Á þráhyggja eins manns að ráða för? Ole Anton Bieltvedt skrifar 26. apríl 2018 07:00 Þann 17. apríl birti Morgunblaðið fréttir af því, að Kristján Loftsson/Hvalur hf. myndi hefja veiðar á langreyðum aftur, eftir 2ja ára veiðihlé, en stórfellt magn fyrr drepinna hvala hafði reynzt óseljanlegt. Þetta kom mönnum því í opna skjöldu. Hvalveiðar hafa verið bannaðar frá 1986 – þó Íslendingar, Norðmenn og Japanir hafi þráast við að hlíta banni – og er sala á hvalkjöti og öllum afurðum hvala bönnuð um allan heim, að undanskildum nefndum 3 löndum, skv. „Samningi um alþjóðaverzlun með tegundir í útrýmingarhættu“, nefndur CITES, en árið 2016 höfðu 186 þjóðir heims, þ. á m. Ísland, staðfest þennan samning. Eru veiðiáformin réttlætt með því, „að vonir séu um að dregið verði úr innflutningshindrunum í Japan sem er helsta markaðsland hvalaafurða“, eins og segir í frétt í Morgunblaðinu, og, enn fremur: „Þá eru bundnar vonir við að hægt verði að þróa aðferðir til að vinna fæðubótarefni úr langreyðarkjöti?…“. Hér á sem sagt að murka líftóruna úr allt að 209 langreyðum, en langreyðurin er næststærsta núlifandi dýrategund jarðar, út á VONIR. Hvalir eru háþróuð spendýr, sem kenna hvert öðru, læra hvert af öðru, tengjast fjölskyldu- og vinaböndum, vinna og lifa saman í fjölskylduhópum, gleðjast og syrgja, finna til og þjást, svipað og við menn, enda er grunnbygging allra spendýra svipuð, þó að lögun, form og stærð líkama sé breytileg. Líkja má lifnaðarháttum og atferli hvala á margan hátt við fíla. Varðandi „vonir“ Kristjáns um bættan Japansmarkað og hugsanlega framleiðslu bætiefna úr hvalkjöti, skal á það minnt, að sala á hvalkjöti og öllum afurðum úr því er bönnuð um allan heim. Flutningar á slíkum afurðum eru líka bannaðir í lögsögu flestra landa. Hvað er þá maðurinn eiginlega að fara – þetta hlýtur að vera tilgangslaust og óþarft kvaladráp háþróaðra dýra – og, hvernig kemst maðurinn upp með þetta?Blóði drifinn auður Svarið er, að Hvalur hf. býr yfir miklum auði – úr fyrra hvaladrápi og fjárfestingum með því fé – reyndar er þessi auður blóði drifinn, en það virðist litlu breyta fyrir Sjálfstæðisflokkinn, Framsóknarflokkinn og, jafnvel, Háskóla Íslands og aðra; Fjárframlög og styrkir, í ríflegum mæli, eru alltaf vel þegin. Hvaðan féð kemur, og, hvort á því kunni að vera blóðdropar, virðist ekki skipta máli. Núverandi ríkisstjórn hét þessu í stjórnarsáttmála: „Dýralíf á Íslandi er hluti af íslenskri náttúru sem ber að vernda. Náttúran er auk þess stærsta aðdráttarafl Íslands fyrir ferðamenn. Endurskoða þarf löggjöf um vernd, friðun og veiðar á villtum fuglum og spendýrum“. Vinstri grænir samþykktu 2015, að berjast fyrir hvalafriðun og gerðu að einu stefnumála sinna. Hvar er stjórnarsáttmálinn og stefna Vinstri grænna nú; búið að kaupa hvort tveggja fyrir blóðpeninga!? Ferðamannaþjónustan er orðin langstærsta og þýðingarmesta atvinnugrein landsmanna. Tvisvar sinnum stærri en sjávarútvegurinn í gjaldeyristekjum. Eins og segir í stjórnarsáttmála, er náttúra og lífríki landsins eitt stærsta aðdráttaraflið fyrir ferðamenn. Um hálf milljón ferðamanna fór í fyrra í friðsamar hvalaskoðanir, og var það hápunktur margra að komast nærri, upplifa og skynja návist þessara friðsömu risa hafanna. Fólk um allan heim gerir sér grein fyrir, að við erum búin að ganga heiftarlega á þessa einu jörð, sem við eigum, og lífríki hennar og að mál er til komið, að við stöðvum þennan ágang og þessa spillingu og eyðileggingu, og snúum þessari þróun við. Ungir sem aldnir víða um heim elska hina gáfuðu og friðsömu risa úthafanna. Ef þessi fyrirhugaði ljóti leikur Kristjáns Loftssonar verður endanlega leyfður, munu þúsundir eða milljónir manna rísa upp og mótmæla. Hundruð eða þúsundir manna, sem bera hlýhug til Íslands og hyggjast heimsækja okkur við tækifæri, munu hætta við. Margir munu setja rauðan stimpil á Ísland. Hvernig ætti líka að vera hægt að reka friðsama hvalaskoðun, dýrunum til dýrðar, annars vegar, og, hins vegar, murka úr þeim líftóruna, með hörmulegum og kvalafullum hætti? Kristján Loftsson og bandamenn hans, utanríkisráðherra og sjávarútvegsráðherra, réttlæta veiðileyfi með því, að hvalveiðar hafi verið hér við lýði, en samt hafi ferðamannastraumurinn aukist. Þetta er villandi eða alröng tilvitnun, því hvalveiði hefur að mestu legið niðri síðustu ár, auk þess, sem ferðamenn munu gera á því mikinn greinarmun, hvort tveir tugir hrefna, smáhvela, eru veiddir, eða á þriðja hundrað stórhveli; næststærsta dýrategund jarðarinnar.Höfundur er alþjóðlegur kaupsýslumaður Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Ole Anton Bieltvedt Mest lesið Heilbrigðiskerfi Íslands - Tími fyrir lausnir! Victor Gudmundsson Skoðun Forseti sem svarar á mannamáli Erna Ástþórsdóttir Skoðun „Ég kýs homma“ Óli Gunnar Gunnarsson Skoðun Kletturinn Katrín Júlía Margrét Alexandersdóttir Skoðun Við unga fólkið viljum fá sæti við borðið Selma Rós Axelsdóttir Skoðun Aleinn í heiminum? Lukka Sigurðardóttir,Katrín Harðardóttir ,Margrét Kristín Blöndal Skoðun Það sem býr í Höllu Hrund Viðar Hreinsson Skoðun Lausnin út í mýri? Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Sigþórsdóttir Skoðun Sérstök vitleysa Albert Björn Lúðvígsson Skoðun Reykjavíkurborg svíkur íbúa Laugardals Grétar Már Axelsson Skoðun Skoðun Skoðun Viltu koma í ferðalag? Guðmundur Björnsson skrifar Skoðun „Ég kýs homma“ Óli Gunnar Gunnarsson skrifar Skoðun Forseti sem svarar á mannamáli Erna Ástþórsdóttir skrifar Skoðun Hugrekki Vilborg Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Afvegaleiðing SFS? Friðleifur Egill Guðmundsson skrifar Skoðun Jón Gnarr fyrir dýraverndina Árni Stefán Árnason skrifar Skoðun Mannréttindastofnun verður að veruleika Jódís Skúladóttir skrifar Skoðun Samstarf við landsbyggðina Sævar Þór Halldórsson skrifar Skoðun Lausnin út í mýri? Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Sigþórsdóttir skrifar Skoðun Takk Ísland fyrir upplýsandi kosningabaráttu! Tómas Ellert Tómasson skrifar Skoðun Forseti sem gefur kjark og von Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Við unga fólkið viljum fá sæti við borðið Selma Rós Axelsdóttir skrifar Skoðun Heilbrigðiskerfi Íslands - Tími fyrir lausnir! Victor Gudmundsson skrifar Skoðun Offita er langvinnur sjúkdómur Hópur fólks í stjórn Félags fagfólks um offitu skrifar Skoðun Reykjavíkurborg svíkur íbúa Laugardals Grétar Már Axelsson skrifar Skoðun Mynda þurfti ríkisstjórn Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Kletturinn Katrín Júlía Margrét Alexandersdóttir skrifar Skoðun Nýsköpun er svarið Nótt Thorberg skrifar Skoðun Aleinn í heiminum? Lukka Sigurðardóttir,Katrín Harðardóttir ,Margrét Kristín Blöndal skrifar Skoðun Ísland í öðru sæti Regnbogakortsins um réttindi hinsegin fólks Bjarndís Helga Tómasdóttir,Daníel E. Arnarsson skrifar Skoðun Almenn kvíðaröskun: léttvægt vandamál eða áhyggjuefni? Sævar Már Gústavsson skrifar Skoðun Lokað á börn í vanda Sigmar Guðmundsson skrifar Skoðun Sérstök vitleysa Albert Björn Lúðvígsson skrifar Skoðun Fjarheilbrigðisþjónusta Lilja Rannveig Sigurgeirsdóttir skrifar Skoðun Ég Gísli Hvanndal Jakobsson ætla í framboð til Alþingis með Vinstri grænum Gísli Hvanndal Jakobsson skrifar Skoðun Forsetaframbjóðandi með sömu tölu og Jesú Gunnar Karl Halldórsson skrifar Skoðun Einfaldara fyrirkomulag tilvísana Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Málið á að endurspegla fólkið í landinu Birta Björnsdóttir skrifar Skoðun Hreyfing og tengsl Jóhanna Stefáns Bjarkardóttir skrifar Skoðun Eru byssur meira fullorðins? Oddný G. Harðardóttir skrifar Sjá meira
Þann 17. apríl birti Morgunblaðið fréttir af því, að Kristján Loftsson/Hvalur hf. myndi hefja veiðar á langreyðum aftur, eftir 2ja ára veiðihlé, en stórfellt magn fyrr drepinna hvala hafði reynzt óseljanlegt. Þetta kom mönnum því í opna skjöldu. Hvalveiðar hafa verið bannaðar frá 1986 – þó Íslendingar, Norðmenn og Japanir hafi þráast við að hlíta banni – og er sala á hvalkjöti og öllum afurðum hvala bönnuð um allan heim, að undanskildum nefndum 3 löndum, skv. „Samningi um alþjóðaverzlun með tegundir í útrýmingarhættu“, nefndur CITES, en árið 2016 höfðu 186 þjóðir heims, þ. á m. Ísland, staðfest þennan samning. Eru veiðiáformin réttlætt með því, „að vonir séu um að dregið verði úr innflutningshindrunum í Japan sem er helsta markaðsland hvalaafurða“, eins og segir í frétt í Morgunblaðinu, og, enn fremur: „Þá eru bundnar vonir við að hægt verði að þróa aðferðir til að vinna fæðubótarefni úr langreyðarkjöti?…“. Hér á sem sagt að murka líftóruna úr allt að 209 langreyðum, en langreyðurin er næststærsta núlifandi dýrategund jarðar, út á VONIR. Hvalir eru háþróuð spendýr, sem kenna hvert öðru, læra hvert af öðru, tengjast fjölskyldu- og vinaböndum, vinna og lifa saman í fjölskylduhópum, gleðjast og syrgja, finna til og þjást, svipað og við menn, enda er grunnbygging allra spendýra svipuð, þó að lögun, form og stærð líkama sé breytileg. Líkja má lifnaðarháttum og atferli hvala á margan hátt við fíla. Varðandi „vonir“ Kristjáns um bættan Japansmarkað og hugsanlega framleiðslu bætiefna úr hvalkjöti, skal á það minnt, að sala á hvalkjöti og öllum afurðum úr því er bönnuð um allan heim. Flutningar á slíkum afurðum eru líka bannaðir í lögsögu flestra landa. Hvað er þá maðurinn eiginlega að fara – þetta hlýtur að vera tilgangslaust og óþarft kvaladráp háþróaðra dýra – og, hvernig kemst maðurinn upp með þetta?Blóði drifinn auður Svarið er, að Hvalur hf. býr yfir miklum auði – úr fyrra hvaladrápi og fjárfestingum með því fé – reyndar er þessi auður blóði drifinn, en það virðist litlu breyta fyrir Sjálfstæðisflokkinn, Framsóknarflokkinn og, jafnvel, Háskóla Íslands og aðra; Fjárframlög og styrkir, í ríflegum mæli, eru alltaf vel þegin. Hvaðan féð kemur, og, hvort á því kunni að vera blóðdropar, virðist ekki skipta máli. Núverandi ríkisstjórn hét þessu í stjórnarsáttmála: „Dýralíf á Íslandi er hluti af íslenskri náttúru sem ber að vernda. Náttúran er auk þess stærsta aðdráttarafl Íslands fyrir ferðamenn. Endurskoða þarf löggjöf um vernd, friðun og veiðar á villtum fuglum og spendýrum“. Vinstri grænir samþykktu 2015, að berjast fyrir hvalafriðun og gerðu að einu stefnumála sinna. Hvar er stjórnarsáttmálinn og stefna Vinstri grænna nú; búið að kaupa hvort tveggja fyrir blóðpeninga!? Ferðamannaþjónustan er orðin langstærsta og þýðingarmesta atvinnugrein landsmanna. Tvisvar sinnum stærri en sjávarútvegurinn í gjaldeyristekjum. Eins og segir í stjórnarsáttmála, er náttúra og lífríki landsins eitt stærsta aðdráttaraflið fyrir ferðamenn. Um hálf milljón ferðamanna fór í fyrra í friðsamar hvalaskoðanir, og var það hápunktur margra að komast nærri, upplifa og skynja návist þessara friðsömu risa hafanna. Fólk um allan heim gerir sér grein fyrir, að við erum búin að ganga heiftarlega á þessa einu jörð, sem við eigum, og lífríki hennar og að mál er til komið, að við stöðvum þennan ágang og þessa spillingu og eyðileggingu, og snúum þessari þróun við. Ungir sem aldnir víða um heim elska hina gáfuðu og friðsömu risa úthafanna. Ef þessi fyrirhugaði ljóti leikur Kristjáns Loftssonar verður endanlega leyfður, munu þúsundir eða milljónir manna rísa upp og mótmæla. Hundruð eða þúsundir manna, sem bera hlýhug til Íslands og hyggjast heimsækja okkur við tækifæri, munu hætta við. Margir munu setja rauðan stimpil á Ísland. Hvernig ætti líka að vera hægt að reka friðsama hvalaskoðun, dýrunum til dýrðar, annars vegar, og, hins vegar, murka úr þeim líftóruna, með hörmulegum og kvalafullum hætti? Kristján Loftsson og bandamenn hans, utanríkisráðherra og sjávarútvegsráðherra, réttlæta veiðileyfi með því, að hvalveiðar hafi verið hér við lýði, en samt hafi ferðamannastraumurinn aukist. Þetta er villandi eða alröng tilvitnun, því hvalveiði hefur að mestu legið niðri síðustu ár, auk þess, sem ferðamenn munu gera á því mikinn greinarmun, hvort tveir tugir hrefna, smáhvela, eru veiddir, eða á þriðja hundrað stórhveli; næststærsta dýrategund jarðarinnar.Höfundur er alþjóðlegur kaupsýslumaður
Skoðun Ísland í öðru sæti Regnbogakortsins um réttindi hinsegin fólks Bjarndís Helga Tómasdóttir,Daníel E. Arnarsson skrifar
Skoðun Ég Gísli Hvanndal Jakobsson ætla í framboð til Alþingis með Vinstri grænum Gísli Hvanndal Jakobsson skrifar