Hvað er vandamálið? Alexandra Briem skrifar 21. nóvember 2024 15:45 Þó umræðan síðustu vikur hafi verið mjög áhugaverð þá hefur mér þótt vanta sárlega skýra sýn á þau vandamál sem að okkur stafa. Það eru ekki útlendingar eða flóttafólk. Það er ekki þétting byggðar. Ekki réttindabarátta hinsegin fólks. Þau vandamál sem raunverulega hrjá okkur, verðbólga, húsnæðisverð, ofbeldi, biðlistar eftir læknisþjónustu, brottfall stráka úr skólakerfinu, hnignun samfélagslegra innviða á borð við velferðarkerfið, heilbrigðiskerfið og menntakerfið, eru sjálf birtingarmynd stóra vandans, ekki rót hans. Vandinn sem að okkur stafar á Íslandi, og raunar á vesturlöndum öllum, er að fólk er að missa von. Fólk sem missir von verður örvæntingarfullt og missir trúna á samfélaginu. Fólk sem missir trú á samfélaginu, missir trú á því að það sé hægt að ná fram jákvæðum breytingum, fer á endanum að velja bara einhverja breytingu, jafnvel þó hún sé slæm, af því viðvarandi ástand er óþolandi. Raunverulegi vandinn er að við höfum staðnað á slæmum stað. Pólitíska miðjan, og vinstrið, hafa gert of miklar málamiðlanir við sérhagsmunina. Fólk er búið að fá nóg af því að misskipting í samfélaginu gengur sífellt lengra, nóg af því að skattbyrðin færist sífellt á tekjulægri hópa, nóg af því að sjá augljósa spillingu grassera. Nóg af því að sjá heilbrigðiskerfið verða verra og verra og svo einkavætt og boðið út þegar það er orðið svo slæmt að fólk sætti sig við það. Fólk er búið að fá nóg af því að sjá ríkasta fólkið í samfélaginu stjórna hverju sem það vill, oft í krafti vináttu þeirra við ráðherra og þeirra fólk. Og það er búið að missa trúna á því að ‘venjulega pólitíkin’ geti tekist á við það. Það er það sem við sjáum í Bandaríkjunum og Evrópu. Klassísku mið, mið-vinstri og mið-hægri flokkarnir eru búnir að vera að reyna að berjast gegn risi öfganna, afturhalds, einangrunarsinna og fasisma. En þau halda sífellt verr og verr út með hverju árinu, af því það eina sem þau bjóða raunverulega upp á er viðvarandi ástand og að vera þó skárri en lýðskrumið og boðvaldið. En það gengur ekki til lengdar. Á endanum mun þetta bresta ef við gerum ekki eitthvað róttækt. Stjórnmálin eru komin á síðasta snúning með að gera eitthvað raunverulegt, eitthvað gott og stórt sem gefur fólki von fyrir framtíðina, von á því að eitthvað breytist í alvöru. Ef við gerum það ekki fáum við á endanum eitthvað hrikalegt í staðinn, einhvern íslenskan Trump. Þess vegna vel ég Pírata, þess vegna set ég alla mína orku og tíma í að berjast fyrir Pírata. Það eru aðrir flokkar sem eru ágætir, sem ég veit að eru klárir og meina vel, en í mínum augum eru of líkir miðjunni sem hefur mistekist að veita almennilega mótspyrnu í Evrópu og nú síðast í Bandaríkjunum. Píratar eru eini flokkurinn sem bæði vill raunverulegar, róttækar, jákvæðar breytingar á samfélaginu okkar, og er fær um að vinna með öðrum og koma þeim í framkvæmd. Við viljum jafna skattbyrðina, við viljum sanngjarnari fjármagnstekjuskatt, töluvert hærri veiðigjöld og á endanum endurskoðað og sanngjarnara fiskveiðikerfi. Frjálsar handfæraveiðar. Við viljum taka á spillingu og skattaundanskotum, taka á því að fyrirtæki komi sér undan skatti með því að skulda erlendum móðurfyrirtækjum, taka á því að fyrirtæki í sjávarútvegi feli hagnað með því að kaupa aðföng af sjálfum sér og selja sjálfum sér afla (þunn eigin fjármögnun og lóðrétt samþætting). En við viljum ekki bara lækna einkennin til skemmri tíma. Við viljum líka ráðast að rót vandans sem hefur hrjáð okkur svo lengi, skapa aftur von um réttlátara samfélag og lýðræðislegri og faglegri stjórnmál. Við viljum breyta kerfinu þannig að Alþingi starfi meira eins og löggjafarþing og minna eins og leikvöllur. Við viljum sanngjarnari pólitík, þar sem hlutirnir eru ræddir á Alþingi, jafnvel þó þeir komi frá minnihlutanum - og þar sem þingmál eru leidd lýðræðislega til lykta, en eru ekki fórnarlömb hrossakaupa á hverju vori. Við viljum koma á öflugu eftirliti með Alþingi, stjórnsýslunni og lögreglu sem og með samkeppni á markaði og skattaundanskotum. Og já, á endanum viljum við betri stjórnarskrá sem undirbyggir allt þetta og endurspeglar þjóðarvilja. Við viljum gagnsæi, við viljum lýðræði. Við viljum að þú ráðir. Kjóstu öðruvísi. Kjóstu von. Kjóstu Pírata! Höfundur er frambjóðandi Pírata í Reykjavík Norður. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Reykjavíkurkjördæmi norður Skoðun: Alþingiskosningar 2024 Píratar Alexandra Briem Mest lesið Halldór 05.07.2025 Halldór Baldursson Halldór Ágætu fyrrum samstarfsaðilar á Þjóðminjasafni Íslands Uggi Jónsson Skoðun Málþófið um veiðigjöldin vekur miskunnsama Samverja Sigurjón Þórðarson Skoðun Stærðfræðikennari sem kann ekki að reikna? (Og getur ekki lært það!) Brynjólfur Þorvarðsson Skoðun Menntastefna 2030 Guðmundur Ingi Kristinsson Skoðun Íslendingar greiða sama hlutfall útgjalda í mat og Norðurlöndin Margrét Gísladóttir Skoðun Það sem ekki má segja um það sem enginn vill sjá Viðar Hreinsson Skoðun Krónan, Nettó, Hagkaup, Bónus - það er kominn tími á formlega sniðgöngu Helen Ólafsdóttir Skoðun Laxaharmleikur Jóhannes Sturlaugsson Skoðun Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson Skoðun Skoðun Skoðun Grafarvogur framtíðar verður til Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Málþófið um veiðigjöldin vekur miskunnsama Samverja Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun Menntastefna 2030 Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar Skoðun Ágætu fyrrum samstarfsaðilar á Þjóðminjasafni Íslands Uggi Jónsson skrifar Skoðun Ferðamannaþorpin - Náttúruvá Þóra B. Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson skrifar Skoðun Laxaharmleikur Jóhannes Sturlaugsson skrifar Skoðun Lýðræðið í skötulíki! Lilja Rafney Magnúsdóttir skrifar Skoðun Stærðfræðikennari sem kann ekki að reikna? (Og getur ekki lært það!) Brynjólfur Þorvarðsson skrifar Skoðun Íslendingar greiða sama hlutfall útgjalda í mat og Norðurlöndin Margrét Gísladóttir skrifar Skoðun Til varnar jafnlaunavottun Magnea Marinósdóttir skrifar Skoðun Heimaþjónusta og velferðartækni: Lykillinn að sjálfbæru heilbrigðiskerfi Auður Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Barnaræninginn Pútín Gunnar Hólmsteinn Ársælsson skrifar Skoðun Um þjóð og ríki Gauti Kristmannsson skrifar Skoðun Málfrelsi og mörk þess á vettvangi lýðræðisins Helga Vala Helgadóttir skrifar Skoðun Sjókvíaeldi á Íslandi fjarstýrt með gervigreind frá Noregi Ingólfur Ásgeirsson skrifar Skoðun „Finnst ykkur skrýtið að ég mæti á Austurvöll – Pabba mínum var fórnað á altari niðurskurðar“ Davíð Bergmann skrifar Skoðun Hvers vegna skipta hagsmunir verslanakeðja meira máli en öryggi barna í Ásahverfi Reykjanesbæ? Ólafur Ívar Jónsson skrifar Skoðun Kjarnorkuákvæðið: Neyðarhemill en ekki léttvægt leikfang popúlista Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Stjórnarandstaðan er vannýtt auðlind Jón Daníelsson skrifar Skoðun Ef Veðurstofan spáði vitlausu veðri í 40 ár, væri það bara í lagi? Björn Ólafsson skrifar Skoðun Hægri sósíalismi Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun 5 ára vegferð að skóla framtíðarinnar – eða ekki! Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Ójafnvægi í jöfnunarkerfinu Anna Sigríður Guðnadóttir,Halla Karen Kristjánsdóttir,Lovísa Jónsdóttir skrifar Skoðun Það sem ekki má segja um það sem enginn vill sjá Viðar Hreinsson skrifar Skoðun Krónan, Nettó, Hagkaup, Bónus - það er kominn tími á formlega sniðgöngu Helen Ólafsdóttir skrifar Skoðun Löggæslumál og aðstöðuleysi í Búðardal – ákall um viðbragð og aðgerðir Björn Bjarki Þorsteinsson skrifar Skoðun Listin að verða fullkomlega ósammála sjálfri sér á mettíma Þórður Snær Júlíusson skrifar Skoðun Þingmenn auðvaldsins Karl Héðinn Kristjánsson skrifar Skoðun Arðgreiðslur í sjávarútvegi: Staðreyndir gegn fullyrðingum Elliði Vignisson skrifar Sjá meira
Þó umræðan síðustu vikur hafi verið mjög áhugaverð þá hefur mér þótt vanta sárlega skýra sýn á þau vandamál sem að okkur stafa. Það eru ekki útlendingar eða flóttafólk. Það er ekki þétting byggðar. Ekki réttindabarátta hinsegin fólks. Þau vandamál sem raunverulega hrjá okkur, verðbólga, húsnæðisverð, ofbeldi, biðlistar eftir læknisþjónustu, brottfall stráka úr skólakerfinu, hnignun samfélagslegra innviða á borð við velferðarkerfið, heilbrigðiskerfið og menntakerfið, eru sjálf birtingarmynd stóra vandans, ekki rót hans. Vandinn sem að okkur stafar á Íslandi, og raunar á vesturlöndum öllum, er að fólk er að missa von. Fólk sem missir von verður örvæntingarfullt og missir trúna á samfélaginu. Fólk sem missir trú á samfélaginu, missir trú á því að það sé hægt að ná fram jákvæðum breytingum, fer á endanum að velja bara einhverja breytingu, jafnvel þó hún sé slæm, af því viðvarandi ástand er óþolandi. Raunverulegi vandinn er að við höfum staðnað á slæmum stað. Pólitíska miðjan, og vinstrið, hafa gert of miklar málamiðlanir við sérhagsmunina. Fólk er búið að fá nóg af því að misskipting í samfélaginu gengur sífellt lengra, nóg af því að skattbyrðin færist sífellt á tekjulægri hópa, nóg af því að sjá augljósa spillingu grassera. Nóg af því að sjá heilbrigðiskerfið verða verra og verra og svo einkavætt og boðið út þegar það er orðið svo slæmt að fólk sætti sig við það. Fólk er búið að fá nóg af því að sjá ríkasta fólkið í samfélaginu stjórna hverju sem það vill, oft í krafti vináttu þeirra við ráðherra og þeirra fólk. Og það er búið að missa trúna á því að ‘venjulega pólitíkin’ geti tekist á við það. Það er það sem við sjáum í Bandaríkjunum og Evrópu. Klassísku mið, mið-vinstri og mið-hægri flokkarnir eru búnir að vera að reyna að berjast gegn risi öfganna, afturhalds, einangrunarsinna og fasisma. En þau halda sífellt verr og verr út með hverju árinu, af því það eina sem þau bjóða raunverulega upp á er viðvarandi ástand og að vera þó skárri en lýðskrumið og boðvaldið. En það gengur ekki til lengdar. Á endanum mun þetta bresta ef við gerum ekki eitthvað róttækt. Stjórnmálin eru komin á síðasta snúning með að gera eitthvað raunverulegt, eitthvað gott og stórt sem gefur fólki von fyrir framtíðina, von á því að eitthvað breytist í alvöru. Ef við gerum það ekki fáum við á endanum eitthvað hrikalegt í staðinn, einhvern íslenskan Trump. Þess vegna vel ég Pírata, þess vegna set ég alla mína orku og tíma í að berjast fyrir Pírata. Það eru aðrir flokkar sem eru ágætir, sem ég veit að eru klárir og meina vel, en í mínum augum eru of líkir miðjunni sem hefur mistekist að veita almennilega mótspyrnu í Evrópu og nú síðast í Bandaríkjunum. Píratar eru eini flokkurinn sem bæði vill raunverulegar, róttækar, jákvæðar breytingar á samfélaginu okkar, og er fær um að vinna með öðrum og koma þeim í framkvæmd. Við viljum jafna skattbyrðina, við viljum sanngjarnari fjármagnstekjuskatt, töluvert hærri veiðigjöld og á endanum endurskoðað og sanngjarnara fiskveiðikerfi. Frjálsar handfæraveiðar. Við viljum taka á spillingu og skattaundanskotum, taka á því að fyrirtæki komi sér undan skatti með því að skulda erlendum móðurfyrirtækjum, taka á því að fyrirtæki í sjávarútvegi feli hagnað með því að kaupa aðföng af sjálfum sér og selja sjálfum sér afla (þunn eigin fjármögnun og lóðrétt samþætting). En við viljum ekki bara lækna einkennin til skemmri tíma. Við viljum líka ráðast að rót vandans sem hefur hrjáð okkur svo lengi, skapa aftur von um réttlátara samfélag og lýðræðislegri og faglegri stjórnmál. Við viljum breyta kerfinu þannig að Alþingi starfi meira eins og löggjafarþing og minna eins og leikvöllur. Við viljum sanngjarnari pólitík, þar sem hlutirnir eru ræddir á Alþingi, jafnvel þó þeir komi frá minnihlutanum - og þar sem þingmál eru leidd lýðræðislega til lykta, en eru ekki fórnarlömb hrossakaupa á hverju vori. Við viljum koma á öflugu eftirliti með Alþingi, stjórnsýslunni og lögreglu sem og með samkeppni á markaði og skattaundanskotum. Og já, á endanum viljum við betri stjórnarskrá sem undirbyggir allt þetta og endurspeglar þjóðarvilja. Við viljum gagnsæi, við viljum lýðræði. Við viljum að þú ráðir. Kjóstu öðruvísi. Kjóstu von. Kjóstu Pírata! Höfundur er frambjóðandi Pírata í Reykjavík Norður.
Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson Skoðun
Skoðun Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson skrifar
Skoðun Stærðfræðikennari sem kann ekki að reikna? (Og getur ekki lært það!) Brynjólfur Þorvarðsson skrifar
Skoðun Íslendingar greiða sama hlutfall útgjalda í mat og Norðurlöndin Margrét Gísladóttir skrifar
Skoðun Heimaþjónusta og velferðartækni: Lykillinn að sjálfbæru heilbrigðiskerfi Auður Guðmundsdóttir skrifar
Skoðun „Finnst ykkur skrýtið að ég mæti á Austurvöll – Pabba mínum var fórnað á altari niðurskurðar“ Davíð Bergmann skrifar
Skoðun Hvers vegna skipta hagsmunir verslanakeðja meira máli en öryggi barna í Ásahverfi Reykjanesbæ? Ólafur Ívar Jónsson skrifar
Skoðun Kjarnorkuákvæðið: Neyðarhemill en ekki léttvægt leikfang popúlista Kristinn Karl Brynjarsson skrifar
Skoðun Ójafnvægi í jöfnunarkerfinu Anna Sigríður Guðnadóttir,Halla Karen Kristjánsdóttir,Lovísa Jónsdóttir skrifar
Skoðun Krónan, Nettó, Hagkaup, Bónus - það er kominn tími á formlega sniðgöngu Helen Ólafsdóttir skrifar
Skoðun Löggæslumál og aðstöðuleysi í Búðardal – ákall um viðbragð og aðgerðir Björn Bjarki Þorsteinsson skrifar
Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson Skoðun