Að blekkja Alþingi Margrét Guðjónsdóttir skrifar 13. apríl 2023 16:31 Að blekkja Alþingi - svo Fjarðarheiðargöng verði næstu göng á Íslandi- samanber umfjöllun í Íslandi í dag, 11. apríl 2023. Umræða um jarðgöng og bættar samgöngur hefur ávallt verið fyrirferðmikil innan sveitarfélaga enda eru samgöngur forsenda þess að þau geti þróast og dafnað. Sveitarfélög á Austurlandi eru engin undantekning á því og eru samgöngubætur ávallt ræddar á sameiginlegum vettvangi sveitarstjórna í landshlutanum. Árið 2002 voru stofnuð félagasamtök áhugafólks um jarðgöng á mið-Austurlandi með áherslu á heildstæða sýn á jarðgangatengingar milli staða. Gangaleiðirnar voru þó ekki fastmótaðar, en svo metnaðarfull sýn á jarðgangagerð fyrir Austurland rataði fljótt inn á hinn sameiginlega vettvang sveitarstjórna. Vilji bæjarfulltrúa víða á Austurlandi til að stefna að slíkri sýn var áþreifanlegur. Til að gera langa sögu stutta, kom að því að fulltrúar Fjarðabyggðar ákváðu að leggja hina sameiginlegu sýn í jarðgangamálum á mið-Austurlandi til hliðar og lögðu áherslu á að næstu göng á Austurlandi (á eftir Fáskrúðsfjarðargöngum) skyldu verða ný Norðfjarðargöng. Afstaða Seyðfirðinga hefur alltaf verið að styðja samgöngubætur og kom því ekki annað til greina en að styðja nágranna okkar í baráttunni fyrir öðrum, öruggari göngum til að leysa af Oddskarðsgöngin. Í þá daga var almenna reglan sú að aðeins var unnið að gerð einna jarðganga í einu, á öllu Íslandi. Þegar ákvörðun þáverandi ráðherra og Alþingis um að næstu göng yrðu ný Norðfjarðargöng var kunn, var ljóst að Seyðfirðingar yrðu áfram í fjötrum Fjarðarheiðar um langa framtíð. Því það var önnur (óskrifuð) regla, er kvað á um að skipta þurfti gangagerð milli landshluta. Næstu göng á eftir Norðfjarðargöngum gætu ekki orðið á Austurlandi og ákveðið að Dýrafjarðargöng yrðu gerð strax í kjölfar nýrra Norðfjarðarganga. Á árunum 2010-2018 var undirrituð bæjarfulltrúi á Seyðisfirði. Okkar barátta fólst þá einkum í að ná áheyrn yfirvalda um samgönguvanda okkar, auka skilning þeirra á aðstæðum og stuðla að framtíðarlausn mála. Á þessum árum hittu fulltrúar Seyðisfjarðarkaupstaðar hvorki fleiri né færri en sex ráðherra samgöngumála, til að ræða lausnina á ótryggum og óöruggum samgöngum til og frá Seyðisfirði, alltof oft þurfti að byrja samtalið frá grunni, þó baráttan hefði staðið í áratugi. Umræddir ráherrar voru Kristján Möller, Ögmundur Jónasson, Ólöf heitin Nordal, Hanna Birna Kristjánsdóttir, Jón Gunnarsson og Sigurður Ingi Jóhansson. Eftir fyrsta fund með þáverandi ráðherra áttuðum við okkur á því hvers vegna Fjarðabyggð hafði sagt skilið við stóru jarðgangasýnina fyrir mið-Austurland og einblínt bara á ný Norðfjarðargöng. Það var greinilegt að það var ekki vilji hjá ráðamönnum á Alþingi að ráðast í fjöl-ganga verkefni á einu svæði. Skilaboðin frá fyrsta samtali voru þau, að ef Seyðfirðingar ætluðu einhvern tímann að sjá fyrir endann á þeim farartálma sem Fjarðarheiði væri, skildum við einblína á ein jarðgöng. Við skyldum líka koma með uppáskrifað frá sameiginlegum vettvangi sveitarfélaga heima, SSA, að Fjarðarheiðargöng ættu að verða næstu göng á Austurlandi (á eftir Norðfjarðargöngum). Það er skemmst frá því að segja að sá stuðningur sem við höfðum vænt frá þeim sem best þekktu mikilvægi samstöðu til að ná fram samgöngubótum, var ekki jafn auðfenginn og við höfðum vonað. Nágrannar okkar sunnan fjarða sem þegar höfðu Oddskarðsgöng, Fáskrúðsfjarðargöng og sáu nú fram á framkvæmdir við ný Norðfjarðargöng, fundu Fjarðarheiðargöngum allt til foráttu. Þeir voru vanir að ráða og vildu áfram fá að ráða. Það gekk ekki átakalaust að víkka sviðsmyndina á sameiginlegum vettvangi, lengi bar mikið í milli og vanraust ríkti milli fulltrúa og sveitarfélaga. En ábyrgð fulltrúa á að kynna sameiginlega sýn fjórðungsins gagnvart ríkinu er hins vegar mikil og á endanum samþykktu sveitarfélögin nýja, sameiginlega og opinbera sýn Austurlands í samgöngumálum; stefnumörkun sem fólst m.a. í því að Fjarðarheiðargöng yrðu næstu göng á Austurlandi, á eftir Norðfjarðargöngum. Bæjarfulltrúar á Seyðisfirði höfðu gert það sem okkur bar, völdum bestu gangaleiðina gaumgæfilega og mættum með sameiginlega sýn sveitarfélaga á Austurlandi í jarðgangamálum til samgönguráðherra, bjartsýn um að nú væri röðin loksins komin að okkur. Eftir fjölmarga fundi og samtöl við þingmenn og fleiri ráðherra, s.s. forsætis- og fjármálaráðherra, fundum við fyrir miklum stuðningi og skilningi á aðstæðum okkar. Þingmenn Alþingis samþykktu að Fjarðarheiðargöng skyldu verða næstu göng í kjölfar Dýrafjarðarganga. Svo gerðist það, að nýr ráðherra, Jón Gunnarsson, ákvað að stofna sérstaka nefnd um undirbúning að ákvarðanatöku um Seyðisfjarðargöng. Göngin hefðu það hlutverk að rjúfa vetrareinangrun Seyðisfjarðar, styrkja byggð og atvinnulíf á Seyðisfirði og á Austurlandi öllu. Sú ákvörðun kom óvænt og varð algjört áfall fyrir okkur. Hvers vegna dugði eindreginn vilji Seyðfirðinga ásamt samþykktum SSA ekki lengur til? Nú eða sú staðreynd að Alþingi hafði þá þegar samþykkt að Fjarðarheiðargöng yrðu næstu göng samgönguáætlunar og mörg hundruð milljónum hafði verið varið í rannsóknir og undirbúning þeirra? Hvernig í ósköpunum gat þetta verið að gerast? Við sem höfðum gert allt rétt. Ákvörðunin stóð og við höfðum ekkert um hana að segja. Loforð var þó gefið af ráðherra að þetta skyldi ekki verða til þess að seinka lausn á samgönguvanda Seyðfirðinga sem loksins var í sjónmáli. (Á sama tíma ákvað ráðherra að færa þjóðveg 1 frá Breiðdalsheiði og um firði. Sú ákvörðun kom líka eins og þruma úr heiðskýru lofti, ekkert samtal, ekkert samráð. Í rökstuðningi ráðherra um hina snörpu tilfærslu þjóðvegarins vísaði hann til áðurnefndra samþykkta SSA. Í þessu máli voru þær þó ekki jafn stefnumótandi og skýrar og forgangsröðun SSA í jarðgangagerð og uppbyggingu nýs vegar um Öxi, heldur var um að ræða viljayfirlýsingu um að skoða mætti möguleikann á færslu þjóðvegar 1. Þessi aðferðafræði ráðherra var því miður ekki til þess að efla traust á vettvangi stjórnmála hér heima eða að heiman.) Við tók ný barátta þegar ljóst var að bæjarstjórn Seyðisfjarðar átti ekki að fá að eiga fulltrúa í nefnd ráðherra, nefnd sem átti að fjalla um stærsta og mikilvægasta öryggis- og réttlætismál Seyðfirðinga fyrr og síðar, bæjarstjórn Seyðisfjarðar átti hreinlega ekki að fá sæti við borðið! Fljótlega læddist að sá grunur, að ætlunin með þessari óvæntu nefnd væri hreinlega að kollvarpa leiðarvalinu og stefna langþráðum göngum Seyðfirðinga yfir til Fjarðabyggðar, þvert á samþykktir SSA. Eftir fund bæjarfulltrúa með Jóni Gunnarssyni, ráðherra, tók hann ábendingar bæjarstjórnar Seyðisfjarðar um skipan í nefndina til greina. Vil undirrituð nota tækifærið og þakka þingmanni Norð-austur kjördæmis, Valgerði Gunnarsdóttur, sérstaklega fyrir stuðning hennar við bæjarstjórn í málinu. Skipaði ráðherra, forseta bæjarstjórnar Seyðisfjarðar loks í nefndina. Það var gríðarlega mikilvægt að hafa Arnbjörgu Sveinsdóttur með og vorum við þess fullviss að víðtæk reynsla hennar af sveitarstjórnarmálum og þingmennsku myndi vera mikilvæg fyrir störf nefndarinnar. Þá yrði þátttaka hennar til þess að skapa sátt og traust um ákvörðun ráðherra. Nefndina skipuðu auk Arnbjargar, Hreinn Haraldsson þáverandi Vegamálastjóri og reyndasti sérfræðingur Íslands í jarðgöngum, Snorri Björn Sigurðsson forstöðumaður þróunarsviðs Byggðastofnunar, Adolf Guðmundsson lögfræðingur, frá Seyðisfirði og Jóna Árný Þórðardóttir, löggiltur endurskoðandi, frá Fjarðabyggð. Með hópnum störfuðu að auki fulltrúar Samgöngu- og sveitarstjórnarráðuneytisins, Sigurbergur Björnsson og Friðfinnur Skaftason. Ritari hópsins var Valtýr Þórisson, forstöðumaður áætlana hjá Vegagerðinni. Erindisbréf nefndarinnar hvað m.a. á um að markmið hennar væri að undirbúa ákvörðun um samgöngubót sem best væri til þess fallin að rjúfa vetrareinangrun Seyðisfjarðar, styrkja byggð og atvinnulíf á Seyðisfirði og Austurlandi öllu. Auk ofangreindra, komu að vinnu nefndarinnar, fjöldi sérfræðinga m.a. vegna nýrra samfélagsrannsókna og veðurfarsúttekta. Fjöldi rannsókna sem þegar höfðu verið gerðar við undirbúning jarðganga á Austurlandi á 30 ára tímabili voru rýndar. Í júní 2019 skilaði nefndin loks til ráðherra, einni mikilvægustu skýrslu sem lögð hefur verið til grundvallar ákvörðun um jarðgangagerð á Íslandi. Fullyrða má að ákvörðun Alþingis um að Fjarðarheiðargöng verði næstu göng á Íslandi sé nú einna best undirbyggða samgönguframkvæmd sem samþykkt hefur verið á Íslandi. Niðurstaða skýrslunnar rímaði fullkomlega við áherslur Seyðfirðinga, ályktanir og samþykktir sveitarfélaga á Austurlandi á sameiginlegum vettvangi síðustu árin og síðast en ekki síst fyrri ákvörðun Alþingis um að Fjarðarheiðargöng væru næstu jarðgöng á Íslandi. Þá var jafnframt kominn frekari rökstuðningur um þá framtíðarsýn sem við höfðum haft um jarðgöng á mið-Austurlandi. Eftir gerð Fjarðarheiðarganga væri nauðsynlegt að halda áfram að styrkja byggðirnar með næstu göngum frá Seyðisfirði yfir í Mjóafjörð og Neskaupstað. Takk fyrir að lesa þennan langa pistil um upplifun fyrrverandi bæjarfulltrúa og fleiri um baráttuna fyrir Fjarðarheiðargöngum - lífsnauðsynlegum samgöngumbótum fyrir litla hverfið okkar með stóra hjartað, í nýju risastóru, sameinuðu sveitarfélagi, fjögurra hverfa, sem nú, sem fyrr, eiga allt sitt undir - áreiðanlegum og öruggum samgöngum. Engum blekkingum var beitt af hálfu bæjarfulltrúa Seyðisfjarðar í garð þingmanna, ráðherra eða Alþingis á meðan baráttu fyrir Fjarðarheiðargöngum stóð. Í gang með göngin! Höfundur er fulltrúi heimastjórnar Seyðisfjarðar í Múlaþingi og fyrrverandi bæjarfulltrúi Seyðisfjarðarkaupstaðar. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Fjarðabyggð Samgöngur Mest lesið Í skjóli hvíta bjargvættarins Yousef Ingi Tamimi Skoðun 7 símtöl í röð - en ekkert fer í gegn Gró Einarsdóttir Skoðun Þegar fólkið okkar langar að deyja Sigurborg Sveinsdóttir,Svava Arnardóttir Skoðun Ríkisstjórn lobbýistanna Jón Ferdínand Estherarson Skoðun Reynslunni ríkari eftir fjárhagsleg áföll síðustu ára Njáll Trausti Friðbertsson Skoðun Áttaviti í öldrunarþjónustu Gunnlaugur Már Briem Skoðun Í senn minning og ákvörðun um framtíð Elliði Vignisson Skoðun Vörusvik Rafmenntar í nafni Kvikmyndaskóla Íslands og afleiðingar þeirra Böðvar Bjarki Pétursson,Friðrik Þór Friðriksson Skoðun Why protest works Adam Daniel Fishwick Skoðun Hvert stefnir ráðherra? Aðalsteinn Árni Baldursson Skoðun Skoðun Skoðun Vörusvik Rafmenntar í nafni Kvikmyndaskóla Íslands og afleiðingar þeirra Böðvar Bjarki Pétursson,Friðrik Þór Friðriksson skrifar Skoðun Fleiri átök = verri útkoma í lestri? Birgir Hrafn Birgisson skrifar Skoðun Biðin sem (enn) veikir og tekur Guðlaugur Eyjólfsson skrifar Skoðun Stafrænt netöryggisbelti Hrannar Ásgrímsson skrifar Skoðun Hvert stefnir ráðherra? Aðalsteinn Árni Baldursson skrifar Skoðun Free tuition Colin Fisher skrifar Skoðun Þegar fólkið okkar langar að deyja Sigurborg Sveinsdóttir,Svava Arnardóttir skrifar Skoðun Why protest works Adam Daniel Fishwick skrifar Skoðun Í senn minning og ákvörðun um framtíð Elliði Vignisson skrifar Skoðun Reynslunni ríkari eftir fjárhagsleg áföll síðustu ára Njáll Trausti Friðbertsson skrifar Skoðun Ríkisstjórn lobbýistanna Jón Ferdínand Estherarson skrifar Skoðun 7 símtöl í röð - en ekkert fer í gegn Gró Einarsdóttir skrifar Skoðun Áttaviti í öldrunarþjónustu Gunnlaugur Már Briem skrifar Skoðun Í skjóli hvíta bjargvættarins Yousef Ingi Tamimi skrifar Skoðun Að gjamma á stóra grábjörninn getur haft afleiðingar! Davíð Bergmann skrifar Skoðun Lokun Leo Seafood - Afleiðing tvöföldunar veiðigjalda Sigurgeir B. Kristgeirsson skrifar Skoðun Við getum öll stutt við lesskilning barna - Gleðilegan dag læsis Auður Soffía Björgvinsdóttir skrifar Skoðun Allir geta hjálpað einhverjum Árni Sigurðsson skrifar Skoðun Við erum ekki valdalausar. Við erum óbrjótandi Noorina Khalikyar skrifar Skoðun Vægið eftir sem áður dropi í hafið Hjörtur J Guðmundsson skrifar Skoðun Getur þjóð orðið of rík? – Ádeila frá Noregi sem getur átt við um Ísland Júlíus Valsson skrifar Skoðun Fólk í sárum veldur tárum Árni Sigurðsson skrifar Skoðun Sveitarstjórn Grímsnes- og Grafningshrepps reynir að skrá fólk út úr samfélaginu Guðrún M. Njálsdóttir,Ragna Ívarsdóttir,Þröstur Sverrisson skrifar Skoðun Akademískt frelsi og grátur í draumum Viðar Hreinsson skrifar Skoðun Skóli án aðgreiningar - tékklisti fyrir stjórnvöld til að gera betur Unnur Helga Óttarsdóttir,Anna Lára Steindal skrifar Skoðun Fjöldi kynja – treystir þú þér í samtalið með velferð barna að leiðarljósi? Böðvar Ingi Guðbjartsson skrifar Skoðun Ókeypis minnisblað fyrir Alþingi: Jafnrétti er ekki skoðun- en umræðan er það Sigríður Ásta Hauksdóttir skrifar Skoðun Segðu skilið við sektarkenndina Finnur Th. Eiríksson skrifar Skoðun Að útrýma menningu og þjóð Dagrún Ósk Jónsdóttir,Esther Ösp Valdimarsdóttir,Snædís Sunna Thorlacius skrifar Skoðun Lög um vinnu og virknimiðstöðvar Atli Már Haraldsson skrifar Sjá meira
Að blekkja Alþingi - svo Fjarðarheiðargöng verði næstu göng á Íslandi- samanber umfjöllun í Íslandi í dag, 11. apríl 2023. Umræða um jarðgöng og bættar samgöngur hefur ávallt verið fyrirferðmikil innan sveitarfélaga enda eru samgöngur forsenda þess að þau geti þróast og dafnað. Sveitarfélög á Austurlandi eru engin undantekning á því og eru samgöngubætur ávallt ræddar á sameiginlegum vettvangi sveitarstjórna í landshlutanum. Árið 2002 voru stofnuð félagasamtök áhugafólks um jarðgöng á mið-Austurlandi með áherslu á heildstæða sýn á jarðgangatengingar milli staða. Gangaleiðirnar voru þó ekki fastmótaðar, en svo metnaðarfull sýn á jarðgangagerð fyrir Austurland rataði fljótt inn á hinn sameiginlega vettvang sveitarstjórna. Vilji bæjarfulltrúa víða á Austurlandi til að stefna að slíkri sýn var áþreifanlegur. Til að gera langa sögu stutta, kom að því að fulltrúar Fjarðabyggðar ákváðu að leggja hina sameiginlegu sýn í jarðgangamálum á mið-Austurlandi til hliðar og lögðu áherslu á að næstu göng á Austurlandi (á eftir Fáskrúðsfjarðargöngum) skyldu verða ný Norðfjarðargöng. Afstaða Seyðfirðinga hefur alltaf verið að styðja samgöngubætur og kom því ekki annað til greina en að styðja nágranna okkar í baráttunni fyrir öðrum, öruggari göngum til að leysa af Oddskarðsgöngin. Í þá daga var almenna reglan sú að aðeins var unnið að gerð einna jarðganga í einu, á öllu Íslandi. Þegar ákvörðun þáverandi ráðherra og Alþingis um að næstu göng yrðu ný Norðfjarðargöng var kunn, var ljóst að Seyðfirðingar yrðu áfram í fjötrum Fjarðarheiðar um langa framtíð. Því það var önnur (óskrifuð) regla, er kvað á um að skipta þurfti gangagerð milli landshluta. Næstu göng á eftir Norðfjarðargöngum gætu ekki orðið á Austurlandi og ákveðið að Dýrafjarðargöng yrðu gerð strax í kjölfar nýrra Norðfjarðarganga. Á árunum 2010-2018 var undirrituð bæjarfulltrúi á Seyðisfirði. Okkar barátta fólst þá einkum í að ná áheyrn yfirvalda um samgönguvanda okkar, auka skilning þeirra á aðstæðum og stuðla að framtíðarlausn mála. Á þessum árum hittu fulltrúar Seyðisfjarðarkaupstaðar hvorki fleiri né færri en sex ráðherra samgöngumála, til að ræða lausnina á ótryggum og óöruggum samgöngum til og frá Seyðisfirði, alltof oft þurfti að byrja samtalið frá grunni, þó baráttan hefði staðið í áratugi. Umræddir ráherrar voru Kristján Möller, Ögmundur Jónasson, Ólöf heitin Nordal, Hanna Birna Kristjánsdóttir, Jón Gunnarsson og Sigurður Ingi Jóhansson. Eftir fyrsta fund með þáverandi ráðherra áttuðum við okkur á því hvers vegna Fjarðabyggð hafði sagt skilið við stóru jarðgangasýnina fyrir mið-Austurland og einblínt bara á ný Norðfjarðargöng. Það var greinilegt að það var ekki vilji hjá ráðamönnum á Alþingi að ráðast í fjöl-ganga verkefni á einu svæði. Skilaboðin frá fyrsta samtali voru þau, að ef Seyðfirðingar ætluðu einhvern tímann að sjá fyrir endann á þeim farartálma sem Fjarðarheiði væri, skildum við einblína á ein jarðgöng. Við skyldum líka koma með uppáskrifað frá sameiginlegum vettvangi sveitarfélaga heima, SSA, að Fjarðarheiðargöng ættu að verða næstu göng á Austurlandi (á eftir Norðfjarðargöngum). Það er skemmst frá því að segja að sá stuðningur sem við höfðum vænt frá þeim sem best þekktu mikilvægi samstöðu til að ná fram samgöngubótum, var ekki jafn auðfenginn og við höfðum vonað. Nágrannar okkar sunnan fjarða sem þegar höfðu Oddskarðsgöng, Fáskrúðsfjarðargöng og sáu nú fram á framkvæmdir við ný Norðfjarðargöng, fundu Fjarðarheiðargöngum allt til foráttu. Þeir voru vanir að ráða og vildu áfram fá að ráða. Það gekk ekki átakalaust að víkka sviðsmyndina á sameiginlegum vettvangi, lengi bar mikið í milli og vanraust ríkti milli fulltrúa og sveitarfélaga. En ábyrgð fulltrúa á að kynna sameiginlega sýn fjórðungsins gagnvart ríkinu er hins vegar mikil og á endanum samþykktu sveitarfélögin nýja, sameiginlega og opinbera sýn Austurlands í samgöngumálum; stefnumörkun sem fólst m.a. í því að Fjarðarheiðargöng yrðu næstu göng á Austurlandi, á eftir Norðfjarðargöngum. Bæjarfulltrúar á Seyðisfirði höfðu gert það sem okkur bar, völdum bestu gangaleiðina gaumgæfilega og mættum með sameiginlega sýn sveitarfélaga á Austurlandi í jarðgangamálum til samgönguráðherra, bjartsýn um að nú væri röðin loksins komin að okkur. Eftir fjölmarga fundi og samtöl við þingmenn og fleiri ráðherra, s.s. forsætis- og fjármálaráðherra, fundum við fyrir miklum stuðningi og skilningi á aðstæðum okkar. Þingmenn Alþingis samþykktu að Fjarðarheiðargöng skyldu verða næstu göng í kjölfar Dýrafjarðarganga. Svo gerðist það, að nýr ráðherra, Jón Gunnarsson, ákvað að stofna sérstaka nefnd um undirbúning að ákvarðanatöku um Seyðisfjarðargöng. Göngin hefðu það hlutverk að rjúfa vetrareinangrun Seyðisfjarðar, styrkja byggð og atvinnulíf á Seyðisfirði og á Austurlandi öllu. Sú ákvörðun kom óvænt og varð algjört áfall fyrir okkur. Hvers vegna dugði eindreginn vilji Seyðfirðinga ásamt samþykktum SSA ekki lengur til? Nú eða sú staðreynd að Alþingi hafði þá þegar samþykkt að Fjarðarheiðargöng yrðu næstu göng samgönguáætlunar og mörg hundruð milljónum hafði verið varið í rannsóknir og undirbúning þeirra? Hvernig í ósköpunum gat þetta verið að gerast? Við sem höfðum gert allt rétt. Ákvörðunin stóð og við höfðum ekkert um hana að segja. Loforð var þó gefið af ráðherra að þetta skyldi ekki verða til þess að seinka lausn á samgönguvanda Seyðfirðinga sem loksins var í sjónmáli. (Á sama tíma ákvað ráðherra að færa þjóðveg 1 frá Breiðdalsheiði og um firði. Sú ákvörðun kom líka eins og þruma úr heiðskýru lofti, ekkert samtal, ekkert samráð. Í rökstuðningi ráðherra um hina snörpu tilfærslu þjóðvegarins vísaði hann til áðurnefndra samþykkta SSA. Í þessu máli voru þær þó ekki jafn stefnumótandi og skýrar og forgangsröðun SSA í jarðgangagerð og uppbyggingu nýs vegar um Öxi, heldur var um að ræða viljayfirlýsingu um að skoða mætti möguleikann á færslu þjóðvegar 1. Þessi aðferðafræði ráðherra var því miður ekki til þess að efla traust á vettvangi stjórnmála hér heima eða að heiman.) Við tók ný barátta þegar ljóst var að bæjarstjórn Seyðisfjarðar átti ekki að fá að eiga fulltrúa í nefnd ráðherra, nefnd sem átti að fjalla um stærsta og mikilvægasta öryggis- og réttlætismál Seyðfirðinga fyrr og síðar, bæjarstjórn Seyðisfjarðar átti hreinlega ekki að fá sæti við borðið! Fljótlega læddist að sá grunur, að ætlunin með þessari óvæntu nefnd væri hreinlega að kollvarpa leiðarvalinu og stefna langþráðum göngum Seyðfirðinga yfir til Fjarðabyggðar, þvert á samþykktir SSA. Eftir fund bæjarfulltrúa með Jóni Gunnarssyni, ráðherra, tók hann ábendingar bæjarstjórnar Seyðisfjarðar um skipan í nefndina til greina. Vil undirrituð nota tækifærið og þakka þingmanni Norð-austur kjördæmis, Valgerði Gunnarsdóttur, sérstaklega fyrir stuðning hennar við bæjarstjórn í málinu. Skipaði ráðherra, forseta bæjarstjórnar Seyðisfjarðar loks í nefndina. Það var gríðarlega mikilvægt að hafa Arnbjörgu Sveinsdóttur með og vorum við þess fullviss að víðtæk reynsla hennar af sveitarstjórnarmálum og þingmennsku myndi vera mikilvæg fyrir störf nefndarinnar. Þá yrði þátttaka hennar til þess að skapa sátt og traust um ákvörðun ráðherra. Nefndina skipuðu auk Arnbjargar, Hreinn Haraldsson þáverandi Vegamálastjóri og reyndasti sérfræðingur Íslands í jarðgöngum, Snorri Björn Sigurðsson forstöðumaður þróunarsviðs Byggðastofnunar, Adolf Guðmundsson lögfræðingur, frá Seyðisfirði og Jóna Árný Þórðardóttir, löggiltur endurskoðandi, frá Fjarðabyggð. Með hópnum störfuðu að auki fulltrúar Samgöngu- og sveitarstjórnarráðuneytisins, Sigurbergur Björnsson og Friðfinnur Skaftason. Ritari hópsins var Valtýr Þórisson, forstöðumaður áætlana hjá Vegagerðinni. Erindisbréf nefndarinnar hvað m.a. á um að markmið hennar væri að undirbúa ákvörðun um samgöngubót sem best væri til þess fallin að rjúfa vetrareinangrun Seyðisfjarðar, styrkja byggð og atvinnulíf á Seyðisfirði og Austurlandi öllu. Auk ofangreindra, komu að vinnu nefndarinnar, fjöldi sérfræðinga m.a. vegna nýrra samfélagsrannsókna og veðurfarsúttekta. Fjöldi rannsókna sem þegar höfðu verið gerðar við undirbúning jarðganga á Austurlandi á 30 ára tímabili voru rýndar. Í júní 2019 skilaði nefndin loks til ráðherra, einni mikilvægustu skýrslu sem lögð hefur verið til grundvallar ákvörðun um jarðgangagerð á Íslandi. Fullyrða má að ákvörðun Alþingis um að Fjarðarheiðargöng verði næstu göng á Íslandi sé nú einna best undirbyggða samgönguframkvæmd sem samþykkt hefur verið á Íslandi. Niðurstaða skýrslunnar rímaði fullkomlega við áherslur Seyðfirðinga, ályktanir og samþykktir sveitarfélaga á Austurlandi á sameiginlegum vettvangi síðustu árin og síðast en ekki síst fyrri ákvörðun Alþingis um að Fjarðarheiðargöng væru næstu jarðgöng á Íslandi. Þá var jafnframt kominn frekari rökstuðningur um þá framtíðarsýn sem við höfðum haft um jarðgöng á mið-Austurlandi. Eftir gerð Fjarðarheiðarganga væri nauðsynlegt að halda áfram að styrkja byggðirnar með næstu göngum frá Seyðisfirði yfir í Mjóafjörð og Neskaupstað. Takk fyrir að lesa þennan langa pistil um upplifun fyrrverandi bæjarfulltrúa og fleiri um baráttuna fyrir Fjarðarheiðargöngum - lífsnauðsynlegum samgöngumbótum fyrir litla hverfið okkar með stóra hjartað, í nýju risastóru, sameinuðu sveitarfélagi, fjögurra hverfa, sem nú, sem fyrr, eiga allt sitt undir - áreiðanlegum og öruggum samgöngum. Engum blekkingum var beitt af hálfu bæjarfulltrúa Seyðisfjarðar í garð þingmanna, ráðherra eða Alþingis á meðan baráttu fyrir Fjarðarheiðargöngum stóð. Í gang með göngin! Höfundur er fulltrúi heimastjórnar Seyðisfjarðar í Múlaþingi og fyrrverandi bæjarfulltrúi Seyðisfjarðarkaupstaðar.
Vörusvik Rafmenntar í nafni Kvikmyndaskóla Íslands og afleiðingar þeirra Böðvar Bjarki Pétursson,Friðrik Þór Friðriksson Skoðun
Skoðun Vörusvik Rafmenntar í nafni Kvikmyndaskóla Íslands og afleiðingar þeirra Böðvar Bjarki Pétursson,Friðrik Þór Friðriksson skrifar
Skoðun Við getum öll stutt við lesskilning barna - Gleðilegan dag læsis Auður Soffía Björgvinsdóttir skrifar
Skoðun Getur þjóð orðið of rík? – Ádeila frá Noregi sem getur átt við um Ísland Júlíus Valsson skrifar
Skoðun Sveitarstjórn Grímsnes- og Grafningshrepps reynir að skrá fólk út úr samfélaginu Guðrún M. Njálsdóttir,Ragna Ívarsdóttir,Þröstur Sverrisson skrifar
Skoðun Skóli án aðgreiningar - tékklisti fyrir stjórnvöld til að gera betur Unnur Helga Óttarsdóttir,Anna Lára Steindal skrifar
Skoðun Fjöldi kynja – treystir þú þér í samtalið með velferð barna að leiðarljósi? Böðvar Ingi Guðbjartsson skrifar
Skoðun Ókeypis minnisblað fyrir Alþingi: Jafnrétti er ekki skoðun- en umræðan er það Sigríður Ásta Hauksdóttir skrifar
Skoðun Að útrýma menningu og þjóð Dagrún Ósk Jónsdóttir,Esther Ösp Valdimarsdóttir,Snædís Sunna Thorlacius skrifar
Vörusvik Rafmenntar í nafni Kvikmyndaskóla Íslands og afleiðingar þeirra Böðvar Bjarki Pétursson,Friðrik Þór Friðriksson Skoðun