Flagarasaga fyrir saksóknara 27. maí 2009 00:01 Ólafur Þór, það má nú segja að þú sért enginn venjulegur saksóknari. Þessi mál sem þú ert að rannsaka eru afar flókin en þjóðin krefst þess að þú komist til botns í öllu saman og refsir fyrir það sem saknæmt er. Ég hef þó ekki miklar áhyggjur, jafnvel þótt menn reyni að villa um fyrir þér og afvegaleiða með öllum ráðum. Ég er nefnilega þeirrar trúar að óheiðarlegt fólk grafi sína eigin gröf um leið og einhver sem taminn er af sínu brjóstviti verður á vegi þess. Það var hinn kvensami Menelaos og yngismey ein afar sérstök sem fengu mig til að trúa þessu. Þannig er mál með vexti að gríski læknirinn Menelaos var einn alsvæsnasti kvennabósi sem ég þekki. Hann sveifst einskis til að koma sér inn undir hjá kvenþjóðinni. Var hann þó kominn af besta skeiði þegar ég kynntist honum. Mér er minnisstætt þegar hann mætti galvaskur eitt síðdegi í sínu fínasta pússi á veitingastaðinn sem ég vann á í Aþenuborg. Bað hann um einn einfaldan viskí sem var óvenjulegt svo ég spurði hvað stæði til. „Ég á stefnumót við eina sérstaka yngismey við klukkuna á torginu klukkan átta,“ svarar hann ánægður á svip. Ég varð forvitinn og vildi fá að vita hvaða kona ætti von á að kynnast leyndardómum læknisins. „Það er þessi sem kom hingað með honum Pavlosi um síðustu helgi,“ svaraði hann. Læknirinn lét sig nefnilega ekkert muna um að bjóða stúlkunni út meðan Pavlos, unnusti hennar, brá sér frá eitt augnablik til að eiga orðastað við einhvern á næsta borði. Hún nefndi strax stund og stað svo læknirinn kvaddi hana sigri hrósandi áður en unnusti hennar settist aftur við borðið. Það var eins og hann hefði gorma í hnjáliðunum þegar hann hélt af stað á torgið eftir að hafa skolað einum einföldum niður. Svo varð klukkan átta og Menelaos stóð undir klukkunni með hjartað í buxunum. Klukkan korter yfir var yngismærin enn ekki komin. En fimm mínútum síðar dró til tíðinda en þá birtist Pavlos eins og skrattinn úr sauðarleggnum. „Nei, Menelaos! Þú hér.“ Já, Ólafur minn, hún lét ekki fífla sig þessi sérstaka yngismey. Ég á heldur ekki von á því að sérstakur saksóknari láti fíflast með sig. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Lygin lekur niður á hökuna Jón Daníelsson Skoðun Hættum að bregðast íslensku hryssunni Rósa Líf Darradóttir Skoðun Börnin bíða meðan lausnin stendur auð Álfhildur Leifsdóttir Skoðun Ríkisfyrirtæki sem virðir ekki æðsta valdið Bryndís Haraldsdóttir Skoðun Áður en það verður of seint María Rut Kristinsdóttir Skoðun Líflínan Ingibjörg Isaksen Skoðun D-vítamín mín besta forvörn Auður Elisabet Jóhannsdóttir Skoðun Metnaður eða metnaðarleysi? Sumarrós Sigurðardóttir Skoðun Byggð í Norðvesturkjördæmi: lífæð framtíðar Íslands Ragnar Rögnvaldsson Skoðun Arðsemi og tilgangur - eitt útilokar ekki annað Elva Rakel Jónsdóttir,Erla Ósk Ásgeirsdottir Skoðun
Ólafur Þór, það má nú segja að þú sért enginn venjulegur saksóknari. Þessi mál sem þú ert að rannsaka eru afar flókin en þjóðin krefst þess að þú komist til botns í öllu saman og refsir fyrir það sem saknæmt er. Ég hef þó ekki miklar áhyggjur, jafnvel þótt menn reyni að villa um fyrir þér og afvegaleiða með öllum ráðum. Ég er nefnilega þeirrar trúar að óheiðarlegt fólk grafi sína eigin gröf um leið og einhver sem taminn er af sínu brjóstviti verður á vegi þess. Það var hinn kvensami Menelaos og yngismey ein afar sérstök sem fengu mig til að trúa þessu. Þannig er mál með vexti að gríski læknirinn Menelaos var einn alsvæsnasti kvennabósi sem ég þekki. Hann sveifst einskis til að koma sér inn undir hjá kvenþjóðinni. Var hann þó kominn af besta skeiði þegar ég kynntist honum. Mér er minnisstætt þegar hann mætti galvaskur eitt síðdegi í sínu fínasta pússi á veitingastaðinn sem ég vann á í Aþenuborg. Bað hann um einn einfaldan viskí sem var óvenjulegt svo ég spurði hvað stæði til. „Ég á stefnumót við eina sérstaka yngismey við klukkuna á torginu klukkan átta,“ svarar hann ánægður á svip. Ég varð forvitinn og vildi fá að vita hvaða kona ætti von á að kynnast leyndardómum læknisins. „Það er þessi sem kom hingað með honum Pavlosi um síðustu helgi,“ svaraði hann. Læknirinn lét sig nefnilega ekkert muna um að bjóða stúlkunni út meðan Pavlos, unnusti hennar, brá sér frá eitt augnablik til að eiga orðastað við einhvern á næsta borði. Hún nefndi strax stund og stað svo læknirinn kvaddi hana sigri hrósandi áður en unnusti hennar settist aftur við borðið. Það var eins og hann hefði gorma í hnjáliðunum þegar hann hélt af stað á torgið eftir að hafa skolað einum einföldum niður. Svo varð klukkan átta og Menelaos stóð undir klukkunni með hjartað í buxunum. Klukkan korter yfir var yngismærin enn ekki komin. En fimm mínútum síðar dró til tíðinda en þá birtist Pavlos eins og skrattinn úr sauðarleggnum. „Nei, Menelaos! Þú hér.“ Já, Ólafur minn, hún lét ekki fífla sig þessi sérstaka yngismey. Ég á heldur ekki von á því að sérstakur saksóknari láti fíflast með sig.
Arðsemi og tilgangur - eitt útilokar ekki annað Elva Rakel Jónsdóttir,Erla Ósk Ásgeirsdottir Skoðun
Arðsemi og tilgangur - eitt útilokar ekki annað Elva Rakel Jónsdóttir,Erla Ósk Ásgeirsdottir Skoðun