Það er kominn tími á uppfærslu á Íslandi Þórður Snær Júlíusson skrifar 31. október 2024 08:01 Það sem einkennir kosningar á Íslandi er að ýmsir flokkar virðast skyndilega detta niður á mjög einfaldar lausnir á mjög flóknum vandamálum nokkrum vikum áður en þær fara fram. Þessum lausnum er svo oft pakkað í glansandi umbúðir af markaðssérfræðingum og reynt að selja þær í skiptum fyrir atkvæði. Það getur verið ruglingslegt þegar flokkar sem hafa stýrt landinu í lengri tíma láta skyndilega eins og þeir hafi ekkert haft með stýringu á þjóðarskútunni að gera. Flokkar sem hafa rekið ríkissjóð í halla árum saman, og eru með áform um að gera það áfram þannig að hann verði í mínus í að minnsta kosti níu ár. Flokkar sem hafa kerfisbundið fjársvelt velferðarkerfin til að geta ráðist í ófjármagnaðar skattalækkanir og ýtt undir frekari einkavæðingu. Flokkar sem hafa hlíft breiðum bökum við eðlilegum álögum en þess í stað stóraukið skuldsetningu ríkissjóðs og þar með árlegan vaxtakostnað upp í 114 milljarða króna. Flokkar sem hafa sýnt slíka óstjórn í efnahagsmálum að verðbólga fór um tíma í tveggja stafa tölu og hefur verið yfir markmiði í fjögur ár, sem leitt hefur af sér að stýrivextir hafa nú verið yfir níu prósent í meira en 14 mánuði. Afleiðingar þess eru þær að heimili landsins borguðu 40 milljörðum krónum meira í vexti í fyrra en þau gerðu tveimur árum áður. Í stuttu máli, flokkar sem segja eitt, en gera annað. Ekki vera hrædd við breytingar Þegar illa gengur hjá þessum flokkum að selja venjulegu fólki með sjónhverfingum að óstjórn sé stöðugleiki, en sjö af hverjum tíu íbúum telja íslenskt samfélag vera á rangri leið, þá grípa þeir til þess ráðs að reyna að hræða það frá því að kjósa breytingar. Helsta töfrabragðið þar er að vara við því að félagshyggjuflokkar muni hækka skatta á heimilin. Það gengur illa hjá þessum flokkum núna og skattagrýlan hefur verið dregin fram í dagsljósið að nýju. Öll sömu gömlu trikkin ganga í endurnýjun lífdaga. Kastljósið beinist eðlilega að þeim flokki sem flestir kjósendur virðast binda vonir við að geti breytt kerfum sem virka bara fyrir suma en alls ekki alla, Samfylkingunni. Hún er eini flokkurinn sem hefur lagt fram skýrt langtímaplan um hvað stendur til að gera á næstu árum til að mæta þjóðinni í þeim málum sem brenna helst á henni. Plan um að ná aftur stjórn á fjármálum ríkisins, að stíga örugg skref til að leysa áskoranir í heilbrigðis- og öldrunarmálum, að rjúfa stöðnun í atvinnu- og samgöngumálum og leysa bráðavanda í húsnæðis- og kjaramálum til skemmri og lengri tíma. Plan sem breytir samfélaginu til hins betra. Hættum að vaxa á kostnað velferðar Útspilin þrjú fela í sér vöxt með velferð, í stað þess að halda áfram að búa til hagvöxt á kostnað velferðar líkt og verið hefur. Framkvæmdarplanið er fullfjármagnað og því hlutlaus með tilliti til ríkisfjármála. Það felur í sér aukin rekstrarútgjöld upp á um 1,75 prósent af landsframleiðslu. Til að setja það í samhengi þá eru áætluð útgjöld ríkissjóðs nú rétt undir 30 prósent af landsframleiðslu. Þarna er því ekki um að ræða eitthvað óhóf en samt nóg til að leysa Ísland úr fjötrum aðgerðarleysis og stöðnunar síðustu ára. Ef fólk vill frekar skoða þessar stærðir í krónum og aurum þá yrði árlegur viðbótarkostnaður vegna plansins um 80 milljarðar króna á ári miðað við núverandi landsframleiðslu þegar það væri að fullu komið til framkvæmda, sem gerist yfir nokkurra ára tímabil. Þessir fjármunir verða sóttir með því að auka álögur á breiðu bökin, taka til í ríkisrekstrinum og stuðla að sjálfbærum hagvexti. Aukinni verðmætasköpun verður náð með því að auka framleiðni í hagkerfinu og þar með hagvöxt á mann með auknum umsvifum í atvinnulífi, í stað þess að hagvöxtur byggi á fólksfjölgun líkt og verið hefur. Hagvöxtur drifinn áfram af fólksfjölgun lítur kannski vel út þegar horft er á hann einan og sér. En þegar hagvextinum er deilt niður á íbúa þá kemur í ljós að hann er minni en í flestum samanburðarríkjum, er ekki sjálfbær og hefur mikil, og alvarleg, neikvæð hliðaráhrif á önnur svið samfélagsins. Á húsnæðismarkað. Á heilbrigðiskerfið. Á skólanna, samgöngur, löggæslu og aðra innviði. Þeir borga meira sem sannarlega geta Meirihlutinn verður sóttur með svigrúmi sem verður til með skilvirkari ráðstöfun opinberra fjármuna, álagningu almennra auðlindagjalda á sjávarútveg, eldi, ferðaþjónustu og orku, hækkun fjármagnstekjuskatts úr 22 í 25 prósent og aðgerðum til að skrúfa fyrir skattaglufur sem hafa meðal annars gert fjármagnseigendum kleift árum að telja fram launatekjur sem fjármagnstekjur, og greiða fyrir vikið mun lægri skatta en aðrir til samneyslunnar. Í þessu plani eru engin áform um að hækka tekjuskatt á heimili landsins né að auka skuldir ríkissjóðs til að fjármagna það. Þurfum við að hafa miklar áhyggjur af þeim sem þurfa að greiða aðeins meira til samneyslunnar til að endurreisa velferðarkerfið? Svarið við því er nei. Samkvæmt skattframtölum voru fjármagnstekjur landsmanna alls 303 milljarðar króna á árinu 2023 og hækkuðu um 61 milljarða króna, eða 25 prósent, milli ára. Af þessum fjármagnstekjum þénaði efsta tekjutíundin 211 milljarða króna, eða um 70 prósent þeirra allra. Þar er borð fyrir báru að greiða fjármagnstekjuskatt í anda hinna Norðurlandanna. Áratugum saman hefur verið til staðar skattaglufa hérlendis sem felur í sér að tekjuháir einstaklingar geti talið launatekjur fram sem fjármagnstekjur í gegnum einkahlutafélög og þannig komið sér undan því að greiða sömu skatta og annað launafólk. Alþýðusamband Íslands (ASÍ) áætlaði fyrir nokkrum árum að hið opinbera verði af um átta milljörðum króna vegna þess ári, sem eru um tíu milljarðar króna á núvirði. Það að loka þessu ehf-gati með aðferðum sem tíðkast á hinum Norðurlöndunum er ekki bara samfélagslega hagkvæmt, heldur sanngirnis- og réttlætismál. Réttmætt gjald fyrir nýtingu auðlinda Nokkuð ljóst er að það er ekki mikil andstaða hjá þjóðinni að þeir sem nýta sameiginlegar auðlindir hennar greiði réttmætt gjald fyrir þá nýtingu. Í nýlegri könnun ASÍ kom fram að 57 prósent svarenda töldu að hlutdeild almennings í þeim arði sem verður við nýtingu auðlinda á Íslandi væri ranglát. Einungis 26 prósent töldu hana réttláta. Einvörðungu kjósendur Sjálfstæðisflokksins voru í meirihluta á þeirri skoðun að skiptingin á hagnaðinum af nýtingu sameiginlegra auðlinda væri réttlát. Þótt meginþorri arðseminnar af orkunýtingu skili sér í samneyslu vegna þess að stærstu orkufyrirtækin eru í opinberri eigu þá hefur einkareknum orkuframleiðslufyrirtækjum fjölgað. Það kallar á skýran ramma og orkuskatt. Ferðaþjónusta er orðin ein af stærstu atvinnuvegum þjóðarinnar og hefur hingað til notið skattaívilnunar. Leggja þarf á sanngjarnt auðlindagjald með aðgangsstýringu í þeim geira. Samhliða því að tekjur af fiskeldi í sjó vaxa munu tekjur ríkissjóðs af auðlindagjöldum sem leggjast á þann atvinnuveg vaxa líka. Sjávarútvegur einn og sér hefur, samkvæmt tölum sem Deloitte tekur saman árlega fyrir geirann, hagnast um 190 milljarða króna frá byrjun árs 2021 og út árið 2023. Þetta er hagnaður eftir alla fjárfestingu og greiðslu allra opinberra gjalda, meðal annars veiðigjalda. Síðustu ár hefur kakan skipst þannig að um 70 prósent af hagnaði fyrir greiðslu opinberra gjalda hefur setið eftir hjá útgerðunum en um 30 prósent farið í samneysluna. Hærra auðlindagjald á sjávarútveg með þrepaskiptingu til að hlífa smærri útgerðum, til að ná stærri hluta af auðlindarentunni til þjóðarinnar án þess að ráðast í meiriháttar kerfisbreytingar, er ekki bara góð leið til að afla fjár til að reisa við velferðarkerfið. Það er sanngjarnt og réttlátt. Það er skref í átt að samfélagslegri sátt. Kjósið kerfisbreytingu Kæru kjósendur. Ekki láta hræða ykkur frá því að kjósa yfir ykkur kerfisbreytingar sem eru á forsendum almannahags, ekki sérhagsmuna. Látið frekar von, þor og bjartsýni um að hlutirnir þurfi ekki að vera eins og þeir eru stýra því hvert atkvæði ykkar fer. Það er ekki einhver pólitískur ómöguleiki að breyta íslensku kerfunum úr því að vera valdakerfi þar sem gæðum er úthlutað í að vera þjónustukerfi þar sem gæði eru tryggð. Það er vel hægt að gera það án þess að auka álögur á heimilin í landinu. Það er kominn tími á breytingar. Það er kominn tími á uppfærslu. Það er kominn tími á alvöru efnahagslegan stöðugleika. Það er kominn tími á ríkisstjórn sem byggir upp lífskjör og velferð á́ grundvelli ábyrgrar hagstjórnar og verðmætasköpunar. Sem leggur áherslu á almannahag ekki sérhagsmuni. Sem starfar fyrir fólkið í landinu. Það er kominn tími á Samfylkinguna. Höfundur situr í þriðja sæti á lista Samfylkingarinnar í Reykjavíkurkjördæmi norður. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Samfylkingin Þórður Snær Júlíusson Skoðun: Alþingiskosningar 2024 Mest lesið Kveðjur úr Grafarvogi til þeirra sem kasta steinum úr glerhúsi Davíð Már Sigurðsson Skoðun Immigrant Women: Essential Workers, Rising Voices on Labor Day Maru Alemán Skoðun Jafnaðarmennskan og verkalýðsbaráttan Sigfús Ómar Höskuldsson Skoðun Það sem er ósagt varðandi vinnubrögð hjá Háskólanum á Akureyri Þóra Sigurðardóttir Skoðun Opið bréf til fjármálaráðherra, Daða Más Kristóferssonar Íris Róbertsdóttir Skoðun Leiðsöguhundurinn Gaur gerir mig að betri manneskju Þorkell J. Steindal Skoðun Að undirbúa börnin okkar fyrir heim sem er að hverfa Halldóra Mogensen Skoðun Hvað er „furry“ annars? Jóhanna Jódís Antonsdóttir Skoðun Ég kalla hann Isildur; mentorinn minn er gervigreind Björgmundur Guðmundsson Skoðun Sjúklingur settur í fangaklefa Arnar Þór Jónsson Skoðun Skoðun Skoðun Sköpum störf við hæfi! Unnur Hrefna Jóhannsóttir skrifar Skoðun Immigrant Women: Essential Workers, Rising Voices on Labor Day Maru Alemán skrifar Skoðun Tikkað í skipulagsboxin Samúel Torfi Pétursson skrifar Skoðun Það sem er ósagt varðandi vinnubrögð hjá Háskólanum á Akureyri Þóra Sigurðardóttir skrifar Skoðun Sjúklingur settur í fangaklefa Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Opið bréf til fjármálaráðherra, Daða Más Kristóferssonar Íris Róbertsdóttir skrifar Skoðun Ég kalla hann Isildur; mentorinn minn er gervigreind Björgmundur Guðmundsson skrifar Skoðun Hvað er „furry“ annars? Jóhanna Jódís Antonsdóttir skrifar Skoðun Jafnaðarmennskan og verkalýðsbaráttan Sigfús Ómar Höskuldsson skrifar Skoðun Hljóð og mynd íslenskra varna Arnór Sigurjónsson skrifar Skoðun Kveðjur úr Grafarvogi til þeirra sem kasta steinum úr glerhúsi Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Leiðsöguhundurinn Gaur gerir mig að betri manneskju Þorkell J. Steindal skrifar Skoðun Fimmtíu ár frá lokum Víetnamstríðsins Finnur Th. Eiríksson skrifar Skoðun Að undirbúa börnin okkar fyrir heim sem er að hverfa Halldóra Mogensen skrifar Skoðun Hollar skólamáltíðir fyrir loftslagið og líðan barna Laufey Steingrímsdóttir,Anna Sigríður Ólafsdóttir skrifar Skoðun Bókin er minn óvinur, en mig langar samt í verknám! Davíð Bergmann skrifar Skoðun Ilmurinn af jarðolíu er svo lokkandi Sævar Helgi Lárusson skrifar Skoðun Hvað er að frétta af humrinum? Jónas Páll Jónasson skrifar Skoðun Þeir greiða sem njóta, eða hvað? Jóhannes Þór Skúlason,Pálmi Viðar Snorrason skrifar Skoðun Samskiptasáttmáli; skúffuskjal eða stórgott verkfæri Helena Katrín Hjaltadóttir,Íris Helga G. Baldursdóttir skrifar Skoðun Sigrar og raunir íslenska hestsins Elín Íris Fanndal skrifar Skoðun Reykjavíkurborg á flestar félagslegar íbúðir en Garðabær rekur lestina Heimir Már Pétursson skrifar Skoðun Góðir grannar Landsvirkjunar og við hin Kjartan Ágústsson skrifar Skoðun Hittumst á rauðum sokkum 1. maí Finnbjörn A. Hermannsson,Kolbrún Halldórsdóttir,Magnús Þór Jónsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar Skoðun Mikilvægi orkuspáa Ingvar Júlíus Baldursson skrifar Skoðun Þegar innflutningurinn ræður ríkjum Anton Guðmundsson skrifar Skoðun Vladímír Pútín: Hvað er að marka hann? Steinar Björgvinsson skrifar Skoðun Örlög Úkraínu varða frið og öryggi á Íslandi Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Vegamál á tímum skattahækkana og vantrausts Benedikt S. Benediktsson skrifar Skoðun Konur og menntun Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar Sjá meira
Það sem einkennir kosningar á Íslandi er að ýmsir flokkar virðast skyndilega detta niður á mjög einfaldar lausnir á mjög flóknum vandamálum nokkrum vikum áður en þær fara fram. Þessum lausnum er svo oft pakkað í glansandi umbúðir af markaðssérfræðingum og reynt að selja þær í skiptum fyrir atkvæði. Það getur verið ruglingslegt þegar flokkar sem hafa stýrt landinu í lengri tíma láta skyndilega eins og þeir hafi ekkert haft með stýringu á þjóðarskútunni að gera. Flokkar sem hafa rekið ríkissjóð í halla árum saman, og eru með áform um að gera það áfram þannig að hann verði í mínus í að minnsta kosti níu ár. Flokkar sem hafa kerfisbundið fjársvelt velferðarkerfin til að geta ráðist í ófjármagnaðar skattalækkanir og ýtt undir frekari einkavæðingu. Flokkar sem hafa hlíft breiðum bökum við eðlilegum álögum en þess í stað stóraukið skuldsetningu ríkissjóðs og þar með árlegan vaxtakostnað upp í 114 milljarða króna. Flokkar sem hafa sýnt slíka óstjórn í efnahagsmálum að verðbólga fór um tíma í tveggja stafa tölu og hefur verið yfir markmiði í fjögur ár, sem leitt hefur af sér að stýrivextir hafa nú verið yfir níu prósent í meira en 14 mánuði. Afleiðingar þess eru þær að heimili landsins borguðu 40 milljörðum krónum meira í vexti í fyrra en þau gerðu tveimur árum áður. Í stuttu máli, flokkar sem segja eitt, en gera annað. Ekki vera hrædd við breytingar Þegar illa gengur hjá þessum flokkum að selja venjulegu fólki með sjónhverfingum að óstjórn sé stöðugleiki, en sjö af hverjum tíu íbúum telja íslenskt samfélag vera á rangri leið, þá grípa þeir til þess ráðs að reyna að hræða það frá því að kjósa breytingar. Helsta töfrabragðið þar er að vara við því að félagshyggjuflokkar muni hækka skatta á heimilin. Það gengur illa hjá þessum flokkum núna og skattagrýlan hefur verið dregin fram í dagsljósið að nýju. Öll sömu gömlu trikkin ganga í endurnýjun lífdaga. Kastljósið beinist eðlilega að þeim flokki sem flestir kjósendur virðast binda vonir við að geti breytt kerfum sem virka bara fyrir suma en alls ekki alla, Samfylkingunni. Hún er eini flokkurinn sem hefur lagt fram skýrt langtímaplan um hvað stendur til að gera á næstu árum til að mæta þjóðinni í þeim málum sem brenna helst á henni. Plan um að ná aftur stjórn á fjármálum ríkisins, að stíga örugg skref til að leysa áskoranir í heilbrigðis- og öldrunarmálum, að rjúfa stöðnun í atvinnu- og samgöngumálum og leysa bráðavanda í húsnæðis- og kjaramálum til skemmri og lengri tíma. Plan sem breytir samfélaginu til hins betra. Hættum að vaxa á kostnað velferðar Útspilin þrjú fela í sér vöxt með velferð, í stað þess að halda áfram að búa til hagvöxt á kostnað velferðar líkt og verið hefur. Framkvæmdarplanið er fullfjármagnað og því hlutlaus með tilliti til ríkisfjármála. Það felur í sér aukin rekstrarútgjöld upp á um 1,75 prósent af landsframleiðslu. Til að setja það í samhengi þá eru áætluð útgjöld ríkissjóðs nú rétt undir 30 prósent af landsframleiðslu. Þarna er því ekki um að ræða eitthvað óhóf en samt nóg til að leysa Ísland úr fjötrum aðgerðarleysis og stöðnunar síðustu ára. Ef fólk vill frekar skoða þessar stærðir í krónum og aurum þá yrði árlegur viðbótarkostnaður vegna plansins um 80 milljarðar króna á ári miðað við núverandi landsframleiðslu þegar það væri að fullu komið til framkvæmda, sem gerist yfir nokkurra ára tímabil. Þessir fjármunir verða sóttir með því að auka álögur á breiðu bökin, taka til í ríkisrekstrinum og stuðla að sjálfbærum hagvexti. Aukinni verðmætasköpun verður náð með því að auka framleiðni í hagkerfinu og þar með hagvöxt á mann með auknum umsvifum í atvinnulífi, í stað þess að hagvöxtur byggi á fólksfjölgun líkt og verið hefur. Hagvöxtur drifinn áfram af fólksfjölgun lítur kannski vel út þegar horft er á hann einan og sér. En þegar hagvextinum er deilt niður á íbúa þá kemur í ljós að hann er minni en í flestum samanburðarríkjum, er ekki sjálfbær og hefur mikil, og alvarleg, neikvæð hliðaráhrif á önnur svið samfélagsins. Á húsnæðismarkað. Á heilbrigðiskerfið. Á skólanna, samgöngur, löggæslu og aðra innviði. Þeir borga meira sem sannarlega geta Meirihlutinn verður sóttur með svigrúmi sem verður til með skilvirkari ráðstöfun opinberra fjármuna, álagningu almennra auðlindagjalda á sjávarútveg, eldi, ferðaþjónustu og orku, hækkun fjármagnstekjuskatts úr 22 í 25 prósent og aðgerðum til að skrúfa fyrir skattaglufur sem hafa meðal annars gert fjármagnseigendum kleift árum að telja fram launatekjur sem fjármagnstekjur, og greiða fyrir vikið mun lægri skatta en aðrir til samneyslunnar. Í þessu plani eru engin áform um að hækka tekjuskatt á heimili landsins né að auka skuldir ríkissjóðs til að fjármagna það. Þurfum við að hafa miklar áhyggjur af þeim sem þurfa að greiða aðeins meira til samneyslunnar til að endurreisa velferðarkerfið? Svarið við því er nei. Samkvæmt skattframtölum voru fjármagnstekjur landsmanna alls 303 milljarðar króna á árinu 2023 og hækkuðu um 61 milljarða króna, eða 25 prósent, milli ára. Af þessum fjármagnstekjum þénaði efsta tekjutíundin 211 milljarða króna, eða um 70 prósent þeirra allra. Þar er borð fyrir báru að greiða fjármagnstekjuskatt í anda hinna Norðurlandanna. Áratugum saman hefur verið til staðar skattaglufa hérlendis sem felur í sér að tekjuháir einstaklingar geti talið launatekjur fram sem fjármagnstekjur í gegnum einkahlutafélög og þannig komið sér undan því að greiða sömu skatta og annað launafólk. Alþýðusamband Íslands (ASÍ) áætlaði fyrir nokkrum árum að hið opinbera verði af um átta milljörðum króna vegna þess ári, sem eru um tíu milljarðar króna á núvirði. Það að loka þessu ehf-gati með aðferðum sem tíðkast á hinum Norðurlöndunum er ekki bara samfélagslega hagkvæmt, heldur sanngirnis- og réttlætismál. Réttmætt gjald fyrir nýtingu auðlinda Nokkuð ljóst er að það er ekki mikil andstaða hjá þjóðinni að þeir sem nýta sameiginlegar auðlindir hennar greiði réttmætt gjald fyrir þá nýtingu. Í nýlegri könnun ASÍ kom fram að 57 prósent svarenda töldu að hlutdeild almennings í þeim arði sem verður við nýtingu auðlinda á Íslandi væri ranglát. Einungis 26 prósent töldu hana réttláta. Einvörðungu kjósendur Sjálfstæðisflokksins voru í meirihluta á þeirri skoðun að skiptingin á hagnaðinum af nýtingu sameiginlegra auðlinda væri réttlát. Þótt meginþorri arðseminnar af orkunýtingu skili sér í samneyslu vegna þess að stærstu orkufyrirtækin eru í opinberri eigu þá hefur einkareknum orkuframleiðslufyrirtækjum fjölgað. Það kallar á skýran ramma og orkuskatt. Ferðaþjónusta er orðin ein af stærstu atvinnuvegum þjóðarinnar og hefur hingað til notið skattaívilnunar. Leggja þarf á sanngjarnt auðlindagjald með aðgangsstýringu í þeim geira. Samhliða því að tekjur af fiskeldi í sjó vaxa munu tekjur ríkissjóðs af auðlindagjöldum sem leggjast á þann atvinnuveg vaxa líka. Sjávarútvegur einn og sér hefur, samkvæmt tölum sem Deloitte tekur saman árlega fyrir geirann, hagnast um 190 milljarða króna frá byrjun árs 2021 og út árið 2023. Þetta er hagnaður eftir alla fjárfestingu og greiðslu allra opinberra gjalda, meðal annars veiðigjalda. Síðustu ár hefur kakan skipst þannig að um 70 prósent af hagnaði fyrir greiðslu opinberra gjalda hefur setið eftir hjá útgerðunum en um 30 prósent farið í samneysluna. Hærra auðlindagjald á sjávarútveg með þrepaskiptingu til að hlífa smærri útgerðum, til að ná stærri hluta af auðlindarentunni til þjóðarinnar án þess að ráðast í meiriháttar kerfisbreytingar, er ekki bara góð leið til að afla fjár til að reisa við velferðarkerfið. Það er sanngjarnt og réttlátt. Það er skref í átt að samfélagslegri sátt. Kjósið kerfisbreytingu Kæru kjósendur. Ekki láta hræða ykkur frá því að kjósa yfir ykkur kerfisbreytingar sem eru á forsendum almannahags, ekki sérhagsmuna. Látið frekar von, þor og bjartsýni um að hlutirnir þurfi ekki að vera eins og þeir eru stýra því hvert atkvæði ykkar fer. Það er ekki einhver pólitískur ómöguleiki að breyta íslensku kerfunum úr því að vera valdakerfi þar sem gæðum er úthlutað í að vera þjónustukerfi þar sem gæði eru tryggð. Það er vel hægt að gera það án þess að auka álögur á heimilin í landinu. Það er kominn tími á breytingar. Það er kominn tími á uppfærslu. Það er kominn tími á alvöru efnahagslegan stöðugleika. Það er kominn tími á ríkisstjórn sem byggir upp lífskjör og velferð á́ grundvelli ábyrgrar hagstjórnar og verðmætasköpunar. Sem leggur áherslu á almannahag ekki sérhagsmuni. Sem starfar fyrir fólkið í landinu. Það er kominn tími á Samfylkinguna. Höfundur situr í þriðja sæti á lista Samfylkingarinnar í Reykjavíkurkjördæmi norður.
Skoðun Það sem er ósagt varðandi vinnubrögð hjá Háskólanum á Akureyri Þóra Sigurðardóttir skrifar
Skoðun Hollar skólamáltíðir fyrir loftslagið og líðan barna Laufey Steingrímsdóttir,Anna Sigríður Ólafsdóttir skrifar
Skoðun Samskiptasáttmáli; skúffuskjal eða stórgott verkfæri Helena Katrín Hjaltadóttir,Íris Helga G. Baldursdóttir skrifar
Skoðun Reykjavíkurborg á flestar félagslegar íbúðir en Garðabær rekur lestina Heimir Már Pétursson skrifar
Skoðun Hittumst á rauðum sokkum 1. maí Finnbjörn A. Hermannsson,Kolbrún Halldórsdóttir,Magnús Þór Jónsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar