Stjórnmálamaður hefði varla haft vit á að hætta Ólöf Skaftadóttir skrifar 5. nóvember 2013 06:00 Ég hélt strax með Jóni Gnarr og hans liði. Besta flokkinn skipaði margt vel menntað fólk, sem tók sig ekki of alvarlega og hafði unnið sigra í lífinu, ólíkt flokkshestum sumra annarra framboða. Það eina sem sætti furðu var að besta liðið vildi fara í pólitík yfirhöfuð. Jón Gnarr staðfesti það sem mig hafði grunað að vinnuumhverfi stjórnmálamanna er gróðrarstía eineltis og persónuárása; ekki ólíkt skólalóðum unglingaskóla, þar sem illa uppdregnir krakkar gera hver öðrum lífið leitt, fullkomlega að óþörfu. Sem betur fer lætur unglingurinn af þessari hegðun þegar hann verður að manni – nema hann verði að stjórnmálamanni. Jón Gnarr varð aldrei stjórnmálamaður. Borgarstjóri Reykjavíkur vakti athygli um allan heim með nýstárlegum aðferðum við að tjá sig. Hann gerði stjórnmál að listaverki. Á sinn græskulausa hátt bylti hann hefðbundnum rökræðum stjórnmálamanna, án þess að segja orð. Til dæmis með því að nýta búningatækni leikarans. Hann klæddist fallegum kjól í gleðigöngu, Obi Wan Kenobi-búningi þegar svo bar undir og bleikum jakkafötum á tyllidögum. Þannig tjáði hann sig skýrar um æskilegan fjölbreytileika mannlífsins en nokkur stjórnmálamaður hafði áður gert í hefðbundinni ræðu. Ég mun sakna Jóns Gnarr. Hins vegar virði ég hann fyrir að kasta frá sér valdasprotanum af fúsum og frjálsum vilja, enda varð hann aldrei stjórnmálamaður. Völdin spilltu honum ekki. Fylgismælingar staðfesta að við borgarbúar hefðum endurráðið hann. En erindi Jóns var að sýna fram á að hægt er að breyta. Það tókst. Við þurfum ekki stjórnmálamenn sem flokksvélarnar hafa sett á stall og útmálað sem ofurmenni. Við þurfum ekki ofurmenni til að stjórna bænum – enda ofurmenni fágæt tegund, stundum hættuleg. Kannski höfum við fengið nóg af flokkum sem krakkar ganga í upp úr fermingu til að læra þessi „trix lýðræðisins“. Ætti kannski að uppræta unglingahreyfingar stjórnmálaflokka þar sem fólki er kennt að fara með innihaldslausa frasa, verja vonlausan málstað og hnýta í náungann? Það virðist alla vega ekki best lengur. Ég vil þakka þér fyrir að gera stjórnmál bærilegri, Jón Gnarr. Ég vona að spor þín séu varanleg. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ólöf Skaftadóttir Mest lesið Opið bréf til fullorðna fólksins Úlfhildur Elísa Hróbjartsdóttir Skoðun Vill Sjálfstæðisflokkurinn láta taka sig alvarlega? Dagbjört Hákonardóttir Skoðun Þjórsá í hættu – Hvammsvirkjun og rof á náttúrulegu ástandi árinnar Gunnar Þór Jónsson Skoðun Hví borgar útgerðin – ekki malarnáman? Guðmundur Edgarsson Skoðun Ég hef ofurtrú á manneskjunni í forvörnum og öryggi á bæjarhátíðunum Arnrún María Magnúsdóttir Skoðun Ertu nú alveg viss um að hafa læst hurðinni? Sanna Magdalena Mörtudóttir Skoðun Í nafni „sanngirni“ brenndi ríkisstjórn 230 milljörðum – lífeyrir landsmanna fór á bálið Elliði Vignisson Skoðun Vantraust Flokks fólksins á Viðreisn Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun 48 daga blekking: Loforð sem leiðir til lögbrota? Svanur Guðmundsson Skoðun Tóbakslausar nikótínvörur - Tímabært að horfast í augu við staðreyndir Bjarni Freyr Guðmundsson Skoðun
Ég hélt strax með Jóni Gnarr og hans liði. Besta flokkinn skipaði margt vel menntað fólk, sem tók sig ekki of alvarlega og hafði unnið sigra í lífinu, ólíkt flokkshestum sumra annarra framboða. Það eina sem sætti furðu var að besta liðið vildi fara í pólitík yfirhöfuð. Jón Gnarr staðfesti það sem mig hafði grunað að vinnuumhverfi stjórnmálamanna er gróðrarstía eineltis og persónuárása; ekki ólíkt skólalóðum unglingaskóla, þar sem illa uppdregnir krakkar gera hver öðrum lífið leitt, fullkomlega að óþörfu. Sem betur fer lætur unglingurinn af þessari hegðun þegar hann verður að manni – nema hann verði að stjórnmálamanni. Jón Gnarr varð aldrei stjórnmálamaður. Borgarstjóri Reykjavíkur vakti athygli um allan heim með nýstárlegum aðferðum við að tjá sig. Hann gerði stjórnmál að listaverki. Á sinn græskulausa hátt bylti hann hefðbundnum rökræðum stjórnmálamanna, án þess að segja orð. Til dæmis með því að nýta búningatækni leikarans. Hann klæddist fallegum kjól í gleðigöngu, Obi Wan Kenobi-búningi þegar svo bar undir og bleikum jakkafötum á tyllidögum. Þannig tjáði hann sig skýrar um æskilegan fjölbreytileika mannlífsins en nokkur stjórnmálamaður hafði áður gert í hefðbundinni ræðu. Ég mun sakna Jóns Gnarr. Hins vegar virði ég hann fyrir að kasta frá sér valdasprotanum af fúsum og frjálsum vilja, enda varð hann aldrei stjórnmálamaður. Völdin spilltu honum ekki. Fylgismælingar staðfesta að við borgarbúar hefðum endurráðið hann. En erindi Jóns var að sýna fram á að hægt er að breyta. Það tókst. Við þurfum ekki stjórnmálamenn sem flokksvélarnar hafa sett á stall og útmálað sem ofurmenni. Við þurfum ekki ofurmenni til að stjórna bænum – enda ofurmenni fágæt tegund, stundum hættuleg. Kannski höfum við fengið nóg af flokkum sem krakkar ganga í upp úr fermingu til að læra þessi „trix lýðræðisins“. Ætti kannski að uppræta unglingahreyfingar stjórnmálaflokka þar sem fólki er kennt að fara með innihaldslausa frasa, verja vonlausan málstað og hnýta í náungann? Það virðist alla vega ekki best lengur. Ég vil þakka þér fyrir að gera stjórnmál bærilegri, Jón Gnarr. Ég vona að spor þín séu varanleg.
Ég hef ofurtrú á manneskjunni í forvörnum og öryggi á bæjarhátíðunum Arnrún María Magnúsdóttir Skoðun
Í nafni „sanngirni“ brenndi ríkisstjórn 230 milljörðum – lífeyrir landsmanna fór á bálið Elliði Vignisson Skoðun
Tóbakslausar nikótínvörur - Tímabært að horfast í augu við staðreyndir Bjarni Freyr Guðmundsson Skoðun
Ég hef ofurtrú á manneskjunni í forvörnum og öryggi á bæjarhátíðunum Arnrún María Magnúsdóttir Skoðun
Í nafni „sanngirni“ brenndi ríkisstjórn 230 milljörðum – lífeyrir landsmanna fór á bálið Elliði Vignisson Skoðun
Tóbakslausar nikótínvörur - Tímabært að horfast í augu við staðreyndir Bjarni Freyr Guðmundsson Skoðun