Neyðaraðstoð í uppnámi Steinunn Stefánsdóttir skrifar 8. nóvember 2008 08:00 Nú eru liðnir 33 dagar frá því að neyðarlög voru sett á Íslandi vegna yfirvofandi efnahagshruns. Strax þá hafði Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn verið nefndur til sögu þótt ekki væri staðfest fyrr en tæpum þremur vikum síðar að leitað yrði til hans um aðstoð. Síðan eru aftur liðnar tvær vikur. Aðstoðin við Ísland er ekki komin á dagskrá stjórnar Alþjóðagjaldeyrissjóðsins, og enn bíður þjóðin örlaga sinna. Sú pattstaða sem virðist komin upp varðandi liðveislu Alþjóðagjaldeyrissjóðsins er grafalvarleg. Lánið frá sjóðnum virðist vera lykillinn að viðreisn efnahagslífsins á Íslandi. Aðkoma hans skiptir sköpum bæði um lengd og dýpt þeirrar fjármálakreppu sem nú stendur og engan veginn sér fyrir endann á. Eins og greint var frá í Fréttablaðinu í gær felst pattstaðan í því að meðan Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn bíður, að sögn forsætisráðherra, eftir vilyrði um lán frá frændþjóðum okkar á Norðurlöndum, bíður sænski seðlabankinn, sem Norðurlandaþjóðirnar hafa valið sér til forystu í málefnum Íslands, eftir niðurstöðu stjórnar Alþjóðagjaldeyrissjóðsins. Norðurlöndin munu í kjölfar þeirrar niðurstöðu taka ákvörðun um samnorræna aðstoð, að sögn fulltrúa sænska seðlabankans. Ísland er trausti rúið í alþjóðasamfélaginu. Grannþjóðirnar treysta sér ekki til að lána Íslendingum fé ef ekki liggur fyrir að Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn komi til aðstoðar. Það hlýtur að vera Íslendingum áfall að bræðraþjóðirnar á Norðurlöndum skuli ekki treysta sér til að veita Íslendingum skilyrðislausan stuðning og vekur óneitanlega til umhugsunar um norrænt samstarf og gildi þess. Menningarleg tengsl okkar við nágrannaþjóðirnar liggja fyrir og þau tengsl ber að rækta áfram sem hingað til. Hins vegar virðist, þegar á hólminn er komið, lítið pólitískt hald vera í norrænu samstarfi. Langt og strangt endurreisnarstarf bíður okkar Íslendinga. Líklega á íslenska krónan sér ekki viðreisnar von þannig að ljóst er að sú endurreisn getur ekki orðið nema með sterkari gjaldmiðli. Bið hefur sett svip sinn á undangengnar vikur og svo virðist sem þjóðin muni halda áfram að bíða enn um sinn. Ekki mun liggja fyrir fyrr en í næstu viku hvort Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn kemur til aðstoðar. Óvissa og bið undanfarinna vikna hefur verið mörgum þung í skauti. Það er þjóðinni afar brýnt að draga eftir föngum úr þessari óvissu. Forsætisráðherra segist fullviss um að lán fáist og þar af leiðandi komi til aðstoðarinnar frá Alþjóðagjaldeyrissjóðnum. Óskandi væri þó að tími vangaveltna um það hvort til aðstoðarinnar komi eða ekki væri liðinn og tími raunverulegra yfirlýsinga sem hald er í runninn upp. Fyrr en það gerist fæst engin viðspyrna. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Steinunn Stefánsdóttir Mest lesið Þið dirfist að kalla mig fasista og rasista? Davíð Bergmann Skoðun Í Kópavogi borga tekjuháir foreldrar leikskólabarna mest, er það svo ósanngjarnt? Rakel Ýr Isaksen Skoðun Halldór 14.06.2025 Halldór Brotin stjórnarandstaða í fýlu Arnar Steinn Þórarinsson Skoðun Engin haldbær rök fyrir því að dánaraðstoð skaði líknarmeðferð Ingrid Kuhlman Skoðun Aðlögun á Austurvelli Heiða Ingimarsdóttir Skoðun Úthlutun Matvælasjóðs Fjóla Einarsdóttir Skoðun Til hamingju með daginn á ný! Árni Guðmundsson Skoðun Auðlindin er sameign – en verðmætasköpunin er ekki sjálfgefin Kristinn Karl Brynjarsson Skoðun Gefðu blóð, gefðu von: saman björgum við lífum Davíð Stefán Guðmundsson Skoðun
Nú eru liðnir 33 dagar frá því að neyðarlög voru sett á Íslandi vegna yfirvofandi efnahagshruns. Strax þá hafði Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn verið nefndur til sögu þótt ekki væri staðfest fyrr en tæpum þremur vikum síðar að leitað yrði til hans um aðstoð. Síðan eru aftur liðnar tvær vikur. Aðstoðin við Ísland er ekki komin á dagskrá stjórnar Alþjóðagjaldeyrissjóðsins, og enn bíður þjóðin örlaga sinna. Sú pattstaða sem virðist komin upp varðandi liðveislu Alþjóðagjaldeyrissjóðsins er grafalvarleg. Lánið frá sjóðnum virðist vera lykillinn að viðreisn efnahagslífsins á Íslandi. Aðkoma hans skiptir sköpum bæði um lengd og dýpt þeirrar fjármálakreppu sem nú stendur og engan veginn sér fyrir endann á. Eins og greint var frá í Fréttablaðinu í gær felst pattstaðan í því að meðan Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn bíður, að sögn forsætisráðherra, eftir vilyrði um lán frá frændþjóðum okkar á Norðurlöndum, bíður sænski seðlabankinn, sem Norðurlandaþjóðirnar hafa valið sér til forystu í málefnum Íslands, eftir niðurstöðu stjórnar Alþjóðagjaldeyrissjóðsins. Norðurlöndin munu í kjölfar þeirrar niðurstöðu taka ákvörðun um samnorræna aðstoð, að sögn fulltrúa sænska seðlabankans. Ísland er trausti rúið í alþjóðasamfélaginu. Grannþjóðirnar treysta sér ekki til að lána Íslendingum fé ef ekki liggur fyrir að Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn komi til aðstoðar. Það hlýtur að vera Íslendingum áfall að bræðraþjóðirnar á Norðurlöndum skuli ekki treysta sér til að veita Íslendingum skilyrðislausan stuðning og vekur óneitanlega til umhugsunar um norrænt samstarf og gildi þess. Menningarleg tengsl okkar við nágrannaþjóðirnar liggja fyrir og þau tengsl ber að rækta áfram sem hingað til. Hins vegar virðist, þegar á hólminn er komið, lítið pólitískt hald vera í norrænu samstarfi. Langt og strangt endurreisnarstarf bíður okkar Íslendinga. Líklega á íslenska krónan sér ekki viðreisnar von þannig að ljóst er að sú endurreisn getur ekki orðið nema með sterkari gjaldmiðli. Bið hefur sett svip sinn á undangengnar vikur og svo virðist sem þjóðin muni halda áfram að bíða enn um sinn. Ekki mun liggja fyrir fyrr en í næstu viku hvort Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn kemur til aðstoðar. Óvissa og bið undanfarinna vikna hefur verið mörgum þung í skauti. Það er þjóðinni afar brýnt að draga eftir föngum úr þessari óvissu. Forsætisráðherra segist fullviss um að lán fáist og þar af leiðandi komi til aðstoðarinnar frá Alþjóðagjaldeyrissjóðnum. Óskandi væri þó að tími vangaveltna um það hvort til aðstoðarinnar komi eða ekki væri liðinn og tími raunverulegra yfirlýsinga sem hald er í runninn upp. Fyrr en það gerist fæst engin viðspyrna.
Í Kópavogi borga tekjuháir foreldrar leikskólabarna mest, er það svo ósanngjarnt? Rakel Ýr Isaksen Skoðun
Í Kópavogi borga tekjuháir foreldrar leikskólabarna mest, er það svo ósanngjarnt? Rakel Ýr Isaksen Skoðun