Ó-frjósemi eða val Matthildur Björnsdóttir skrifar 8. mars 2025 18:00 Það eru svo mörg atriði í dag, í ástandi heims. Sem fá einstaklinga til að hugsa á annan hátt um barneignir. Og ef, hve mörg börn þau vilji, eða geti séð um. Af hverju er einhver að telja að skortur á frjósemi sé málið? Nú á tímum þegar langtíma fjölgun mannkyns er að drepa jörðina, eru stjórnvöld að kvarta yfir því, að konur séu ekki eins frjósamar. Sem er greinilega af því að þær eru ekki að poppa út meira af þegnum í samfélagið, en tekur að halda sjálfum sér við. Svo eru þau önnur sem vita. Að það sé ekki það sem þau séu hér að gera, í þessu lífi. Með gjöfinni sem getnaðarvarnir eru skapast ný og önnur tækifæri Við þurfum að muna að skaparinn setti leg í konur. Líffæri sem getur virkað eins og fjöldaframleiðsla frá innkomu sæða, hvort sem konan sé andlega tilbúin í það dæmi eða ekki. Milljónir einstaklinga víða um heim, hefðu misgóðar sögur að segja um að vera frá slíku dæmi. Að niðurlægja konu til jarðar með andlegu ofbeldi, og verðmeta kannski bara á forsendum þess að hún skili af sér þegnum, er mjög vafasöm uppskrift. Þrá og að vera tilbúinn í það hlutverk er svo mikilvægur hluti af því ferli. Svo eru það þetta með hin oft villtu getnaðarfæra-kerfi sem sett voru í bæði kynin. Karlmenn fengu það díl: Að geta dreift sæðum sínum inn í leg kvenna án ábyrgðar eða umhyggju fyrir, hvort að ný mannvera hafi orðið til, eða ekki. Skaparinn gaf líkömum þetta ósamræmi.Og konur sitja ansi of oft uppi með dæmið og alla ábyrgðina. Trúarbrögð fóru svo að nota misræmið í þessu og það í valdaskyni og kúgunarþörf. Kúgun og smán sem konur einar fengu þegar þær gátu ekki fengið þungunar-rof. Þær enduðu og enda á að upplifa höfnun af allskonar tagi og gerðist í Bretlandi á okkar tímum. Eins og sést í þáttunum „Long Lost Family“ Löngu týnd fjölskylda. Kynlíf upplifað sem unaður samruna tveggja einstaklinga, er svo gjöf. Upplifun sem þau í heiminum og hafi aðgang að getnaðarvörnum, geta notið. Eru stjórnmála liðin í raun ekki meðvituð um þessa hluti? Vita stjórnmála liðin virkilega ekki neitt um þetta ósamræmi? Auðvitað er það algert meistaraverk hvernig móðurlífið birtir oftast fullkomnar mannverur sem aðrar í spendýrum. Svo yndislegt að sjá þau. Þau eru hinsvegar ungbörn í svo stuttan tíma. Þá tekur meiri veruleiki við sem ekki allir sem setja þau í heiminn eru með meistarapróf í. Og að milljónir einstaklinga í heiminum eru að lifa við þann sannleika að hafa ekki verið elskuð, meðtekin, samþykkt af foreldrum eða trúarbrögðum, né fengið gagnlega leiðbeiningu fyrir líf sitt, af því að þau voru getin án já´s við altari. Þar er hræsni valdasýki í gangi, sem veitir ekki gagnlega fræðslu um þessi kerfi. Mín kynslóð fædd um miðja síðustu öld eða svo, fékk ekki neina fræðslu um þessi kerfi í skólum og fengu hana ekki, nema ef foreldrar voru það vel settir og laus við þá hégildu að geta ekki talað um þessa virkni líkamans, og hvernig við mannverur, og allt líf spendýra verður til. Bara þau sem voru viljug og með það viðhorf að sjá mikilvægi þess að segja börnum sínum hvernig þau komu til, og í heiminn settu þau betur sett út í lífið. Og um leið hvernig þau þurfi að sjá um að fá ekkert óvelkomið í líf sitt. Svo eru það þau sem þráðu fyrr á tímum, en gátu ekki liðu oft smán frá samfélaginu. En nú á tímum er hjálpin föl. Það hafa alltaf verið einstaklingar sem hafa haft gölluð getnaðarfærakerfi hvað egg og sæði varðar. Þeir einstaklingar fengu svo dýrmæta gjöf þegar IVF var fundið upp sem þau hafa aðgang að, ef og þegar þau þrá að verða foreldrar. Það kerfi er þó því miður, líka stundum misnotað af þeim sem vinna við það. Svo eru ótal börn í þriðja heims löndum og víðar sem myndu elska að fá góða foreldra, en þurfa að vera ættleidd með þekkingu á þeim sem þau komu frá. Svo eignast ekki allar konur börn. Sumar vita ungar að það sé ekki það sem þær þurfi. eða eigi að gera. Né hafi áhuga fyrir að gera. Sumar sem ég þekki til um eins og konur á Íslandi, og hér. Konur sem hafa sett ótal þegna í safn mannkyns í fyrri lífum, og eru ekki í þessu lífi til þess. Þær eru í allskonar umönnunar störfum við mannverur sem þær geta gefið sig meira að, vegna þess að engin börn bíða heima eða á leikskóla eða í skóla. Hjá flestum væru ótal ástæður fyrir því. Og er ein sú að starfsframi sé mikilvægur. Svo væri það að vitna aðrar konur í meðgöngu ekki vera svo sælar með ástandið, og að innkyrtlakerfið væri ekki á svo fullu í þá átt af heilsufarslegum ástæðum. Eins og til dæmis ef innkyrtlakerfið fékk áfall í röntgenmyndum sem voru gerðar á þeim sem ungum börnum, atriði sem ekki var skilið fyrir meira en hálfri öld að gerðist. Það gæti hindrað mannveruna frá að það vera tilbúna fyrir barneignir á þeim aldri sem svo margir telja að það eigi að gerast.. Svo er það staðreynd að færri foreldrar eru heima með börnum sínum fyrstu árin. Og sögur um unglinga í vandræðum segja að eitthvað vanti í umhyggjuna. Myndi það hvetja næstu kynslóð til barneigna? Það þýðir, að þær og þau foreldrarnir, hafi ekki nægan tíma fyrir börnin. Svo er það dýrt í dag að fæða og klæða mörg börn. Svo ekki sé minnst á að sinna þeirra sálar og tilfinningalegu þörfum. Kynnast þeim vel og ná að eiga einkatíma með hverju barni fyrir sig. Að alast upp bara í félagsdæmi er ekki nóg. Alla vega ekki fyrir alla. Svo fæðast ekki allir með meirapróf í uppeldi á unglingum. Það verk er annað en að sinna börnum fyrstu árin. Ef stjórnmálaliðum líður svona illa yfir að það komi ekki fleiri þegnar ætti að hafa almennilega skoðanakönnun um ástæður þess. Og þá að mæta þörfum ef einhverjir sem svara, vilja fleiri. En eru ófær um að sjá fyrir þeim vegna dýrtíðar og skorts á tíma með þeim til að sinna öllum þeirra þörfum. Mannverur eru ekki eins og kindur, kýr eða önnur spendýr sem hægt er að láta fjölga sér án slæmra afleiðinga fyrir afkvæmin. Börn mannvera þurfa meira. Konan sem setti mig í heiminn var frá smástund kynlífs, sem var bara fyrir það. Og þau voru engan veginn á leið í hjónaband saman. Þau höfðu drauma í ólíkar áttir. Það var árið 1946. Hún var dæmd fyrir að getnaður hafði gerst af því að: Jáið, hafði ekki verið sagt við altari. Þau urðu að gera það og lofa að vera gift út ævina. Þau gerðu það sem varð á kostnað ýmissa, en þó ósýnilegra mikilvægra atriða. Þá varð síðan að senda hana í burtu í felur vegna bumbunnar. Þau tvo og þær tvær barn í móðurlífi og konan sem gekk með það, fengu smán á sig. En við tvær saman fengum stærri skammtinn af því. Barn í móðurlífi fær það sem líkaminn sem það er í upplifir. Læknir hér í Ástralíu sagði í samtali í sjónvarpi fyrir nokkrum árum síðan. Staðreynd sem var lifuð á sérkennilegan hátt, en aldrei rædd. Ég fæddist svo árið 1947 í heimahúsi öfug með fæturnar fyrst, eftir þrjá daga, 72 tíma, vegna smánar. Svo að hún fór ekki á fæðingardeildina til að koma mér í heiminn. Þá hefði slúðrið orðið meira. Ég lærði það af nánum ættingja. Og samkvæmt fræðum Thomas Hubl og Peter´s A Levine sem ég hafði vitað í meira en hálfa öld að erfiðar tilfinningar hyrfu ekki si svona út í buskann, sat mengunin í mér öll þessi ár. Þangað til að ég flutti hingað, og gat byrjað að vinna úr því. Vinda ofan af banni á tilfinningum og tilfinningasemi. Síðan fór sú sem fæddi mig í heiminn til útlanda frá mér fárra mánaða til mannsins sem hafði barnað hana af því að kringumstæður beggja í millistétt leyfðu ekki annað en hlýðni við skipunum presta og millistéttar sem vildi ekki leiðinda slúður um ógifta barnshafandi konu dóttur manns í millisétt. Skipanir án kærleika eða skilnings á tilfinningum. Blaðagreinar eru að sýna dæmi um að það sé ekki allt svo rétt á heimilum í dag fyrir ungu kynslóðina, frekar en það var fyrr á tímum. Og það þrátt fyrir getnaðarvarnir og þungunarrof. Sem er hugsanlega af því að ekki nærri allir eru með meirapróf í uppeldi. Gera oft eins og foreldrar þeirra gerðu þeim, án hugsunar. Og án þess að gera sér grein fyrir hve tímar hafa breyst, og heimurinn ógnvænlega líka. Þá meina ég síðari hluta síðustu aldar og til dagsins í dag. En á þeim árum síðustu aldar mátti ekki opna sig um það. Höfundur er Íslendingur sem hefur verið búsettur í Ástralíu um langt skeið. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Matthildur Björnsdóttir Mest lesið Hvers virði er lambakjöt? Hafliði Halldórsson Skoðun Næstu sólarhringar á Gaza skipta sköpum Hlynur Már Vilhjálmsson Skoðun Þjóðareign, trú og skattar Svanur Guðmundsson Skoðun „Litla stúlkan og ruddarnir“ - Hugleiðing um stöðu Íslands á alþj.vettv. Flosi Þorgeirsson Skoðun Lífið er eins og konfektkassi, þú veist aldrei hvernig mola þú færð Elín Íris Fanndal Skoðun Hvernig gengur nýjum kennurum í grunnskólakennslu? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson,Aðalheiður Anna Erlingsdóttir,Andri Rafn Ottesen,Maríanna Jónsdóttir Maríudóttir,Valgerður S. Bjarnadóttir Skoðun Opið bréf til stjórnvalda Elín Ýr Arnar Hafdísardóttir Skoðun Hamas og átökin við Ísrael – hvað er ekki sagt upphátt? Einar G Harðarson Skoðun Stéttarkerfi Halldóra Lillý Jóhannsdóttir Skoðun Daði Már týnir sjálfum sér Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Hvers virði er lambakjöt? Hafliði Halldórsson skrifar Skoðun Lífið er eins og konfektkassi, þú veist aldrei hvernig mola þú færð Elín Íris Fanndal skrifar Skoðun Þjóðareign, trú og skattar Svanur Guðmundsson skrifar Skoðun Hamas og átökin við Ísrael – hvað er ekki sagt upphátt? Einar G Harðarson skrifar Skoðun Gjaldfrjálsar máltíðir fyrir leikskólabörn Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Næstu sólarhringar á Gaza skipta sköpum Hlynur Már Vilhjálmsson skrifar Skoðun Hvernig gengur nýjum kennurum í grunnskólakennslu? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson,Aðalheiður Anna Erlingsdóttir,Andri Rafn Ottesen,Maríanna Jónsdóttir Maríudóttir,Valgerður S. Bjarnadóttir skrifar Skoðun Huglæg réttlætiskennd og skattar á verðmætasköpun Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Loksins fær þyrlan heimili fyrir norðan Njáll Trausti Friðbertsson skrifar Skoðun Opið bréf til stjórnvalda Elín Ýr Arnar Hafdísardóttir skrifar Skoðun Við skuldum þeim að hlusta Ólafur Adolfsson skrifar Skoðun „Litla stúlkan og ruddarnir“ - Hugleiðing um stöðu Íslands á alþj.vettv. Flosi Þorgeirsson skrifar Skoðun Mikilvæg gagnrýni eða tilraun til valdayfirtöku í Sósíalistaflokknum? Ása Lind Finnbogadóttir skrifar Skoðun Matvælaverð hefur nær þrefaldast frá stofnun Viðskiptaráðs! Sigríður Ingibjörg Ingadóttir skrifar Skoðun Alvarleg staða í umhverfi fréttamiðla Rósa Guðbjartsdóttir skrifar Skoðun Stéttarkerfi Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Stöðvum Hamas. Einungis þannig getum við stöðvað hryllinginn á Gaza BIrgir Finnsson skrifar Skoðun Dagur líffræðilegrar fjölbreytni 2025 Rannveig Magnúsdóttir,Ole Sandberg,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Rebecca Thompson,Skúli Skúlason,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Æfingin skapar meistarann! Sigurjón Már Fox Gunnarsson skrifar Skoðun 140 sinnum líklegra að verða fyrir eldingu Sigurður G. Guðjónsson skrifar Skoðun Konum í afplánun fjölgar: Með flókin áföll á bakinu Tinna Eyberg Örlygsdóttir,Sigríður Ella Jónsdóttir skrifar Skoðun Traust í húfi Eyjólfur Ármannsson skrifar Skoðun Verðmætasköpun án virðingar Berglind Harpa Svavarsdóttir skrifar Skoðun Daði Már týnir sjálfum sér Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Samhljómur við náttúruna og sjálfbæra þróun Anna María Ágústsdóttir skrifar Skoðun Aðgerðir gegn mansali í forgangi Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Enginn á verðinum – um ábyrgð, framtíðarsýn og mikilvægi forvirkrar stjórnsýslu Guðjón Heiðar Pálsson skrifar Skoðun Framtíðin fær húsnæði Ingunn Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Börnin sem deyja á Gaza Elín Pjetursdóttir skrifar Skoðun Brýr, sýkingar og börn Jón Pétur Zimsen skrifar Sjá meira
Það eru svo mörg atriði í dag, í ástandi heims. Sem fá einstaklinga til að hugsa á annan hátt um barneignir. Og ef, hve mörg börn þau vilji, eða geti séð um. Af hverju er einhver að telja að skortur á frjósemi sé málið? Nú á tímum þegar langtíma fjölgun mannkyns er að drepa jörðina, eru stjórnvöld að kvarta yfir því, að konur séu ekki eins frjósamar. Sem er greinilega af því að þær eru ekki að poppa út meira af þegnum í samfélagið, en tekur að halda sjálfum sér við. Svo eru þau önnur sem vita. Að það sé ekki það sem þau séu hér að gera, í þessu lífi. Með gjöfinni sem getnaðarvarnir eru skapast ný og önnur tækifæri Við þurfum að muna að skaparinn setti leg í konur. Líffæri sem getur virkað eins og fjöldaframleiðsla frá innkomu sæða, hvort sem konan sé andlega tilbúin í það dæmi eða ekki. Milljónir einstaklinga víða um heim, hefðu misgóðar sögur að segja um að vera frá slíku dæmi. Að niðurlægja konu til jarðar með andlegu ofbeldi, og verðmeta kannski bara á forsendum þess að hún skili af sér þegnum, er mjög vafasöm uppskrift. Þrá og að vera tilbúinn í það hlutverk er svo mikilvægur hluti af því ferli. Svo eru það þetta með hin oft villtu getnaðarfæra-kerfi sem sett voru í bæði kynin. Karlmenn fengu það díl: Að geta dreift sæðum sínum inn í leg kvenna án ábyrgðar eða umhyggju fyrir, hvort að ný mannvera hafi orðið til, eða ekki. Skaparinn gaf líkömum þetta ósamræmi.Og konur sitja ansi of oft uppi með dæmið og alla ábyrgðina. Trúarbrögð fóru svo að nota misræmið í þessu og það í valdaskyni og kúgunarþörf. Kúgun og smán sem konur einar fengu þegar þær gátu ekki fengið þungunar-rof. Þær enduðu og enda á að upplifa höfnun af allskonar tagi og gerðist í Bretlandi á okkar tímum. Eins og sést í þáttunum „Long Lost Family“ Löngu týnd fjölskylda. Kynlíf upplifað sem unaður samruna tveggja einstaklinga, er svo gjöf. Upplifun sem þau í heiminum og hafi aðgang að getnaðarvörnum, geta notið. Eru stjórnmála liðin í raun ekki meðvituð um þessa hluti? Vita stjórnmála liðin virkilega ekki neitt um þetta ósamræmi? Auðvitað er það algert meistaraverk hvernig móðurlífið birtir oftast fullkomnar mannverur sem aðrar í spendýrum. Svo yndislegt að sjá þau. Þau eru hinsvegar ungbörn í svo stuttan tíma. Þá tekur meiri veruleiki við sem ekki allir sem setja þau í heiminn eru með meistarapróf í. Og að milljónir einstaklinga í heiminum eru að lifa við þann sannleika að hafa ekki verið elskuð, meðtekin, samþykkt af foreldrum eða trúarbrögðum, né fengið gagnlega leiðbeiningu fyrir líf sitt, af því að þau voru getin án já´s við altari. Þar er hræsni valdasýki í gangi, sem veitir ekki gagnlega fræðslu um þessi kerfi. Mín kynslóð fædd um miðja síðustu öld eða svo, fékk ekki neina fræðslu um þessi kerfi í skólum og fengu hana ekki, nema ef foreldrar voru það vel settir og laus við þá hégildu að geta ekki talað um þessa virkni líkamans, og hvernig við mannverur, og allt líf spendýra verður til. Bara þau sem voru viljug og með það viðhorf að sjá mikilvægi þess að segja börnum sínum hvernig þau komu til, og í heiminn settu þau betur sett út í lífið. Og um leið hvernig þau þurfi að sjá um að fá ekkert óvelkomið í líf sitt. Svo eru það þau sem þráðu fyrr á tímum, en gátu ekki liðu oft smán frá samfélaginu. En nú á tímum er hjálpin föl. Það hafa alltaf verið einstaklingar sem hafa haft gölluð getnaðarfærakerfi hvað egg og sæði varðar. Þeir einstaklingar fengu svo dýrmæta gjöf þegar IVF var fundið upp sem þau hafa aðgang að, ef og þegar þau þrá að verða foreldrar. Það kerfi er þó því miður, líka stundum misnotað af þeim sem vinna við það. Svo eru ótal börn í þriðja heims löndum og víðar sem myndu elska að fá góða foreldra, en þurfa að vera ættleidd með þekkingu á þeim sem þau komu frá. Svo eignast ekki allar konur börn. Sumar vita ungar að það sé ekki það sem þær þurfi. eða eigi að gera. Né hafi áhuga fyrir að gera. Sumar sem ég þekki til um eins og konur á Íslandi, og hér. Konur sem hafa sett ótal þegna í safn mannkyns í fyrri lífum, og eru ekki í þessu lífi til þess. Þær eru í allskonar umönnunar störfum við mannverur sem þær geta gefið sig meira að, vegna þess að engin börn bíða heima eða á leikskóla eða í skóla. Hjá flestum væru ótal ástæður fyrir því. Og er ein sú að starfsframi sé mikilvægur. Svo væri það að vitna aðrar konur í meðgöngu ekki vera svo sælar með ástandið, og að innkyrtlakerfið væri ekki á svo fullu í þá átt af heilsufarslegum ástæðum. Eins og til dæmis ef innkyrtlakerfið fékk áfall í röntgenmyndum sem voru gerðar á þeim sem ungum börnum, atriði sem ekki var skilið fyrir meira en hálfri öld að gerðist. Það gæti hindrað mannveruna frá að það vera tilbúna fyrir barneignir á þeim aldri sem svo margir telja að það eigi að gerast.. Svo er það staðreynd að færri foreldrar eru heima með börnum sínum fyrstu árin. Og sögur um unglinga í vandræðum segja að eitthvað vanti í umhyggjuna. Myndi það hvetja næstu kynslóð til barneigna? Það þýðir, að þær og þau foreldrarnir, hafi ekki nægan tíma fyrir börnin. Svo er það dýrt í dag að fæða og klæða mörg börn. Svo ekki sé minnst á að sinna þeirra sálar og tilfinningalegu þörfum. Kynnast þeim vel og ná að eiga einkatíma með hverju barni fyrir sig. Að alast upp bara í félagsdæmi er ekki nóg. Alla vega ekki fyrir alla. Svo fæðast ekki allir með meirapróf í uppeldi á unglingum. Það verk er annað en að sinna börnum fyrstu árin. Ef stjórnmálaliðum líður svona illa yfir að það komi ekki fleiri þegnar ætti að hafa almennilega skoðanakönnun um ástæður þess. Og þá að mæta þörfum ef einhverjir sem svara, vilja fleiri. En eru ófær um að sjá fyrir þeim vegna dýrtíðar og skorts á tíma með þeim til að sinna öllum þeirra þörfum. Mannverur eru ekki eins og kindur, kýr eða önnur spendýr sem hægt er að láta fjölga sér án slæmra afleiðinga fyrir afkvæmin. Börn mannvera þurfa meira. Konan sem setti mig í heiminn var frá smástund kynlífs, sem var bara fyrir það. Og þau voru engan veginn á leið í hjónaband saman. Þau höfðu drauma í ólíkar áttir. Það var árið 1946. Hún var dæmd fyrir að getnaður hafði gerst af því að: Jáið, hafði ekki verið sagt við altari. Þau urðu að gera það og lofa að vera gift út ævina. Þau gerðu það sem varð á kostnað ýmissa, en þó ósýnilegra mikilvægra atriða. Þá varð síðan að senda hana í burtu í felur vegna bumbunnar. Þau tvo og þær tvær barn í móðurlífi og konan sem gekk með það, fengu smán á sig. En við tvær saman fengum stærri skammtinn af því. Barn í móðurlífi fær það sem líkaminn sem það er í upplifir. Læknir hér í Ástralíu sagði í samtali í sjónvarpi fyrir nokkrum árum síðan. Staðreynd sem var lifuð á sérkennilegan hátt, en aldrei rædd. Ég fæddist svo árið 1947 í heimahúsi öfug með fæturnar fyrst, eftir þrjá daga, 72 tíma, vegna smánar. Svo að hún fór ekki á fæðingardeildina til að koma mér í heiminn. Þá hefði slúðrið orðið meira. Ég lærði það af nánum ættingja. Og samkvæmt fræðum Thomas Hubl og Peter´s A Levine sem ég hafði vitað í meira en hálfa öld að erfiðar tilfinningar hyrfu ekki si svona út í buskann, sat mengunin í mér öll þessi ár. Þangað til að ég flutti hingað, og gat byrjað að vinna úr því. Vinda ofan af banni á tilfinningum og tilfinningasemi. Síðan fór sú sem fæddi mig í heiminn til útlanda frá mér fárra mánaða til mannsins sem hafði barnað hana af því að kringumstæður beggja í millistétt leyfðu ekki annað en hlýðni við skipunum presta og millistéttar sem vildi ekki leiðinda slúður um ógifta barnshafandi konu dóttur manns í millisétt. Skipanir án kærleika eða skilnings á tilfinningum. Blaðagreinar eru að sýna dæmi um að það sé ekki allt svo rétt á heimilum í dag fyrir ungu kynslóðina, frekar en það var fyrr á tímum. Og það þrátt fyrir getnaðarvarnir og þungunarrof. Sem er hugsanlega af því að ekki nærri allir eru með meirapróf í uppeldi. Gera oft eins og foreldrar þeirra gerðu þeim, án hugsunar. Og án þess að gera sér grein fyrir hve tímar hafa breyst, og heimurinn ógnvænlega líka. Þá meina ég síðari hluta síðustu aldar og til dagsins í dag. En á þeim árum síðustu aldar mátti ekki opna sig um það. Höfundur er Íslendingur sem hefur verið búsettur í Ástralíu um langt skeið.
Hvernig gengur nýjum kennurum í grunnskólakennslu? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson,Aðalheiður Anna Erlingsdóttir,Andri Rafn Ottesen,Maríanna Jónsdóttir Maríudóttir,Valgerður S. Bjarnadóttir Skoðun
Skoðun Lífið er eins og konfektkassi, þú veist aldrei hvernig mola þú færð Elín Íris Fanndal skrifar
Skoðun Hvernig gengur nýjum kennurum í grunnskólakennslu? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson,Aðalheiður Anna Erlingsdóttir,Andri Rafn Ottesen,Maríanna Jónsdóttir Maríudóttir,Valgerður S. Bjarnadóttir skrifar
Skoðun „Litla stúlkan og ruddarnir“ - Hugleiðing um stöðu Íslands á alþj.vettv. Flosi Þorgeirsson skrifar
Skoðun Mikilvæg gagnrýni eða tilraun til valdayfirtöku í Sósíalistaflokknum? Ása Lind Finnbogadóttir skrifar
Skoðun Matvælaverð hefur nær þrefaldast frá stofnun Viðskiptaráðs! Sigríður Ingibjörg Ingadóttir skrifar
Skoðun Dagur líffræðilegrar fjölbreytni 2025 Rannveig Magnúsdóttir,Ole Sandberg,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Rebecca Thompson,Skúli Skúlason,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir skrifar
Skoðun Konum í afplánun fjölgar: Með flókin áföll á bakinu Tinna Eyberg Örlygsdóttir,Sigríður Ella Jónsdóttir skrifar
Skoðun Enginn á verðinum – um ábyrgð, framtíðarsýn og mikilvægi forvirkrar stjórnsýslu Guðjón Heiðar Pálsson skrifar
Hvernig gengur nýjum kennurum í grunnskólakennslu? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson,Aðalheiður Anna Erlingsdóttir,Andri Rafn Ottesen,Maríanna Jónsdóttir Maríudóttir,Valgerður S. Bjarnadóttir Skoðun