gerast ítrekað brotlegir við ofangreindar umgengnisreglur. Mest lesið Þú getur leyft þér það Rannveig Borg Skoðun Katrín eða Halla Hrund? Reynir Böðvarsson Skoðun Útrýming mannsins á RÚV Vala Hafstað Skoðun Með réttlætið að leiðarljósi Bergdís Sigurðardóttir Skoðun Sterk, rökföst og réttsýn rödd Jakob S. Jónsson, Skoðun Þarf að rífa eina niður til að hífa mig upp? Þórunn Rakel Gylfadóttir Skoðun Látum frambjóðendur njóta sannmælis Vésteinn Ólason Skoðun Almannahagsmunir, fúsk eða spilling? Brynjar Níelsson Skoðun Helga Þórisdóttir - Minn forseti Valdimar Óskarsson Skoðun Fylgishrun Höllu Hrundar staðfest Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Skoðun Skoðun Með réttlætið að leiðarljósi Bergdís Sigurðardóttir skrifar Skoðun Katrín eða Halla Hrund? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Sterk, rökföst og réttsýn rödd skrifar Skoðun Helga Þórisdóttir - Minn forseti Valdimar Óskarsson skrifar Skoðun Styðjum Katrínu Jakobsdóttur Gerður Ólafsdóttir skrifar Skoðun Hvaðan kemur þessi ótti við tilfinningar? Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Lyf og dáleiðsla Hannes Björnsson skrifar Skoðun Hvað þarf til að forseti beiti málskotsrétti? Salvör Nordal skrifar Skoðun Kosningar nálgast Halldóra Æsa Aradóttir skrifar Skoðun Auðlindirnar okkar Hólmfríður Sigþórsdóttir,Álfhildur Leifsdóttir skrifar Skoðun Almannahagsmunir, fúsk eða spilling? Brynjar Níelsson skrifar Skoðun Fagleg uppbygging myndlistar í forgrunni Tinna Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Breytum reiði í gleði Natan Kolbeinsson skrifar Skoðun Látum frambjóðendur njóta sannmælis Vésteinn Ólason skrifar Skoðun Blóðugt upp fyrir axlir Arnar Eggert Thoroddsen skrifar Skoðun Greind eða dómgreindarskortur Birna Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Stafrænt samstarf sveitarfélaga þarf aukið vægi Sigurjón Ólafsson skrifar Skoðun Fyrir ykkur, Blessing, Mary og Esther Guðrún Árnadóttir,Þorgerður Jörundsdóttir skrifar Skoðun Þarf að rífa eina niður til að hífa mig upp? Þórunn Rakel Gylfadóttir skrifar Skoðun Hver á að setja málið á dagskrá? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Góður málsvari íslenskrar menningar Kristín Huld Sigurðardóttir skrifar Skoðun Er hægt að fá bólusetningu gegn "Besserwisserum"? Eygló Halldórsdóttir skrifar Skoðun Söfn í þágu fræðslu og rannsókna Sigurjón Baldur Hafsteinsson skrifar Skoðun Um dánaraðstoð Steinunn Þórðardóttir,Oddur Steinarsson,Thelma Kristinsdóttir,Katrín Ragna Kemp,Magdalena Ásgeirsdóttir,Margrét Ólafía Tómasdóttir,Ragnar Freyr Ingvarsson,Teitur Ari Theodórsson,Theódór Skúli Sigurðsson skrifar Skoðun Meðmælabréf með forsetaefni Anna Hildur Hildibrandsdóttir skrifar Skoðun Sameiningartákn? Vilborg Ása Guðjónsdóttir skrifar Skoðun „Hlutdrægni” Ríkisútvarpsins og „hnignun” íslenskunnar Magnús Lyngdal Magnússon skrifar Skoðun Fylgishrun Höllu Hrundar staðfest Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hún Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Sósíalismi sem trúarbrögð Finnur Thorlacius Eiríksson skrifar Sjá meira
Öll stríð ganga á og hrifsa burt eignir fólks. Í þeim heimi sem við lifum við í dag er ofbeldi og líkamleg valdbeiting þeir þættir sem hvað mest vega þegar yfirráðum skal náð yfir tilteknum landsvæðum á kostnað þeirra sem búa á þeim. Stríðum er svo viðhaldið með því að hrifsa burt tiltekinn eignarflokk af fólki utan stríðsátaka, nánar tiltekið pening þess til að fjármagna og viðhalda þeim. Sökum þess hve gríðarmikill fórnarkostnaður fylgir stríðum er þeim ekki viðhaldið nema þau beri með sér mögulegan efnahagstengdan ágóða, sjaldnast eru stríð otin til þess eins að drepa annað fólk, þau eru otin til þess að koma upp hagstæðum varnarsvæðum eða til að ná yfirráðum og valdi á landsvæðum sem og auðlindum þess. Í slíkum aðgerðum er eignarréttur fólks gjörsamlega vanvirtur þar sem eignir þess eru hrifsaðar af þeim eða skemmdar á kostnað fjölmargra mannslífa. Síðan úr fyrri heimsstyrjöld er auðveldara fyrir ríki heimsins að viðhalda stríðum þar sem fjármögnun þeirra er mun einfaldari en þegar peningur okkar var beintengdur við gull. Gull kom í veg fyrir að ríki gátu fjármagnað stríð umfram gullforða sinn og þegna sinna, sem neyddi þau til að leita til sáttarmiðla fyrr en nú er gert. Með tilkomu valdboðsgjaldmiðla eru engin efri mörk fyrir því hversu miklu er hægt að eyða í stríðsrekstur því alltaf er hægt að ræsa peningaprentarann til að fjármagna næsta stríð eða viðhalda þeim núverandi á kostnað almennings, hvort sem það er með lífi þeirra, í gegnum aukna skattinnheimtu eða með útþynningu gjaldmiðilsins. Stríð eru fjármögnuð á kostnað almennings án leyfis, því allt það fjármagn sem kemur frá sérhverju ríki er beinn ávöxtur þegna þess. Ef það kemur ekki beint frá almennri skattinnheimtu, sem það gerir sjaldnast, kemur það framm í útþynningu kaupmátts vegna aukinnar skuldasöfnunar tiltekins ríkis sem leiðir af sér aukna verðbólgu. Sprengjur og hríðskotavopna eru því ekki einu stríðsvopnin heldur er peningaprentarinn það sömuleiðis, hann fjármagnar stríðsglæpi á kostnað almennra borgara án þess að spurja þá um leyfi fyrir því. Eignarréttur peninga okkar er ekki til staðar sökum þess hve miðstýrður hann er. Á meðan ríki hafa einkarétt, útgáfuvald og fullkomna stjórn á gjaldmiðlinum er ekkert sem almenningur getur gert til að mótmæla fjármögnun stríða. Mótmæli ein og sér gegn stríðsaðgerðum og fjármögnun þeirra breyta því ekki hversu miðstýrðir gjaldmiðlar heimsins eru, það eina sem er til ráða er að taka upp nýtt form penings. Að mínu mati er sá þáttur sem helst skortir er sá eiginleiki að eignarréttur peningsins færist í hendur fólksins, ekki í hendur ríkisins og þeirra sem því stýra hverju sinni sem oft búa yfir valdagræðgi og eiginhagsmunahyggju. Fólk skortir frjálsann, óútþynnanlegan og ómiðstýrðan eignarflokk, slíkur eignarflokkur þarf að vera óáþreifanlegur svo ekki sé hægt að handsama hann af fólki með valdi. Slíkur eignarflokkur kann að hljóma sem tæknileg bylting í okkar augum því aldrei nokkurntíman hefur fólk búið yfir þeim möguleika að geta flutt landsvæðana á milli með þann eignarflokk geymdan í huga sér, og sem krefst ekki aðkomu miðstýrðs aðila til að samþykkja. Slíkur eignarflokkur getur því skipt sköpun bæði fyrir fólk sem flýr hræðileg átakasvæði, sem og fólk utan þeirra til að sporna við fjármögnun endalausra stríðsátaka. Öll viljum við minni spillingu og friðsælara einstaklingsfrelsi, en á meðan við höfum ekki eignarrétt á þeim flokki sem veitir okkur hvað mesta frelsið er ósk okkar jafn vonlaus og ákvarðanir og stefnur þjóðarleiðtoga heimsins eru óútreiknanlegar. Þó svo að nútíminn virðist svartur og ljótur er hægt að horfa björtum augum framm á veginn því miklir möguleikar búa í tækniframförum framtíðarinnar, möguleikar sem færa valdið í hendur fólksins og burt frá miðstýrðum aðilum sem hafa heljargrip á mikilvægasta eignarflokki mannsins, peningnum. Ég vil því enda á þeirri persónulegu skoðun að Bitcoin er dæmi um eignarflokk sem uppfyllir öll þessi skilyrði sem ég nefni hér að ofan. Ómiðstýrður og óútþynnalegur peningur sem gefur sérhverjum einstaklingi sem á honum heldur sitt frelsi til að nota eftir eigin hentusemi
Skoðun Um dánaraðstoð Steinunn Þórðardóttir,Oddur Steinarsson,Thelma Kristinsdóttir,Katrín Ragna Kemp,Magdalena Ásgeirsdóttir,Margrét Ólafía Tómasdóttir,Ragnar Freyr Ingvarsson,Teitur Ari Theodórsson,Theódór Skúli Sigurðsson skrifar