Annars konar skoðun á hinu ósýnilega í lífi fólks Matthildur Björnsdóttir skrifar 13. janúar 2025 18:01 Mynd af þolendum sem höfðu ekki val Setjum okkur í spor kvenna fyrr á tímum, og þegar þjóðin bjó í torfhýsum. Það voru engar getnaðar varnir í boði. Karlveldið allsráðandi heima og að heiman. Sem af þeim sem stjórnuðu í stjórnmálum sem trúarbrögðum. Viðhorfin voru grimm að okkar mati í dag sem myndum ekki vilja lifa við þá hugsun sem stýrði svo miklu. Hugsa sér konur sem urðu að vera þolendur of frekrar kynlífsfíknar eiginmanns sem þær sáu sig ekki getað neitað um aðgang að líkama sínum. Kannski voru sumir tillitssamari en aðrir. Og sumar konur kannski ekki eins svaka miklar barneignamaskínur heldur. Þess vegna ekki alveg eins oft barnshafandi og aðrar. Það var ung kona sem var ein af ótal systkinum sem foreldrar urðu að senda í ótal áttir, vegna eigin fjárhagslegrar fátæktar. Ein þeirra fór í vinnu hinum megin á landinu sem orgelleikari, af því að hún hafði lært að spila á orgel. Þar hitti hún svo mann. Þau urðu ástfangin af hvert öðru. Þau voru fædd á árum sem byrjuðu með tölunni átján hundruð. Þau voru það heppin, að hafa bæði fag til að vinna við, og sjá sér farborða frá. Það athyglisverða varð að þau eignuðust bara fimm börn. Þegar hún kom frá þessum stóra fjölmenna systkinahóp sem höfðu ekki fengið að vera saman vegna fátæktar foreldra. Sú staðreynd að börnin urðu bara fimm, sýnir að þau hugsuðu um og þekktu lögmál orsaka og afleiðinga kynmaka. Svo að hann sýndi henni greinilega þá tillitssemi sem kæmi í veg fyrir að þau hlæðu of mörgum börnum niður. Skoðun á þeim kringumstæðum seinna, sýndi að það að verða móðir, var ekki hátt á óskalistanum í henni. Sem var skiljanlegt við að koma frá slíkum bakgrunni. Hugur og hjörtu voru meira með systkinum sem höfðu ekki fengið að vera í lífi hvers annars. Svo að þegar þeirra eigin börn voru komin af höndum, og þau fluttu til borgarinnar fór öll þörf hennar í að hitta systkinin sín. En áhuginn lítill fyrir eigin afkomendum. Hin týndu systkini hennar skiptu öllu máli og hann eiginmaðurinn var með henni í að sinna því. Þarna var komið nokkurt magn af ýmsum tilfinningum sem ekki var algengt að væru tjáð. Svo að þau ótjáðu atriði fortíðarinnar, sátu og voru þar inni í þeim alla ævi. Það þýddi ekki að þau myndu hverfa við fráfall þeirra. Þau lúrðu í taugakerfunum, og fóru á hina ýmsa vegu í börnin þeirra, og niður næstu kynslóðir á einhvern hátt í einhverju formi. Veruleiki í leyni sem enginn skildi eða vissi, né myndi þjóðin hafa viljað ljá þeim fræðum eyra, né hugsa um á þeim tímum. Í næstu kynslóð, kynslóð barna, og svo meira barnabarna þeirra, birtust allskonar dæmi um hin ótjáðu ósýnilegu atriði niðurflæðis frá fortíðinni. Og stíft íhald í Goðsagnir sem standast ekki veruleikann. Innvírað sjálf virði var sjaldan í þessum fyrri kynslóðum og er því miður ekki heldur nógu oft í konum í dag Það sem prestar sögðu þjóðinni um að allar mannverur hefðu virði, reyndist oftast meira í orði en á borði, á tímum karlveldis. Karlhormónar gerðu þeim auðveldara með að telja sig vera fulla af því virði. En ef við skoðum sumt í hegðun þeirra í dag. Þá er það í raun oft frá öryggisleysi sem þeir þora ekki að viðurkenna fyrir sjálfum sér, hvað þá öðrum, eða konum. Þegar í konum reyndist og reynist dæmið, í raun enn allt annað. Með karlkyn er slæma hegðunin þegar og ef þeir hafa ekki fengið gott uppeldi. Og stelpur frekar þolendur er þær eru ekki víraðar fyrir sjálfsstyrk frá upphafi tilveru sinnar. Ég uppgötvaði þetta ekki fyrr en eftir að koma til Ástralíu, fara á námskeið til að finna sjálfa mig, hreinsa orkuhjúpana til að finna hver ég væri annað en það sem ég upplifði mig vera séða heima. Svo að sjá og heyra endalausar sögur af konum sem voru drepnar af mökum sínum. Þá skildi ég og skynjaði það að þessi skortur á virði sínu á það til að afvegaleiða okkur í sambönd sem eru ekki byggð á dýpt verðmætamats okkar, en því miður kynhvöt og útliti, og svo óttinn við að ganga ekki út. Ef það virði byggist ekki í mannverum og hér meina ég það meira fyrir konur, frá ást og uppbyggingu frá foreldrum frá fyrsta degi. Þá er ekki líklegt að það verði til staðar fyrir lífsbaráttuna seinna. Þá verður maður að hefja þá vinnu fyrir sig í sér og það tekur sinn tíma. Til dæmis er gagnlegt að hefja þá vinnu gegn meðvirkni. „Co-dependency“. Sú vinna leiðir til þess að átta sig á eigin eiginleikum, kostum göllum, verðgildum og viðhorfum. Engin af þeim fræðum sem eru föl núna í formi bóka og námskeiða til að læra um okkur sjálf sem mannverur, voru til eða í boði á Íslandi. En konum endalaust innrætt að það væri dyggð að vera undirgefin eiginmanninum í öllu. Slík viðhorf hafa gert mannkyni meira tjón en gagn þegar vel sé skoðað. Börn þessara hjóna sýndu og upplifðu litríka blöndu af ýmsu. Atriði af ýmsu tagi sem ekki verður farið í hér. Af því að hér er verið að tala um mikilvægi þess að mannverur tjái sig upphátt á ýmsa vegu um hvað þeim líkaði eða ekki í því umhverfi sem þau komu frá. Ef það er ekki gert. Eins og sagan veit að var ekki vel séð. Þá á það til að kosta ansi mikið á tilfinningalega skalanum í sumum fjölskyldunum sem koma frá svo allt öðrum tímum og viðhorfum. Það virtist ekki mega koma með skoðun, skilgreiningu og niðurstöðu um það sem þyrfti að breyta á leið til meiri þroska og mannúðar. Gegnsæi á atriðin eru mikilvæg. Þegar fordómar og sár setja mikilvæg lífsferli í lás á tímum sem enginn skildi langtíma aðskilnað, vanrækslu eða áhrif áhrif slæmra orða á mannverur í ótal ár og það án vitna. Það er þá tvennskonar þjófnaður úr tilveru mannverunnar. Það að séð væri um að engin vitni væru að slíku, skapaði þá fullkomnar kringumstæður til að lítillækka tilveru þeirrar mannveru, með skáldskap við aðra um þann einstakling. Þá er mikið af fornum, þögguðum, menguðum erfiðum tilfinningum á leið niður til næstu kynslóða. Atriði sem birtast þá auðvitað á mismunandi hátt í mismunandi einstaklingum. En ef þessir hlutir fá að verða hluti af umræðunni, þá er meiri von um nýjan og hollari veruleika um ferð unga fólksins í lífi sínu frá að hreinsa losa kerfin við eitthvað af því sem situr í kerfunum. Þegar einmenningarþjóðin mátti í raun ekki gagnrýna það sem trúarbrögðin héldu fram, eða stjórnvöldin sem vildu halda þjóðinni í þröngum veruleika-ramma. Veruleika ramma sem ég sé að hefur ekki horfið algerlega, en mun minnka nú þegar þjóðin og unga fólkið eru að fá að segja sögur sínar af allskonar erfiðri reynslu. Fyrir mjög marga af kynslóðinni sem fæddist um miðja síðustu öld, og auðvitað ótal aðra sem voru foreldrar þeirrar kynslóðar. Þá er það ansi löng bið að fá ekki staðfestingu á því að reynsla þeirra gufaði ekki upp si svona fyrr en á sjötugs eða áttræðisaldri. Grimm orð sem sögð voru frá fordómum og þröngsýni hafa um aldir haft langtíma erfiðar afleiðingar höfnunar og sára. Af því að eins og viðhorfin voru þá, að engin viðurkenning, skilningur eða innsæi um slíkt var í gangi, nema kannski í fáum þroskuðum einstaklingum.Það er auðvitað mikill léttir og frelsun í og fyrir þau sem hafa lifað með slíkt um borð í sér. Bækur Peter A Levine væru mjög gagnlegur og góður lestur af því að hann fer í svo mörg atriði um að heila, eða snúa við afleiðingum þess sem einstaklingar hafa upplifað. Thomas Hubl er sá sem sagði þau orð að erfiðar tilfinningar fari framhjá heilanum og beint inn í taugakerfin þar sem þær sitji og fari svo líka niður kynslóðirnar. Ef og þegar foreldrar hafa ekki fengið að lifa sínu eigin planaða lífi, þá verða samtölin mest yfirborðskennd. Slíkar samræður sýna ekki viðkomandi einstakling í einlægni þess sem hann eða hún eru og hafa reynt. Það þýðir þá að orka slíks veikir tengingar við afkomendur eða hreinlega enda þær algerlega. Slíkt getur virkað sem frelsun, og eða einnig verið sársaukafullt í söknuði yfir skortinum á þráðum tengingum. Sem sendir þá hina óunnu reynslu niður næstu kynslóðir. Höfundur er Íslendingur sem hefur verið búsettur í Ástralíu um langan tíma. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Matthildur Björnsdóttir Mest lesið Stéttin sem Sjálfstæðisflokkurinn kaus að yfirgefa Böðvar Ingi Guðbjartsson Skoðun Viljum við það besta fyrir börnin okkar? Hilmar Þór Sigurjónsson Skoðun Kona Anna Kristjana Helgadóttir Skoðun Ósanngjörn byrði á landsbyggðarfólk Ingibjörg Ísaksen Skoðun Samræmd próf gegn stéttaskiptingu Þorlákur Axel Jónsson Skoðun Bókun 35, 38 og tækifæri fyrir ungt fólk í Brussel Gunnar H. Garðarsson Skoðun Orð skulu standa Jón Pétur Zimsen Skoðun Þegar heiftin nær tökum á hrútakofanum Heimir Már Pétursson Skoðun Dúabíllinn og kraftur sköpunar Einar Mikael Sverrisson Skoðun Vilja Bandaríkin bæta samskipti sín við Rússland og um leið styrkja stöðu sína gagnvart Kína? Hilmar Þór Hilmarsson Skoðun Skoðun Skoðun Kona Anna Kristjana Helgadóttir skrifar Skoðun Bókun 35, 38 og tækifæri fyrir ungt fólk í Brussel Gunnar H. Garðarsson skrifar Skoðun Orð skulu standa Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Dúabíllinn og kraftur sköpunar Einar Mikael Sverrisson skrifar Skoðun Enginn er betri en þú – enginn er snjallari en þú Árni Sigurðsson skrifar Skoðun Viljum við það besta fyrir börnin okkar? Hilmar Þór Sigurjónsson skrifar Skoðun Stéttin sem Sjálfstæðisflokkurinn kaus að yfirgefa Böðvar Ingi Guðbjartsson skrifar Skoðun Tilfinningar í hrærigraut og engin orð til, né leyfilegt að segja það sem er... Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Samræmd próf gegn stéttaskiptingu Þorlákur Axel Jónsson skrifar Skoðun Vilja Bandaríkin bæta samskipti sín við Rússland og um leið styrkja stöðu sína gagnvart Kína? Hilmar Þór Hilmarsson skrifar Skoðun Sameinandi afl í skotgröfunum? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Ósanngjörn byrði á landsbyggðarfólk Ingibjörg Ísaksen skrifar Skoðun VR og eldra fólk Halla Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Betra og skilvirkara fjármálakerfi Benedikt Gíslason skrifar Skoðun Háskólinn og rektorskjörið Gyða Margrét Pétursdóttir ,Þorgerður Jennýjardóttir Einarsdóttir skrifar Skoðun Fékk hann ekki minnisblaðið? Hjörtur J Guðmundsson skrifar Skoðun Áskorun til atvinnuvegaráðherra Björn Ólafsson skrifar Skoðun Skattahækkanir, miðstýring og ESB-þráhyggja Anton Guðmundsson skrifar Skoðun Sérlög til verndar innflytjendum? Margrét Ágústa Sigurðardóttir skrifar Skoðun Höldum yngri þingmönnum aðskildum frá hinum eldri ! Júlíus Valsson skrifar Skoðun Hvammsvirkjun – frumhlaup og gullhúðun Mörður Árnason skrifar Skoðun Geðræni sjúkdómurinn sem gleymist að tala um Stefán Guðbrandsson skrifar Skoðun Aukinn veikindaréttur – aukið jafnrétti kynjanna – fyrir félagsfólk VR Þorsteinn Skúli Sveinsson skrifar Skoðun Þegar heiftin nær tökum á hrútakofanum Heimir Már Pétursson skrifar Skoðun Verður dánaraðstoð leyfð í Danmörku í náinni framtíð? Bjarni Jónsson skrifar Skoðun Flugvöllur okkar allra! Lilja Rafney Magnúsdóttir skrifar Skoðun Svar við rangfærslum Félags atvinnurekenda um tollamál Erna Bjarnadóttir skrifar Skoðun Við þurfum að ræða um Evrópusambandið Kristján Reykjalín Vigfússon skrifar Skoðun Sannleikurinn um undirbúning útlendingafrumvarpsins Guðrún Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Hvernig bætum við stafræna umgjörð heilbrigðiskerfisins? Arna Harðardóttir skrifar Sjá meira
Mynd af þolendum sem höfðu ekki val Setjum okkur í spor kvenna fyrr á tímum, og þegar þjóðin bjó í torfhýsum. Það voru engar getnaðar varnir í boði. Karlveldið allsráðandi heima og að heiman. Sem af þeim sem stjórnuðu í stjórnmálum sem trúarbrögðum. Viðhorfin voru grimm að okkar mati í dag sem myndum ekki vilja lifa við þá hugsun sem stýrði svo miklu. Hugsa sér konur sem urðu að vera þolendur of frekrar kynlífsfíknar eiginmanns sem þær sáu sig ekki getað neitað um aðgang að líkama sínum. Kannski voru sumir tillitssamari en aðrir. Og sumar konur kannski ekki eins svaka miklar barneignamaskínur heldur. Þess vegna ekki alveg eins oft barnshafandi og aðrar. Það var ung kona sem var ein af ótal systkinum sem foreldrar urðu að senda í ótal áttir, vegna eigin fjárhagslegrar fátæktar. Ein þeirra fór í vinnu hinum megin á landinu sem orgelleikari, af því að hún hafði lært að spila á orgel. Þar hitti hún svo mann. Þau urðu ástfangin af hvert öðru. Þau voru fædd á árum sem byrjuðu með tölunni átján hundruð. Þau voru það heppin, að hafa bæði fag til að vinna við, og sjá sér farborða frá. Það athyglisverða varð að þau eignuðust bara fimm börn. Þegar hún kom frá þessum stóra fjölmenna systkinahóp sem höfðu ekki fengið að vera saman vegna fátæktar foreldra. Sú staðreynd að börnin urðu bara fimm, sýnir að þau hugsuðu um og þekktu lögmál orsaka og afleiðinga kynmaka. Svo að hann sýndi henni greinilega þá tillitssemi sem kæmi í veg fyrir að þau hlæðu of mörgum börnum niður. Skoðun á þeim kringumstæðum seinna, sýndi að það að verða móðir, var ekki hátt á óskalistanum í henni. Sem var skiljanlegt við að koma frá slíkum bakgrunni. Hugur og hjörtu voru meira með systkinum sem höfðu ekki fengið að vera í lífi hvers annars. Svo að þegar þeirra eigin börn voru komin af höndum, og þau fluttu til borgarinnar fór öll þörf hennar í að hitta systkinin sín. En áhuginn lítill fyrir eigin afkomendum. Hin týndu systkini hennar skiptu öllu máli og hann eiginmaðurinn var með henni í að sinna því. Þarna var komið nokkurt magn af ýmsum tilfinningum sem ekki var algengt að væru tjáð. Svo að þau ótjáðu atriði fortíðarinnar, sátu og voru þar inni í þeim alla ævi. Það þýddi ekki að þau myndu hverfa við fráfall þeirra. Þau lúrðu í taugakerfunum, og fóru á hina ýmsa vegu í börnin þeirra, og niður næstu kynslóðir á einhvern hátt í einhverju formi. Veruleiki í leyni sem enginn skildi eða vissi, né myndi þjóðin hafa viljað ljá þeim fræðum eyra, né hugsa um á þeim tímum. Í næstu kynslóð, kynslóð barna, og svo meira barnabarna þeirra, birtust allskonar dæmi um hin ótjáðu ósýnilegu atriði niðurflæðis frá fortíðinni. Og stíft íhald í Goðsagnir sem standast ekki veruleikann. Innvírað sjálf virði var sjaldan í þessum fyrri kynslóðum og er því miður ekki heldur nógu oft í konum í dag Það sem prestar sögðu þjóðinni um að allar mannverur hefðu virði, reyndist oftast meira í orði en á borði, á tímum karlveldis. Karlhormónar gerðu þeim auðveldara með að telja sig vera fulla af því virði. En ef við skoðum sumt í hegðun þeirra í dag. Þá er það í raun oft frá öryggisleysi sem þeir þora ekki að viðurkenna fyrir sjálfum sér, hvað þá öðrum, eða konum. Þegar í konum reyndist og reynist dæmið, í raun enn allt annað. Með karlkyn er slæma hegðunin þegar og ef þeir hafa ekki fengið gott uppeldi. Og stelpur frekar þolendur er þær eru ekki víraðar fyrir sjálfsstyrk frá upphafi tilveru sinnar. Ég uppgötvaði þetta ekki fyrr en eftir að koma til Ástralíu, fara á námskeið til að finna sjálfa mig, hreinsa orkuhjúpana til að finna hver ég væri annað en það sem ég upplifði mig vera séða heima. Svo að sjá og heyra endalausar sögur af konum sem voru drepnar af mökum sínum. Þá skildi ég og skynjaði það að þessi skortur á virði sínu á það til að afvegaleiða okkur í sambönd sem eru ekki byggð á dýpt verðmætamats okkar, en því miður kynhvöt og útliti, og svo óttinn við að ganga ekki út. Ef það virði byggist ekki í mannverum og hér meina ég það meira fyrir konur, frá ást og uppbyggingu frá foreldrum frá fyrsta degi. Þá er ekki líklegt að það verði til staðar fyrir lífsbaráttuna seinna. Þá verður maður að hefja þá vinnu fyrir sig í sér og það tekur sinn tíma. Til dæmis er gagnlegt að hefja þá vinnu gegn meðvirkni. „Co-dependency“. Sú vinna leiðir til þess að átta sig á eigin eiginleikum, kostum göllum, verðgildum og viðhorfum. Engin af þeim fræðum sem eru föl núna í formi bóka og námskeiða til að læra um okkur sjálf sem mannverur, voru til eða í boði á Íslandi. En konum endalaust innrætt að það væri dyggð að vera undirgefin eiginmanninum í öllu. Slík viðhorf hafa gert mannkyni meira tjón en gagn þegar vel sé skoðað. Börn þessara hjóna sýndu og upplifðu litríka blöndu af ýmsu. Atriði af ýmsu tagi sem ekki verður farið í hér. Af því að hér er verið að tala um mikilvægi þess að mannverur tjái sig upphátt á ýmsa vegu um hvað þeim líkaði eða ekki í því umhverfi sem þau komu frá. Ef það er ekki gert. Eins og sagan veit að var ekki vel séð. Þá á það til að kosta ansi mikið á tilfinningalega skalanum í sumum fjölskyldunum sem koma frá svo allt öðrum tímum og viðhorfum. Það virtist ekki mega koma með skoðun, skilgreiningu og niðurstöðu um það sem þyrfti að breyta á leið til meiri þroska og mannúðar. Gegnsæi á atriðin eru mikilvæg. Þegar fordómar og sár setja mikilvæg lífsferli í lás á tímum sem enginn skildi langtíma aðskilnað, vanrækslu eða áhrif áhrif slæmra orða á mannverur í ótal ár og það án vitna. Það er þá tvennskonar þjófnaður úr tilveru mannverunnar. Það að séð væri um að engin vitni væru að slíku, skapaði þá fullkomnar kringumstæður til að lítillækka tilveru þeirrar mannveru, með skáldskap við aðra um þann einstakling. Þá er mikið af fornum, þögguðum, menguðum erfiðum tilfinningum á leið niður til næstu kynslóða. Atriði sem birtast þá auðvitað á mismunandi hátt í mismunandi einstaklingum. En ef þessir hlutir fá að verða hluti af umræðunni, þá er meiri von um nýjan og hollari veruleika um ferð unga fólksins í lífi sínu frá að hreinsa losa kerfin við eitthvað af því sem situr í kerfunum. Þegar einmenningarþjóðin mátti í raun ekki gagnrýna það sem trúarbrögðin héldu fram, eða stjórnvöldin sem vildu halda þjóðinni í þröngum veruleika-ramma. Veruleika ramma sem ég sé að hefur ekki horfið algerlega, en mun minnka nú þegar þjóðin og unga fólkið eru að fá að segja sögur sínar af allskonar erfiðri reynslu. Fyrir mjög marga af kynslóðinni sem fæddist um miðja síðustu öld, og auðvitað ótal aðra sem voru foreldrar þeirrar kynslóðar. Þá er það ansi löng bið að fá ekki staðfestingu á því að reynsla þeirra gufaði ekki upp si svona fyrr en á sjötugs eða áttræðisaldri. Grimm orð sem sögð voru frá fordómum og þröngsýni hafa um aldir haft langtíma erfiðar afleiðingar höfnunar og sára. Af því að eins og viðhorfin voru þá, að engin viðurkenning, skilningur eða innsæi um slíkt var í gangi, nema kannski í fáum þroskuðum einstaklingum.Það er auðvitað mikill léttir og frelsun í og fyrir þau sem hafa lifað með slíkt um borð í sér. Bækur Peter A Levine væru mjög gagnlegur og góður lestur af því að hann fer í svo mörg atriði um að heila, eða snúa við afleiðingum þess sem einstaklingar hafa upplifað. Thomas Hubl er sá sem sagði þau orð að erfiðar tilfinningar fari framhjá heilanum og beint inn í taugakerfin þar sem þær sitji og fari svo líka niður kynslóðirnar. Ef og þegar foreldrar hafa ekki fengið að lifa sínu eigin planaða lífi, þá verða samtölin mest yfirborðskennd. Slíkar samræður sýna ekki viðkomandi einstakling í einlægni þess sem hann eða hún eru og hafa reynt. Það þýðir þá að orka slíks veikir tengingar við afkomendur eða hreinlega enda þær algerlega. Slíkt getur virkað sem frelsun, og eða einnig verið sársaukafullt í söknuði yfir skortinum á þráðum tengingum. Sem sendir þá hina óunnu reynslu niður næstu kynslóðir. Höfundur er Íslendingur sem hefur verið búsettur í Ástralíu um langan tíma.
Vilja Bandaríkin bæta samskipti sín við Rússland og um leið styrkja stöðu sína gagnvart Kína? Hilmar Þór Hilmarsson Skoðun
Skoðun Tilfinningar í hrærigraut og engin orð til, né leyfilegt að segja það sem er... Matthildur Björnsdóttir skrifar
Skoðun Vilja Bandaríkin bæta samskipti sín við Rússland og um leið styrkja stöðu sína gagnvart Kína? Hilmar Þór Hilmarsson skrifar
Skoðun Háskólinn og rektorskjörið Gyða Margrét Pétursdóttir ,Þorgerður Jennýjardóttir Einarsdóttir skrifar
Skoðun Aukinn veikindaréttur – aukið jafnrétti kynjanna – fyrir félagsfólk VR Þorsteinn Skúli Sveinsson skrifar
Vilja Bandaríkin bæta samskipti sín við Rússland og um leið styrkja stöðu sína gagnvart Kína? Hilmar Þór Hilmarsson Skoðun