Óbarnvæn vegferð Arnar V. Arnarsson skrifar 4. mars 2022 16:31 Eftirfarandi sendi ég á Reykjavíkurborg rétt í þessu, þó með smávægilegum breytingum vegna verulegs ósættis yfir vanrækslu Reykjavíkurborgar á veghaldi og dagvistunarúrræðum barna og vegna hugsanlegra skemmda á ökutæki mínu eftir morguninn. Líkt og margir í Reykjavík eru ég og kærasta mín í miklum vandræðum með að samtvinna vinnu og að annast son okkar. Strákurinn okkar er 12 mánaða gamall og er nýkominn að hjá dagmóður. Sömu sögu geta ekki margir sagt enda hefur dagmæðrum á síðustu árum fækkað verulega, eða um nær 50% í Reykjavík vegna þess hversu illa Reykjavíkurborg hefur komið til móts við þá starfstétt og fer þeim enn fækkandi. Að sama skapi má þakka fyrir ef barnið manns kemst inn í leikskóla 18 mánaða, en slíkt heyrir til undantekninga samkvæmt því sem ég fæ heyrt frá fólkinu í kringum okkur, þrátt fyrir ítrekuð loforð um annað af hálfu borgarfulltrúa. Stendur þannig mikill hluti ungbarnaforeldra í stökustu vandræðum á um 6-12 mánaða tímabili, frá því að fæðingarorlofi lýkur og hættir að dekka launakostnað og þangað til barn kemst að hjá umönnunaraðila utan heimilis. Í þeirri viðleitni að reyna tryggja að sonur okkar kæmist að hjá dagmóður ýmist hringdi ég persónulega eða sendi sms á ALLAR dagmæður sem eru skráðar á höfuðborgarsvæðinu – rúmlega 100 talsins, og bað um pláss. Það var ekki eitt laust pláss að fá. Lukkulega var ein elskuleg eldri dagmóðir sem nýlega hóf störf aftur, sem tók okkur vel og bauðst til að taka við syni okkar ef pláss losnaði hjá henni, en hjá öðrum dagmæðrum vorum við heppin ef einungis voru um þrjátíu til fjörutíu á undan okkur á biðlista. Svo fór síðan að pláss losnaði hjá henni og komumst við þá að. Dagmóðirin sem tók við syni okkar, bókstaflega sú eina á höfuðborgarsvæðinu sem okkur bauðst (og lukkulega alveg einstaklega góð dagmóðir), býr í Árbænum. Sjálf búum við í Rauðalæk og vinnum bæði í göngufæri við heimilið. Byðist okkur leikskólapláss eða dagvistun í grennd við heimili okkar gætum við ferðast mestmegnis gangandi. Sú er þó ekki raunin heldur höfum við neyðst til að keyra upp í Árbæ tvisvar á dag, á háannartímum, til að koma syni okkar í dagvistun, þökk sé stórbrotnu utanumhaldi Reykjavíkurborgar og höfum þannig að sama skapi neyðst til að notfæra einkabílinn miklu meira en við myndum annars þurfa og vilja. Hjá sömu dagmóður eru tvö önnur börn, úr Garðabæ og vesturbænum. Ég velti því fyrir mér hversu mikið af akstri, sliti á vegum og mengun, sem og tíma fyrir foreldra mætti spara ef Reykjavíkurborg annaðist þau grundvallarhlutverk bæjarfélaga að tryggja skóla- og ungbarnamál og öryggi vega. Um veghaldið er nefninlega það að segja að í morgun er við ókum syninum til dagmóður sem er staðsett sem áður segir í Árbæ, festist ökutækið í götunni sem liggur að heimili dagmóðurinnar. Gatan er í raun lítið annað en gríðarinnar klakabúnt með miklum og djúpum holum. Ástand götunnar hefur farið síversnandi undanfarið, þar sem hefur snjóað og rignt til skiptis og holurnar í götunni stækkað svo mikið að í dag, þrátt fyrir mikla varkárni, fór svo að ökutækið okkar rann ofan í eina slíka holu, festist gjörsamlega og lokaði götunni af fyrir vikið. Gatan hefur samkvæmt íbúum á svæðinu verið algjörlega vanrækt af Reykjavíkurborg sem skýlir sig að sögn íbúanna bakvið það að hafa gert samning við einkaaðila um að annast tilteknar götur, þessa þar með talda. Allar þær ábendingar og ítrekanir hafi þó borgaryfirvöld látið sem vind um eyru þjóta. Hvort samningur Reykjavíkurborgar við þann aðila sé í hrópandi ósamræmi við nauðsynlegt viðhald vegarins eða hvort Reykjavíkurborg vanræki einfaldlega eftirlitsskyldur sínar sem veghaldari og verkkaupi og tryggi ekki að verktakinn sinni því sem greitt sé fyrir, veit ég þó ekki. Það sem ég veit er að íbúar á svæðinu hafa margítrekað haft samband við þjónustufulltrúa borgarinnar og tilkynnt um að ástand götunnar sé með öllu óásættanleg og að það hafi ekkert upp á sig haft. Jafnframt að sá skortur á viðbrögðum kann nú að hafa valdið okkur munatjóni. Ökutækið okkar festist svo verulega að það tók fjóra menn, sem lukkulega áttu leið hjá eftir að ég hafði sjálfur reynt í dágóðan tíma að grafa bílinn úr klakanum og höggva undan honum ísinn, tæplega klukkustund að leysa ökutækið úr holunni og koma því úr götunni. Þess skal getið að við reyndum að hringja strax í Reykjavíkurborg til að láta vita og óska aðstoðar og fengum þau fyrirmæli ein að senda þeim erindi. Það hef ég gert og hér hafið þið það. Það væri óskandi að erindi þetta yrði til einhverra viðbragða og bóta, en ég bind engar vonir við það. Höfundur er faðir, Reykvíkingur og lögmaður. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Reykjavík Skoðun: Kosningar 2022 Mest lesið Ísrael – brostnir draumar og lygar Ingibjörg Þóra Haraldsdóttir Skoðun Þú ert búin að eyðileggja líf mitt!!! Sandra Ósk Jóhannsdóttir Skoðun Við tölum um vöxt — en gleymum því sem vex Þórdís Hólm Filipsdóttir Skoðun Ætla þau að halda áfram að grafa sína eigin gröf? Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir Skoðun Verri framkoma en hjá Trump Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Truman-ríkið: Tilraunir raunheimsins að komast í gegnum gervihvelfinguna Svala Magnea Ásdísardóttir Skoðun GPT‑5 kemur í ágúst – áskoranir og tækifæri fyrir Ísland Sigvaldi Einarsson Skoðun Landið talar Davíð Arnar Oddgeirsson Skoðun Tóbakslausar nikótínvörur - Tímabært að horfast í augu við staðreyndir Bjarni Freyr Guðmundsson Skoðun Þegar hið smáa verður risastórt Sigurjón Þórðarson Skoðun Skoðun Skoðun Truman-ríkið: Tilraunir raunheimsins að komast í gegnum gervihvelfinguna Svala Magnea Ásdísardóttir skrifar Skoðun GPT‑5 kemur í ágúst – áskoranir og tækifæri fyrir Ísland Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Við tölum um vöxt — en gleymum því sem vex Þórdís Hólm Filipsdóttir skrifar Skoðun Verri framkoma en hjá Trump Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Landið talar Davíð Arnar Oddgeirsson skrifar Skoðun Ætla þau að halda áfram að grafa sína eigin gröf? Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Ísrael – brostnir draumar og lygar Ingibjörg Þóra Haraldsdóttir skrifar Skoðun Ein af hverjum fjórum Silja Höllu Egilsdóttir skrifar Skoðun Vertu drusla! Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Þegar hið smáa verður risastórt Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun Þú ert búin að eyðileggja líf mitt!!! Sandra Ósk Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Tekur sér stöðu með Evrópusambandinu Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Feluleikur ríkisstjórnarinnar? Lárus Guðmundsson skrifar Skoðun Ég heiti Elísa og ég er Drusla Elísa Rún Svansdóttir skrifar Skoðun Grindavík má enn bíða Gísli Stefánsson skrifar Skoðun Aðventukerti og aðgangshindranir Kristín María Birgisdóttir skrifar Skoðun Lífið í tjaldi á Gaza Viðar Hreinsson,Israa Saed skrifar Skoðun Gaza og sjálfbærni mennskunnar Elva Rakel Jónsdóttir skrifar Skoðun Börnin og hungursneyðin í Gaza Sverrir Ólafsson skrifar Skoðun Kynbundið ofbeldi Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar Skoðun Aðdragandi aðildar þarf umboð Erna Bjarnadóttir skrifar Skoðun Yfirlýsing frá Kára Stefánssyni um hrakfarir hans í samskiptum við íhaldssaman blaðamann Kári Stefánsson skrifar Skoðun Þétting byggðar er ekki vandamálið Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Þrengt að þjóðarleikvanginum Þorvaldur Örlygsson skrifar Skoðun Ert þú drusla? Katrín Sigríður J. Steingrímsdóttir,Elísa Rún Svansdóttir,Lilja Íris Long Birnudóttir,Lísa Margrét Gunnarsdóttir,Margrét Baldursdóttir,Silja Höllu Egilsdóttir skrifar Skoðun Sameiginleg yfirlýsing 28 ríkja um málefni Palestínu, hvers virði er hún? Einar Ólafsson skrifar Skoðun Alltof mörg sveitarfélög á Íslandi! Gunnar Alexander Ólafsson skrifar Skoðun Öryggi betur tryggt – fangelsismál færð til nútímans Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Lýðheilsan að veði? Willum Þór Þórsson skrifar Skoðun Evrópusambandsaðild - valdefling íslensks almennings Magnús Árni Skjöld Magnússon skrifar Sjá meira
Eftirfarandi sendi ég á Reykjavíkurborg rétt í þessu, þó með smávægilegum breytingum vegna verulegs ósættis yfir vanrækslu Reykjavíkurborgar á veghaldi og dagvistunarúrræðum barna og vegna hugsanlegra skemmda á ökutæki mínu eftir morguninn. Líkt og margir í Reykjavík eru ég og kærasta mín í miklum vandræðum með að samtvinna vinnu og að annast son okkar. Strákurinn okkar er 12 mánaða gamall og er nýkominn að hjá dagmóður. Sömu sögu geta ekki margir sagt enda hefur dagmæðrum á síðustu árum fækkað verulega, eða um nær 50% í Reykjavík vegna þess hversu illa Reykjavíkurborg hefur komið til móts við þá starfstétt og fer þeim enn fækkandi. Að sama skapi má þakka fyrir ef barnið manns kemst inn í leikskóla 18 mánaða, en slíkt heyrir til undantekninga samkvæmt því sem ég fæ heyrt frá fólkinu í kringum okkur, þrátt fyrir ítrekuð loforð um annað af hálfu borgarfulltrúa. Stendur þannig mikill hluti ungbarnaforeldra í stökustu vandræðum á um 6-12 mánaða tímabili, frá því að fæðingarorlofi lýkur og hættir að dekka launakostnað og þangað til barn kemst að hjá umönnunaraðila utan heimilis. Í þeirri viðleitni að reyna tryggja að sonur okkar kæmist að hjá dagmóður ýmist hringdi ég persónulega eða sendi sms á ALLAR dagmæður sem eru skráðar á höfuðborgarsvæðinu – rúmlega 100 talsins, og bað um pláss. Það var ekki eitt laust pláss að fá. Lukkulega var ein elskuleg eldri dagmóðir sem nýlega hóf störf aftur, sem tók okkur vel og bauðst til að taka við syni okkar ef pláss losnaði hjá henni, en hjá öðrum dagmæðrum vorum við heppin ef einungis voru um þrjátíu til fjörutíu á undan okkur á biðlista. Svo fór síðan að pláss losnaði hjá henni og komumst við þá að. Dagmóðirin sem tók við syni okkar, bókstaflega sú eina á höfuðborgarsvæðinu sem okkur bauðst (og lukkulega alveg einstaklega góð dagmóðir), býr í Árbænum. Sjálf búum við í Rauðalæk og vinnum bæði í göngufæri við heimilið. Byðist okkur leikskólapláss eða dagvistun í grennd við heimili okkar gætum við ferðast mestmegnis gangandi. Sú er þó ekki raunin heldur höfum við neyðst til að keyra upp í Árbæ tvisvar á dag, á háannartímum, til að koma syni okkar í dagvistun, þökk sé stórbrotnu utanumhaldi Reykjavíkurborgar og höfum þannig að sama skapi neyðst til að notfæra einkabílinn miklu meira en við myndum annars þurfa og vilja. Hjá sömu dagmóður eru tvö önnur börn, úr Garðabæ og vesturbænum. Ég velti því fyrir mér hversu mikið af akstri, sliti á vegum og mengun, sem og tíma fyrir foreldra mætti spara ef Reykjavíkurborg annaðist þau grundvallarhlutverk bæjarfélaga að tryggja skóla- og ungbarnamál og öryggi vega. Um veghaldið er nefninlega það að segja að í morgun er við ókum syninum til dagmóður sem er staðsett sem áður segir í Árbæ, festist ökutækið í götunni sem liggur að heimili dagmóðurinnar. Gatan er í raun lítið annað en gríðarinnar klakabúnt með miklum og djúpum holum. Ástand götunnar hefur farið síversnandi undanfarið, þar sem hefur snjóað og rignt til skiptis og holurnar í götunni stækkað svo mikið að í dag, þrátt fyrir mikla varkárni, fór svo að ökutækið okkar rann ofan í eina slíka holu, festist gjörsamlega og lokaði götunni af fyrir vikið. Gatan hefur samkvæmt íbúum á svæðinu verið algjörlega vanrækt af Reykjavíkurborg sem skýlir sig að sögn íbúanna bakvið það að hafa gert samning við einkaaðila um að annast tilteknar götur, þessa þar með talda. Allar þær ábendingar og ítrekanir hafi þó borgaryfirvöld látið sem vind um eyru þjóta. Hvort samningur Reykjavíkurborgar við þann aðila sé í hrópandi ósamræmi við nauðsynlegt viðhald vegarins eða hvort Reykjavíkurborg vanræki einfaldlega eftirlitsskyldur sínar sem veghaldari og verkkaupi og tryggi ekki að verktakinn sinni því sem greitt sé fyrir, veit ég þó ekki. Það sem ég veit er að íbúar á svæðinu hafa margítrekað haft samband við þjónustufulltrúa borgarinnar og tilkynnt um að ástand götunnar sé með öllu óásættanleg og að það hafi ekkert upp á sig haft. Jafnframt að sá skortur á viðbrögðum kann nú að hafa valdið okkur munatjóni. Ökutækið okkar festist svo verulega að það tók fjóra menn, sem lukkulega áttu leið hjá eftir að ég hafði sjálfur reynt í dágóðan tíma að grafa bílinn úr klakanum og höggva undan honum ísinn, tæplega klukkustund að leysa ökutækið úr holunni og koma því úr götunni. Þess skal getið að við reyndum að hringja strax í Reykjavíkurborg til að láta vita og óska aðstoðar og fengum þau fyrirmæli ein að senda þeim erindi. Það hef ég gert og hér hafið þið það. Það væri óskandi að erindi þetta yrði til einhverra viðbragða og bóta, en ég bind engar vonir við það. Höfundur er faðir, Reykvíkingur og lögmaður.
Truman-ríkið: Tilraunir raunheimsins að komast í gegnum gervihvelfinguna Svala Magnea Ásdísardóttir Skoðun
Tóbakslausar nikótínvörur - Tímabært að horfast í augu við staðreyndir Bjarni Freyr Guðmundsson Skoðun
Skoðun Truman-ríkið: Tilraunir raunheimsins að komast í gegnum gervihvelfinguna Svala Magnea Ásdísardóttir skrifar
Skoðun Yfirlýsing frá Kára Stefánssyni um hrakfarir hans í samskiptum við íhaldssaman blaðamann Kári Stefánsson skrifar
Skoðun Ert þú drusla? Katrín Sigríður J. Steingrímsdóttir,Elísa Rún Svansdóttir,Lilja Íris Long Birnudóttir,Lísa Margrét Gunnarsdóttir,Margrét Baldursdóttir,Silja Höllu Egilsdóttir skrifar
Skoðun Sameiginleg yfirlýsing 28 ríkja um málefni Palestínu, hvers virði er hún? Einar Ólafsson skrifar
Skoðun Öryggi betur tryggt – fangelsismál færð til nútímans Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar
Truman-ríkið: Tilraunir raunheimsins að komast í gegnum gervihvelfinguna Svala Magnea Ásdísardóttir Skoðun
Tóbakslausar nikótínvörur - Tímabært að horfast í augu við staðreyndir Bjarni Freyr Guðmundsson Skoðun