Ömmurnar Charlotte Böving skrifar 28. október 2010 06:00 Yrði ég einhvern tíma beðin um að tala á kvennafrídaginn myndi ég halda ræðu sem heiðraði ömmur og segja frá því hve ómissandi þær eru. Getur nokkur elskað barn meira en foreldri þess? - Já, amma! Ég veit það af því að fjölskylda mín á enga ömmu hér á Íslandi og hennar er saknað daglega. Og mamma mín býr í Danmörku. Tengdamamma var áberandi í sinni vinnu rétt eins og margar aðrar ömmur. En minningar mínar af henni tengjast mest innilegu og persónulegu hliðinni á henni, eins og það að okkar beið kjötsúpa þegar við komum heim til Íslands í frí. Hún var alltaf tilbúin að passa og hjálpa til. Hún sat þolinmóð og kenndi dóttur okkar rímur og kvæði og borgaði píanótímana hennar. Mamma mín er úti í Danmörku og syngur dönsk barnalög eða skáldar sætar sögur í gegnum Skype. Ég get oft útbúið kvöldmat á meðan hún situr og heldur uppi stuðinu í tölvunni. Ég sakna ömmu vegna þess að hún kennir börnunum hluti sem ég hef ekki tíma til eða tök á, veit jafnvel ekkert um. Hún heldur utan um fjölskylduna, man eftir afmælum, skipuleggur sunnudagsmáltíðir þar sem fjölskyldan sest saman til borðs (og hittist kannski aldrei þess utan). Hún segir fréttir af fjölskyldunni, þannig að þegar við hittumst í jólaboðum höfum við fylgst hvert með öðru í gegnum ömmu. Við höfum séð myndir og fréttum af því hvað gerist í lífi barnanna, hvernig þeim gengur í skóla, tilhugalífi, áhugamálum. Það getur verið pirrandi, en almáttugur minn hvað maður saknar þess þegar það hverfur. Mæður okkar, ömmurnar í dag, vinna flestar utan heimilis - en þegar ég hugsa til þeirra minnist ég þeirra vegna heimilislífsins. Þær gæta fjölskyldunnar, tilbúnar til að hjálpa, elda, passa, miðla af reynslu og þekkingu og - fyrir alla ást þeirra. Á mánudaginn á Arnarhóli klöppuðum við fyrir leikskólakennurunum, sem mér þykir mjög virðingarvert. Mér finnst líka að við ættum að klappa fyrir ömmunum. Og ég myndi vilja sjá styttu af Ömmunni. Í alvöru - það voru ömmurnar sem störtuðu þessu öllu og eru það ekki þær sem halda þessu öllu saman? Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Charlotte Böving Mest lesið Hverjir eiga Ísland? Jón Baldvin Hannibalsson Skoðun Kæru valkyrjur, hatrið sigraði líklega í þetta skiptið Arnar Laxdal Skoðun Stjórnmál sem virka og lýðræði sem kemst ekki fyrir í umslagi Þórður Snær Júlíusson Skoðun Ríkisstjórnin stóð af sér áhlaup sérhagsmuna Ásthildur Lóa Þórsdóttir Skoðun Fröken þjóðarmorð: Þér er ekki boðið! Linda Ósk Árnadóttir,Yousef Ingi Tamimi Skoðun Áform um að eyðileggja Ísland! Jóna Imsland Skoðun Heilbrigðisreglugerð WHO: Hagsmunir eða heimska? Júlíus Valsson Skoðun Hvert er markmið fulltrúalýðræðis? Hlynur Orri Stefánsson,Vilhjálmur Árnason Skoðun Ursula Von der Leyen styður stríðsglæpamenn - Ísland á ekki að þegja Helen Ólafsdóttir Skoðun Vönduð vinnubrögð - alltaf! Jóna Bjarnadóttir Skoðun
Yrði ég einhvern tíma beðin um að tala á kvennafrídaginn myndi ég halda ræðu sem heiðraði ömmur og segja frá því hve ómissandi þær eru. Getur nokkur elskað barn meira en foreldri þess? - Já, amma! Ég veit það af því að fjölskylda mín á enga ömmu hér á Íslandi og hennar er saknað daglega. Og mamma mín býr í Danmörku. Tengdamamma var áberandi í sinni vinnu rétt eins og margar aðrar ömmur. En minningar mínar af henni tengjast mest innilegu og persónulegu hliðinni á henni, eins og það að okkar beið kjötsúpa þegar við komum heim til Íslands í frí. Hún var alltaf tilbúin að passa og hjálpa til. Hún sat þolinmóð og kenndi dóttur okkar rímur og kvæði og borgaði píanótímana hennar. Mamma mín er úti í Danmörku og syngur dönsk barnalög eða skáldar sætar sögur í gegnum Skype. Ég get oft útbúið kvöldmat á meðan hún situr og heldur uppi stuðinu í tölvunni. Ég sakna ömmu vegna þess að hún kennir börnunum hluti sem ég hef ekki tíma til eða tök á, veit jafnvel ekkert um. Hún heldur utan um fjölskylduna, man eftir afmælum, skipuleggur sunnudagsmáltíðir þar sem fjölskyldan sest saman til borðs (og hittist kannski aldrei þess utan). Hún segir fréttir af fjölskyldunni, þannig að þegar við hittumst í jólaboðum höfum við fylgst hvert með öðru í gegnum ömmu. Við höfum séð myndir og fréttum af því hvað gerist í lífi barnanna, hvernig þeim gengur í skóla, tilhugalífi, áhugamálum. Það getur verið pirrandi, en almáttugur minn hvað maður saknar þess þegar það hverfur. Mæður okkar, ömmurnar í dag, vinna flestar utan heimilis - en þegar ég hugsa til þeirra minnist ég þeirra vegna heimilislífsins. Þær gæta fjölskyldunnar, tilbúnar til að hjálpa, elda, passa, miðla af reynslu og þekkingu og - fyrir alla ást þeirra. Á mánudaginn á Arnarhóli klöppuðum við fyrir leikskólakennurunum, sem mér þykir mjög virðingarvert. Mér finnst líka að við ættum að klappa fyrir ömmunum. Og ég myndi vilja sjá styttu af Ömmunni. Í alvöru - það voru ömmurnar sem störtuðu þessu öllu og eru það ekki þær sem halda þessu öllu saman?