Steinunn Stefánsdóttir: Á ég að gæta bónda míns? Steinunn Stefánsdóttir skrifar 20. apríl 2010 06:00 Skýrsla rannsóknarnefndar er óþrjótandi brunnur upplýsinga. Skýrslan vekur einnig margar spurningar. Ein þeirra snýr að þeirri ábyrgð, meðal annars siðferðilegri, sem hvílir á fólki vegna skuldbindinga sem maki þess hefur stofnað til. Bent hefur verið á að á lista yfir þá þingmenn sem mest skulda séu nokkrar konur, fyrst og fremst vegna lána sem makar þeirra, sem tengjast viðskiptalífinu, hafa tekið. Þetta hefur vakið upp umræðu hvort eðlilegt sé að fólk sé ábyrgt fyrir skuldum maka síns sem aftur leiðir til vangaveltna um stöðu og ábyrgð fólks í hjónabandi. Sumum hefur þótt ómaklegt að þingkonurnar séu á skuldaralistanum vegna skulda eiginmanna sinna og hafa bent á að það sé umhugsunarefni hvort hjón eigi að huga að því að vera með aðskilinn fjárhag, í það minnsta ef annað hjóna er í viðskiptum sem kalla á stórar lántökur. Á móti má þá spyrja hvort ekki sé eðlilegur háttur að hjón taki sameiginlega ákvörðun um stórar fjárhagslegar skuldbindingar, jafnvel þótt þær tengist aðeins daglegum störfum annars þeirra. Velta má fyrir sér til hvers það gæti leitt að hjón hefðu í auknum mæli aðskilinn fjárhag. Hvernig áhrif gæti það haft á heimilisrekstur og daglegt líf, ekki síst fyrir það hjóna sem þá hefði minna umleikis? Að mörgu leyti væri slíkt fyrirkomulag afturhvarf til þeirra tíma þegar karlar öfluðu tekna og konur sinntu búi og börnum. Þá var almennt litið svo á að eignir og þar með einnig skuldir væru á forræði karlmanna. Eiginmaðurinn skammtaði þá konu sinni fé til að reka heimilið og tók oftast einn ákvarðanir um fjárhagslegar skuldbindingar. Með því fyrirkomulagi var eiginkonan fjárhagslega háð manni sínum. Með auknu jafnrétti, meðal annars á þann veg að til undantekninga heyrir nú að aðeins annað hjóna afli tekna til heimilisins, hefur þróunin orðið sú að flestir líta svo á að ein þeirra skuldbindinga sem felst í því að ganga í hjónaband sé einmitt sú að bera sameiginlega fjárhagslega ábyrgð. Þess vegna eru þingkonurnar á listanum góða í skýrslu rannsóknarnefndar. Það er afar mikilvægt, raunar sjálfsagt í hjónabandi sem byggt er á jafnrétti, að maki sé ekki bara upplýstur um fjárhagslega gjörninga heldur taki beinan þátt í ákvörðunum, ekki síst þegar um áhættusama lántöku er að ræða. Traust er ein af stoðum hjónabandsins. Liður í slíku trausti hlýtur að vera að milli hjóna eigi sér stað heiðarleg umræða á jafnréttisgrundvelli um fjárhagslegar skuldbindingar, ekki síst þegar um er að ræða áhættuskuldbindingu sem til er stofnað með það fyrir augum að auðgast á skjótan hátt. Líklega væri fjármálum sumra heimila í landinu betur komið í dag ef áhættusæknari helmingur hjóna hefði tekið slíka umræðu í jafnræði við maka sinn. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Steinunn Stefánsdóttir Mest lesið Greiðsla með Vísakorti tryggir ekki endurgreiðslu – forfallatryggingar gagnslausar þegar mest á reynir Erna Guðmundsdóttir Skoðun „Já, hvað með bara að skjóta hann!“ Þórhildur Hjaltadóttir Skoðun Trump les tölvupóstinn þinn Mörður Áslaugarson Skoðun Hvers vegna þegir kristin, vestræn menning? Ómar Torfason Skoðun Heimar sem þurfa nýja umræðu! Sigurður Árni Reynisson Skoðun Í minningu sonar – og allra þeirra sem aldrei komu heim Kristín Dýrfjörð,Friðrik Þór Guðmundsson Skoðun Sársauki annarra og samúðarþreyta Guðrún Jónsdóttir Skoðun 52 milljarðar/ári x 30 ár = EES Jón Baldvin Hannibalsson Skoðun Ísrael – brostnir draumar og lygar Ingibjörg Þóra Haraldsdóttir Skoðun Alþjóðalög eða lögleysa? Urður Hákonardóttir Skoðun
Skýrsla rannsóknarnefndar er óþrjótandi brunnur upplýsinga. Skýrslan vekur einnig margar spurningar. Ein þeirra snýr að þeirri ábyrgð, meðal annars siðferðilegri, sem hvílir á fólki vegna skuldbindinga sem maki þess hefur stofnað til. Bent hefur verið á að á lista yfir þá þingmenn sem mest skulda séu nokkrar konur, fyrst og fremst vegna lána sem makar þeirra, sem tengjast viðskiptalífinu, hafa tekið. Þetta hefur vakið upp umræðu hvort eðlilegt sé að fólk sé ábyrgt fyrir skuldum maka síns sem aftur leiðir til vangaveltna um stöðu og ábyrgð fólks í hjónabandi. Sumum hefur þótt ómaklegt að þingkonurnar séu á skuldaralistanum vegna skulda eiginmanna sinna og hafa bent á að það sé umhugsunarefni hvort hjón eigi að huga að því að vera með aðskilinn fjárhag, í það minnsta ef annað hjóna er í viðskiptum sem kalla á stórar lántökur. Á móti má þá spyrja hvort ekki sé eðlilegur háttur að hjón taki sameiginlega ákvörðun um stórar fjárhagslegar skuldbindingar, jafnvel þótt þær tengist aðeins daglegum störfum annars þeirra. Velta má fyrir sér til hvers það gæti leitt að hjón hefðu í auknum mæli aðskilinn fjárhag. Hvernig áhrif gæti það haft á heimilisrekstur og daglegt líf, ekki síst fyrir það hjóna sem þá hefði minna umleikis? Að mörgu leyti væri slíkt fyrirkomulag afturhvarf til þeirra tíma þegar karlar öfluðu tekna og konur sinntu búi og börnum. Þá var almennt litið svo á að eignir og þar með einnig skuldir væru á forræði karlmanna. Eiginmaðurinn skammtaði þá konu sinni fé til að reka heimilið og tók oftast einn ákvarðanir um fjárhagslegar skuldbindingar. Með því fyrirkomulagi var eiginkonan fjárhagslega háð manni sínum. Með auknu jafnrétti, meðal annars á þann veg að til undantekninga heyrir nú að aðeins annað hjóna afli tekna til heimilisins, hefur þróunin orðið sú að flestir líta svo á að ein þeirra skuldbindinga sem felst í því að ganga í hjónaband sé einmitt sú að bera sameiginlega fjárhagslega ábyrgð. Þess vegna eru þingkonurnar á listanum góða í skýrslu rannsóknarnefndar. Það er afar mikilvægt, raunar sjálfsagt í hjónabandi sem byggt er á jafnrétti, að maki sé ekki bara upplýstur um fjárhagslega gjörninga heldur taki beinan þátt í ákvörðunum, ekki síst þegar um áhættusama lántöku er að ræða. Traust er ein af stoðum hjónabandsins. Liður í slíku trausti hlýtur að vera að milli hjóna eigi sér stað heiðarleg umræða á jafnréttisgrundvelli um fjárhagslegar skuldbindingar, ekki síst þegar um er að ræða áhættuskuldbindingu sem til er stofnað með það fyrir augum að auðgast á skjótan hátt. Líklega væri fjármálum sumra heimila í landinu betur komið í dag ef áhættusæknari helmingur hjóna hefði tekið slíka umræðu í jafnræði við maka sinn.
Greiðsla með Vísakorti tryggir ekki endurgreiðslu – forfallatryggingar gagnslausar þegar mest á reynir Erna Guðmundsdóttir Skoðun
Í minningu sonar – og allra þeirra sem aldrei komu heim Kristín Dýrfjörð,Friðrik Þór Guðmundsson Skoðun
Greiðsla með Vísakorti tryggir ekki endurgreiðslu – forfallatryggingar gagnslausar þegar mest á reynir Erna Guðmundsdóttir Skoðun
Í minningu sonar – og allra þeirra sem aldrei komu heim Kristín Dýrfjörð,Friðrik Þór Guðmundsson Skoðun