Danski eðlisfræðingurinn Niels Bohr sagði:
“Allt sem við köllum raunverulegt er gert úr eindum sem ekki er hægt að líta á sem raunverulegar. Ef skammtafræðin, (quantum physics) hefur ekki hneykslað þig verulega, hefur þú ekki skilið hana ennþá.”
Það er tímabært að vísindi, raun,-hug, og kennifræða nálgist samhengi hlutanna til að öðlast dýpri skilning á ævagömlum frásögnum guðspjalla Nýja Testamentisins, og þess Gamla, í samþættum skilningi orku, anda og efnis. Ekki endilega til að skilja Guð, sem aðskilið fyrirbæri, heldur til að öðlast rökrænan skilning á virkni hins stóra lífssamhengis sem maðurinn, hugsun hans og hjarta eru hluti af. En til að slíkt geti raungerst þarf maðurinn, meðvitað, gegnum framvirka hugsun sína, (quantum thinking) og hjarta, að verða gegnumstreymis hluti þeirrar lífsuppgötvunar sem trúin er. Því án trúarinnar virkjum við einungis hluta hugsunarinnar og þeirrar margvíddar hugargetu og skilnings sem maðurinn annars býr yfir.
En af hverju tek ég Testamenti kristninnar út fyrir sviga annara trúarbragða?
Jú, þótt ýmsir dulspekingar, heimspekilegir hugsuðir, og forverar vísindanna, eins og við þekkjum þau, hafi löngu fyrir daga Jesú, gert sér grein fyrir andanum ofar efninu, þá upphóf Jesú þessa umræðu á áður óþekkt plan. Hann opinberaði samræðuna með sönnunum kraftaverkanna og upprisunnar. Fyrirbæra sem færðu vitund mannsins nær hinum óþekkta orkuhjúp upprunans. Uppruna sem við ýmist trúum að sé Guð eða teljum verðugan valkost að rannsaka sem slíkan.
Allt efnislegt lífsform, þ.m.t. hold mannsins er undirorpið orku, atómum, nifteindum, róteindum og kvörkum og fjölda undiratómeinda svo eitthvað sé nefnt. Þessi atóm eru því efnisform lífsorkunnar sjálfrar. Hvað raðar lífsorkunni niður í hinar mismunandi einingar lífsformsins, gegnum fyrirbæri sem við köllum massaorkusamruna, er meira heillandi að brjóta heilann um en nokkuð annað í þessu lífi.
Þróun lífs, erfða, og vísinda líffræðinnar svara efnislegum hluta þessa veruleika, sem í sjálfu sér er mjög athygliverður, en bæti maður við hinum kennilega veruleika skammtaeðlisfræðinnar, dýpkar skilningurinn til muna þar til ein spurning stendur ósvöruð: Hvaðan eru vitsmunirnir á bak við atómískan hreyfikraft og skipulag sköpunarinnar upprunnir? Því svarar kristin trú að því marki sem hugsun mannsins í holdlíkama hefur getu til að skilja. Trú sem torvelt getur verið að skilja samkvæmt orðanna hljóðan öðruvísi en með iðkun í bæn, í gjörð, í hugleiðslu, eða í örvæntingu aðstæðna. Trú, sem laðar fram opnun hinna ýmsu skilnigsvídda í hlutfalli við tíðni hins andlega þroska.
Þegar kemur að spurningunum um frumsköpunina, andann og hinu samþætta vitsmunalífi, (collective consciousness) er manninum því óverjandi, forsögulegri sem og vitsmunalegri framþróun, að skipta trúnni út fyrir tilviljun, til að þjónka takmörkun rökhugsunarinnar, sem ein og sér, er ófær um að skilja eðli og samhengi hinnar stóru lífsmyndar án trúar.
Framangreindum spurningum, og afleiddum svörum þeirra, leitast hugveita Pax Vobis við að svara, með oft, óhefbundindinni nálgun, en einnig hefðbundinni. Því veiti maðurinn ekki athyglinni lausan tauminn um víddír ímyndunarinnar tekst hugsuninni vart að sleppa út fyrir túngarðinn heima. Það kann því að taka eilífðina, en tilgangurinn helgar vegferðina.
Nú þegar, á fyrsta mánuði, hefur útbreiðsla myndefnis Pax Vobis náð augum og eyrum landsmanna vítt og breytt með meiri hraða en forsvarsmönnum óraði fyrir og óskar hugveitan landsmönnum gleðilegra jóla árs og friðar með djúpu þakklæti fyrir frábærar viðtökur á árinu sem er að líða.
Höfundur er frumkvöðull og áhugamaður um betra líf, samfélag, kristna trú og gildi.
