Strákurinn í fiskvinnslunni Lára G. Sigurðardóttir skrifar 5. nóvember 2018 07:00 Á meðan við plokkuðum orma úr þorskinum horfðum við vinkonurnar í fiskvinnslunni á strákinn sem virtist týndur í eigin heimi vorkunnaraugum. Við vorum fimmtán ára. Sú saga gekk að hann hefði skaddast af eiturlyfjaneyslu. Þetta var mín fyrsta upplifun af hversu fólskulegur fíkniefnaheimurinn getur verið. Nú blása nýir vindar og mikið er rætt um lögleiðingu eiturlyfja eins og kannabis. Því er jafnvel haldið fram að það væri betra fyrir samfélagið. Við skulum skoða það. Í Colorado-fylki var kannabis lögleitt árið 2013. Eftir lögleiðinguna skutust unglingar í Colorado hratt upp í fyrsta sæti í mestu kannabisnotkun – þeir nota 55% meira en meðalunglingur í Bandaríkjunum. Dauðsföll í umferðinni sem rekja má til kannabisneyslu hafa rúmlega tvöfaldast, heimsóknir á bráðadeildir aukist um 35% og spítalainnlögnum af völdum kannabis fjölgaði um 72%. Vinkona mín sem býr í Colorado verður áþreifanlega vör við að kannabis sé auglýst sem hollustuvara enda eru miklir peningar sem fylgja kannabissölu. Í Colorado eru núna mun fleiri kannabisbúðir en Starbucks eða McDonald’s veitingastaðir! Sem fimmtán ára unglingur hefði ég hugsað með mér að ef kannabis væri löglegt þá væri í lagi að nota það. Við sem umgengumst strákinn í fiskvinnslunni þorðum ekki að snerta eiturlyf en strákurinn í fiskvinnslunni verður ekki alltaf á vegi unglinganna okkar. Kannabis er fíkniefni sem skaðar heila ungs fólks. Það veldur greindarskerðingu, geðrofi og ýtir undir geðklofa. Að leyfa sölu eiturlyfja og draga fleiri inn í heim fíkniefna hefur hvergi reynst farsælt. Af hverju ætti útkoman hjá okkur að vera öðruvísi? Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Lára G. Sigurðardóttir Mest lesið Kveðjur úr Grafarvogi til þeirra sem kasta steinum úr glerhúsi Davíð Már Sigurðsson Skoðun Immigrant Women: Essential Workers, Rising Voices on Labor Day Maru Alemán Skoðun Það sem er ósagt varðandi vinnubrögð hjá Háskólanum á Akureyri Þóra Sigurðardóttir Skoðun Jafnaðarmennskan og verkalýðsbaráttan Sigfús Ómar Höskuldsson Skoðun Sköpum störf við hæfi! Unnur Hrefna Jóhannsóttir Skoðun Opið bréf til fjármálaráðherra, Daða Más Kristóferssonar Íris Róbertsdóttir Skoðun Að undirbúa börnin okkar fyrir heim sem er að hverfa Halldóra Mogensen Skoðun Leiðsöguhundurinn Gaur gerir mig að betri manneskju Þorkell J. Steindal Skoðun Hvað er „furry“ annars? Jóhanna Jódís Antonsdóttir Skoðun Ég kalla hann Isildur; mentorinn minn er gervigreind Björgmundur Guðmundsson Skoðun
Á meðan við plokkuðum orma úr þorskinum horfðum við vinkonurnar í fiskvinnslunni á strákinn sem virtist týndur í eigin heimi vorkunnaraugum. Við vorum fimmtán ára. Sú saga gekk að hann hefði skaddast af eiturlyfjaneyslu. Þetta var mín fyrsta upplifun af hversu fólskulegur fíkniefnaheimurinn getur verið. Nú blása nýir vindar og mikið er rætt um lögleiðingu eiturlyfja eins og kannabis. Því er jafnvel haldið fram að það væri betra fyrir samfélagið. Við skulum skoða það. Í Colorado-fylki var kannabis lögleitt árið 2013. Eftir lögleiðinguna skutust unglingar í Colorado hratt upp í fyrsta sæti í mestu kannabisnotkun – þeir nota 55% meira en meðalunglingur í Bandaríkjunum. Dauðsföll í umferðinni sem rekja má til kannabisneyslu hafa rúmlega tvöfaldast, heimsóknir á bráðadeildir aukist um 35% og spítalainnlögnum af völdum kannabis fjölgaði um 72%. Vinkona mín sem býr í Colorado verður áþreifanlega vör við að kannabis sé auglýst sem hollustuvara enda eru miklir peningar sem fylgja kannabissölu. Í Colorado eru núna mun fleiri kannabisbúðir en Starbucks eða McDonald’s veitingastaðir! Sem fimmtán ára unglingur hefði ég hugsað með mér að ef kannabis væri löglegt þá væri í lagi að nota það. Við sem umgengumst strákinn í fiskvinnslunni þorðum ekki að snerta eiturlyf en strákurinn í fiskvinnslunni verður ekki alltaf á vegi unglinganna okkar. Kannabis er fíkniefni sem skaðar heila ungs fólks. Það veldur greindarskerðingu, geðrofi og ýtir undir geðklofa. Að leyfa sölu eiturlyfja og draga fleiri inn í heim fíkniefna hefur hvergi reynst farsælt. Af hverju ætti útkoman hjá okkur að vera öðruvísi?