Að falla í kynjagryfjur eða ekki 10. nóvember 2011 06:00 Fjarvera íslenskra karlmanna á vettvangi jafnréttismála er alvarlegur vandi. Þeir eru velkomnir en mæta ekki og tjá sig sjaldan. Það er líkt og þeim finnist betra að þegja en verða aðhlátursefni. Þórdís Elva Þorvaldsdóttir lista- og fréttamaður og Fréttablaðið gerðu tilraun til að breyta þessu með Öðlingsátakinu 2011. Ásta Jóhannsdóttir, Bryndís E. Jóhannsdóttir, Gyða Margrét Pétursdóttir og Kristín Anna Hjálmarsdóttir hafa nú birt greinina Öðlingurinn 2011: Bergmál kynjakerfis eða persónulegur ávinningur jafnréttis? sem flutt var sem erindi í Þjóðarspegli 28. október 2011. Þær fjalla um vitundarvakninguna Öðlingurinn sem Þórdís Elva stóð fyrir. Átakið beinist gegn kynjamisrétti og birtist í 31 pistli í Fréttablaðinu eða visi.is. Pistlahöfundar voru valdir af Þórdísi Elvu og voru allir af kyni karla en markmiðið var að lokka karlpeninginn út á ritvöllinn með 300 orða hugleiðingum. Höfundarnir höfðu ekkert samráð sín á milli um efni og eða efnistök. Menntun þeirra á sviði jafnréttismála er óljós enda þarf ekki próf til að tjá sig. Fréttablaðið og visir.is hafa staðfest feikilegan góðan lestur, t.d. voru þeir lesnir 220 þúsundum sinnum á vefnum. Þeir vöktu víða umræðu og ritstjórar Fréttablaðsins notuðu þá í leiðaraskrifum. Tvær spurningar eru lagðar fram í grein Ástu Jóhannsdóttur og fleiri um Öðlingsátakið: Er átakið líklegt til að stuðla að jafnrétti kynjanna? Hrekur herferðin eða festir hún í sessi og viðheldur staðalmyndum, þrástefjum og mýtum um kynin? Sennilega eru þetta of stórar og viðamiklar rannsóknarspurningar fyrir eitt lítið átak á þorra 2011 með þrjátíu körlum á öllum aldri. Ég gæti aftur á móti sett fram þá tilgátu að ef allar þær umræður sem pistlarnir vöktu á vinnustöðum og í heimahúsum hefðu verið skráðar og greindar að þá hefði ef til vill mátt finna svar við fyrri spurningunni. Svarið við seinni spurningunni er sennilega að sumir pistlahöfundar falli í kynjagryfjur eins og títt er en öðrum hafi tekist að feta veginn án þess að falla og jafnvel að benda á eitthvað áhugavert. Tilraunin var þó framkvæmdarinnar virði og hún hefur skapað umræðu og umhugsun. Ég býst við að átakið í heild sé liður í því að bæta samfélagið fyrir alla. Voru öðlingarnir nógu góðir? Vitundarvakningin Öðlingurinn 2011 var tilraun til að opna umræðu eins og Ásta Jóhannsdóttir og fleiri koma þó auga á. Pistlarnir áttu að vera stutt hugleiðing skrifuð á mannamáli út frá þeim sjónarhóli sem hver karl er staddur á eða hefur valið sér. Þetta töldu höfundar greinarinnar í Þjóðarspegli ekki nógu gott, og vonast eftir betri öðlingum á næsta ári sem láti sig málin varða á annan hátt, séu tilbúnir að skrifa inn í fræðiramma og vilji „styðja jafnréttisbaráttuna; afsala sér forréttindum kynjakerfisins og njóta persónulegs ávinnings raunverulegs jafnréttis“. (bls. 22). Næstu öðlingar eiga, samkvæmt greinarhöfundum, jafnframt að gera sér grein fyrir eigin takmörkunum og styrkleikum og hverju þeir telja sig mögulega tapa við það að raunverulegu jafnrétti kynjanna sé ekki náð. Ásamt því að byggja á betri innsýn og fræðilegri þekkingu við skrifin. Þá virðist sem Ásta Jóhannsdóttir og fleiri vilji að næstu Öðlingskarlar nefni hvort þeir séu feministar eða ekki. Einnig virðast þær reiðubúnar að skammta þeim efnisflokka til að skrifa út frá. Draumapistlahöfundar þeirra eru með öðrum orðum menntaðir feministar sem skrifa helst um jafnrétti á heimili og ábyrgð á börnum (22). Hvar eru karlarnir? Ég hef tekið þátt í jafnréttisumræðunni í meira en tíu ár með greinarskrifum og erindum og með því að mennta mig á þessu sviði. Karlar hafa verið fáséðir á þessum vettvangi, oft teljandi á fingrum annarrar handar. Enda spurði Vigdís Finnbogadóttir á 30 ára afmæli norræns samstarfs í jafnréttismálum þegar hún leit yfir ráðstefnusalinn: Hvar eru karlarnir? Ástæðan var sú að karlar mæta skelfilega illa á fundi, ráðstefnur og málþing um jafnréttismál. Þeir virðast iðulega hafa öðrum hnöppum að hneppa, og bindum að hnýta. Brýnt verkefni er því að fjölga körlum í umræðunni og það tókst Þórdísi Elvu með þessu átaki. Henni tókst einnig að fá stærsta dagblað landsins, Fréttablaðið, til að taka þátt í því af fullri alvöru. Þetta er afrek að mínu mati. Þurfa karlar að vera öðlingar til að taka þátt í umræðunni? Bæði konur og karlar geta verið öðlingar og nafnið var valið út frá orðum þekktrar kvenréttindakonu um að hver og einn ætti að finna öðlinginn í sjálfum sér. Ég tel því óþarfi að hæðast að því að karlarnir skrifi undir þessu nafni. Heitið hefði einnig getað verið Fíflið eða Karlpungurinn. Jafnréttismálin harður bransi Öðlingurinn 2011 var vitundarvakning sem fólst í því að heyra sjónarhorn nokkurra karla. Ég held að markmiðið hafi einnig verið að kanna hvort karlar sem lesa aldrei neitt um jafnréttismál myndu ef til vill lesa þetta og síðan meira og fleira eftir bæði kynin og taka loks þátt í umræðunni. Ekki er vanþörf á. Fjarvera karla úr jafnréttisumræðunni er mikill vandi að mínu mati. Hún hægir á henni, vinnur gegn henni og eykur líkur á bakslagi. Báturinn kemst ekki í höfn ef aðeins er róið öðru megin heldur snýst í hringi og rekst með hafstraumum. Markmiðið er því að ýta körlum úr vör svo hið karllæga líkingarmál úr sjómennskunni sé notað. Enn er óljóst hvernig þeim reiðir af í brimsköflunum. Jafnréttismálin eru harður bransi en það eru ekki einungis konur sem fá gagnrýni og eru stimplaðar fyrir að taka þátt í jafnréttisumræðunni heldur einnig karlar. Þær eru ekki tussur og þeir öðlingar. Sumir þeirra sem skrifuðu pistlana voru uppnefndir af öðrum körlum og grín gert að þeim. Það var örugglega góður lærdómur fyrir þá og veitti þeim góða innsýn. Óþarfi er að vorkenna þeim, en það er ekki rétt túlkun að halda því fram að þeir hljóti heiður með með að taka þátt en konur bara skammir. Feðraveldið veitir hvorki konum né körlum prik fyrir þátttöku í jafnréttismálum, engan plús. Það eru heldur ekki aðeins karlar sem verða sekir um að festa staðalímyndir í sessi og að taka undir mýtur í umræðunni. Ég tek til varna fyrir átakið, það var áhugavert og margt gott að finna í pistlunum, einnig gefa þeir sýn á stöðuna eins og Ásta Jóhannsdóttir og fleiri benda á. Ég tók þátt í átakinu og skrifaði pistilinn Karlvæðing þjóðareigna sem fjallar um kynbundið misrétti gagnvart völdum og peningum í íslensku samfélagi. Pistillinn fjallar um útilokun kvenna frá völdum og þá staðreynd að í fimmtán ár sátu einungis sérvaldir karlar í framkvæmdanefnd um einkavæðingu sem meðal annars sá um sölu bankanna. Þar stendur meðal annars: Einkavæðing karla merkir greinilega einhæfni og útilokun sjónarmiða og kemur í veg fyrir samráð og jöfnuð í samfélaginu. Fimmtán ára einræði örfárra karla í framkvæmdanefnd um einkavæðingu var greinilega ekki æskilegt, heldur ávísun á mistök, yfirsjónir, þröngsýni, spillingu og hrun (Fréttablaðið, 21. janúar 2011). Niðurstaða Rannsóknarspurningar Ástu Jóhannsdóttir og fleiri henta ekki þessari vitundarvakningu. Auðvitað má sundurgreina þessa pistla, flokka efni þeirra og vega þá og meta. Einnig er leyfilegt að gera grín að þeim og hæðast að getu karla til að taka þátt í umræðunni og auðvitað er það freistandi. Aftur á móti er það ekki beint vænlegt til vinnings og þeim fjölgar ekki á vettvangi jafnréttismála. Ég tel að Ásta Jóhannsdóttir og fleiri sníði pistlahöfundum ekki stakk eftir vexti og að fyrir þeim fari líkt og óánægðum gagnrýnanda sem vill að höfundurinn skrifi eftir allt öðru höfði en hans eigin. Það fer greinilega eins fyrir mér og fyrir þeim. Ég hefði ef til vill viljað að þær hefðu skrifað aðra grein með öðrum rannsóknarspurningum. Ástæðan er sú að spurningarnar falla ekki vel að forsendu þessarar vitundarvakningar og markmiði: að stuðla að opinni umræðu um jafnrétti kynjanna, að ýta úr vör. Allir ættu að vita að jafnréttismálin eru aldalöng barátta sem lýkur aldrei, vonandi skila flest jafnréttisverkefni sínu lóði á vogarskálina. Öðlingurinn 2011 hafði að mínu mati þrennt sem getur haft gildi, átakið var hvatning og æfing fyrir marga karla til að skrifa um jafnréttismál, víðlesið dagblað og vefmiðill gaf því rými og umræðan í samfélaginu varð víðtæk. Til að svara rannsóknarspurningum Ástu Jóhannsdóttur og fleiri þarf að mínu mati víðtækari rannsókn og greiningu heldur en að þema- og orðræðugreina pistlana sjálfa. Heimildir: http://skemman.is/stream/get/1946/10251/25562/1/Stjornmalafraedideild.pdf http://www.ismennt.is/not/ingo/Odl-8mars.htm http://www.hugras.is/2011/04/tussan“/ http://visir.is/karlvaeding-thjodareigna/article/2011355301554 Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Gunnar Hersveinn Mest lesið Bakslag í skoðanafrelsi? Kári Allansson Skoðun Snorri Másson er ekki vandinn – hann er viðvörun Helen Ólafsdóttir Skoðun Sanna er rödd félagshyggju, réttlætis og jöfnuðar! Laufey Líndal Ólafsdóttir,Sara Stef. Hildardóttir Skoðun Boðsferð Landsvirkjunar Stefán Georgsson Skoðun Ástin er falleg Sigurður Árni Reynisson Skoðun Nýjar reglur um réttindi fólks í ráðningarsambandi Ingvar Sverrisson Skoðun Að láta mata sig er svo þægilegt Björn Ólafsson Skoðun Ofbeldi í skólum: Áskoranir og leiðir til lausna Soffía Ámundadóttir Skoðun Ein saga af sextíu þúsund Halldór Ísak Ólafsson Skoðun Líknarmeðferð og dánaraðstoð eru ekki andstæður heldur nauðsynleg umræðuefni Ingrid Kuhlman Skoðun Skoðun Skoðun Vitund, virðing og von: Jafningjastuðningur í brennidepli Nína Eck skrifar Skoðun Hingað og ekki lengra – Um þögnina sem styður ofbeldi Halldóra Sigríður Sveinsdóttir skrifar Skoðun Ein saga af sextíu þúsund Halldór Ísak Ólafsson skrifar Skoðun Að láta mata sig er svo þægilegt Björn Ólafsson skrifar Skoðun Nýjar reglur um réttindi fólks í ráðningarsambandi Ingvar Sverrisson skrifar Skoðun Ofbeldi í skólum: Áskoranir og leiðir til lausna Soffía Ámundadóttir skrifar Skoðun Bakslag í skoðanafrelsi? Kári Allansson skrifar Skoðun Eplin í andlitshæð Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Bataskólinn – fyrir þig? Guðný Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Sanna er rödd félagshyggju, réttlætis og jöfnuðar! Laufey Líndal Ólafsdóttir,Sara Stef. Hildardóttir skrifar Skoðun Boðsferð Landsvirkjunar Stefán Georgsson skrifar Skoðun Samstarf um loftslagsmál og grænar lausnir Sigurður Hannesson,Nótt Thorberg skrifar Skoðun Ástin er falleg Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Líknarmeðferð og dánaraðstoð eru ekki andstæður heldur nauðsynleg umræðuefni Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Grunnstoðir sveitarfélagsins efldar til muna Sandra Sigurðardóttir skrifar Skoðun Laugarnestangi - til allrar framtíðar Líf Magneudóttir skrifar Skoðun Að vera séður og heyrður getur bjargað lífi – Gulur september minnir okkur á að hlúa að hjartanu Kristín Magdalena Ágústsdóttir skrifar Skoðun Rangfærslur um atburðina á Gaza Egill Þ. Einarsson skrifar Skoðun Öryggi geðheilbrigðis Guðrún Karls Helgudóttir skrifar Skoðun Mjóddin og pólitík pírata Helgi Áss Grétarsson skrifar Skoðun Okkar eigin Don Kíkóti Kjartan Jónsson skrifar Skoðun Sýnum í verki að okkur er ekki sama Anna Sigga Jökuls Ragnheiðardóttir skrifar Skoðun Snorri Másson er ekki vandinn – hann er viðvörun Helen Ólafsdóttir skrifar Skoðun Drúsar og hörmungarnar í Suwayda Armando Garcia skrifar Skoðun Hjarta samfélagsins í Þorlákshöfn slær við höfnina Grétar Ingi Erlendsson skrifar Skoðun Marserum fyrir jafnrétti í íþróttum Willum Þór Þórsson skrifar Skoðun Tímamóta umbætur í nýju kerfi almannatrygginga Huld Magnúsdóttir,Sigríður Dóra Magnúsdóttir,Unnur Sverrisdóttir,Vigdís Jónsdóttir skrifar Skoðun Öflugt atvinnulíf í Hafnarfirði Valdimar Víðisson skrifar Skoðun Persónudýrkun vinstrisins Trausti Breiðfjörð Magnússon skrifar Skoðun Menntamorð – um gjöreyðingu menntakerfisins á Gaza sem liður í allsherjar þjóðarmorði Ísrael á Palestínumönnum Kristján Þór Sigurðsson skrifar Sjá meira
Fjarvera íslenskra karlmanna á vettvangi jafnréttismála er alvarlegur vandi. Þeir eru velkomnir en mæta ekki og tjá sig sjaldan. Það er líkt og þeim finnist betra að þegja en verða aðhlátursefni. Þórdís Elva Þorvaldsdóttir lista- og fréttamaður og Fréttablaðið gerðu tilraun til að breyta þessu með Öðlingsátakinu 2011. Ásta Jóhannsdóttir, Bryndís E. Jóhannsdóttir, Gyða Margrét Pétursdóttir og Kristín Anna Hjálmarsdóttir hafa nú birt greinina Öðlingurinn 2011: Bergmál kynjakerfis eða persónulegur ávinningur jafnréttis? sem flutt var sem erindi í Þjóðarspegli 28. október 2011. Þær fjalla um vitundarvakninguna Öðlingurinn sem Þórdís Elva stóð fyrir. Átakið beinist gegn kynjamisrétti og birtist í 31 pistli í Fréttablaðinu eða visi.is. Pistlahöfundar voru valdir af Þórdísi Elvu og voru allir af kyni karla en markmiðið var að lokka karlpeninginn út á ritvöllinn með 300 orða hugleiðingum. Höfundarnir höfðu ekkert samráð sín á milli um efni og eða efnistök. Menntun þeirra á sviði jafnréttismála er óljós enda þarf ekki próf til að tjá sig. Fréttablaðið og visir.is hafa staðfest feikilegan góðan lestur, t.d. voru þeir lesnir 220 þúsundum sinnum á vefnum. Þeir vöktu víða umræðu og ritstjórar Fréttablaðsins notuðu þá í leiðaraskrifum. Tvær spurningar eru lagðar fram í grein Ástu Jóhannsdóttur og fleiri um Öðlingsátakið: Er átakið líklegt til að stuðla að jafnrétti kynjanna? Hrekur herferðin eða festir hún í sessi og viðheldur staðalmyndum, þrástefjum og mýtum um kynin? Sennilega eru þetta of stórar og viðamiklar rannsóknarspurningar fyrir eitt lítið átak á þorra 2011 með þrjátíu körlum á öllum aldri. Ég gæti aftur á móti sett fram þá tilgátu að ef allar þær umræður sem pistlarnir vöktu á vinnustöðum og í heimahúsum hefðu verið skráðar og greindar að þá hefði ef til vill mátt finna svar við fyrri spurningunni. Svarið við seinni spurningunni er sennilega að sumir pistlahöfundar falli í kynjagryfjur eins og títt er en öðrum hafi tekist að feta veginn án þess að falla og jafnvel að benda á eitthvað áhugavert. Tilraunin var þó framkvæmdarinnar virði og hún hefur skapað umræðu og umhugsun. Ég býst við að átakið í heild sé liður í því að bæta samfélagið fyrir alla. Voru öðlingarnir nógu góðir? Vitundarvakningin Öðlingurinn 2011 var tilraun til að opna umræðu eins og Ásta Jóhannsdóttir og fleiri koma þó auga á. Pistlarnir áttu að vera stutt hugleiðing skrifuð á mannamáli út frá þeim sjónarhóli sem hver karl er staddur á eða hefur valið sér. Þetta töldu höfundar greinarinnar í Þjóðarspegli ekki nógu gott, og vonast eftir betri öðlingum á næsta ári sem láti sig málin varða á annan hátt, séu tilbúnir að skrifa inn í fræðiramma og vilji „styðja jafnréttisbaráttuna; afsala sér forréttindum kynjakerfisins og njóta persónulegs ávinnings raunverulegs jafnréttis“. (bls. 22). Næstu öðlingar eiga, samkvæmt greinarhöfundum, jafnframt að gera sér grein fyrir eigin takmörkunum og styrkleikum og hverju þeir telja sig mögulega tapa við það að raunverulegu jafnrétti kynjanna sé ekki náð. Ásamt því að byggja á betri innsýn og fræðilegri þekkingu við skrifin. Þá virðist sem Ásta Jóhannsdóttir og fleiri vilji að næstu Öðlingskarlar nefni hvort þeir séu feministar eða ekki. Einnig virðast þær reiðubúnar að skammta þeim efnisflokka til að skrifa út frá. Draumapistlahöfundar þeirra eru með öðrum orðum menntaðir feministar sem skrifa helst um jafnrétti á heimili og ábyrgð á börnum (22). Hvar eru karlarnir? Ég hef tekið þátt í jafnréttisumræðunni í meira en tíu ár með greinarskrifum og erindum og með því að mennta mig á þessu sviði. Karlar hafa verið fáséðir á þessum vettvangi, oft teljandi á fingrum annarrar handar. Enda spurði Vigdís Finnbogadóttir á 30 ára afmæli norræns samstarfs í jafnréttismálum þegar hún leit yfir ráðstefnusalinn: Hvar eru karlarnir? Ástæðan var sú að karlar mæta skelfilega illa á fundi, ráðstefnur og málþing um jafnréttismál. Þeir virðast iðulega hafa öðrum hnöppum að hneppa, og bindum að hnýta. Brýnt verkefni er því að fjölga körlum í umræðunni og það tókst Þórdísi Elvu með þessu átaki. Henni tókst einnig að fá stærsta dagblað landsins, Fréttablaðið, til að taka þátt í því af fullri alvöru. Þetta er afrek að mínu mati. Þurfa karlar að vera öðlingar til að taka þátt í umræðunni? Bæði konur og karlar geta verið öðlingar og nafnið var valið út frá orðum þekktrar kvenréttindakonu um að hver og einn ætti að finna öðlinginn í sjálfum sér. Ég tel því óþarfi að hæðast að því að karlarnir skrifi undir þessu nafni. Heitið hefði einnig getað verið Fíflið eða Karlpungurinn. Jafnréttismálin harður bransi Öðlingurinn 2011 var vitundarvakning sem fólst í því að heyra sjónarhorn nokkurra karla. Ég held að markmiðið hafi einnig verið að kanna hvort karlar sem lesa aldrei neitt um jafnréttismál myndu ef til vill lesa þetta og síðan meira og fleira eftir bæði kynin og taka loks þátt í umræðunni. Ekki er vanþörf á. Fjarvera karla úr jafnréttisumræðunni er mikill vandi að mínu mati. Hún hægir á henni, vinnur gegn henni og eykur líkur á bakslagi. Báturinn kemst ekki í höfn ef aðeins er róið öðru megin heldur snýst í hringi og rekst með hafstraumum. Markmiðið er því að ýta körlum úr vör svo hið karllæga líkingarmál úr sjómennskunni sé notað. Enn er óljóst hvernig þeim reiðir af í brimsköflunum. Jafnréttismálin eru harður bransi en það eru ekki einungis konur sem fá gagnrýni og eru stimplaðar fyrir að taka þátt í jafnréttisumræðunni heldur einnig karlar. Þær eru ekki tussur og þeir öðlingar. Sumir þeirra sem skrifuðu pistlana voru uppnefndir af öðrum körlum og grín gert að þeim. Það var örugglega góður lærdómur fyrir þá og veitti þeim góða innsýn. Óþarfi er að vorkenna þeim, en það er ekki rétt túlkun að halda því fram að þeir hljóti heiður með með að taka þátt en konur bara skammir. Feðraveldið veitir hvorki konum né körlum prik fyrir þátttöku í jafnréttismálum, engan plús. Það eru heldur ekki aðeins karlar sem verða sekir um að festa staðalímyndir í sessi og að taka undir mýtur í umræðunni. Ég tek til varna fyrir átakið, það var áhugavert og margt gott að finna í pistlunum, einnig gefa þeir sýn á stöðuna eins og Ásta Jóhannsdóttir og fleiri benda á. Ég tók þátt í átakinu og skrifaði pistilinn Karlvæðing þjóðareigna sem fjallar um kynbundið misrétti gagnvart völdum og peningum í íslensku samfélagi. Pistillinn fjallar um útilokun kvenna frá völdum og þá staðreynd að í fimmtán ár sátu einungis sérvaldir karlar í framkvæmdanefnd um einkavæðingu sem meðal annars sá um sölu bankanna. Þar stendur meðal annars: Einkavæðing karla merkir greinilega einhæfni og útilokun sjónarmiða og kemur í veg fyrir samráð og jöfnuð í samfélaginu. Fimmtán ára einræði örfárra karla í framkvæmdanefnd um einkavæðingu var greinilega ekki æskilegt, heldur ávísun á mistök, yfirsjónir, þröngsýni, spillingu og hrun (Fréttablaðið, 21. janúar 2011). Niðurstaða Rannsóknarspurningar Ástu Jóhannsdóttir og fleiri henta ekki þessari vitundarvakningu. Auðvitað má sundurgreina þessa pistla, flokka efni þeirra og vega þá og meta. Einnig er leyfilegt að gera grín að þeim og hæðast að getu karla til að taka þátt í umræðunni og auðvitað er það freistandi. Aftur á móti er það ekki beint vænlegt til vinnings og þeim fjölgar ekki á vettvangi jafnréttismála. Ég tel að Ásta Jóhannsdóttir og fleiri sníði pistlahöfundum ekki stakk eftir vexti og að fyrir þeim fari líkt og óánægðum gagnrýnanda sem vill að höfundurinn skrifi eftir allt öðru höfði en hans eigin. Það fer greinilega eins fyrir mér og fyrir þeim. Ég hefði ef til vill viljað að þær hefðu skrifað aðra grein með öðrum rannsóknarspurningum. Ástæðan er sú að spurningarnar falla ekki vel að forsendu þessarar vitundarvakningar og markmiði: að stuðla að opinni umræðu um jafnrétti kynjanna, að ýta úr vör. Allir ættu að vita að jafnréttismálin eru aldalöng barátta sem lýkur aldrei, vonandi skila flest jafnréttisverkefni sínu lóði á vogarskálina. Öðlingurinn 2011 hafði að mínu mati þrennt sem getur haft gildi, átakið var hvatning og æfing fyrir marga karla til að skrifa um jafnréttismál, víðlesið dagblað og vefmiðill gaf því rými og umræðan í samfélaginu varð víðtæk. Til að svara rannsóknarspurningum Ástu Jóhannsdóttur og fleiri þarf að mínu mati víðtækari rannsókn og greiningu heldur en að þema- og orðræðugreina pistlana sjálfa. Heimildir: http://skemman.is/stream/get/1946/10251/25562/1/Stjornmalafraedideild.pdf http://www.ismennt.is/not/ingo/Odl-8mars.htm http://www.hugras.is/2011/04/tussan“/ http://visir.is/karlvaeding-thjodareigna/article/2011355301554
Sanna er rödd félagshyggju, réttlætis og jöfnuðar! Laufey Líndal Ólafsdóttir,Sara Stef. Hildardóttir Skoðun
Líknarmeðferð og dánaraðstoð eru ekki andstæður heldur nauðsynleg umræðuefni Ingrid Kuhlman Skoðun
Skoðun Sanna er rödd félagshyggju, réttlætis og jöfnuðar! Laufey Líndal Ólafsdóttir,Sara Stef. Hildardóttir skrifar
Skoðun Líknarmeðferð og dánaraðstoð eru ekki andstæður heldur nauðsynleg umræðuefni Ingrid Kuhlman skrifar
Skoðun Að vera séður og heyrður getur bjargað lífi – Gulur september minnir okkur á að hlúa að hjartanu Kristín Magdalena Ágústsdóttir skrifar
Skoðun Tímamóta umbætur í nýju kerfi almannatrygginga Huld Magnúsdóttir,Sigríður Dóra Magnúsdóttir,Unnur Sverrisdóttir,Vigdís Jónsdóttir skrifar
Skoðun Menntamorð – um gjöreyðingu menntakerfisins á Gaza sem liður í allsherjar þjóðarmorði Ísrael á Palestínumönnum Kristján Þór Sigurðsson skrifar
Sanna er rödd félagshyggju, réttlætis og jöfnuðar! Laufey Líndal Ólafsdóttir,Sara Stef. Hildardóttir Skoðun
Líknarmeðferð og dánaraðstoð eru ekki andstæður heldur nauðsynleg umræðuefni Ingrid Kuhlman Skoðun