Bakþankar

Samfarir okkar Dollíar Parton

Jón Sigurður Eyjólfsson skrifar
Enginn skyldi vefengja Paulo Coelho þegar hann segir að þú feykir ósk þinni til alheimsins sem síðan reynir að láta hana rætast. Vandinn er hins vegar sá að við erum orðin svo áhrifagjörn að við megum ekki sjá eina bíómynd þá rignir alls konar hégómlegum óskum yfir alheiminn. Hann hefur því varla undan. Þá fer hann að ruglast svo að sá sem vildi verða dýralæknir verður kannski bara fjármálaráðherra.

Þetta gengur ekki því alheimurinn má ekki bara einhenda sér í að uppfylla óskir manna um leið og honum berst erindið. Hann verður að vinna smá undirbúningsvinnu fyrst. Ímyndið ykkur til dæmis ef hann myndi drífa sig í að láta gamla drauminn hans Guðmundar Steingrímssonar rætast, þá fengi Framsóknarflokkurinn nýjan formann á morgun.

Eins og gefur að skilja er vitund Guðmundar upptekin af því að koma í veg fyrir afgreiðslu þessa máls og kemst því ekki til þess að óska sér að nýju. Og á meðan hrynur fylgi Bjartrar framtíðar.

Þráinn Bertelsson lenti líka illa í því þegar búið var að láta kvikmynda- og rithöfundardrauma hans rætast. Þá kom alheimurinn allt í einu auga á eldgamalt erindi frá listamanninum sem hann hafði líklega sent inn í hálfkæringi eftir að hafa hlustað á Einar Olgeirsson í ham. Málið fór í gegn og Þráinn fór á þing.

Ég hef miklar áhyggjur af gömlum óskum eins og þessum. Ég lagði nefnilega hart að alheiminum að láta þær rætast á sínum tíma. Sumar óskirnar voru meira að segja mjög vanhugsaðar og hirti ég ekki um hversu erfitt yrði fyrir alheiminn að uppfylla þær. En vandinn er sá að honum tekst það venjulega fyrr eða síðar. Kannski á maður ekkert að vera að stressa sig á þessu en mig grunar þó sterklega að samfarir okkar Dollíar Parton verði ekki eins ánægjulegar og efni stóðu til.






×