Að finna fjölina sína Bergsteinn Sigurðsson. skrifar 21. ágúst 2009 06:00 Í okkar sérfræðingavæddu veröld höfum við komið ár okkar svo fyrir borð að einföldustu verk eiga til að vaxa okkur í augum - hvað þá hin flóknari. Þessi þróun leiddi af sér þann hugsunarhátt að líta á margt í okkar nánasta umhverfi fyrst og fremst sem eitthvað til að laga, til dæmis heimilið og ruddi brautina fyrir ótal lífsstílsþætti sem kynntu okkur sniðugar „lausnir". Heimilið var með öðrum orðum skilgreint sem klasi mismunandi stórra vandamála, velflest þess eðlis að þau yrðu ekki leyst án aðstoðar sérmenntaðra manna. Í hverri fjölskyldu má finna að minnsta kosti eina laghenta manneskju sem getur dyttað að öllum fjáranum; tengt þvottavélina, fest upp ljóskastara eða skipt um olíu á bílnum. Hæfileikar af þessu tagi eru líklegir til að gulltryggja manni vinsældir innan fjölskyldunnar - að ekki sé minnst á tengdafjölskylduna. Það er óbrigðul regla að þegar valið stendur á milli fleiri en tveggja tengdasona nýtur sá laghentari ótvírætt meiri hylli. Ég er það sem kalla má liðónýtur handverksmaður. Orðinn þrítugur eru þau teljandi á fingrum annarrar handar árin frá því ég gat fyrst spennt startkapla á rafgeymi einn míns liðs. Fyrir vikið hef ég forðast eins og heitan eldinn öll verkefni sem fyrirfram virðast krefjast handlagni. Ef þvottavélin bilar geri ég eins og mér hefur hingað til verið eðlislægt: hringi í mann. Tengdafólk mitt hefur þrátt fyrir þessa vankanta mína sýnt mér vinsemd og hlýju. Mér hraus hins vegar hugur við því þegar tengdamóðir bað mig - eflaust í gustukaskyni til að láta mér finnast ég standa jafnfætis hinum handlögnu svilum mínum - að aðstoða við að parkettleggja nýja íbúð endanna á milli. Parkettlagning. Móðir allra yfirhalninga. Slík dvergasmíð er eflaust aðeins á færi snjöllustu völunda hugsaði ég með mér. Ég sló til með semingi. Eflaust hægt að nýta mig í að rífa upp umbúðir, sópa sag af svölunum og þar fram eftir götunum. Næstu þrjá daga reyndi ég hins vegar að það er á færi klunnalegustu álappa að leggja fjalir á gólf. Slík reynsla er á við æði hundrað sjálfsstyrkingarnámskeið og kollvarpar jafn mörgum hugmyndum sem maður hefur um sjálfan sig og eigin getu. Ég stóð keikur upp. Nú eru mér allir óspónlagðir vegir færir. Og tengdó á óaðfinnanlegt parkettgólf. Það er bara mismunandi flatt. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Bergsteinn Sigurðsson Mest lesið Konur sem stinga hvor aðra í bakið Sigríður Svanborgardóttir Skoðun Sameining sem eflir íslenskan landbúnað Egill Gautason Skoðun Það er list að lifa með krabbameini Hlíf Steingrímsdóttir Skoðun Um kynjafræði og pólítík Hanna Björg Vilhjálmsdóttir Skoðun Fjölbreytileiki er styrkleiki Guðmundur Ingi Kristinsson Skoðun Eitt spilakort, betri spilamenning – er skaðaminnkandi Ingvar Örn Ingvarsson Skoðun Orðræða mótar menningu – og menningin mótar okkur öll Jóhanna Bárðardóttir Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun Ef þið bara hefðuð séð heiminn út frá mínum augum: Börn & ADHD Stefán Þorri Helgason Skoðun Konur á örorku Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir Skoðun
Í okkar sérfræðingavæddu veröld höfum við komið ár okkar svo fyrir borð að einföldustu verk eiga til að vaxa okkur í augum - hvað þá hin flóknari. Þessi þróun leiddi af sér þann hugsunarhátt að líta á margt í okkar nánasta umhverfi fyrst og fremst sem eitthvað til að laga, til dæmis heimilið og ruddi brautina fyrir ótal lífsstílsþætti sem kynntu okkur sniðugar „lausnir". Heimilið var með öðrum orðum skilgreint sem klasi mismunandi stórra vandamála, velflest þess eðlis að þau yrðu ekki leyst án aðstoðar sérmenntaðra manna. Í hverri fjölskyldu má finna að minnsta kosti eina laghenta manneskju sem getur dyttað að öllum fjáranum; tengt þvottavélina, fest upp ljóskastara eða skipt um olíu á bílnum. Hæfileikar af þessu tagi eru líklegir til að gulltryggja manni vinsældir innan fjölskyldunnar - að ekki sé minnst á tengdafjölskylduna. Það er óbrigðul regla að þegar valið stendur á milli fleiri en tveggja tengdasona nýtur sá laghentari ótvírætt meiri hylli. Ég er það sem kalla má liðónýtur handverksmaður. Orðinn þrítugur eru þau teljandi á fingrum annarrar handar árin frá því ég gat fyrst spennt startkapla á rafgeymi einn míns liðs. Fyrir vikið hef ég forðast eins og heitan eldinn öll verkefni sem fyrirfram virðast krefjast handlagni. Ef þvottavélin bilar geri ég eins og mér hefur hingað til verið eðlislægt: hringi í mann. Tengdafólk mitt hefur þrátt fyrir þessa vankanta mína sýnt mér vinsemd og hlýju. Mér hraus hins vegar hugur við því þegar tengdamóðir bað mig - eflaust í gustukaskyni til að láta mér finnast ég standa jafnfætis hinum handlögnu svilum mínum - að aðstoða við að parkettleggja nýja íbúð endanna á milli. Parkettlagning. Móðir allra yfirhalninga. Slík dvergasmíð er eflaust aðeins á færi snjöllustu völunda hugsaði ég með mér. Ég sló til með semingi. Eflaust hægt að nýta mig í að rífa upp umbúðir, sópa sag af svölunum og þar fram eftir götunum. Næstu þrjá daga reyndi ég hins vegar að það er á færi klunnalegustu álappa að leggja fjalir á gólf. Slík reynsla er á við æði hundrað sjálfsstyrkingarnámskeið og kollvarpar jafn mörgum hugmyndum sem maður hefur um sjálfan sig og eigin getu. Ég stóð keikur upp. Nú eru mér allir óspónlagðir vegir færir. Og tengdó á óaðfinnanlegt parkettgólf. Það er bara mismunandi flatt.
Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun
Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun