Samkeppni skattkerfa og auknar fjárfestingar Haukur Viðar Alfreðsson skrifar 23. nóvember 2020 10:31 Ég rakst nýverið á auglýsingu frá Viðskiptaráði Íslands (VÍ) þar sem þeir voru að auglýsa grein sína „Ósamkeppnishæft skattkerfi á krítískum tímapunkti“. Ég er sammála ýmsu sem fram kemur þar en set spurningarmerki við annað. Þrátt fyrir að lestur og skrif um skatta sé í hugum flestra allt annað en þurrt og óspennandi lesefni þá ætla ég ekki að láta freistast og fjalla ítarlega um skýrsluna sjálfa hér né ætla ég í djúpa umfjöllun um skattakenningar. Ég ætla heldur að fjalla um þá afdrifaríku niðurstöðu sem getur hlotist af því að hugsa skattkerfi og samkeppnishæfi þess út frá þeirri forsendu að undirboð þurfi að koma til, til að laða að fyrirtæki og fjárfestingu. Samkeppnishæfni skattkerfa má skilgreina á fleiri en einn veg. Hugveitan Tax Foundation, sem gaf út skýrsluna sem grein VÍ er að mestu leiti útdráttur úr, metur samkeppnishæfni skattkerfa að miklu leiti út frá þeim jaðarsköttum sem einstaklingar og fyrirtæki þurfa að greiða af tekjum sínum, neyslu og eignum. Það þýðir með öðrum orðum að því hærri sem hæstu skattar eru því ósamkeppnishæfari eru löndin. Hugsunin er að mörgu leiti skiljanleg þar sem að sú aukna hnattvæðing og sú stafræna tækni sem hefur sprottið fram á seinustu áratugum hefur liðkað verulega til fyrir flutningi fjármagns, fyrirtækja og fjárfestinga á milli landa. Almennt virðist það vera í brennidepli að horfa á skattlagningu á fyrirtæki og minna á skattlagningu einstaklinga. Kenningin er sú að lækkun skatta á fyrirtæki (eða liðka aðrar reglur sem geta aukið hagnað eftir skatta) leiði til aukinnar fjárfestingar í landinu. En hverjum er þessi samkeppni til góðs á endanum? Tökum dæmi. Land A kemst að því að það er með ósamkeppnishæft skattkerfi. Eitt ráð við því er að lækka skatta á fyrirtæki. Land A lækkar skatta og verður samkeppnishæfara í framhaldinu, mögulega eykst fjárfesting (meira um það neðar í greininni). Eftir að samkeppnishæfni A jókst áttar land B sig á því að samkeppnishæfni þess hefur versnað. Land B beitir sama ráði og land A og lækkar skatta niður fyrir skatta í landi A. Land B er á ný orðið samkeppnishæfara. Þannig getur það gengið koll af kolli. Þá er spurningin hver er loka niðurstaðan til langtíma þegar öll lönd hafa skrúfað niður skattana hjá sér til þess að verða samkeppnishæfari og laða til sín fjárfestingu. Hver er sigurvegarinn? Ef allir lækka skatta er ekkert land í raun að ná forskoti. Það eina sem gerðist var að látið var undan kröfum eða hótunum þeirra sem eiga fjármagn að þeir fari annað eða taki ekki þátt ef skattar verði ekki lækkaðir. Besta leiðin til þess að komast á toppinn í þessari skatta samkeppni væri að vera skattalaust land vegna þess að enginn gæti boðið betur og það færi enginn tími í neitt tengt skattaskilum eða álíka sem dregur úr samkeppnishæfni. Hins vegar þá er alls óvíst að sú staða myndi skila mestri fjárfestingu og alls ekki mestum jöfnuði né almennt aukinni lífsánægju. Það kemur til vegna þeirrar staðreyndar að sama hversu samkeppnishæft skattkerfið er þá þurfa lönd að bjóða upp á gott starfsumhverfi til þess að fjárfestar vilji fjárfesta þar. Í því felst að undirstöður samfélagsins þurfa að vera góðar svo sem stofnanir, innviðir, skólakerfið, heilbrigðisstofnanir o.fl. Annars er ekki hægt að fá hæft starfsfólk og koma vörum á markað með góðu móti. Þessir þættir samfélagsins eru að mestu leiti fjármagnaðir í gegnum skatttekjur. Mjög erfitt er að svara því hver sé hin fullkomna skattprósenta. Það eru einfaldlega of margar breytur, hagkerfin það flókin og svörin öll eftir því á hvað er stefnt. En það eru þó ýmsar spurningar sem er þess virði að spyrja. Svo sem hver kemur til með að hagnast á lækkun skatta á fyrirtæki? Skilar lækkun skatta á fyrirtæki nægilega mikilli aukinni fjárfestingu og leiðir það til betri lífskjara í landinu? Rökin fyrir því að lækka ætti skatta á fyrirtæki er mjög gjarnan sú að það stuðli að aukinni fjárfestingu sem verði svo öllum til góðs. Ég er hins vegar ekki svo viss um að það sé alltaf raunin. Til að mynda hefur hugveitan Economic Policy Institute sýnt í greiningum sínum á gögnum fyrir OECD löndin að það er ekki marktækt samband á milli aukinnar fjárfestingar og breytingum á tekjuskatti fyrirtækja. Raunar sýna gögnin veika fylgni milli hækkana á tekjuskatti fyrirtækja og auknum fjárfestingum ef eitthvað er. Í öllu falli tel ég að í þessari umræðu sé yfirleitt verið að viðra hugmyndir um að gera þeim efnameiri mikinn greiða í þeirri von að þeir geri svo eitthvað sem myndi nýtast fjöldanum. Ég er frekar á þeirri skoðun að ef við viljum auka fjárfestingu og koma meira lífi í hagkerfið þá sé almennt betra að nálgast það frá hinum endanum, þ.e. hinum almenna launþega. Ef það eru lækkaðir skattar á launþega eru tvær mögulegar útkomur eða blanda af þeim. Í fyrsta lagi væri þá hægt að borga starfsmönnum lægri laun (fyrir skatta) þannig að þeir endi samt með sama fjármagn í vasanum. Það þýðir að það er auðveldara að reka fyrirtæki, rétt eins og ef fyrirtækið sjálft hefði fengið skattalækkun. Hins vegar væri hægt að borga starfsmönnum sömu laun fyrir skatta og þeir enda þá með meira í vasanum. Það leiðir þá til þess að fleiri hafa ráð á að kaupa meira og fyrirtækin standa frammi fyrir aukinni eftirspurn og hærri tekjum þar af leiðandi. Loka niðurstaðan er sennilega blanda af þessu tvennu en það ætti að leiða til sömu niðurstöðu og hin meintu áhrif þess að lækka skatta á fyrirtæki. Ég hins vegar treysti mun frekar þeim efnaminni til þess að koma fjármununum beint í umferð og þar með hagkerfinu á hreyfingu fremur en þeim sem eru þegar efnamiklir. Vandinn í dæminu með lönd A og B er að löndin eru í samkeppni í stað þess að sameinast um markmið og fá þannig bætta samningsstöðu líkt og verkalýðsfélög gera fyrir félagsmenn sína. Ég tel að mörg af þeim stærstu vandamálum sem við stöndum frammi fyrir í dag og munum koma til með að standa frammi fyrir í framtíðinni eigi rætur sínar að rekja til hvernig skattlagningu er háttað. Þá á ég við hvernig við bregðumst við þessari samkeppni og þrýstingi um að láta undan stórfyrirtækjum. Þær glufur sem eru í skattkerfunum sem gera fyrirtækjum kleift að flytja óskattlagðar tekjur í skattaskjól og borga ekki sinn skerf til samfélagsins. Þann vanda sem skattlagning á fyrirtækjasamsteypur sem starfa í mörgum löndum er, sér í lagi þær sem starfa mest megnis í gegnum internetið líkt og stóru samfélagsmiðlanir gera. Einnig hvernig risa fjölskyldufyrirtæki erfast frá kynslóð til kynslóðar með þeim gríðarlegu ítökum á samfélögin sem þau starfa í. Því er mikilvægt að sofna ekki á verðinum. Við Íslendingar þekkjum vel hvað það getur verið erfitt að breyta hlutunum eftir á og sem dæmi má nefna hvernig komið er fyrir okkur með kvótakerfið, verðtryggð lán og fleiri ólán sem við höfum leyft að ganga yfir okkur. Höfundur er viðskiptafræðingur og doktorsnemi í hagfræði Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Haukur V. Alfreðsson Skattar og tollar Mest lesið Heiðursgestur Viðreisnar vill heimsveldi Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Skapandi menntun skilar raunverulegum árangri Bryngeir Valdimarsson Skoðun Sex ára sáttmáli Davíð Þorláksson Skoðun Framtíðarskipulag Keldnalands er ekki útópía – og þaðan af síður dystópía Birkir Ingibjartsson Skoðun Styrkjum stöðu leigjenda Kristján Þórður Snæbjarnarson Skoðun Af hverju kynjafræði? Og hvaða greinar hafa fengið svipaðar mótbárur í gegnum tíðina? Guðrún Elísa Friðbjargardóttir Sævarsdóttir Skoðun Háskólasamfélagið geri skyldu sína strax, stjórnvöld hafa brugðist Auður Magndís Auðardóttir,Elí Hörpu og Önundar,Eyrún Ólöf Sigurðardóttir,Helga Ögmundardóttir,Íris Ellenberger,Inga Björk Margrétar Bjarnadóttir,Katrín Pálmad. Þorgerðardóttir Skoðun Áskorun til ríkisstjórnarinnar: Innleiðum birgðaskyldu á eldsneyti Halla Hrund Logadóttir Skoðun Stjórnendur sem mega ekki stjórna Stefán Vagn Stefánsson Skoðun Þúsundir kusu Sönnu Anna Bentína Hermansen Einarsdóttir,Ármann Hákon Gunnarsson,Baldvin Björgvinsson,Brynja Guðnadóttir,Haraldur Ingi Haraldsson,Jón Hallur Haraldsson,Kolbrún Erna Pétursdóttir,Ólafur H. Ólafsson,Rakel Hildardóttir,Sigrún Jónsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Skapandi menntun skilar raunverulegum árangri Bryngeir Valdimarsson skrifar Skoðun Sex ára sáttmáli Davíð Þorláksson skrifar Skoðun Af hverju kynjafræði? Og hvaða greinar hafa fengið svipaðar mótbárur í gegnum tíðina? Guðrún Elísa Friðbjargardóttir Sævarsdóttir skrifar Skoðun Stjórnendur sem mega ekki stjórna Stefán Vagn Stefánsson skrifar Skoðun Stokkhólmseinkenni sem við ættum að forðast Aðalsteinn Júlíus Magnússon skrifar Skoðun Eflum iðnlöggjöfina og stöðvum brotin Hilmar Harðarson skrifar Skoðun Pjattkratar taka til Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Sumt er bara ekki hægt að rökræða Ása Lind Finnbogadóttir skrifar Skoðun Vaxtamunarviðskipti láta aftur á sér kræla Jökull Sólberg Auðunsson skrifar Skoðun Áskorun til ríkisstjórnarinnar: Innleiðum birgðaskyldu á eldsneyti Halla Hrund Logadóttir skrifar Skoðun Rétt skal vera rétt um gatnamót við Höfðabakka og Bæjarháls Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Háskólasamfélagið geri skyldu sína strax, stjórnvöld hafa brugðist Auður Magndís Auðardóttir,Elí Hörpu og Önundar,Eyrún Ólöf Sigurðardóttir,Helga Ögmundardóttir,Íris Ellenberger,Inga Björk Margrétar Bjarnadóttir,Katrín Pálmad. Þorgerðardóttir skrifar Skoðun Þúsundir kusu Sönnu Anna Bentína Hermansen Einarsdóttir,Ármann Hákon Gunnarsson,Baldvin Björgvinsson,Brynja Guðnadóttir,Haraldur Ingi Haraldsson,Jón Hallur Haraldsson,Kolbrún Erna Pétursdóttir,Ólafur H. Ólafsson,Rakel Hildardóttir,Sigrún Jónsdóttir skrifar Skoðun NATO riðar til falls en hvað þýðir það fyrir skilnaðarbarnið Ísland? Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Græðgin í forgrunni Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Greiningar eða lausnir – hvort vegur þyngra? Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Sterk staða Hafnarfjarðar Orri Björnsson skrifar Skoðun Bless bless jafnlaunavottun Sigríður Margrét Oddsdóttir skrifar Skoðun Miðstýrt skólakerfi eða fjölbreytni með samræmdu gæðamati? Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Heiðursgestur Viðreisnar vill heimsveldi Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Veðmál barna – hættulegur leikur sem hægt er að stöðva Jóhann Steinar Ingimundarson skrifar Skoðun Allt leikur í umburðarlyndi – eða hvað? Sigurður Eyjólfur Sigurjónsson skrifar Skoðun Lyfjafræðingar - traustur stuðningur í flóknum heimi Sigurbjörg Sæunn Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Þvílíkt „plan“ fyrir íslensk heimili Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Ísland og móðurplanta með erindi Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Háttvirta nýja þingkonan, María Rut Kristinsdóttir Ólafur Grétar Gunnarsson skrifar Skoðun Alþjóðadagur krabbameinsrannsókna – eitthvað sem mig varðar? Halla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Af hverju ættum við að stunda geðrækt, rétt eins og líkamsrækt? Sigrún Þóra Sveinsdóttir skrifar Skoðun Villa um fyrir bæjarbúum Vilhjálmur Árnason skrifar Skoðun Olíufyrirtækin vissu Guðni Freyr Öfjörð skrifar Sjá meira
Ég rakst nýverið á auglýsingu frá Viðskiptaráði Íslands (VÍ) þar sem þeir voru að auglýsa grein sína „Ósamkeppnishæft skattkerfi á krítískum tímapunkti“. Ég er sammála ýmsu sem fram kemur þar en set spurningarmerki við annað. Þrátt fyrir að lestur og skrif um skatta sé í hugum flestra allt annað en þurrt og óspennandi lesefni þá ætla ég ekki að láta freistast og fjalla ítarlega um skýrsluna sjálfa hér né ætla ég í djúpa umfjöllun um skattakenningar. Ég ætla heldur að fjalla um þá afdrifaríku niðurstöðu sem getur hlotist af því að hugsa skattkerfi og samkeppnishæfi þess út frá þeirri forsendu að undirboð þurfi að koma til, til að laða að fyrirtæki og fjárfestingu. Samkeppnishæfni skattkerfa má skilgreina á fleiri en einn veg. Hugveitan Tax Foundation, sem gaf út skýrsluna sem grein VÍ er að mestu leiti útdráttur úr, metur samkeppnishæfni skattkerfa að miklu leiti út frá þeim jaðarsköttum sem einstaklingar og fyrirtæki þurfa að greiða af tekjum sínum, neyslu og eignum. Það þýðir með öðrum orðum að því hærri sem hæstu skattar eru því ósamkeppnishæfari eru löndin. Hugsunin er að mörgu leiti skiljanleg þar sem að sú aukna hnattvæðing og sú stafræna tækni sem hefur sprottið fram á seinustu áratugum hefur liðkað verulega til fyrir flutningi fjármagns, fyrirtækja og fjárfestinga á milli landa. Almennt virðist það vera í brennidepli að horfa á skattlagningu á fyrirtæki og minna á skattlagningu einstaklinga. Kenningin er sú að lækkun skatta á fyrirtæki (eða liðka aðrar reglur sem geta aukið hagnað eftir skatta) leiði til aukinnar fjárfestingar í landinu. En hverjum er þessi samkeppni til góðs á endanum? Tökum dæmi. Land A kemst að því að það er með ósamkeppnishæft skattkerfi. Eitt ráð við því er að lækka skatta á fyrirtæki. Land A lækkar skatta og verður samkeppnishæfara í framhaldinu, mögulega eykst fjárfesting (meira um það neðar í greininni). Eftir að samkeppnishæfni A jókst áttar land B sig á því að samkeppnishæfni þess hefur versnað. Land B beitir sama ráði og land A og lækkar skatta niður fyrir skatta í landi A. Land B er á ný orðið samkeppnishæfara. Þannig getur það gengið koll af kolli. Þá er spurningin hver er loka niðurstaðan til langtíma þegar öll lönd hafa skrúfað niður skattana hjá sér til þess að verða samkeppnishæfari og laða til sín fjárfestingu. Hver er sigurvegarinn? Ef allir lækka skatta er ekkert land í raun að ná forskoti. Það eina sem gerðist var að látið var undan kröfum eða hótunum þeirra sem eiga fjármagn að þeir fari annað eða taki ekki þátt ef skattar verði ekki lækkaðir. Besta leiðin til þess að komast á toppinn í þessari skatta samkeppni væri að vera skattalaust land vegna þess að enginn gæti boðið betur og það færi enginn tími í neitt tengt skattaskilum eða álíka sem dregur úr samkeppnishæfni. Hins vegar þá er alls óvíst að sú staða myndi skila mestri fjárfestingu og alls ekki mestum jöfnuði né almennt aukinni lífsánægju. Það kemur til vegna þeirrar staðreyndar að sama hversu samkeppnishæft skattkerfið er þá þurfa lönd að bjóða upp á gott starfsumhverfi til þess að fjárfestar vilji fjárfesta þar. Í því felst að undirstöður samfélagsins þurfa að vera góðar svo sem stofnanir, innviðir, skólakerfið, heilbrigðisstofnanir o.fl. Annars er ekki hægt að fá hæft starfsfólk og koma vörum á markað með góðu móti. Þessir þættir samfélagsins eru að mestu leiti fjármagnaðir í gegnum skatttekjur. Mjög erfitt er að svara því hver sé hin fullkomna skattprósenta. Það eru einfaldlega of margar breytur, hagkerfin það flókin og svörin öll eftir því á hvað er stefnt. En það eru þó ýmsar spurningar sem er þess virði að spyrja. Svo sem hver kemur til með að hagnast á lækkun skatta á fyrirtæki? Skilar lækkun skatta á fyrirtæki nægilega mikilli aukinni fjárfestingu og leiðir það til betri lífskjara í landinu? Rökin fyrir því að lækka ætti skatta á fyrirtæki er mjög gjarnan sú að það stuðli að aukinni fjárfestingu sem verði svo öllum til góðs. Ég er hins vegar ekki svo viss um að það sé alltaf raunin. Til að mynda hefur hugveitan Economic Policy Institute sýnt í greiningum sínum á gögnum fyrir OECD löndin að það er ekki marktækt samband á milli aukinnar fjárfestingar og breytingum á tekjuskatti fyrirtækja. Raunar sýna gögnin veika fylgni milli hækkana á tekjuskatti fyrirtækja og auknum fjárfestingum ef eitthvað er. Í öllu falli tel ég að í þessari umræðu sé yfirleitt verið að viðra hugmyndir um að gera þeim efnameiri mikinn greiða í þeirri von að þeir geri svo eitthvað sem myndi nýtast fjöldanum. Ég er frekar á þeirri skoðun að ef við viljum auka fjárfestingu og koma meira lífi í hagkerfið þá sé almennt betra að nálgast það frá hinum endanum, þ.e. hinum almenna launþega. Ef það eru lækkaðir skattar á launþega eru tvær mögulegar útkomur eða blanda af þeim. Í fyrsta lagi væri þá hægt að borga starfsmönnum lægri laun (fyrir skatta) þannig að þeir endi samt með sama fjármagn í vasanum. Það þýðir að það er auðveldara að reka fyrirtæki, rétt eins og ef fyrirtækið sjálft hefði fengið skattalækkun. Hins vegar væri hægt að borga starfsmönnum sömu laun fyrir skatta og þeir enda þá með meira í vasanum. Það leiðir þá til þess að fleiri hafa ráð á að kaupa meira og fyrirtækin standa frammi fyrir aukinni eftirspurn og hærri tekjum þar af leiðandi. Loka niðurstaðan er sennilega blanda af þessu tvennu en það ætti að leiða til sömu niðurstöðu og hin meintu áhrif þess að lækka skatta á fyrirtæki. Ég hins vegar treysti mun frekar þeim efnaminni til þess að koma fjármununum beint í umferð og þar með hagkerfinu á hreyfingu fremur en þeim sem eru þegar efnamiklir. Vandinn í dæminu með lönd A og B er að löndin eru í samkeppni í stað þess að sameinast um markmið og fá þannig bætta samningsstöðu líkt og verkalýðsfélög gera fyrir félagsmenn sína. Ég tel að mörg af þeim stærstu vandamálum sem við stöndum frammi fyrir í dag og munum koma til með að standa frammi fyrir í framtíðinni eigi rætur sínar að rekja til hvernig skattlagningu er háttað. Þá á ég við hvernig við bregðumst við þessari samkeppni og þrýstingi um að láta undan stórfyrirtækjum. Þær glufur sem eru í skattkerfunum sem gera fyrirtækjum kleift að flytja óskattlagðar tekjur í skattaskjól og borga ekki sinn skerf til samfélagsins. Þann vanda sem skattlagning á fyrirtækjasamsteypur sem starfa í mörgum löndum er, sér í lagi þær sem starfa mest megnis í gegnum internetið líkt og stóru samfélagsmiðlanir gera. Einnig hvernig risa fjölskyldufyrirtæki erfast frá kynslóð til kynslóðar með þeim gríðarlegu ítökum á samfélögin sem þau starfa í. Því er mikilvægt að sofna ekki á verðinum. Við Íslendingar þekkjum vel hvað það getur verið erfitt að breyta hlutunum eftir á og sem dæmi má nefna hvernig komið er fyrir okkur með kvótakerfið, verðtryggð lán og fleiri ólán sem við höfum leyft að ganga yfir okkur. Höfundur er viðskiptafræðingur og doktorsnemi í hagfræði
Framtíðarskipulag Keldnalands er ekki útópía – og þaðan af síður dystópía Birkir Ingibjartsson Skoðun
Af hverju kynjafræði? Og hvaða greinar hafa fengið svipaðar mótbárur í gegnum tíðina? Guðrún Elísa Friðbjargardóttir Sævarsdóttir Skoðun
Háskólasamfélagið geri skyldu sína strax, stjórnvöld hafa brugðist Auður Magndís Auðardóttir,Elí Hörpu og Önundar,Eyrún Ólöf Sigurðardóttir,Helga Ögmundardóttir,Íris Ellenberger,Inga Björk Margrétar Bjarnadóttir,Katrín Pálmad. Þorgerðardóttir Skoðun
Þúsundir kusu Sönnu Anna Bentína Hermansen Einarsdóttir,Ármann Hákon Gunnarsson,Baldvin Björgvinsson,Brynja Guðnadóttir,Haraldur Ingi Haraldsson,Jón Hallur Haraldsson,Kolbrún Erna Pétursdóttir,Ólafur H. Ólafsson,Rakel Hildardóttir,Sigrún Jónsdóttir Skoðun
Skoðun Af hverju kynjafræði? Og hvaða greinar hafa fengið svipaðar mótbárur í gegnum tíðina? Guðrún Elísa Friðbjargardóttir Sævarsdóttir skrifar
Skoðun Áskorun til ríkisstjórnarinnar: Innleiðum birgðaskyldu á eldsneyti Halla Hrund Logadóttir skrifar
Skoðun Rétt skal vera rétt um gatnamót við Höfðabakka og Bæjarháls Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar
Skoðun Háskólasamfélagið geri skyldu sína strax, stjórnvöld hafa brugðist Auður Magndís Auðardóttir,Elí Hörpu og Önundar,Eyrún Ólöf Sigurðardóttir,Helga Ögmundardóttir,Íris Ellenberger,Inga Björk Margrétar Bjarnadóttir,Katrín Pálmad. Þorgerðardóttir skrifar
Skoðun Þúsundir kusu Sönnu Anna Bentína Hermansen Einarsdóttir,Ármann Hákon Gunnarsson,Baldvin Björgvinsson,Brynja Guðnadóttir,Haraldur Ingi Haraldsson,Jón Hallur Haraldsson,Kolbrún Erna Pétursdóttir,Ólafur H. Ólafsson,Rakel Hildardóttir,Sigrún Jónsdóttir skrifar
Skoðun NATO riðar til falls en hvað þýðir það fyrir skilnaðarbarnið Ísland? Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir skrifar
Skoðun Af hverju ættum við að stunda geðrækt, rétt eins og líkamsrækt? Sigrún Þóra Sveinsdóttir skrifar
Framtíðarskipulag Keldnalands er ekki útópía – og þaðan af síður dystópía Birkir Ingibjartsson Skoðun
Af hverju kynjafræði? Og hvaða greinar hafa fengið svipaðar mótbárur í gegnum tíðina? Guðrún Elísa Friðbjargardóttir Sævarsdóttir Skoðun
Háskólasamfélagið geri skyldu sína strax, stjórnvöld hafa brugðist Auður Magndís Auðardóttir,Elí Hörpu og Önundar,Eyrún Ólöf Sigurðardóttir,Helga Ögmundardóttir,Íris Ellenberger,Inga Björk Margrétar Bjarnadóttir,Katrín Pálmad. Þorgerðardóttir Skoðun
Þúsundir kusu Sönnu Anna Bentína Hermansen Einarsdóttir,Ármann Hákon Gunnarsson,Baldvin Björgvinsson,Brynja Guðnadóttir,Haraldur Ingi Haraldsson,Jón Hallur Haraldsson,Kolbrún Erna Pétursdóttir,Ólafur H. Ólafsson,Rakel Hildardóttir,Sigrún Jónsdóttir Skoðun