Hugrekki óskast! Steinunn Birna Ragnarsdóttir skrifar 30. október 2014 07:00 Það er sannarlega sorgleg staða að tónlistarkennarar séu nú í annað sinn komnir í þau spor að þurfa að grípa til verkfallsaðgerða til að berjast fyrir launum sem eru námi þeirra og störfum samboðin og á pari við það sem aðrar kennarastéttir njóta, sem verða að teljast sanngjörn markmið og eðlileg. Tónlistargróskan á Íslandi er eitt af því sem ég er stoltust af á mínu landi og í hvert sinn sem erlendir gestir heimsækja Hörpu taka þeir undir þau sjónarmið að þessi gróska skapi okkur mikil verðmæti. Hún er sameiginlegur auður allra landsmanna alveg eins og tónlistarhúsið okkar. Það er einmitt samhengið sem er mér svo hugleikið þessa dagana. Það skýtur skökku við að á sama tíma og húsið er að stíga sín fyrstu spor á langri ævi og skapa sér virðingarsess í alþjóðlegu samhengi skuli vegið að grunnstoðunum, þ.e. tónlistarnáminu sem er sá jarðvegur sem öll gróskan sprettur upp úr. Ef húsið á að geta dafnað verður þessi undirstöðugrein að njóta sannmælis og fá alla þá næringu sem henni ber. Ég gæti haft um það mörg orð hvað tónlistin skiptir okkur miklu máli, eykur lífsgæði okkar og gleði, en þetta finna allir á eigin skinni mörgum sinnum á dag svo það þarf ekki að fjölyrða um það. Ég bið þig samt lesandi góður að íhuga eitt mikilvægt andartak hvað við yrðum öll fátækari ef tónlistarinnar nyti ekki við. Nú þegar hafa næstum því milljón manns notið tónlistarflutnings í Hörpu. Það þurfti mikið hugrekki til þegar sú ákvörðun var tekin að ljúka við byggingu hússins og þeir sem í hlut áttu sýndu mikla framsýni. Það þarf hugrekki til að sjá stóra samhengið og tjalda ekki bara til einnar nætur heldur hugsa stórt og hugsa langt. Það er nákvæmlega hugrekkið sem ég kalla nú eftir til að tryggja að ein mikilvægasta verðmætasköpun okkar og stolt sem þjóðar, þ.e. tónlistin og tónlistarnámið verði ekki gengisfellt með ófyrirséðum afleiðingum fyrir okkur öll. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Halldór 01.06.2024 Halldór Hvort vilt þú Höllu Tómasdóttur eða Katrínu? Björn Björnsson Skoðun Hatur og fyrirlitning Einar Scheving Skoðun Land míns föður, land minnar móður, landið mitt Jón Gnarr Skoðun Svona velur þú þér forseta í dag Kolbeinn Karl Kristinsson Skoðun Gerum það! Stefán Hilmarsson Skoðun Viddi, Bósi Ljósár og Baldur Þórhalls Heimir Hannesson Skoðun Yfirtaka orðræðunnar (e. hijacking) Sóley Tómasdóttir Skoðun Má Katrín Jakobsdóttir bjóða sig fram? Jón Ólafsson Skoðun Gleðilegan kosningadag kæru landsmenn Snorri Ásmundsson Skoðun Skoðun Skoðun Ég kýs Michael Jordan (Höllu Hrund Logadóttur) Óskar Arnarson skrifar Skoðun Ástæður til að kjósa Jón Gnarr Helgi Hrafn Gunnarsson skrifar Skoðun Viddi, Bósi Ljósár og Baldur Þórhalls Heimir Hannesson skrifar Skoðun Gerum það! Stefán Hilmarsson skrifar Skoðun Bónaður brjóstkassi og barnaafmæli Þorbjörg Marínósdóttir skrifar Skoðun Gleðilegan kosningadag kæru landsmenn Snorri Ásmundsson skrifar Skoðun Hæfasti einstaklingurinn Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Verðmætin og sköpunarkraftur sá sem í mannauð okkar býr Pétur Már Halldórsson skrifar Skoðun Hvort vilt þú Höllu Tómasdóttur eða Katrínu? Björn Björnsson skrifar Skoðun Svona velur þú þér forseta í dag Kolbeinn Karl Kristinsson skrifar Skoðun Takk, Katrín Guðrún Hrefna Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Hatur og fyrirlitning Einar Scheving skrifar Skoðun Samherjar Hafþór Reynisson skrifar Skoðun Að hitta hetjuna sína Gréta Kristín Ómarsdóttir skrifar Skoðun Einstakt tækifæri Þóra Valný Yngvadóttir skrifar Skoðun Um afrekskonuna Katrínu Tómas Ísleifsson skrifar Skoðun Land míns föður, land minnar móður, landið mitt Jón Gnarr skrifar Skoðun Óskað eftir forseta sem færir ungu fólki völd Valgerður Eyja Eyþórsdóttir skrifar Skoðun Með ósk um velgengni, Halla Hrund Viðar Hreinsson skrifar Skoðun Ég styð Höllu Hrund Logadóttur Þórólfur Árnason skrifar Skoðun Arnar Þór Jónsson Meyvant Þórólfsson skrifar Skoðun Að skreyta sig með stolnum fjöðrum Sema Erla Serdaroglu skrifar Skoðun Opið bréf til Jóns Ólafssonar heimspekings Tómas Ísleifsson skrifar Skoðun Persónan Katrín Jakobsdóttir Sólveig Hildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Þjóðaröryggi Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun Tóbak markaðssett fyrir ungt fólk Guðlaug B. Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Forsetinn, NATÓ, ýsan og blokkin Guðfinnur Sigurvinsson skrifar Skoðun „Svona er á síld“ Stefán Hilmarsson skrifar Skoðun Aldrei hitta hetjurnar þínar Skarphéðinn Guðmundsson skrifar Skoðun Yfirtaka orðræðunnar (e. hijacking) Sóley Tómasdóttir skrifar Sjá meira
Það er sannarlega sorgleg staða að tónlistarkennarar séu nú í annað sinn komnir í þau spor að þurfa að grípa til verkfallsaðgerða til að berjast fyrir launum sem eru námi þeirra og störfum samboðin og á pari við það sem aðrar kennarastéttir njóta, sem verða að teljast sanngjörn markmið og eðlileg. Tónlistargróskan á Íslandi er eitt af því sem ég er stoltust af á mínu landi og í hvert sinn sem erlendir gestir heimsækja Hörpu taka þeir undir þau sjónarmið að þessi gróska skapi okkur mikil verðmæti. Hún er sameiginlegur auður allra landsmanna alveg eins og tónlistarhúsið okkar. Það er einmitt samhengið sem er mér svo hugleikið þessa dagana. Það skýtur skökku við að á sama tíma og húsið er að stíga sín fyrstu spor á langri ævi og skapa sér virðingarsess í alþjóðlegu samhengi skuli vegið að grunnstoðunum, þ.e. tónlistarnáminu sem er sá jarðvegur sem öll gróskan sprettur upp úr. Ef húsið á að geta dafnað verður þessi undirstöðugrein að njóta sannmælis og fá alla þá næringu sem henni ber. Ég gæti haft um það mörg orð hvað tónlistin skiptir okkur miklu máli, eykur lífsgæði okkar og gleði, en þetta finna allir á eigin skinni mörgum sinnum á dag svo það þarf ekki að fjölyrða um það. Ég bið þig samt lesandi góður að íhuga eitt mikilvægt andartak hvað við yrðum öll fátækari ef tónlistarinnar nyti ekki við. Nú þegar hafa næstum því milljón manns notið tónlistarflutnings í Hörpu. Það þurfti mikið hugrekki til þegar sú ákvörðun var tekin að ljúka við byggingu hússins og þeir sem í hlut áttu sýndu mikla framsýni. Það þarf hugrekki til að sjá stóra samhengið og tjalda ekki bara til einnar nætur heldur hugsa stórt og hugsa langt. Það er nákvæmlega hugrekkið sem ég kalla nú eftir til að tryggja að ein mikilvægasta verðmætasköpun okkar og stolt sem þjóðar, þ.e. tónlistin og tónlistarnámið verði ekki gengisfellt með ófyrirséðum afleiðingum fyrir okkur öll.