Hjúkrunarheimilið LSH Ebba Margrét Magnúsdóttir skrifar 18. október 2018 10:00 Um þessar mundir erum við Íslendingar að ráðast í eina stærstu og mikilvægustu framkvæmd er varðar uppbyggingu heilbrigðiskerfis þjóðarinnar. Skóflustungur að nýjum meðferðarkjarna voru teknar um liðna helgi. Margt merkra kvenna og karla kom þar að. Í nýlegum föstudagspistli forstjóra Landspítalans kom fram að 130 einstaklingar liggja á Landspítalanum sem hafa þegar fengið greiningu og meðferð en bíða hjúkrunarheimilis eða annarra úrræða. Þetta er auðvitað ástand sem við getum ekki sætt okkur við og ástæðurnar eru æði margar. Í fyrsta lagi eru þessir sjúklingar kynslóðin sem fæddist á millistríðsárunum og kom okkur áfram og byggði þetta land upp í þeirri mynd sem það er í dag. Með því að liggja á bráðadeild sjúkrahúss í stað þess að njóta endurhæfingar og hjúkrunar við hæfi eru þessir einstaklingar alls ekki að fá þá heilbrigðisþjónustu sem þeim ber. Þau eiga mun betra skilið. Í öðru lagi er um háskólasjúkrahús að ræða þar sem kennsla heilbrigðisstétta fer fram og vísindastarf á að blómstra en ekki hjúkrunarheimili. Í þriðja lagi er vandinn skortur á hjúkrunarfræðingum og að innlagnarplássum er fækkað því ekki finnst fólk til að starfa á deildum sjúkrahússins. Fréttir af fyrirhugaðri lokun hjartagáttar þann 1. des. nk. bera vitni um það. Mönnunarvandinn Það er mikilvægt að velta því fyrir sér af hverju þessi mikli mönnunarvandi er til kominn. Þegar ég var læknanemi fyrir þremur áratugum voru fréttir fluttar af því að tekist hefði að stytta biðtíma á slysadeild Borgarspítalans niður í 55 mínútur og í sömu frétt var talað um að allar stöður hjúkrunarfræðinga á sjúkrahúsinu væru mannaðar og sumar deildir jafnvel yfirmannaðar. Nú er tíðin önnur. Hvers vegna hafa hjúkrunarfræðingar valið að leita í önnur störf sem eru betur greidd, álagið minna og vinnutíminn styttri? Þessari þróun verður að snúa við. Tryggja þarf að þeir sem hafa menntað sig til þess að sinna hjúkrun hafi löngun til að starfa á stærsta vinnustað landsins. Í raun ætti það að vera eftirsóknarvert að fá að starfa á slíkum stað. Allt frá hruni hefur starfsfólkið á gólfinu verið látið hlaupa hraðar og álagið aukist jafnt og þétt með auknum samdrætti. Þá leitar fólk auðvitað í önnur störf. Einnig hafa kærumál fælt fólk frá því að vinna við þessi ábyrgðarmiklu störf. Stjórnvöld verða að átta sig á þessari þróun og gera allt sem þau geta til að hlúa að þeim dýrmæta mannauði sem í heilbrigðiskerfinu starfar. Til að leita lausna og losa um þá stíflu sem stöðugt er fjallað um í fréttum gætum við tekið upp skandinavískar aðferðir. Þar tíðkast víða að þegar sjúklingur er útskriftarfær þá ber sveitarfélagi viðkomandi að veita honum þjónustu. Ef það er ekki gert þá koma til dagsektir. Auðvitað þarf þá að tryggja sveitarfélögum fjármagn til að byggja hjúkrunarheimili og tryggja mönnun þeirra. Foreldrar okkar eiga það sannarlega skilið að þeirra umönnun sé fyrsta flokks. Íslenska heilbrigðiskerfið þarf á öllum íslenskum hjúkrunarfræðingum að halda. Til að fá þá hátt í þúsund hjúkrunarfræðinga sem í dag sinna öðrum störfum aftur til starfa þarf að minnka vinnuálag, styðja við þá sem í áföllum lenda í sínu starfi en ekki bregðast við með ásökunum og ákærum. Hækka þarf launin í samræmi við almennan vinnumarkað en þar sefur fólk oftast heima hjá sér og á frí á rauðum dögum en við sem störfum í heilbrigðiskerfinu gerum það ekki. Nú þegar farið verður að höggva í klöppina við Hringbraut og byggja meðferðarkjarnann er það einlæg von mín að þeir sem til okkar leita komist þangað greiðlega. Einnig að ónæði af framkvæmdunum trufli ekki meðferð og líðan sjúklinga. Síðast en ekki síst er mikilvægt að þeir sem vinna á gólfinu fái nákvæmar upplýsingar um hvað í vændum sé og hvenær truflun og hávaði verði, því annars leitar fólk í önnur störf, það höfum við áður séð. Megi okkur auðnast að komast í gegnum þessar framkvæmdir án skaða. Megi hjúkrunarheimilið LSH verða háskólasjúkrahús þar sem fólk fær greiða þjónustu en bíður ekki á bráðadeild eftir betri úrræðum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Ebba Margrét Magnúsdóttir Mest lesið Við höfum ekki efni á norsku leiðinni Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Fólkið sem gleymdist í Grindavík Bryndís Gunnlaugsdóttir Skoðun Hver er viðskiptalegur ávinningur af EES-samningnum? Sigurbjörn Svavarsson Skoðun Opið bréf til hæstvirts innviðaráðherra, Eyjólfs Ármannssonar, um íslensku og ábyrgð Nichole Leigh Mosty Skoðun Elsku ASÍ, bara… Nei Sunna Arnardóttir Skoðun Börnin á Gasa Ebba Margrét Magnúsdóttir Skoðun Styðjum þá sem bjarga okkur Jens Garðar Helgason Skoðun Gigtarmaí 2025 – Stuðlum að forvörnum, fræðslu og vitundarvakningu Hrönn Stefánsdóttir Skoðun Áskorun til ráðherra mennta- og barnamála og ráðherra menningarmála Anna Klara Georgsdóttir Skoðun Rússar pyntuðu og myrtu úkraínsku blaðakonuna Viktoriiu Roshchyna Erlingur Erlingsson Skoðun Skoðun Skoðun Ríkisstjórn sem skeytir engu Diljá Matthíasardóttir skrifar Skoðun Áskorun til ráðherra mennta- og barnamála og ráðherra menningarmála Anna Klara Georgsdóttir skrifar Skoðun Fólkið sem gleymdist í Grindavík Bryndís Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Rússar pyntuðu og myrtu úkraínsku blaðakonuna Viktoriiu Roshchyna Erlingur Erlingsson skrifar Skoðun Á að sameina ÍSÍ og UMFÍ? Ómar Stefánsson skrifar Skoðun Elsku ASÍ, bara… Nei Sunna Arnardóttir skrifar Skoðun Gigtarmaí 2025 – Stuðlum að forvörnum, fræðslu og vitundarvakningu Hrönn Stefánsdóttir skrifar Skoðun Við höfum ekki efni á norsku leiðinni Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Sósíalistar á vaktinni í átta ár Sanna Magdalena Mörtudóttir skrifar Skoðun Styðjum þá sem bjarga okkur Jens Garðar Helgason skrifar Skoðun Hver er viðskiptalegur ávinningur af EES-samningnum? Sigurbjörn Svavarsson skrifar Skoðun Embætti þitt geta allir séð Ragnheiður Davíðsdóttir skrifar Skoðun Opið bréf til hæstvirts innviðaráðherra, Eyjólfs Ármannssonar, um íslensku og ábyrgð Nichole Leigh Mosty skrifar Skoðun Hver á dómur að vera hjá ungmenni fyrir að fremja alvarlegt afbrot, jafnvel morð? Davíð Bergmann skrifar Skoðun Sigursaga Evrópu í 21 ár Pawel Bartoszek skrifar Skoðun Verkalýðshreyfingin, Dagbjört og ESB Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Börnin á Gasa Ebba Margrét Magnúsdóttir skrifar Skoðun Myndir þú ráða fatlað fólk í vinnu? Alma Ýr Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Hvað ert þú að gera? Eiður Welding skrifar Skoðun Rauðir sokkar á 1. maí Sveinn Ólafsson skrifar Skoðun 1. maí er líka fyrir fatlað fólk! Geirdís Hanna Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Verkalýðshreyfingin á næsta leik í Evrópuumræðunni Dagbjört Hákonardóttir skrifar Skoðun Á milli steins og sleggju Heinemann Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Heiðrum íslenska hestinn Berglind Margo Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Allir eiga rétt á virku lífi — líka fatlað fólk Anna Margrét Bjarnadóttir skrifar Skoðun Er kominn tími á Útlendingafrí? Marion Poilvez skrifar Skoðun Janus og jakkalakkarnir Óskar Guðmundsson skrifar Skoðun Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir skrifar Skoðun Hvað ætlar þú að vera þegar þú verður stór? Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar Skoðun Samtalið um dauðann veldur okkur óöryggi Ingrid Kuhlman skrifar Sjá meira
Um þessar mundir erum við Íslendingar að ráðast í eina stærstu og mikilvægustu framkvæmd er varðar uppbyggingu heilbrigðiskerfis þjóðarinnar. Skóflustungur að nýjum meðferðarkjarna voru teknar um liðna helgi. Margt merkra kvenna og karla kom þar að. Í nýlegum föstudagspistli forstjóra Landspítalans kom fram að 130 einstaklingar liggja á Landspítalanum sem hafa þegar fengið greiningu og meðferð en bíða hjúkrunarheimilis eða annarra úrræða. Þetta er auðvitað ástand sem við getum ekki sætt okkur við og ástæðurnar eru æði margar. Í fyrsta lagi eru þessir sjúklingar kynslóðin sem fæddist á millistríðsárunum og kom okkur áfram og byggði þetta land upp í þeirri mynd sem það er í dag. Með því að liggja á bráðadeild sjúkrahúss í stað þess að njóta endurhæfingar og hjúkrunar við hæfi eru þessir einstaklingar alls ekki að fá þá heilbrigðisþjónustu sem þeim ber. Þau eiga mun betra skilið. Í öðru lagi er um háskólasjúkrahús að ræða þar sem kennsla heilbrigðisstétta fer fram og vísindastarf á að blómstra en ekki hjúkrunarheimili. Í þriðja lagi er vandinn skortur á hjúkrunarfræðingum og að innlagnarplássum er fækkað því ekki finnst fólk til að starfa á deildum sjúkrahússins. Fréttir af fyrirhugaðri lokun hjartagáttar þann 1. des. nk. bera vitni um það. Mönnunarvandinn Það er mikilvægt að velta því fyrir sér af hverju þessi mikli mönnunarvandi er til kominn. Þegar ég var læknanemi fyrir þremur áratugum voru fréttir fluttar af því að tekist hefði að stytta biðtíma á slysadeild Borgarspítalans niður í 55 mínútur og í sömu frétt var talað um að allar stöður hjúkrunarfræðinga á sjúkrahúsinu væru mannaðar og sumar deildir jafnvel yfirmannaðar. Nú er tíðin önnur. Hvers vegna hafa hjúkrunarfræðingar valið að leita í önnur störf sem eru betur greidd, álagið minna og vinnutíminn styttri? Þessari þróun verður að snúa við. Tryggja þarf að þeir sem hafa menntað sig til þess að sinna hjúkrun hafi löngun til að starfa á stærsta vinnustað landsins. Í raun ætti það að vera eftirsóknarvert að fá að starfa á slíkum stað. Allt frá hruni hefur starfsfólkið á gólfinu verið látið hlaupa hraðar og álagið aukist jafnt og þétt með auknum samdrætti. Þá leitar fólk auðvitað í önnur störf. Einnig hafa kærumál fælt fólk frá því að vinna við þessi ábyrgðarmiklu störf. Stjórnvöld verða að átta sig á þessari þróun og gera allt sem þau geta til að hlúa að þeim dýrmæta mannauði sem í heilbrigðiskerfinu starfar. Til að leita lausna og losa um þá stíflu sem stöðugt er fjallað um í fréttum gætum við tekið upp skandinavískar aðferðir. Þar tíðkast víða að þegar sjúklingur er útskriftarfær þá ber sveitarfélagi viðkomandi að veita honum þjónustu. Ef það er ekki gert þá koma til dagsektir. Auðvitað þarf þá að tryggja sveitarfélögum fjármagn til að byggja hjúkrunarheimili og tryggja mönnun þeirra. Foreldrar okkar eiga það sannarlega skilið að þeirra umönnun sé fyrsta flokks. Íslenska heilbrigðiskerfið þarf á öllum íslenskum hjúkrunarfræðingum að halda. Til að fá þá hátt í þúsund hjúkrunarfræðinga sem í dag sinna öðrum störfum aftur til starfa þarf að minnka vinnuálag, styðja við þá sem í áföllum lenda í sínu starfi en ekki bregðast við með ásökunum og ákærum. Hækka þarf launin í samræmi við almennan vinnumarkað en þar sefur fólk oftast heima hjá sér og á frí á rauðum dögum en við sem störfum í heilbrigðiskerfinu gerum það ekki. Nú þegar farið verður að höggva í klöppina við Hringbraut og byggja meðferðarkjarnann er það einlæg von mín að þeir sem til okkar leita komist þangað greiðlega. Einnig að ónæði af framkvæmdunum trufli ekki meðferð og líðan sjúklinga. Síðast en ekki síst er mikilvægt að þeir sem vinna á gólfinu fái nákvæmar upplýsingar um hvað í vændum sé og hvenær truflun og hávaði verði, því annars leitar fólk í önnur störf, það höfum við áður séð. Megi okkur auðnast að komast í gegnum þessar framkvæmdir án skaða. Megi hjúkrunarheimilið LSH verða háskólasjúkrahús þar sem fólk fær greiða þjónustu en bíður ekki á bráðadeild eftir betri úrræðum.
Opið bréf til hæstvirts innviðaráðherra, Eyjólfs Ármannssonar, um íslensku og ábyrgð Nichole Leigh Mosty Skoðun
Áskorun til ráðherra mennta- og barnamála og ráðherra menningarmála Anna Klara Georgsdóttir Skoðun
Skoðun Áskorun til ráðherra mennta- og barnamála og ráðherra menningarmála Anna Klara Georgsdóttir skrifar
Skoðun Rússar pyntuðu og myrtu úkraínsku blaðakonuna Viktoriiu Roshchyna Erlingur Erlingsson skrifar
Skoðun Gigtarmaí 2025 – Stuðlum að forvörnum, fræðslu og vitundarvakningu Hrönn Stefánsdóttir skrifar
Skoðun Opið bréf til hæstvirts innviðaráðherra, Eyjólfs Ármannssonar, um íslensku og ábyrgð Nichole Leigh Mosty skrifar
Skoðun Hver á dómur að vera hjá ungmenni fyrir að fremja alvarlegt afbrot, jafnvel morð? Davíð Bergmann skrifar
Skoðun Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir skrifar
Opið bréf til hæstvirts innviðaráðherra, Eyjólfs Ármannssonar, um íslensku og ábyrgð Nichole Leigh Mosty Skoðun
Áskorun til ráðherra mennta- og barnamála og ráðherra menningarmála Anna Klara Georgsdóttir Skoðun