Við ætlum ekki að þegja lengur Hjalti Vigfússon skrifar 12. október 2015 09:14 Ef upp kemur eldur í umhverfi okkar; heima hjá okkur, í vinnunni, í skólanum eða í nærliggjandi húsi, þá vitum við hvað við eigum að gera. Við fáum fræðslu frá foreldrum okkar og í skólanum, við erum með verklagsreglur og æfingar í skólum og á vinnustöðum, við erum látin vita hvert við eigum að fara, hvert við eigum að hringja og hvernig við getum komið fólki til bjargar. Líkurnar eru samt þær að þessi eldur muni aldrei kvikna og við munum ekki þurfa að grípa til þessara aðgerða. Aftur á móti þekkjum við líklegast öll einhvern sem hefur orðið fyrir kynferðisofbeldi, ef við höfum þá ekki upplifað það sjálf. Í þessum aðstæðum vita þó fæstir hvernig eigi að koma fólki til bjargar, hvert eða hvernig þeir eiga að snúa sér. Það eru engar ráðleggingar uppi á vegg í skólastofum, líklegast ekki ráðleggingar frá foreldrum, engar verklagsreglur eða viðbragðsæfingar um hvernig skuli bregðast við. Haldbærar leiðbeiningar um hvernig eigi í raun að slökkva eldinn.Því miður er þetta raunveruleiki sem við búum við og höfum sjálf skapað okkur. Sem samfélag höfum við tekið þolendum með einskæru þekkingar- og úrræðaleysi. Í staðinn fyrir að viðurkenna ofbeldið og veita þolendum nauðsynlegan stuðning höfum við þess í stað neitað því að ofbeldið eigi sér stað, afsakað það, og það sem er allra verst, látið ábyrgðina falla á þolendur. Við viljum nefnilega oft frekar afsaka ofbeldið heldur en að horfast í augu við það. Með þessu höfum við leyft þessu samfélagsmeini að grassera. Þolendur kynferðisofbeldis hafa ekki aðeins lýst skelfilegum viðbrögðum samfélgsins heldur trekk í trekk gagnrýnt óafsakanleg vinnubrögð lögreglunnar í málaflokknum og að auki hefur kerfið í heild sinni sýnt þolendum lítinn stuðning. Sameinuðu þjóðirnar hafa gert alvarlegar athugasemdir við það hversu lítið hlutfall tilkynntra kynferðisafbrota séu kærð til lögreglu og tekin fyrir dómstóla. Viðmót samfélagsins og kerfisins eru þannig til þess fallin að auka á þungann á herðum þolenda, sem jafnvel kikna undan honum. Það er á okkar ábyrgð að breyta þessu.Með Druslugöngunni, sem gengin var í fimmta sinn í sumar, höfum við búið til vettvang til að stuðla að þessum breytingum, bæði þeim sem snúa að samfélaginu og kerfinu. Vettvang til að taka afstöðu með þolendum og sýna stuðning í verki. Með hverri göngu skila fleiri skömminni, reyna að sætta sig við fortíðina og horfa til framtíðar. Samfélagið opnar augun fyrir ofbeldinu, mögulegir gerendur fara vonandi að þekkja mörk sín, lögreglan og löggjafinn hafa brugðist við í kjölfar hennar og ég trúi því að með göngunni séum við ekki aðeins að breyta lífi fólks heldur einnig heiminum. Með því að labba þess litlu leið í gegnum bæinn erum við að ryðja úr vegi hugmyndum, viðhorfum og orðræðu sem hefur eyðilagt líf og orsakað ólýsanlegan sársauka. Það sem er þó mikilvægast er að ganga þessa göngu ekki bara einu sinni á ári. Við verðum alltaf að taka afstöðu í okkar daglega lífi, ýta á eftir breytingum þegar við tölum við vini og fjölskyldu, tjáum okkur á netinu og jafnvel þegar við göngum til kosninga. Við sem mætum í Druslugönguna erum ekki bara fólk í göngu, við erum hreyfing. Þverskurður samfélagsins sem sameinast í baráttunni gegn ofbeldinu og þögguninni. Við erum að búa til samfélag þar sem að enginn veigrar sér við að kæra vegna þess að það hefur ekki trú á dómsstólum eða fær að heyra frá lögreglunni að það hreinlega taki því ekki. Samfélag þar sem allir þekkja mörk sín og annarra, allir vita hvernig á að bregðast við ofbeldi og allir taka afstöðu með þolendum. Samfélag þar sem að allir eiga rétt á að lifa sínu lífi án þess að líkama þeirra og sálarlífi sé ógnað. Án þess að ofbeldi sé tekið sem gefnum hlut sökum hegðunar, klæðaburðar, fötlunar eða nokkurs annars. Við höfum lagt grunninn að þessum breytingum og það er mikilvægara en nokkru sinni að halda baráttunni áfram. Svo einn daginn, þegar boðað verður til Druslugöngu, verði eldarnir hættir að kvikna.Þessi grein er skrifuð sem hluti af greinarskriftarátaki Jafnréttisnefndar SHÍ fyrir Jafnréttisdaga 2015. Dagskrá má finna hér Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Tengdar fréttir Fordómum verður ekki útrýmt án áheyrnar Við þurfum ekki nema að líta í kringum okkur og skoða okkar eigin lifnaðarhætti til að átta okkur á því að það er stöðugt flæði sem á sér stað þvert yfir landamæri. 7. október 2015 11:49 Íslamd Ég labba inn í Bónus í lopapeysu og gúmmítúttunum. Ég mæti fyrsta athugula augnaráðinu við flatkökuhilluna. 6. október 2015 09:33 Miðbær Reykjavíkur er bara fyrir suma Þessi grein er í raun ákall. Ákall eftir réttlæti. Réttlætið snýst um að allir eigi sama rétt á að njóta skemmtanalífs. Að þeir sem það vilji, fái að upplifa djammið, djúsið og allt sem því fylgir. 5. október 2015 10:11 Óeðlileg ást? Oft heyrir maður talað um það hversu langt Ísland er komið í réttindabaráttu hinsegin fólks og að hér á landi ríki meira umburðarlyndi en í nokkru öðru ríki. 5. október 2015 13:00 Strákarnir Ég var í sjöunda bekk í Melaskóla. Amma kom alltaf að sækja mig og lagði alltaf á sama stað. 8. október 2015 14:09 Mest lesið Hamas og átökin við Ísrael – hvað er ekki sagt upphátt? Einar G Harðarson Skoðun Opið bréf til stjórnvalda Elín Ýr Arnar Hafdísardóttir Skoðun „Litla stúlkan og ruddarnir“ - Hugleiðing um stöðu Íslands á alþj.vettv. Flosi Þorgeirsson Skoðun Næstu sólarhringar á Gaza skipta sköpum Hlynur Már Vilhjálmsson Skoðun Þjóðareign, trú og skattar Svanur Guðmundsson Skoðun Hvernig gengur nýjum kennurum í grunnskólakennslu? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson,Aðalheiður Anna Erlingsdóttir,Andri Rafn Ottesen,Maríanna Jónsdóttir Maríudóttir,Valgerður S. Bjarnadóttir Skoðun Við skuldum þeim að hlusta Ólafur Adolfsson Skoðun Hvers virði er lambakjöt? Hafliði Halldórsson Skoðun Lífið er eins og konfektkassi, þú veist aldrei hvernig mola þú færð Elín Íris Fanndal Skoðun Matvælaverð hefur nær þrefaldast frá stofnun Viðskiptaráðs! Sigríður Ingibjörg Ingadóttir Skoðun Skoðun Skoðun Hvers virði er lambakjöt? Hafliði Halldórsson skrifar Skoðun Lífið er eins og konfektkassi, þú veist aldrei hvernig mola þú færð Elín Íris Fanndal skrifar Skoðun Þjóðareign, trú og skattar Svanur Guðmundsson skrifar Skoðun Hamas og átökin við Ísrael – hvað er ekki sagt upphátt? Einar G Harðarson skrifar Skoðun Gjaldfrjálsar máltíðir fyrir leikskólabörn Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Næstu sólarhringar á Gaza skipta sköpum Hlynur Már Vilhjálmsson skrifar Skoðun Hvernig gengur nýjum kennurum í grunnskólakennslu? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson,Aðalheiður Anna Erlingsdóttir,Andri Rafn Ottesen,Maríanna Jónsdóttir Maríudóttir,Valgerður S. Bjarnadóttir skrifar Skoðun Huglæg réttlætiskennd og skattar á verðmætasköpun Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Loksins fær þyrlan heimili fyrir norðan Njáll Trausti Friðbertsson skrifar Skoðun Opið bréf til stjórnvalda Elín Ýr Arnar Hafdísardóttir skrifar Skoðun Við skuldum þeim að hlusta Ólafur Adolfsson skrifar Skoðun „Litla stúlkan og ruddarnir“ - Hugleiðing um stöðu Íslands á alþj.vettv. Flosi Þorgeirsson skrifar Skoðun Mikilvæg gagnrýni eða tilraun til valdayfirtöku í Sósíalistaflokknum? Ása Lind Finnbogadóttir skrifar Skoðun Matvælaverð hefur nær þrefaldast frá stofnun Viðskiptaráðs! Sigríður Ingibjörg Ingadóttir skrifar Skoðun Alvarleg staða í umhverfi fréttamiðla Rósa Guðbjartsdóttir skrifar Skoðun Stéttarkerfi Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Stöðvum Hamas. Einungis þannig getum við stöðvað hryllinginn á Gaza BIrgir Finnsson skrifar Skoðun Dagur líffræðilegrar fjölbreytni 2025 Rannveig Magnúsdóttir,Ole Sandberg,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Rebecca Thompson,Skúli Skúlason,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Æfingin skapar meistarann! Sigurjón Már Fox Gunnarsson skrifar Skoðun 140 sinnum líklegra að verða fyrir eldingu Sigurður G. Guðjónsson skrifar Skoðun Konum í afplánun fjölgar: Með flókin áföll á bakinu Tinna Eyberg Örlygsdóttir,Sigríður Ella Jónsdóttir skrifar Skoðun Traust í húfi Eyjólfur Ármannsson skrifar Skoðun Verðmætasköpun án virðingar Berglind Harpa Svavarsdóttir skrifar Skoðun Daði Már týnir sjálfum sér Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Samhljómur við náttúruna og sjálfbæra þróun Anna María Ágústsdóttir skrifar Skoðun Aðgerðir gegn mansali í forgangi Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Enginn á verðinum – um ábyrgð, framtíðarsýn og mikilvægi forvirkrar stjórnsýslu Guðjón Heiðar Pálsson skrifar Skoðun Framtíðin fær húsnæði Ingunn Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Börnin sem deyja á Gaza Elín Pjetursdóttir skrifar Skoðun Brýr, sýkingar og börn Jón Pétur Zimsen skrifar Sjá meira
Ef upp kemur eldur í umhverfi okkar; heima hjá okkur, í vinnunni, í skólanum eða í nærliggjandi húsi, þá vitum við hvað við eigum að gera. Við fáum fræðslu frá foreldrum okkar og í skólanum, við erum með verklagsreglur og æfingar í skólum og á vinnustöðum, við erum látin vita hvert við eigum að fara, hvert við eigum að hringja og hvernig við getum komið fólki til bjargar. Líkurnar eru samt þær að þessi eldur muni aldrei kvikna og við munum ekki þurfa að grípa til þessara aðgerða. Aftur á móti þekkjum við líklegast öll einhvern sem hefur orðið fyrir kynferðisofbeldi, ef við höfum þá ekki upplifað það sjálf. Í þessum aðstæðum vita þó fæstir hvernig eigi að koma fólki til bjargar, hvert eða hvernig þeir eiga að snúa sér. Það eru engar ráðleggingar uppi á vegg í skólastofum, líklegast ekki ráðleggingar frá foreldrum, engar verklagsreglur eða viðbragðsæfingar um hvernig skuli bregðast við. Haldbærar leiðbeiningar um hvernig eigi í raun að slökkva eldinn.Því miður er þetta raunveruleiki sem við búum við og höfum sjálf skapað okkur. Sem samfélag höfum við tekið þolendum með einskæru þekkingar- og úrræðaleysi. Í staðinn fyrir að viðurkenna ofbeldið og veita þolendum nauðsynlegan stuðning höfum við þess í stað neitað því að ofbeldið eigi sér stað, afsakað það, og það sem er allra verst, látið ábyrgðina falla á þolendur. Við viljum nefnilega oft frekar afsaka ofbeldið heldur en að horfast í augu við það. Með þessu höfum við leyft þessu samfélagsmeini að grassera. Þolendur kynferðisofbeldis hafa ekki aðeins lýst skelfilegum viðbrögðum samfélgsins heldur trekk í trekk gagnrýnt óafsakanleg vinnubrögð lögreglunnar í málaflokknum og að auki hefur kerfið í heild sinni sýnt þolendum lítinn stuðning. Sameinuðu þjóðirnar hafa gert alvarlegar athugasemdir við það hversu lítið hlutfall tilkynntra kynferðisafbrota séu kærð til lögreglu og tekin fyrir dómstóla. Viðmót samfélagsins og kerfisins eru þannig til þess fallin að auka á þungann á herðum þolenda, sem jafnvel kikna undan honum. Það er á okkar ábyrgð að breyta þessu.Með Druslugöngunni, sem gengin var í fimmta sinn í sumar, höfum við búið til vettvang til að stuðla að þessum breytingum, bæði þeim sem snúa að samfélaginu og kerfinu. Vettvang til að taka afstöðu með þolendum og sýna stuðning í verki. Með hverri göngu skila fleiri skömminni, reyna að sætta sig við fortíðina og horfa til framtíðar. Samfélagið opnar augun fyrir ofbeldinu, mögulegir gerendur fara vonandi að þekkja mörk sín, lögreglan og löggjafinn hafa brugðist við í kjölfar hennar og ég trúi því að með göngunni séum við ekki aðeins að breyta lífi fólks heldur einnig heiminum. Með því að labba þess litlu leið í gegnum bæinn erum við að ryðja úr vegi hugmyndum, viðhorfum og orðræðu sem hefur eyðilagt líf og orsakað ólýsanlegan sársauka. Það sem er þó mikilvægast er að ganga þessa göngu ekki bara einu sinni á ári. Við verðum alltaf að taka afstöðu í okkar daglega lífi, ýta á eftir breytingum þegar við tölum við vini og fjölskyldu, tjáum okkur á netinu og jafnvel þegar við göngum til kosninga. Við sem mætum í Druslugönguna erum ekki bara fólk í göngu, við erum hreyfing. Þverskurður samfélagsins sem sameinast í baráttunni gegn ofbeldinu og þögguninni. Við erum að búa til samfélag þar sem að enginn veigrar sér við að kæra vegna þess að það hefur ekki trú á dómsstólum eða fær að heyra frá lögreglunni að það hreinlega taki því ekki. Samfélag þar sem allir þekkja mörk sín og annarra, allir vita hvernig á að bregðast við ofbeldi og allir taka afstöðu með þolendum. Samfélag þar sem að allir eiga rétt á að lifa sínu lífi án þess að líkama þeirra og sálarlífi sé ógnað. Án þess að ofbeldi sé tekið sem gefnum hlut sökum hegðunar, klæðaburðar, fötlunar eða nokkurs annars. Við höfum lagt grunninn að þessum breytingum og það er mikilvægara en nokkru sinni að halda baráttunni áfram. Svo einn daginn, þegar boðað verður til Druslugöngu, verði eldarnir hættir að kvikna.Þessi grein er skrifuð sem hluti af greinarskriftarátaki Jafnréttisnefndar SHÍ fyrir Jafnréttisdaga 2015. Dagskrá má finna hér
Fordómum verður ekki útrýmt án áheyrnar Við þurfum ekki nema að líta í kringum okkur og skoða okkar eigin lifnaðarhætti til að átta okkur á því að það er stöðugt flæði sem á sér stað þvert yfir landamæri. 7. október 2015 11:49
Íslamd Ég labba inn í Bónus í lopapeysu og gúmmítúttunum. Ég mæti fyrsta athugula augnaráðinu við flatkökuhilluna. 6. október 2015 09:33
Miðbær Reykjavíkur er bara fyrir suma Þessi grein er í raun ákall. Ákall eftir réttlæti. Réttlætið snýst um að allir eigi sama rétt á að njóta skemmtanalífs. Að þeir sem það vilji, fái að upplifa djammið, djúsið og allt sem því fylgir. 5. október 2015 10:11
Óeðlileg ást? Oft heyrir maður talað um það hversu langt Ísland er komið í réttindabaráttu hinsegin fólks og að hér á landi ríki meira umburðarlyndi en í nokkru öðru ríki. 5. október 2015 13:00
Strákarnir Ég var í sjöunda bekk í Melaskóla. Amma kom alltaf að sækja mig og lagði alltaf á sama stað. 8. október 2015 14:09
Hvernig gengur nýjum kennurum í grunnskólakennslu? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson,Aðalheiður Anna Erlingsdóttir,Andri Rafn Ottesen,Maríanna Jónsdóttir Maríudóttir,Valgerður S. Bjarnadóttir Skoðun
Matvælaverð hefur nær þrefaldast frá stofnun Viðskiptaráðs! Sigríður Ingibjörg Ingadóttir Skoðun
Skoðun Lífið er eins og konfektkassi, þú veist aldrei hvernig mola þú færð Elín Íris Fanndal skrifar
Skoðun Hvernig gengur nýjum kennurum í grunnskólakennslu? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson,Aðalheiður Anna Erlingsdóttir,Andri Rafn Ottesen,Maríanna Jónsdóttir Maríudóttir,Valgerður S. Bjarnadóttir skrifar
Skoðun „Litla stúlkan og ruddarnir“ - Hugleiðing um stöðu Íslands á alþj.vettv. Flosi Þorgeirsson skrifar
Skoðun Mikilvæg gagnrýni eða tilraun til valdayfirtöku í Sósíalistaflokknum? Ása Lind Finnbogadóttir skrifar
Skoðun Matvælaverð hefur nær þrefaldast frá stofnun Viðskiptaráðs! Sigríður Ingibjörg Ingadóttir skrifar
Skoðun Dagur líffræðilegrar fjölbreytni 2025 Rannveig Magnúsdóttir,Ole Sandberg,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Rebecca Thompson,Skúli Skúlason,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir skrifar
Skoðun Konum í afplánun fjölgar: Með flókin áföll á bakinu Tinna Eyberg Örlygsdóttir,Sigríður Ella Jónsdóttir skrifar
Skoðun Enginn á verðinum – um ábyrgð, framtíðarsýn og mikilvægi forvirkrar stjórnsýslu Guðjón Heiðar Pálsson skrifar
Hvernig gengur nýjum kennurum í grunnskólakennslu? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson,Aðalheiður Anna Erlingsdóttir,Andri Rafn Ottesen,Maríanna Jónsdóttir Maríudóttir,Valgerður S. Bjarnadóttir Skoðun
Matvælaverð hefur nær þrefaldast frá stofnun Viðskiptaráðs! Sigríður Ingibjörg Ingadóttir Skoðun