Til þjóðar sem á betra skilið Sölvi Björn Sigurðsson skrifar 26. apríl 2013 06:00 Fjögur ár eru liðin frá síðustu kosningum og þegar litið er yfir farinn veg má sjá að ýmislegt hefur breyst en kannski minna en margir vildu. Vinstra fólk situr eftir með vonbrigði þess að ýmsar samfélagsúrbætur eins og ákvæði um þjóðareign grunnauðlinda hafi ekki verið styrktar í nýrri stjórnarskrá. Margt jafnaðarfólk er svekkt yfir því að aðildarviðræður um Evrópusambandið skuli ekki vera lengra á veg komnar. Sjálfstæðismönnum er létt yfir kvótanum sínum en svolítið titrandi yfir ýmsu öðru. Og Framsóknarmenn … ég veit svo sem ekki hvað þeim finnst um nokkra hluti yfir höfuð, nema þeir eru kátir með Ólaf Ragnar og Icesave. Einu getum við öll í hjarta okkar glaðst yfir og það er að Ísland skuli ekki hafa farið alveg á hausinn; hér eru enn reknir spítalar, grunnskólar, fjölbrautaskólar og háskólar. Íþróttahúsin og leikhúsin eru í daglegri notkun. Það hefur eiginlega ekkert svo mikið breyst, ekki þannig. Og fólk er bara nokkuð sátt. Vor ástkæra þjóðaríþrótt, að hafa allt á hornum sér og horfa ekki út fyrir ljórann á kofanum sínum, er líka enn í fullu fjöri.Smælingjar samfélagsins Alveg er ég viss um að formaður Framsóknarflokksins hefur einhvern tíma hlustað á Megas. „Ef þú smælar framan í heiminn, þá smælar heimurinn framan í þig.“ Flokkurinn hans hefur aldrei mælst með meira fylgi en einmitt núna, nokkrum dögum fyrir kosningar. Hann smælar framan í heiminn, og heimurinn smælar framan í hann. Smælingjarnir eru næstum þriðjungur þjóðarinnar ef marka má nýjustu skoðanakannanir og er freistandi að skipta atkvæðum þeirra í grófum dráttum í þrennt: 10% eru gamalgróið kjörfylgi, 10% óánægjufylgi úr Sjálfstæðisflokknum og afgangurinn stuðningur frá fólki sem trúir því í raun og veru að það fái margar milljónir að gjöf í umboði Sigmundar Davíðs Gunnlaugssonar. Um fyrstu tíu prósentin er lítið hægt að segja, þau munu fylgja þessari þjóð þar til geimverur nema jörðina, og er þá enn óvíst hvort þeim muni nokkuð fækka. Næstu tíu prósent eru skiljanleg í ljósi vandræðanna hjá Sjálfstæðismönnum en það eru síðustu tíu prósentin sem eru langathyglisverðust í mikilli fylgisaukningu Framsóknar.Óræð kosningaloforð Sigmundur Davíð Gunnlaugsson hefur í langan tíma talað fyrir niðurfellingu skulda. Í nýlegu viðtali í Fréttatímanum, þar sem hann impraði á útfærslum í þessu máli, var ekki hægt að sjá að þær væru langt á veg komnar eða skýrt væri hvernig framkvæma ætti herlegheitin, hverjir fengju hvað og svo framvegis. Peningarnir eiga að koma frá útlendingum sem hljóta að bíða í röðum eftir að gefa peningana sína skuldugri millistétt Íslendinga sem búa í dýrum húsum. Flöt niðurfelling allra húsnæðisskulda, hugsanlega tekjutengd eða með einhvers konar hámarki, virðist ekki í deiglunni. Enda væri hún kannski svolítið klikkuð þegar litið er til aðstæðna í samfélaginu, fjársveltis spítalanna, lágra tekna og hárra skatta. Það kann að vera lýðræðismál í hugum einhverra að fjölskyldur með 10-15 milljóna árstekjur fái samsvarandi upphæð að gjöf frá ríkinu svo þær geti haldið áfram að búa í einbýlishúsi, en ef málið snýst um hvort heldur eigi að greiða niður skuldir ríkisins, styrkja heilbrigðiskerfið og hækka vaxtabætur – sem allir skuldarar myndu græða á – þá kysi ég seinni kostinn. Ég get auðvitað í hinu heiða skini fyrri kostsins alið í brjósti mér von um að verðtryggðu lánin mín frá 2003 yrðu „leiðrétt“ og þannig myndi ég græða nokkrar milljónir í einum grænum, sem er nákvæmlega það sem mig vantar. Alveg nákvæmlega. En hvað með alla hina, fólkið sem á bara skuldir en ekkert húsnæði, fólk sem eygir aðeins fjarlæga von um að geta eignast húsnæði vegna þess hversu allt er dýrt og tekjurnar lágar? Eða sjúklingana sem bíða lengur en oftast áður eftir læknisþjónustu, vegna þess að peningar finnast ekki til að sinna þeim? Málið lítur raunar allt þannig út, verði Framsóknarflokkurinn sigurvegari kosninganna, að næstu fjögur ár fari í að ræða stóra Niðurfellingarmálið inni á þinginu á meðan önnur og brýnni mál fyrir samtíðina sitja á hakanum. Við fengjum nýtt Icesave-mál. Á meðan gæti stjórnmálaflokkurinn sem eyðilagði Lagarfljót, studdi innrásina í Írak og átti ásamt Sjálfstæðisflokknum stærstan þátt í mestu lífskjaraskerðingu almennings í sögu lýðveldisins að nýju farið að dunda sér við að koma áhugamálum sínum á koppinn. Í þessu birtist ekki fögur framtíðarsýn, heldur fimbulköld gusa framan í þjóð sem á betra skilið. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Kosningar 2013 Skoðun Mest lesið Byggjum fyrir eldra fólk, ekki ungt Ólafur Margeirsson Skoðun Stattu vörð um launin þín Davíð Aron Routley Skoðun Hlustum í eitt skipti á foreldra Jón Pétur Zimsen Skoðun Hugleiðingar um ástandið fyrir botni Miðjarðarhafs Örn Sigurðsson Skoðun Okkar lágkúrulega illska Lóa Hlín Hjálmtýsdóttir Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir Skoðun Ég vildi óska þess að ég hefði hreinlega fengið krabbamein Íris Elfa Þorkelsdóttir Skoðun Eldri borgarar – áhrif aðildar að Evrópusambandinu (ESB) Þorvaldur Ingi Jónsson Skoðun Skólaskætingur Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir Skoðun Öndum rólega – á meðan húsið brennur Magnús Magnússon Skoðun Skoðun Skoðun Stattu vörð um launin þín Davíð Aron Routley skrifar Skoðun Byggjum fyrir eldra fólk, ekki ungt Ólafur Margeirsson skrifar Skoðun Hlustum í eitt skipti á foreldra Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Hugleiðingar um ástandið fyrir botni Miðjarðarhafs Örn Sigurðsson skrifar Skoðun Heildstætt heilbrigðiskerfi – hagur okkar allra Alma D. Möller skrifar Skoðun Vanþekking eða vísvitandi blekkingar? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun „I believe the children are our future…“ Karen Rúnarsdóttir skrifar Skoðun Mikilvægi félagasamtaka og magnað maraþon Þuríður Harpa Sigurðardóttir skrifar Skoðun Allt sem ég þarf að gera Dagbjartur Kristjánsson skrifar Skoðun Eldri borgarar – áhrif aðildar að Evrópusambandinu (ESB) Þorvaldur Ingi Jónsson skrifar Skoðun Meiri gæði og mun minni álögur - Hveragerðisleiðin í leikskólamálum Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir,Sandra Sigurðardóttir,Dagný Sif Sigurbjörnsdóttir,Halldór Benjamín Hreinsson,Njörður Sigurðsson skrifar Skoðun Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Framtíðin í fyrsta sæti – mikilvægi forgangsröðunar á tillögum Kópavogsbæjar í grunnskólamálum Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Notkun ökklabanda Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Skólaskætingur Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir skrifar Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson skrifar Skoðun Ný sókn í menntamálum Guðmundur Ari Sigurjónsson skrifar Skoðun Þjóðarmorð, fálmandi mjálm eða aðgerðir? Viðar Hreinsson skrifar Skoðun Vin í eyðimörkinni – almenningsbókasöfn borgarinnar Sanna Magdalena Mörtudóttir skrifar Skoðun Er Akureyri að missa háskólann sinn? Aðalbjörn Jóhannsson skrifar Skoðun Tíu staðreyndir um alvarlegustu kvenréttindakrísu heims Stella Samúelsdóttir skrifar Skoðun Ég vildi óska þess að ég hefði hreinlega fengið krabbamein Íris Elfa Þorkelsdóttir skrifar Skoðun Mestu aularnir í Vetrarbrautinni Kári Helgason skrifar Skoðun Fjárfestum í fyrsta bekk, frekar en fangelsum Hjördís Eva Þórðardóttir skrifar Skoðun Eftirlíking vitundar og hætturnar sem henni fylgja Þorsteinn Siglaugsson skrifar Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Gagnvirkni líkama og vitundar til heilbrigðis Þórdís Hólm Filipsdóttir skrifar Skoðun Nýjar lausnir í kennslu – gamlar hindranir Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Kópavogsleiðinn Ragnar Þór Pétursson skrifar Skoðun Samstarf sem skilar raunverulegum loftslagsaðgerðum Nótt Thorberg skrifar Sjá meira
Fjögur ár eru liðin frá síðustu kosningum og þegar litið er yfir farinn veg má sjá að ýmislegt hefur breyst en kannski minna en margir vildu. Vinstra fólk situr eftir með vonbrigði þess að ýmsar samfélagsúrbætur eins og ákvæði um þjóðareign grunnauðlinda hafi ekki verið styrktar í nýrri stjórnarskrá. Margt jafnaðarfólk er svekkt yfir því að aðildarviðræður um Evrópusambandið skuli ekki vera lengra á veg komnar. Sjálfstæðismönnum er létt yfir kvótanum sínum en svolítið titrandi yfir ýmsu öðru. Og Framsóknarmenn … ég veit svo sem ekki hvað þeim finnst um nokkra hluti yfir höfuð, nema þeir eru kátir með Ólaf Ragnar og Icesave. Einu getum við öll í hjarta okkar glaðst yfir og það er að Ísland skuli ekki hafa farið alveg á hausinn; hér eru enn reknir spítalar, grunnskólar, fjölbrautaskólar og háskólar. Íþróttahúsin og leikhúsin eru í daglegri notkun. Það hefur eiginlega ekkert svo mikið breyst, ekki þannig. Og fólk er bara nokkuð sátt. Vor ástkæra þjóðaríþrótt, að hafa allt á hornum sér og horfa ekki út fyrir ljórann á kofanum sínum, er líka enn í fullu fjöri.Smælingjar samfélagsins Alveg er ég viss um að formaður Framsóknarflokksins hefur einhvern tíma hlustað á Megas. „Ef þú smælar framan í heiminn, þá smælar heimurinn framan í þig.“ Flokkurinn hans hefur aldrei mælst með meira fylgi en einmitt núna, nokkrum dögum fyrir kosningar. Hann smælar framan í heiminn, og heimurinn smælar framan í hann. Smælingjarnir eru næstum þriðjungur þjóðarinnar ef marka má nýjustu skoðanakannanir og er freistandi að skipta atkvæðum þeirra í grófum dráttum í þrennt: 10% eru gamalgróið kjörfylgi, 10% óánægjufylgi úr Sjálfstæðisflokknum og afgangurinn stuðningur frá fólki sem trúir því í raun og veru að það fái margar milljónir að gjöf í umboði Sigmundar Davíðs Gunnlaugssonar. Um fyrstu tíu prósentin er lítið hægt að segja, þau munu fylgja þessari þjóð þar til geimverur nema jörðina, og er þá enn óvíst hvort þeim muni nokkuð fækka. Næstu tíu prósent eru skiljanleg í ljósi vandræðanna hjá Sjálfstæðismönnum en það eru síðustu tíu prósentin sem eru langathyglisverðust í mikilli fylgisaukningu Framsóknar.Óræð kosningaloforð Sigmundur Davíð Gunnlaugsson hefur í langan tíma talað fyrir niðurfellingu skulda. Í nýlegu viðtali í Fréttatímanum, þar sem hann impraði á útfærslum í þessu máli, var ekki hægt að sjá að þær væru langt á veg komnar eða skýrt væri hvernig framkvæma ætti herlegheitin, hverjir fengju hvað og svo framvegis. Peningarnir eiga að koma frá útlendingum sem hljóta að bíða í röðum eftir að gefa peningana sína skuldugri millistétt Íslendinga sem búa í dýrum húsum. Flöt niðurfelling allra húsnæðisskulda, hugsanlega tekjutengd eða með einhvers konar hámarki, virðist ekki í deiglunni. Enda væri hún kannski svolítið klikkuð þegar litið er til aðstæðna í samfélaginu, fjársveltis spítalanna, lágra tekna og hárra skatta. Það kann að vera lýðræðismál í hugum einhverra að fjölskyldur með 10-15 milljóna árstekjur fái samsvarandi upphæð að gjöf frá ríkinu svo þær geti haldið áfram að búa í einbýlishúsi, en ef málið snýst um hvort heldur eigi að greiða niður skuldir ríkisins, styrkja heilbrigðiskerfið og hækka vaxtabætur – sem allir skuldarar myndu græða á – þá kysi ég seinni kostinn. Ég get auðvitað í hinu heiða skini fyrri kostsins alið í brjósti mér von um að verðtryggðu lánin mín frá 2003 yrðu „leiðrétt“ og þannig myndi ég græða nokkrar milljónir í einum grænum, sem er nákvæmlega það sem mig vantar. Alveg nákvæmlega. En hvað með alla hina, fólkið sem á bara skuldir en ekkert húsnæði, fólk sem eygir aðeins fjarlæga von um að geta eignast húsnæði vegna þess hversu allt er dýrt og tekjurnar lágar? Eða sjúklingana sem bíða lengur en oftast áður eftir læknisþjónustu, vegna þess að peningar finnast ekki til að sinna þeim? Málið lítur raunar allt þannig út, verði Framsóknarflokkurinn sigurvegari kosninganna, að næstu fjögur ár fari í að ræða stóra Niðurfellingarmálið inni á þinginu á meðan önnur og brýnni mál fyrir samtíðina sitja á hakanum. Við fengjum nýtt Icesave-mál. Á meðan gæti stjórnmálaflokkurinn sem eyðilagði Lagarfljót, studdi innrásina í Írak og átti ásamt Sjálfstæðisflokknum stærstan þátt í mestu lífskjaraskerðingu almennings í sögu lýðveldisins að nýju farið að dunda sér við að koma áhugamálum sínum á koppinn. Í þessu birtist ekki fögur framtíðarsýn, heldur fimbulköld gusa framan í þjóð sem á betra skilið.
Skoðun Meiri gæði og mun minni álögur - Hveragerðisleiðin í leikskólamálum Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir,Sandra Sigurðardóttir,Dagný Sif Sigurbjörnsdóttir,Halldór Benjamín Hreinsson,Njörður Sigurðsson skrifar
Skoðun Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar
Skoðun Framtíðin í fyrsta sæti – mikilvægi forgangsröðunar á tillögum Kópavogsbæjar í grunnskólamálum Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir skrifar
Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson skrifar