Hæ Kári!! Kristinn Karl Brynjarsson skrifar 17. október 2016 16:11 Enn og aftur stekkur Kári Stefánsson inn í umræðuna og heldur á lofti kröfu sinni um 11% af vergi landsframleiðslu renni til heilbrigðismála og að heilbrigðisþjónusta verði með öllu gjaldfrjáls. Mig rekur þó minni til þess að Kári hafi í flæmingi fallið frá þessari 11% reglu sinni þegar að honum var bent á þá einföldu staðreynd að færi svo að reglan yrði tekin upp, þá yrði ekki endilega á vísan að róa í fjármögnun á heilbrigðiskerfinu, þar sem að á samdráttarskeiði yrði upphæðin sem færi í heilbrigðismálin lægri þar sem landsframleiðslan yrði minni. En þökk sé málfrelsinu að mönnum er það að sjálfsögðu frjálst að endurtaka jafn oft og þá langar, skoðanir sínar , óháð því hvort þær standist skoðun eða ekki. Það skal þó strax sagt að þetta eru þó engu að síður afar göfug markmið sem að gengju örugglega upp í fullkomnum heimi. Þetta þýðir hvort eð er bara 91 milljarðs aukningu til heilbrigðismála frá því sem það er í dag. Það er svona álíka mikið og kostar að reisa eitt og hálft hátæknisjúkrahús, reka LSH í tvö ár og framlögin væru þá 100% hærri en þau voru á síðustu fjárlögum hinnar norrænu velferðarstjórnar. Vissulega væri hægt að ýta þessu strax í framkvæmd með því að nota afgang fjárlaga 2016. Við gætum meira að segja viðhaldið þessu í heil fjögur ár með þeirri leið. Svo gætum við væntanlega lokið sölu á 70% hlut ríkisins í fjármálakerfinu og keypt okkur með því fjögur ár til viðbótar. Þessu fylgir þó sá „smá galli“, að allt annað sem ákveðið hefur verið að ráðast í á næstu árum yrði að bíða um ókomin ár. Fyrst ber þar að nefna að ná niður gagnslausasta útgjaldalið ríkissjóðs sem er vaxtagreiðslur lána. Sú upphæð stendur nú í 70 milljörðum króna og fer ekkert niður nema skuldir ríkissjóðs verði greiddar niður eins og áætlað er að gera. Eins er það víst að fyrirhugaðar fjárfestingar í samgöngum og öðrum innviðum yrðu að stærstum hluta að sitja á hakanum um ókomin ár. Auk þess sem að nær örugglega má áætla að fjármögnun háskólasjúkrahúss við Hringbraut kæmist auðveldlega í uppnám. Eini kosturinn við það yrði þó væntanlega sá, að Kári fengi eitthvað nýtt til þess að skammast yfir í fjölmiðlum. Ég hafði nú í einfeldni minni borið þá von í brjósti að jafn sprenglærður og vel gefinn maður sem Kári Stefánsson sannarlega er, færi nú að beina sjónum sínum að því sem kannski er stóra málið varðandi heilbrigðiskerfið í dag. Þó vissulega megi alltaf gera betur við fjármögnun í heilbrigðiskerfinu sem og annars staðar, þá er það nú svo samkvæmt nýlegri skýrslu Mc Kinnsey um íslenska heilbrigðiskerfið að verulega vantar upp á það að áður en að auknum fjármunum er veitt til heilbrigðismála, eins og vissulega stendur til að gera, sé það skilgreint með markvissum hætti í hvað þeir fjármunir skuli fara. Það er nefnilega þannig, að í upphafi hverrar vegferðar, er oftar en ekki betra að hafa tilganginn á hreinu svo að sem minnst fari úrskeiðis á leiðinni. Ég er nú ekki jafn vel settur og Kári að hafa dagskrá Bjarna Benediktssonar fyrir framan mig til þess að geta metið hvort að Bjarni hafi hreinlega tíma til þess að mæta honum í beinni útsendingu í sjónvarpi. En hins vegar veit ég jafn vel og ég sit hér og skrifa þessi orð, að ekki er það kjarkleysið sem háir Bjarna, hafi hann ekki tök á því að mæta Kára þessa fáu daga sem nú eru til kosninga. Eitt get ég þó fullyrt fullum fetum og þreytist seint á, að Bjarni er sá eini af öllum þeim flokksformönnum sem nú leiða flokka sína til kosninga, sem hefur uppi einhver gagnleg plön svo nálgast megi kröfur Kára á varanlegan hátt og til frambúðar, þ.e. að tryggja heilbrigðiskerfinu sem næst þeirri upphæð sem nægir. Ég tel þó líklegt ef að hér tekur við að loknum kosningum jafn róttæk vinstri stjórn og nýjustu kannanir og fréttir gætu bent til, að krafa Kára um ellefu prósentin myndi leysast af sjálfu sér. Enda einsýnt að slíkri stjórn tækist með fjandsamlegri skattastefnu sinni og sósíalískum töktum sínum við efnahagsstjórn landsins að keyra landsframleiðsluna niður í þær lægðir að í það minnsta núverandi upphæð sem nú fer til heilbrigðismála myndi stemma við 11% af vergri landsframleiðslu og færi jafnvel enn hærra, Kári yrði þó að gera sér það að góðu að bíða þyrfti með hugmyndir um gjaldfrjálsa heilbrigðisþjónustu og jafnvel sætta sig við að greiðsluþátttakan ykist eitthvað svo mæta mætti fyllilega kröfunni um ellefu prósentin. En hey krakkar, þá gæti Kári alltént haldið áfram að vera reiði kallinn sem skrifar greinar í blöð. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Kosningar 2016 Skoðun Skoðun Mest lesið Er kominn tími á Útlendingafrí? Marion Poilvez Skoðun 1. maí er líka fyrir fatlað fólk! Geirdís Hanna Kristjánsdóttir Skoðun Janus og jakkalakkarnir Óskar Guðmundsson Skoðun Verkalýðshreyfingin á næsta leik í Evrópuumræðunni Dagbjört Hákonardóttir Skoðun Immigrant Women: Essential Workers, Rising Voices on Labor Day Maru Alemán Skoðun Á milli steins og sleggju Heinemann Ólafur Stephensen Skoðun Hvað ert þú að gera? Eiður Welding Skoðun Samtalið um dauðann veldur okkur óöryggi Ingrid Kuhlman Skoðun Allir eiga rétt á virku lífi — líka fatlað fólk Anna Margrét Bjarnadóttir Skoðun Myndir þú ráða fatlað fólk í vinnu? Alma Ýr Ingólfsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Sigursaga Evrópu í 21 ár Pawel Bartoszek skrifar Skoðun Verkalýðshreyfingin, Dagbjört og ESB Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Börnin á Gasa Ebba Margrét Magnúsdóttir skrifar Skoðun Myndir þú ráða fatlað fólk í vinnu? Alma Ýr Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Hvað ert þú að gera? Eiður Welding skrifar Skoðun Rauðir sokkar á 1. maí Sveinn Ólafsson skrifar Skoðun 1. maí er líka fyrir fatlað fólk! Geirdís Hanna Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Verkalýðshreyfingin á næsta leik í Evrópuumræðunni Dagbjört Hákonardóttir skrifar Skoðun Á milli steins og sleggju Heinemann Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Heiðrum íslenska hestinn Berglind Margo Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Allir eiga rétt á virku lífi — líka fatlað fólk Anna Margrét Bjarnadóttir skrifar Skoðun Er kominn tími á Útlendingafrí? Marion Poilvez skrifar Skoðun Janus og jakkalakkarnir Óskar Guðmundsson skrifar Skoðun Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir skrifar Skoðun Hvað ætlar þú að vera þegar þú verður stór? Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar Skoðun Samtalið um dauðann veldur okkur óöryggi Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Sköpum störf við hæfi! Unnur Hrefna Jóhannsóttir skrifar Skoðun Immigrant Women: Essential Workers, Rising Voices on Labor Day Maru Alemán skrifar Skoðun Tikkað í skipulagsboxin Samúel Torfi Pétursson skrifar Skoðun Það sem er ósagt varðandi vinnubrögð hjá Háskólanum á Akureyri Þóra Sigurðardóttir skrifar Skoðun Sjúklingur settur í fangaklefa Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Opið bréf til fjármálaráðherra, Daða Más Kristóferssonar Íris Róbertsdóttir skrifar Skoðun Ég kalla hann Isildur; mentorinn minn er gervigreind Björgmundur Guðmundsson skrifar Skoðun Hvað er „furry“ annars? Jóhanna Jódís Antonsdóttir skrifar Skoðun Jafnaðarmennskan og verkalýðsbaráttan Sigfús Ómar Höskuldsson skrifar Skoðun Hljóð og mynd íslenskra varna Arnór Sigurjónsson skrifar Skoðun Kveðjur úr Grafarvogi til þeirra sem kasta steinum úr glerhúsi Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Leiðsöguhundurinn Gaur gerir mig að betri manneskju Þorkell J. Steindal skrifar Skoðun Fimmtíu ár frá lokum Víetnamstríðsins Finnur Th. Eiríksson skrifar Skoðun Að undirbúa börnin okkar fyrir heim sem er að hverfa Halldóra Mogensen skrifar Sjá meira
Enn og aftur stekkur Kári Stefánsson inn í umræðuna og heldur á lofti kröfu sinni um 11% af vergi landsframleiðslu renni til heilbrigðismála og að heilbrigðisþjónusta verði með öllu gjaldfrjáls. Mig rekur þó minni til þess að Kári hafi í flæmingi fallið frá þessari 11% reglu sinni þegar að honum var bent á þá einföldu staðreynd að færi svo að reglan yrði tekin upp, þá yrði ekki endilega á vísan að róa í fjármögnun á heilbrigðiskerfinu, þar sem að á samdráttarskeiði yrði upphæðin sem færi í heilbrigðismálin lægri þar sem landsframleiðslan yrði minni. En þökk sé málfrelsinu að mönnum er það að sjálfsögðu frjálst að endurtaka jafn oft og þá langar, skoðanir sínar , óháð því hvort þær standist skoðun eða ekki. Það skal þó strax sagt að þetta eru þó engu að síður afar göfug markmið sem að gengju örugglega upp í fullkomnum heimi. Þetta þýðir hvort eð er bara 91 milljarðs aukningu til heilbrigðismála frá því sem það er í dag. Það er svona álíka mikið og kostar að reisa eitt og hálft hátæknisjúkrahús, reka LSH í tvö ár og framlögin væru þá 100% hærri en þau voru á síðustu fjárlögum hinnar norrænu velferðarstjórnar. Vissulega væri hægt að ýta þessu strax í framkvæmd með því að nota afgang fjárlaga 2016. Við gætum meira að segja viðhaldið þessu í heil fjögur ár með þeirri leið. Svo gætum við væntanlega lokið sölu á 70% hlut ríkisins í fjármálakerfinu og keypt okkur með því fjögur ár til viðbótar. Þessu fylgir þó sá „smá galli“, að allt annað sem ákveðið hefur verið að ráðast í á næstu árum yrði að bíða um ókomin ár. Fyrst ber þar að nefna að ná niður gagnslausasta útgjaldalið ríkissjóðs sem er vaxtagreiðslur lána. Sú upphæð stendur nú í 70 milljörðum króna og fer ekkert niður nema skuldir ríkissjóðs verði greiddar niður eins og áætlað er að gera. Eins er það víst að fyrirhugaðar fjárfestingar í samgöngum og öðrum innviðum yrðu að stærstum hluta að sitja á hakanum um ókomin ár. Auk þess sem að nær örugglega má áætla að fjármögnun háskólasjúkrahúss við Hringbraut kæmist auðveldlega í uppnám. Eini kosturinn við það yrði þó væntanlega sá, að Kári fengi eitthvað nýtt til þess að skammast yfir í fjölmiðlum. Ég hafði nú í einfeldni minni borið þá von í brjósti að jafn sprenglærður og vel gefinn maður sem Kári Stefánsson sannarlega er, færi nú að beina sjónum sínum að því sem kannski er stóra málið varðandi heilbrigðiskerfið í dag. Þó vissulega megi alltaf gera betur við fjármögnun í heilbrigðiskerfinu sem og annars staðar, þá er það nú svo samkvæmt nýlegri skýrslu Mc Kinnsey um íslenska heilbrigðiskerfið að verulega vantar upp á það að áður en að auknum fjármunum er veitt til heilbrigðismála, eins og vissulega stendur til að gera, sé það skilgreint með markvissum hætti í hvað þeir fjármunir skuli fara. Það er nefnilega þannig, að í upphafi hverrar vegferðar, er oftar en ekki betra að hafa tilganginn á hreinu svo að sem minnst fari úrskeiðis á leiðinni. Ég er nú ekki jafn vel settur og Kári að hafa dagskrá Bjarna Benediktssonar fyrir framan mig til þess að geta metið hvort að Bjarni hafi hreinlega tíma til þess að mæta honum í beinni útsendingu í sjónvarpi. En hins vegar veit ég jafn vel og ég sit hér og skrifa þessi orð, að ekki er það kjarkleysið sem háir Bjarna, hafi hann ekki tök á því að mæta Kára þessa fáu daga sem nú eru til kosninga. Eitt get ég þó fullyrt fullum fetum og þreytist seint á, að Bjarni er sá eini af öllum þeim flokksformönnum sem nú leiða flokka sína til kosninga, sem hefur uppi einhver gagnleg plön svo nálgast megi kröfur Kára á varanlegan hátt og til frambúðar, þ.e. að tryggja heilbrigðiskerfinu sem næst þeirri upphæð sem nægir. Ég tel þó líklegt ef að hér tekur við að loknum kosningum jafn róttæk vinstri stjórn og nýjustu kannanir og fréttir gætu bent til, að krafa Kára um ellefu prósentin myndi leysast af sjálfu sér. Enda einsýnt að slíkri stjórn tækist með fjandsamlegri skattastefnu sinni og sósíalískum töktum sínum við efnahagsstjórn landsins að keyra landsframleiðsluna niður í þær lægðir að í það minnsta núverandi upphæð sem nú fer til heilbrigðismála myndi stemma við 11% af vergri landsframleiðslu og færi jafnvel enn hærra, Kári yrði þó að gera sér það að góðu að bíða þyrfti með hugmyndir um gjaldfrjálsa heilbrigðisþjónustu og jafnvel sætta sig við að greiðsluþátttakan ykist eitthvað svo mæta mætti fyllilega kröfunni um ellefu prósentin. En hey krakkar, þá gæti Kári alltént haldið áfram að vera reiði kallinn sem skrifar greinar í blöð.
Skoðun Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir skrifar
Skoðun Það sem er ósagt varðandi vinnubrögð hjá Háskólanum á Akureyri Þóra Sigurðardóttir skrifar