Það er allt í steik. Þetta vitum við öll, og stundum eftir að maður hefur hlustað á fréttirnar finnst manni óhugsandi að hér verði mannapar á kreiki eftir tvö hundruð ár. Að minnsta kosti ekki mannapar í jakkafötum. Græðgi, gróðurhúsa-áhrif og almenn vitleysa verður örugglega búin að útrýma tegundinni, eða breyta í stökkbreytt grey sem vafra um leifar stórborga veifandi frumstæðum kylfum.
Því held ég að eina von mannkynsins sé að láta konurnar taka við stjórnartaumunum á öllum mögulegum sviðum. Skítt með jafnrétti - konur eiga betra skilið eftir árþúsundalanga undirokun. Með óskoruðu einræði tekst konum örugglega að stýra heiminum inn í fagra nýja kvenveröld þar sem hunang drýpur af hverju strái.
Því auðvitað eru það vitlausir karlpungar sem bera ábyrgð á stöðunni í dag. Hvítir hvapholda karlpungar sem öllu ráða. Djöflast um á reyk-spúandi míní-álverum, með hausinn fullan af vitleysu, gónandi á eftir sérhverjum kvenmannsrassi, knúnir áfram af engu öðru en þörfinni fyrir að moka undir rassinn á sjálfum sér.
Við karlar erum í raun óþarfir. Það má auðveldlega fækka okkur rækilega en soga úr velvöldum sýnishornum vökvann sem viðheldur mannkyninu. Hægt væri að geyma til undaneldis úrvalsflokk karla í gámum á hálendinu. Þar fengju þeir að gera það sem þeim þykir best: glápa á erótískt klám og fylgjast gólandi með fótboltaleikjum. Til hátíðarbrigða mætti henda kjötsneiðum í gámana og draga fram grillið.
Í fjarveru karlpunga mun heimurinn blómstra. Hin kvenlegu gildi fá að ráða. Ofbeldi heyrir strax sögunni til. Græðgi og almenn vitleysa gufa upp. Þingkonur og forstýrur verða normið og fara með friði á hendur kynsystrum sínum. Samræðustjórnmál taka völdin. Gróðurhúsaáhrifin hverfa, kennarar verða á geðveikum launum og helsta vígi íslensks ójöfnuðar hrynur því auðvitað verður nú eingöngu talað við konur í Silfri Öglu.
Byltingin er þegar hafin. Fleiri konur en karlar útskrifast úr háskólunum. Konur sýna daglega að þær eru ekki jafningjar karla heldur í flestum tilfellum miklu klárari. Karlpungum er linnulaust komið í skilning um að það sem þeir standa fyrir er rangt, hugsunarháttur þeirra er viðbjóðslegt ofbeldi og þeir ættu að skammast sín. En betur má ef duga skal. Ég mun fyrstur gefa mig fram þegar hreinsunin hefst.
