Ó Ragnar, ó beibí, ó beibí Birna Guðný Björnsdóttir skrifar 23. ágúst 2022 17:30 Það hafa verið erjur í verkalýðshreyfingunni og mikið áreiti hefur átt sér stað á forsvarsmenn hennar. Ég sem launamaður fylgist með og velti því fyrir mér hvort hægt sé að treysta verkalýðshreyfingunni að horfa yfir borðið og hugsa í lausnum. Er hægt að treysta henni fyrir að semja um sanngjörn kjör fyrir launþega undir þessum kringumstæðum? Getum við skapað smá umræðu um hvað er hægt að teljast sem ásættanlegar niðurstöður fyrir launþega? Hvað ætlar verkalýðshreyfingin sér að gera eins og staðan er í dag? Sólveig boðar til launahækkunar upp á 52.000 kr. á mánuði frá og með 1 nóvember. Það fyrsta sem ég hugsaði var ha, á að dreifa þessari upphæð yfir á 3-4 ár, en nei, nei hugsunin sýnist mér vera að hækka öll laun upp um 52 þús kr. strax núna í nóvember. Ég væri auðvitað ekki svo ósátt við að fá slíka launahækkun en það er eitthvað sem segir mér að þessi tala eigi eftir að verða umtalsvert lægri. Í þessum skrifuðum orðum þá er ég enn að hlægja yfir þessari bjartsýni. En jú auðvitað það má ekki tala niður bjartsýni. Svona hákarlatala gæti kannski hrist eitthvað upp í hræðslunni hjá Samtökum atvinnulífsins. Og enginn er betri til þess fallinn að slengja fram þessari tölu en Sólveig, þessi dásemdarkona sem allir virðast vera hræddir við miðað við þá hatursumræðu sem hún fær í átt til sín. Við sem kunnum að biðja ættum kannski að setjast niður og biðja eina stutta bæn til hennar í sinni vegferð. Kærleikskveðjur til þín stóra, sterka Sólveig. En hvaða vopnum á að beita til að ná fram slíkri hækkun á launum? Stefnir í alvörunni allt til verkfalla? Mér líst bara ekkert á það. Verkfallsvopnið finnst mér vera bæði þreytt og ofnotað. Það eru mjög margir launþegar sem yrðu ekki sáttir við það ef því yrði beitt. Verkfall er eitthvað sem getur skaðað þeirra atvinnuöryggi vegna lægri tekna fyrirtækis og yfirleitt hverfa störfin ekki með smá fríi í verkfalli. Þetta gæti valdið tilheyrandi kvíða fyrir marga sem gera sér grein fyrir því fjalli sem bíður þeirra þegar þeir komast aftur til vinnu eftir verkfallsfrí. Og ekki má gleyma að það er til fjölda launþega sem líkar bara mjög vel við það að geta mætt til vinnu, hafa eitthvað að gera, heilsa kveðju á samstarfsfélaga og líða vel í þeirra félagsskap. Verkfall myndi taka það frá fólki og yrði í mörgum tilvikum refsing en ekki búbót. Hvað önnur vopn standa til boða en verkfallsvopnið? Til að skilja það þá þarf að bæði að skoða önnur markmið verkalýðshreyfingarinnar fyrir komandi viðræður og það þarf skynja hvar reiðin liggur í þjóðfélaginu. Ef reiðin er í of lágum launum þá er auðvelt að knýja fólk áfram í verkfallsaðgerðir. En það á ekki að þurfa að hvetja fólk til reiði með gerð auglýsinga. Ég sé engan tilgang í því að búa til reiði ef hún er ekki til staðar. Aftur á móti að ef hún er til staðar þá er okkur öllum hollt að takast á við hana. Og ef reiðin liggur annars staðar en í of lágum launakjörum þá er spurning hvort nauðsynlegt sé að endurhugsa hvaða aðgerðir eru bestar til að ná ásættanlegum árangri fyrir launþega. Hvaða önnur markmið liggja fyrir hjá verkalýðshreyfingunni? Efling vill að ríkið setji lægri tekjuskatta á lægri launahópa, auki framboð á íbúðarhúsnæði, setji fram framlag í uppbyggingu á félagslegum leiguíbúðum, hækki húsaleigubætur, barnabætur og vaxtabætur, hækki frítekjumark almannatrygginga og setji takmarkanir á notkun á verðtryggðum lánum eða þá breyta útreikningi á vísitölu verðlags. Eitthvað af kröfunum er ríkisstjórnin tilbúin að mæta, enda er Bjarni Ben sjálfur búinn að gera það kunnugt að búið sé að gera ráð fyrir kjarasamningsviðræðum í fjárlagafrumvarpi. Þetta er kjarasamningsmódel sem margir kannast við, þ.e. breyting verður líklega gerð á tekjuskattsþrepum og smá hækkun verður á húsaleigubótum, vaxtabótum og barnabótum, sem endar kannski ekki í vasanum hjá svo mörgum þar sem viðmörk tekju og eigna við útreikning á bótunum hafa verið alltof lág árum saman. En bæturnar lenda vonandi í vasa þeirra sem þurfa á því mest að halda. Menn setja kannski smá pening í uppbyggingu íbúða og setja fram fögur fyrirheit um breytingar til batnaðar á húsnæðisskorti. Yfir öðru ypta menn kannski bara öxlum, því af hverju ættu þeir að fara í breytingar sem aldrei hafa verið gerðar áður? Af hverju ættu þeir að fara í aðgerðir sem eru lýjandi fyrir fjármagnseigendur. Kæra verkalýðshreyfing, hvað ætlið þið að gera ef ríkisstjórnin vill ekki ganga lengra? Verður farið í einhverjar frekari aðgerðir eða sigla menn bara skútunni heim, sáttir með sinn hlut í stéttarfélagssjóði? Kæra verkalýðshreyfing. Þið hafið ótrúleg völd sem þið gerið ykkur kannski ekki grein fyrir að þið hafið. Þið hafið fleiri vopn í höndum en verkfallsvopnið til að knýja fram breytingar. Og þá erum við aftur komin að reiðinni. Undanfarin ár hefur þjóðfélagið farið í gegnum ákveðið skeið í umræðu sinni um háa endurgreiðslubyrði lána, sjálftöku launagreiðslna vissra einstaklinga í þjóðfélaginu, ásamt umræðu um himinháar arðgreiðslur. Það horfa allir upp á græðgina, en menn eru frekar vonlausir um að gerðar verði breytingar á þessu ástandi. Allir þeir sem þó fylgjast með og skynja tilfinningastrauma í samfélaginu hafa fundið fyrir að þarna kraumar mikil reíði niðri. Af hverju má ekki losa aðeins um þessa reiði og ráðast á bankana, tryggingafélögin, olíufélögin og öll þau félög sem við heyrum að eru að greiða sér rosalega háar arðgreiðslur. Af hverju er þessum fyrirtækjum leyft á þessum fákeppnismarkaði að okra svona á neytendum sínum og færa ávinninginn til örfárra einstaklinga. Við tölum öll um þetta, en enginn gerir neitt í því að setja upp neinar hindranir á þessari framkomu. Það setur enginn upp mörk. Stjórnmálamennirnir virðast vernda fyrirtækin eða ekki hafa orku í að setja fótinn niður og berjast fyrir breytingum. Það bara trúir því enginn að hægt sé að breyta þessu. Verkalýðshreyfingin er búin að vera að tala um þetta en ætlar hún að verða aðili sem spyrnir við fótum á móti ríkjandi ástandi? Búast má við mikilli andstöðu frá Alþingi fyrir breyttu ástandi en kannski að það leynist leynistuðningsmenn fyrir breytingum þar inni. Af hverju setjum við ekki smá trú á það að hægt sé að gera alvöru breytingar sem skipta launþega verulega máli. En hvaða vopn hefur verkalýðshreyfingin í höndum? Hversu herská viljið þið vera? Ef þið í alvöru viljið setja kvaðir á googolplex háar arðgreiðslur og takast á við verðtrygginguna þá ó Ragnar, ó Ragnar, ó beibí, ó beibí, þú þarft bara að biðja mig um það einu sinni. Ég verð fljót að fara í bankann og taka allan aurinn minn út til að geyma undir kodda. Ég skal bíða í röð út í eina bankaútibúinu sem er eftir á höfuðborgarsvæðinu til að taka út launin mín, um hver einustu mánaðarmót, borga svo reikninga mína hjá gjaldkera, bara svona einn reikning í einu til að taka sem mestan tíma. Og ef þið viljið takast á við arðrán tryggingafélaganna ó Ragnar, ó Ragnar, ó beibí, ó beibí, þú ert með sjóð upp á 16 milljarða króna. Af hverju stofnar þú ekki tryggingafélag? Ég verð mætt fyrsta daginn með allar mínar tryggingar. Ef þið viljið setja kvaðir á laun stjórnenda hafið þið þá ekki einhver völd í ákvörðunartöku á fjárfestingarstefnu lífeyrissjóða? Getið þið sett bann á fjárfestingum í fyrirtækum sem setja sér ekki mörk þegar kemur að ofurlaunum stjórnenda? Það eina sem þið þurfið að gera er að finna leiðir því þær eru margar opnar fyrir ykkur. Ef þið viljið fá mig með í lið, látið mig þá vita hvað þið viljið ná fram, segið við mig hvað ég get gert til að hjálpa ykkur og ó beibí, ó beibí, ég er með í leiknum. Og það verður auðvelt að finna fleiri til að gera hið sama. Villi, Sólveig og Ragnar. Áttið þið ykkur hversu valdamikil þið eruð? Völd ykkar eru svo mikil að ef menn samþykkja ekki þær kvaðir og mörk sem þið viljið setja fram, þá getið þið sett allt þjóðfélagið á hausinn. Kæra verkalýðshreyfing. Ekki vera löt í komandi samningagerð og sætta ykkur við samninga sem eru eins og allir aðrir sem komið hafa á undan. Biðjið um stóra hluti en ekki litla hluti. Setjið há mörk á því sem þið getið náð fram, því ef þið gerið það og sjáið þau frumlegu vopn sem ykkur bjóðast, þá eru meiri líkur en minni að þið náið því fram sem þið viljið ná fram. Nýtið ykkur kraftinn ykkar því ekki gleyma því að mátturinn og dýrðin er ykkar, í Guðs nafni, AMEN. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Kjaramál Mest lesið Börn og steinefnadrykkir: Yfirlýsing frá næringarfræðingum Hópur næringarfræðinga Skoðun Fámenn sveitarfélög eru öflug og vel rekin sveitarfélög Haraldur Þór Jónsson Skoðun Frá lögreglunni yfir á geðdeildina Sigurður Árni Reynisson Skoðun Margar íslenskur Sigurjón Njarðarson Skoðun Göngudeild gigtar - með þér í liði! Pétur Jónsson Skoðun Rúmfatalagerinn, ekki fyrir alla! Ragnar Gunnarsson Skoðun Milljarðar af almannafé í rekstur Fjölskyldu- og húsdýragarðsins Friðjón R. Friðjónsson Skoðun Lukkudagar lífsins er Lóa Björk Ólafsdóttir Skoðun Hvernig vogar þú þér að gera grín að Möggu Stínu? Elliði Vignisson Skoðun Rannsókn lögreglunnar í Keflavík á Geirfinnsmálinu Valtýr Sigurðsson Skoðun Skoðun Skoðun Milljarðar af almannafé í rekstur Fjölskyldu- og húsdýragarðsins Friðjón R. Friðjónsson skrifar Skoðun Göngudeild gigtar - með þér í liði! Pétur Jónsson skrifar Skoðun Börn og steinefnadrykkir: Yfirlýsing frá næringarfræðingum Hópur næringarfræðinga skrifar Skoðun Fámenn sveitarfélög eru öflug og vel rekin sveitarfélög Haraldur Þór Jónsson skrifar Skoðun Margar íslenskur Sigurjón Njarðarson skrifar Skoðun Er Vegagerðin við völd á Íslandi? Gauti Kristmannsson,Lilja S. Jónsdóttir skrifar Skoðun Rannsókn lögreglunnar í Keflavík á Geirfinnsmálinu Valtýr Sigurðsson skrifar Skoðun Frá lögreglunni yfir á geðdeildina Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Lukkudagar lífsins er Lóa Björk Ólafsdóttir skrifar Skoðun Framtíðin samkvæmt Geoffrey Hinton: Gervigreindin er að læra að sjá heiminn eins og við Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Heimsveldið má vera evrópskt Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Laxness, Njáll og Egill við góða heilsu í FÁ! Helgi Sæmundur Helgason skrifar Skoðun Hvað á Selfoss sameiginlegt með Róm, Berlín, Prag og París? Axel Sigurðsson skrifar Skoðun „Reykjavíkurleiðin“ – skref að sanngjarnara og stöðugra leikskólastarfi Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Eflum geðheilsu alla daga Guðbjörg Sveinsdóttir skrifar Skoðun Getur fólk með gigt látið drauma sína rætast? Hrönn Stefánsdóttir skrifar Skoðun Réttlæti hins sterka. Hvernig hinn sterki getur unnið nánast öll dómsmál Jörgen Ingimar Hansson skrifar Skoðun Við sem lifum með POTS höfum verið yfirgefin af kerfinu Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar Skoðun Drifkraftur bata – Alþjóðlegi geðheilbrigðisdagurinn Sigríður Ásta Hauksdóttir skrifar Skoðun Lordinn lýgur! Andrés Pétursson skrifar Skoðun Það er ekki hægt að þykjast með líf barnanna okkar Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar Skoðun Í örugga höfn! Örlygur Hnefill Örlygsson,Bergur Elías Ágústsson skrifar Skoðun Reykjavíkurmódelið er skref í rétta átt – fyrir börnin og starfsfólkið Bozena Raczkowska skrifar Skoðun Varasjóður eða hefðbundið styrkjakerfi? Birgitta Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Geðheilsa á tímum óvissu og áskorana María Heimisdóttir skrifar Skoðun Kópavogsmódelið Ragnheiður Ósk Jensdóttir skrifar Skoðun Villta vestur ólöglegra veðmálaauglýsinga á Íslandi Skúli Bragi Geirdal skrifar Skoðun Sterkari saman – geðheilsa er mannréttindi allra Halldóra Jónsdóttir,Halldóra Víðisdóttir,Júlíana Guðrún Þórðardóttir skrifar Skoðun Ísland þarf engan sérdíl Magnús Árni Skjöld Magnússon skrifar Skoðun Er edrúlífið æðislegt? Jakob Smári Magnússon skrifar Sjá meira
Það hafa verið erjur í verkalýðshreyfingunni og mikið áreiti hefur átt sér stað á forsvarsmenn hennar. Ég sem launamaður fylgist með og velti því fyrir mér hvort hægt sé að treysta verkalýðshreyfingunni að horfa yfir borðið og hugsa í lausnum. Er hægt að treysta henni fyrir að semja um sanngjörn kjör fyrir launþega undir þessum kringumstæðum? Getum við skapað smá umræðu um hvað er hægt að teljast sem ásættanlegar niðurstöður fyrir launþega? Hvað ætlar verkalýðshreyfingin sér að gera eins og staðan er í dag? Sólveig boðar til launahækkunar upp á 52.000 kr. á mánuði frá og með 1 nóvember. Það fyrsta sem ég hugsaði var ha, á að dreifa þessari upphæð yfir á 3-4 ár, en nei, nei hugsunin sýnist mér vera að hækka öll laun upp um 52 þús kr. strax núna í nóvember. Ég væri auðvitað ekki svo ósátt við að fá slíka launahækkun en það er eitthvað sem segir mér að þessi tala eigi eftir að verða umtalsvert lægri. Í þessum skrifuðum orðum þá er ég enn að hlægja yfir þessari bjartsýni. En jú auðvitað það má ekki tala niður bjartsýni. Svona hákarlatala gæti kannski hrist eitthvað upp í hræðslunni hjá Samtökum atvinnulífsins. Og enginn er betri til þess fallinn að slengja fram þessari tölu en Sólveig, þessi dásemdarkona sem allir virðast vera hræddir við miðað við þá hatursumræðu sem hún fær í átt til sín. Við sem kunnum að biðja ættum kannski að setjast niður og biðja eina stutta bæn til hennar í sinni vegferð. Kærleikskveðjur til þín stóra, sterka Sólveig. En hvaða vopnum á að beita til að ná fram slíkri hækkun á launum? Stefnir í alvörunni allt til verkfalla? Mér líst bara ekkert á það. Verkfallsvopnið finnst mér vera bæði þreytt og ofnotað. Það eru mjög margir launþegar sem yrðu ekki sáttir við það ef því yrði beitt. Verkfall er eitthvað sem getur skaðað þeirra atvinnuöryggi vegna lægri tekna fyrirtækis og yfirleitt hverfa störfin ekki með smá fríi í verkfalli. Þetta gæti valdið tilheyrandi kvíða fyrir marga sem gera sér grein fyrir því fjalli sem bíður þeirra þegar þeir komast aftur til vinnu eftir verkfallsfrí. Og ekki má gleyma að það er til fjölda launþega sem líkar bara mjög vel við það að geta mætt til vinnu, hafa eitthvað að gera, heilsa kveðju á samstarfsfélaga og líða vel í þeirra félagsskap. Verkfall myndi taka það frá fólki og yrði í mörgum tilvikum refsing en ekki búbót. Hvað önnur vopn standa til boða en verkfallsvopnið? Til að skilja það þá þarf að bæði að skoða önnur markmið verkalýðshreyfingarinnar fyrir komandi viðræður og það þarf skynja hvar reiðin liggur í þjóðfélaginu. Ef reiðin er í of lágum launum þá er auðvelt að knýja fólk áfram í verkfallsaðgerðir. En það á ekki að þurfa að hvetja fólk til reiði með gerð auglýsinga. Ég sé engan tilgang í því að búa til reiði ef hún er ekki til staðar. Aftur á móti að ef hún er til staðar þá er okkur öllum hollt að takast á við hana. Og ef reiðin liggur annars staðar en í of lágum launakjörum þá er spurning hvort nauðsynlegt sé að endurhugsa hvaða aðgerðir eru bestar til að ná ásættanlegum árangri fyrir launþega. Hvaða önnur markmið liggja fyrir hjá verkalýðshreyfingunni? Efling vill að ríkið setji lægri tekjuskatta á lægri launahópa, auki framboð á íbúðarhúsnæði, setji fram framlag í uppbyggingu á félagslegum leiguíbúðum, hækki húsaleigubætur, barnabætur og vaxtabætur, hækki frítekjumark almannatrygginga og setji takmarkanir á notkun á verðtryggðum lánum eða þá breyta útreikningi á vísitölu verðlags. Eitthvað af kröfunum er ríkisstjórnin tilbúin að mæta, enda er Bjarni Ben sjálfur búinn að gera það kunnugt að búið sé að gera ráð fyrir kjarasamningsviðræðum í fjárlagafrumvarpi. Þetta er kjarasamningsmódel sem margir kannast við, þ.e. breyting verður líklega gerð á tekjuskattsþrepum og smá hækkun verður á húsaleigubótum, vaxtabótum og barnabótum, sem endar kannski ekki í vasanum hjá svo mörgum þar sem viðmörk tekju og eigna við útreikning á bótunum hafa verið alltof lág árum saman. En bæturnar lenda vonandi í vasa þeirra sem þurfa á því mest að halda. Menn setja kannski smá pening í uppbyggingu íbúða og setja fram fögur fyrirheit um breytingar til batnaðar á húsnæðisskorti. Yfir öðru ypta menn kannski bara öxlum, því af hverju ættu þeir að fara í breytingar sem aldrei hafa verið gerðar áður? Af hverju ættu þeir að fara í aðgerðir sem eru lýjandi fyrir fjármagnseigendur. Kæra verkalýðshreyfing, hvað ætlið þið að gera ef ríkisstjórnin vill ekki ganga lengra? Verður farið í einhverjar frekari aðgerðir eða sigla menn bara skútunni heim, sáttir með sinn hlut í stéttarfélagssjóði? Kæra verkalýðshreyfing. Þið hafið ótrúleg völd sem þið gerið ykkur kannski ekki grein fyrir að þið hafið. Þið hafið fleiri vopn í höndum en verkfallsvopnið til að knýja fram breytingar. Og þá erum við aftur komin að reiðinni. Undanfarin ár hefur þjóðfélagið farið í gegnum ákveðið skeið í umræðu sinni um háa endurgreiðslubyrði lána, sjálftöku launagreiðslna vissra einstaklinga í þjóðfélaginu, ásamt umræðu um himinháar arðgreiðslur. Það horfa allir upp á græðgina, en menn eru frekar vonlausir um að gerðar verði breytingar á þessu ástandi. Allir þeir sem þó fylgjast með og skynja tilfinningastrauma í samfélaginu hafa fundið fyrir að þarna kraumar mikil reíði niðri. Af hverju má ekki losa aðeins um þessa reiði og ráðast á bankana, tryggingafélögin, olíufélögin og öll þau félög sem við heyrum að eru að greiða sér rosalega háar arðgreiðslur. Af hverju er þessum fyrirtækjum leyft á þessum fákeppnismarkaði að okra svona á neytendum sínum og færa ávinninginn til örfárra einstaklinga. Við tölum öll um þetta, en enginn gerir neitt í því að setja upp neinar hindranir á þessari framkomu. Það setur enginn upp mörk. Stjórnmálamennirnir virðast vernda fyrirtækin eða ekki hafa orku í að setja fótinn niður og berjast fyrir breytingum. Það bara trúir því enginn að hægt sé að breyta þessu. Verkalýðshreyfingin er búin að vera að tala um þetta en ætlar hún að verða aðili sem spyrnir við fótum á móti ríkjandi ástandi? Búast má við mikilli andstöðu frá Alþingi fyrir breyttu ástandi en kannski að það leynist leynistuðningsmenn fyrir breytingum þar inni. Af hverju setjum við ekki smá trú á það að hægt sé að gera alvöru breytingar sem skipta launþega verulega máli. En hvaða vopn hefur verkalýðshreyfingin í höndum? Hversu herská viljið þið vera? Ef þið í alvöru viljið setja kvaðir á googolplex háar arðgreiðslur og takast á við verðtrygginguna þá ó Ragnar, ó Ragnar, ó beibí, ó beibí, þú þarft bara að biðja mig um það einu sinni. Ég verð fljót að fara í bankann og taka allan aurinn minn út til að geyma undir kodda. Ég skal bíða í röð út í eina bankaútibúinu sem er eftir á höfuðborgarsvæðinu til að taka út launin mín, um hver einustu mánaðarmót, borga svo reikninga mína hjá gjaldkera, bara svona einn reikning í einu til að taka sem mestan tíma. Og ef þið viljið takast á við arðrán tryggingafélaganna ó Ragnar, ó Ragnar, ó beibí, ó beibí, þú ert með sjóð upp á 16 milljarða króna. Af hverju stofnar þú ekki tryggingafélag? Ég verð mætt fyrsta daginn með allar mínar tryggingar. Ef þið viljið setja kvaðir á laun stjórnenda hafið þið þá ekki einhver völd í ákvörðunartöku á fjárfestingarstefnu lífeyrissjóða? Getið þið sett bann á fjárfestingum í fyrirtækum sem setja sér ekki mörk þegar kemur að ofurlaunum stjórnenda? Það eina sem þið þurfið að gera er að finna leiðir því þær eru margar opnar fyrir ykkur. Ef þið viljið fá mig með í lið, látið mig þá vita hvað þið viljið ná fram, segið við mig hvað ég get gert til að hjálpa ykkur og ó beibí, ó beibí, ég er með í leiknum. Og það verður auðvelt að finna fleiri til að gera hið sama. Villi, Sólveig og Ragnar. Áttið þið ykkur hversu valdamikil þið eruð? Völd ykkar eru svo mikil að ef menn samþykkja ekki þær kvaðir og mörk sem þið viljið setja fram, þá getið þið sett allt þjóðfélagið á hausinn. Kæra verkalýðshreyfing. Ekki vera löt í komandi samningagerð og sætta ykkur við samninga sem eru eins og allir aðrir sem komið hafa á undan. Biðjið um stóra hluti en ekki litla hluti. Setjið há mörk á því sem þið getið náð fram, því ef þið gerið það og sjáið þau frumlegu vopn sem ykkur bjóðast, þá eru meiri líkur en minni að þið náið því fram sem þið viljið ná fram. Nýtið ykkur kraftinn ykkar því ekki gleyma því að mátturinn og dýrðin er ykkar, í Guðs nafni, AMEN.
Skoðun Milljarðar af almannafé í rekstur Fjölskyldu- og húsdýragarðsins Friðjón R. Friðjónsson skrifar
Skoðun Framtíðin samkvæmt Geoffrey Hinton: Gervigreindin er að læra að sjá heiminn eins og við Sigvaldi Einarsson skrifar
Skoðun „Reykjavíkurleiðin“ – skref að sanngjarnara og stöðugra leikskólastarfi Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar
Skoðun Réttlæti hins sterka. Hvernig hinn sterki getur unnið nánast öll dómsmál Jörgen Ingimar Hansson skrifar
Skoðun Við sem lifum með POTS höfum verið yfirgefin af kerfinu Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar
Skoðun Reykjavíkurmódelið er skref í rétta átt – fyrir börnin og starfsfólkið Bozena Raczkowska skrifar
Skoðun Sterkari saman – geðheilsa er mannréttindi allra Halldóra Jónsdóttir,Halldóra Víðisdóttir,Júlíana Guðrún Þórðardóttir skrifar