Burt með spillingaröflin Ólína Kjerúlf Þorvarðardóttir skrifar 24. apríl 2022 18:01 „Ef við slítum sundur lögin, þá slítum við og í sundur friðinn“ sagði Þorgeir Ljósvetningagoði á ögurstundu í lífi þjóðarinnar árið 1000. Árið 2008 var friður rofinn íslensku samfélagi. Þá afhjúpaðist okkur sniðganga við lög, græðgi og spilling ofan á fullkomna vanrækslu og vanhæfi íslenskra stjórnvalda. Stór hluti almennings sökk í skuldafen og fólk missti eigur sínar vegna misyndisverka fjárglæframanna og vanhæfra stjórnmálamanna. Ekkert getur lýst því siðferðilega og fjárhagslega þroti og siðrofinu sem þá reið yfir þjóðina. Við hétum okkur því að aldrei aftur skyldu fjárglæframenn og spillingaröfl komast til valda í íslensku samfélagi. Lærum af þessu! sögðum við. Í fjórtán ár var reynt að læra og endurreisa efnahag, siðferði og traust á stjórnvöldum, en hvað svo? Svo vöknum við upp við dag einn fyrir skemmstu, að sömu öflin og steyptu hér öllu í kaldakol hafa hreiðrað um sig aftur, eins og svínin í sögunni um Dýrabæ eftir George Orwell. Í skjóli einnar nætur var hlutur okkar í Íslandsbanka seldur, í lokuðu ferli og á stórafslætti til útvalinna einkavina, aðstandenda og innherja. Seldur föður fjármálaráðherrans, föðurbróður hans og frænda. Jafnvel söluaðilarnir sjálfir keyptu þessa almenningseign á undirverði, seldu eiginkonum, systkinum, vinum og vandamönnum allt frá einni milljón og upp í hundruð milljóna. Hrunverjarnir sem steyptu bönkunum með óráðsíu og fjárglæfrum 2008, fengu líka sinn skerf. Þeir runnu eins og hákarlar á blóð, Exista, Fons, Samherjamenn – alræmdir fyrir mútu og spillingarmál – og rifu til sín bita í trausti þess að ekkert myndi vitnast. Þeir héldu að bankaleynd og lokað ferli myndi skýla þeim; að stjórnmálamennirnir sem þeir hafa í vasanum myndu skýla þeim. Þessir sem hirða ekki um hag almennings heldur koma fram við þjóðina eins og blóðmerar – búpening sem beisla má og sjúga úr blóðið á meðan skepnan stendur uppi. Ef við rjúfum lögin þá rjúfum við friðinn! Og nú hafa lög verið rofin – ekki bara lög um sölumeðferð eignarhluta ríkisins í fjármálafyrirtækjum, heldur líka lög um opinbert eftirlit með fjármálastarfsemi, lög um aðgerðir gegn markaðssvikum og lög um opinber fjármál. Lög sem kveða á um gagnsæi, hlutlægni, jafnræði og gæslu samkeppnissjónarmiða. Engin af þeim skilyrðum voru virt við bankasöluna og heldur ekki áformin sem veifað var með tali um langtímafjárfesta, kjölfestufjárfesta, fagfjárfesta og erlenda fjárfesta. Allt var það blekking og hálfsannleikur, og eins Klettafjallaskáldið sagði: „Hálfsannleikur oftast er óhrekjandi lygi“ Á einni nóttu var milljarðagróði afhentur útvöldum einkavinum á kostnað almennings, og engum í bankasýslu eða ríkisstjórn virðist hafa hugkvæmst að frysta framhaldsviðskiptin með eignarhlutinn þegar farið var að innleysa gróðann. Hvað þá að taka ábyrgð. Takið eftir því að nú er ekki talað um að láta stjórn eða starfslið bankasýslunnar svara fyri gjörðir sínar! Nei, nú á að leggja stofnunina niður. Bankasýslan var alltaf þyrnir í augum hrunaflanna því að sú stofnun ætti, ef hún væri skipuð hæfu fólki, að gegna lykilhlutverki í að forða því sem gerðist í Íslandsbankasölunni. Sú varðstaða brást eins og allir vita. Og þá skal stofnunin lögð niður – væntanlega með vænum starfslokasamningum til þeirra sem sáu um söluna – og enginn svarar fyrir gjörðir sínar. Bjarni Benediktsson ætlar ekki heldur að axla sína ábyrgð, og nú er spurningin hvort hann muni komast upp með það? Ætlum við, almenningur í þessu landi, að láta hann komast upp með það? Það er ráðherra sem skrifar með eigin hendi undir alla sölusamningana í Íslandsbankasölunni. Hans er ábyrgðin. Hafi ráðherrann ekki skilið eigin gjörðir þá er hann vanhæfur og á að axla pólitíska ábyrgð. Hafi hann vitað hvað hann var að gera, þá er hann brotamaður. Í öllu falli á hann að sæta ábyrgð samkvæmt lögum um ráðherraábyrgð vegna ákvæða í 2., 6., 7. og 10. gr. þeirra laga. Til að bíta höfuðið af skömminni segir Bjarni Benediktsson að vel hafi til tekist með söluna. Það tókst já, að maka krókinn hjá Hrunverjunum á kostnað almennings, eins og var kannski alltaf ætlunin – því hverjir eiga Sjálfstæðisflokkinn? Það tókst að hygla pabbanum, frændanum, flokksfélögum, Exista, Samherja, Fons og öllum hinum í hverra skjóli Bjarni Benediktsson situr við völd. Þjóðin þolir ekki meir. Við getum ekki látið ekki koma fram við okkur eins og blóðmerastóð. Megum aldrei líða einkavinavæðingu, spillingu og græðgi! Við eigum heimtingu á heilbrigðum leikreglum, jafnræði, sanngirni og ábyrgð. Við viljum siðað samfélag þar sem almannahagsmunir eru virtir og viðurkenndir. Katrín Jakobsdóttir, friðurinn er úti! Riftu Íslandsbankasölunni! Burt með Bjarna Benediktsson! Burt með spillingaröflin! Höfundur er fyrrverandi alþingismaður. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Salan á Íslandsbanka Ríkisstjórn Katrínar Jakobsdóttur Ólína Kjerúlf Þorvarðardóttir Mest lesið Er kominn tími á Útlendingafrí? Marion Poilvez Skoðun Janus og jakkalakkarnir Óskar Guðmundsson Skoðun 1. maí er líka fyrir fatlað fólk! Geirdís Hanna Kristjánsdóttir Skoðun Verkalýðshreyfingin á næsta leik í Evrópuumræðunni Dagbjört Hákonardóttir Skoðun Á milli steins og sleggju Heinemann Ólafur Stephensen Skoðun Immigrant Women: Essential Workers, Rising Voices on Labor Day Maru Alemán Skoðun Allir eiga rétt á virku lífi — líka fatlað fólk Anna Margrét Bjarnadóttir Skoðun Samtalið um dauðann veldur okkur óöryggi Ingrid Kuhlman Skoðun Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir Skoðun Hvað ert þú að gera? Eiður Welding Skoðun Skoðun Skoðun Verkalýðshreyfingin, Dagbjört og ESB Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Börnin á Gasa Ebba Margrét Magnúsdóttir skrifar Skoðun Myndir þú ráða fatlað fólk í vinnu? Alma Ýr Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Hvað ert þú að gera? Eiður Welding skrifar Skoðun Rauðir sokkar á 1. maí Sveinn Ólafsson skrifar Skoðun 1. maí er líka fyrir fatlað fólk! Geirdís Hanna Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Verkalýðshreyfingin á næsta leik í Evrópuumræðunni Dagbjört Hákonardóttir skrifar Skoðun Á milli steins og sleggju Heinemann Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Heiðrum íslenska hestinn Berglind Margo Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Allir eiga rétt á virku lífi — líka fatlað fólk Anna Margrét Bjarnadóttir skrifar Skoðun Er kominn tími á Útlendingafrí? Marion Poilvez skrifar Skoðun Janus og jakkalakkarnir Óskar Guðmundsson skrifar Skoðun Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir skrifar Skoðun Hvað ætlar þú að vera þegar þú verður stór? Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar Skoðun Samtalið um dauðann veldur okkur óöryggi Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Sköpum störf við hæfi! Unnur Hrefna Jóhannsóttir skrifar Skoðun Immigrant Women: Essential Workers, Rising Voices on Labor Day Maru Alemán skrifar Skoðun Tikkað í skipulagsboxin Samúel Torfi Pétursson skrifar Skoðun Það sem er ósagt varðandi vinnubrögð hjá Háskólanum á Akureyri Þóra Sigurðardóttir skrifar Skoðun Sjúklingur settur í fangaklefa Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Opið bréf til fjármálaráðherra, Daða Más Kristóferssonar Íris Róbertsdóttir skrifar Skoðun Ég kalla hann Isildur; mentorinn minn er gervigreind Björgmundur Guðmundsson skrifar Skoðun Hvað er „furry“ annars? Jóhanna Jódís Antonsdóttir skrifar Skoðun Jafnaðarmennskan og verkalýðsbaráttan Sigfús Ómar Höskuldsson skrifar Skoðun Hljóð og mynd íslenskra varna Arnór Sigurjónsson skrifar Skoðun Kveðjur úr Grafarvogi til þeirra sem kasta steinum úr glerhúsi Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Leiðsöguhundurinn Gaur gerir mig að betri manneskju Þorkell J. Steindal skrifar Skoðun Fimmtíu ár frá lokum Víetnamstríðsins Finnur Th. Eiríksson skrifar Skoðun Að undirbúa börnin okkar fyrir heim sem er að hverfa Halldóra Mogensen skrifar Skoðun Hollar skólamáltíðir fyrir loftslagið og líðan barna Laufey Steingrímsdóttir,Anna Sigríður Ólafsdóttir skrifar Sjá meira
„Ef við slítum sundur lögin, þá slítum við og í sundur friðinn“ sagði Þorgeir Ljósvetningagoði á ögurstundu í lífi þjóðarinnar árið 1000. Árið 2008 var friður rofinn íslensku samfélagi. Þá afhjúpaðist okkur sniðganga við lög, græðgi og spilling ofan á fullkomna vanrækslu og vanhæfi íslenskra stjórnvalda. Stór hluti almennings sökk í skuldafen og fólk missti eigur sínar vegna misyndisverka fjárglæframanna og vanhæfra stjórnmálamanna. Ekkert getur lýst því siðferðilega og fjárhagslega þroti og siðrofinu sem þá reið yfir þjóðina. Við hétum okkur því að aldrei aftur skyldu fjárglæframenn og spillingaröfl komast til valda í íslensku samfélagi. Lærum af þessu! sögðum við. Í fjórtán ár var reynt að læra og endurreisa efnahag, siðferði og traust á stjórnvöldum, en hvað svo? Svo vöknum við upp við dag einn fyrir skemmstu, að sömu öflin og steyptu hér öllu í kaldakol hafa hreiðrað um sig aftur, eins og svínin í sögunni um Dýrabæ eftir George Orwell. Í skjóli einnar nætur var hlutur okkar í Íslandsbanka seldur, í lokuðu ferli og á stórafslætti til útvalinna einkavina, aðstandenda og innherja. Seldur föður fjármálaráðherrans, föðurbróður hans og frænda. Jafnvel söluaðilarnir sjálfir keyptu þessa almenningseign á undirverði, seldu eiginkonum, systkinum, vinum og vandamönnum allt frá einni milljón og upp í hundruð milljóna. Hrunverjarnir sem steyptu bönkunum með óráðsíu og fjárglæfrum 2008, fengu líka sinn skerf. Þeir runnu eins og hákarlar á blóð, Exista, Fons, Samherjamenn – alræmdir fyrir mútu og spillingarmál – og rifu til sín bita í trausti þess að ekkert myndi vitnast. Þeir héldu að bankaleynd og lokað ferli myndi skýla þeim; að stjórnmálamennirnir sem þeir hafa í vasanum myndu skýla þeim. Þessir sem hirða ekki um hag almennings heldur koma fram við þjóðina eins og blóðmerar – búpening sem beisla má og sjúga úr blóðið á meðan skepnan stendur uppi. Ef við rjúfum lögin þá rjúfum við friðinn! Og nú hafa lög verið rofin – ekki bara lög um sölumeðferð eignarhluta ríkisins í fjármálafyrirtækjum, heldur líka lög um opinbert eftirlit með fjármálastarfsemi, lög um aðgerðir gegn markaðssvikum og lög um opinber fjármál. Lög sem kveða á um gagnsæi, hlutlægni, jafnræði og gæslu samkeppnissjónarmiða. Engin af þeim skilyrðum voru virt við bankasöluna og heldur ekki áformin sem veifað var með tali um langtímafjárfesta, kjölfestufjárfesta, fagfjárfesta og erlenda fjárfesta. Allt var það blekking og hálfsannleikur, og eins Klettafjallaskáldið sagði: „Hálfsannleikur oftast er óhrekjandi lygi“ Á einni nóttu var milljarðagróði afhentur útvöldum einkavinum á kostnað almennings, og engum í bankasýslu eða ríkisstjórn virðist hafa hugkvæmst að frysta framhaldsviðskiptin með eignarhlutinn þegar farið var að innleysa gróðann. Hvað þá að taka ábyrgð. Takið eftir því að nú er ekki talað um að láta stjórn eða starfslið bankasýslunnar svara fyri gjörðir sínar! Nei, nú á að leggja stofnunina niður. Bankasýslan var alltaf þyrnir í augum hrunaflanna því að sú stofnun ætti, ef hún væri skipuð hæfu fólki, að gegna lykilhlutverki í að forða því sem gerðist í Íslandsbankasölunni. Sú varðstaða brást eins og allir vita. Og þá skal stofnunin lögð niður – væntanlega með vænum starfslokasamningum til þeirra sem sáu um söluna – og enginn svarar fyrir gjörðir sínar. Bjarni Benediktsson ætlar ekki heldur að axla sína ábyrgð, og nú er spurningin hvort hann muni komast upp með það? Ætlum við, almenningur í þessu landi, að láta hann komast upp með það? Það er ráðherra sem skrifar með eigin hendi undir alla sölusamningana í Íslandsbankasölunni. Hans er ábyrgðin. Hafi ráðherrann ekki skilið eigin gjörðir þá er hann vanhæfur og á að axla pólitíska ábyrgð. Hafi hann vitað hvað hann var að gera, þá er hann brotamaður. Í öllu falli á hann að sæta ábyrgð samkvæmt lögum um ráðherraábyrgð vegna ákvæða í 2., 6., 7. og 10. gr. þeirra laga. Til að bíta höfuðið af skömminni segir Bjarni Benediktsson að vel hafi til tekist með söluna. Það tókst já, að maka krókinn hjá Hrunverjunum á kostnað almennings, eins og var kannski alltaf ætlunin – því hverjir eiga Sjálfstæðisflokkinn? Það tókst að hygla pabbanum, frændanum, flokksfélögum, Exista, Samherja, Fons og öllum hinum í hverra skjóli Bjarni Benediktsson situr við völd. Þjóðin þolir ekki meir. Við getum ekki látið ekki koma fram við okkur eins og blóðmerastóð. Megum aldrei líða einkavinavæðingu, spillingu og græðgi! Við eigum heimtingu á heilbrigðum leikreglum, jafnræði, sanngirni og ábyrgð. Við viljum siðað samfélag þar sem almannahagsmunir eru virtir og viðurkenndir. Katrín Jakobsdóttir, friðurinn er úti! Riftu Íslandsbankasölunni! Burt með Bjarna Benediktsson! Burt með spillingaröflin! Höfundur er fyrrverandi alþingismaður.
Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir Skoðun
Skoðun Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir skrifar
Skoðun Það sem er ósagt varðandi vinnubrögð hjá Háskólanum á Akureyri Þóra Sigurðardóttir skrifar
Skoðun Hollar skólamáltíðir fyrir loftslagið og líðan barna Laufey Steingrímsdóttir,Anna Sigríður Ólafsdóttir skrifar
Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir Skoðun