Hvar er best að búa á Íslandi? Sæunn Gísladóttir skrifar 6. mars 2023 08:31 Um þessar mundir er í sýningu á Stöð 2 fjórða serían af hinum frábæru mannlífsþáttum Lóu Pindar Aldísardóttur, Hvar er best að búa? Eins og margir aðrir hef ég notið þess að horfa á þessa þætti ekki einungis til að fá innsýn inn í daglegt líf í framandi löndum á borð við Marokkó eða Indónesíu, heldur til að sjá hversu fjölbreytt tilveran getur verið. Rauði þráðurinn í daglegu lífi viðmælenda er einmitt að hægt sé að skapa sér það líf sem maður vill. Tilveran þarf ekki að vera einhvern veginn, við getum einfaldað líf okkar og notið þess betur. Margir viðmælendur eru alsælir í sínu lífi og sannfæra man alveg að í þeirra nýja heimalandi sé best að búa. En hvað með á Íslandi, hvar er best að búa þar? Fyrir tæpu ári síðan flutti ég ásamt litlu fjölskyldunni minni á Siglufjörð. Siglufjörður á sér merkilega sögu, enda þekktur síldarbær. En eftir tímabil sem einkenndist af fólksflutningum úr firðinum hefur mikil uppbygging átt sér stað á svæðinu síðastliðinn áratug, bæði í ferðaþjónustu og í líftækni og má segja að bærinn sé í blóma á ný. Margir Siglfirðingar eru að snúa heim á ný eftir langdvöl í öðrum heimsálfum. Ég og maðurinn minn erum bæði fædd og uppalin á höfuðborgarsvæðinu og nánast allir okkar vinir og fjölskylda búsett þar. Það var merkilegt að þegar við tilkynntum áform okkar um að flytja út á land voru allir með spurningar: Hvers vegna? Hvar ætlið þið að vinna? Hvað ætlið þið að gera þar? Það er merkilegt að enginn spurði spurninga nokkrum árum áður þegar við fluttum til útlanda, það er orðinn sjálfsagður hluti af lífsreynslu fólks á þrítugsaldri. Það virðist meira stökk að flytja út á land frá höfuðborgarsvæðinu en af landi brott. Hugmyndin var reyndar ekki ný af nálinni. Hún kom fyrst upp sumarið 2019, þá komum við til Íslands í stutta heimsókn frá London þar sem við vorum búsett og störfuðum bæði. Við höfðum séð fyrir okkur að flytja á endanum aftur heim til Íslands, hér vildum við kaupa húsnæði og eignast börn. Höfuðborgin var þó ekki að heilla okkur, en hvað með að vera á sama landi og ættingjarnir og vinir, en í rólegra umhverfi, í betri tengslum við náttúruna? Stærsti höfuðverkurinn þegar við fórum að hugsa um þetta var vinnan, við sáum ekki fyrir okkur að geta auðveldlega fengið vinnu úti á landi sem hæfði okkar menntun og reynslu. En svo kom Covid, og einn fylgifiskur faraldursins var aukinn möguleiki á fjarvinnu. Eitt leiddi af öðru og við rákumst á fullkomið hús á Siglufirði, stað sem við vissum lítið um en heilluðumst alveg að þegar við sóttum hann heim. Eftir tæpt ár hér get ég ekki sagt annað en að bærinn hafi uppfyllt væntingar okkar. Eftir að hafa verið búsett saman í London og í uppvexti okkar m.a. í Danmörku og Frakklandi vildum við vera búsett á stað þar sem við þyrftum ekki að keyra út um allt. Hér er hægt að ganga hvert sem er og við enda götunnar tekur sveitavegur við. Siglufjörður er eiginlega hið fullkomna fimmtán mínútna hverfi, það er ekki lengri gangur en það í skrifstofuhúsnæðið okkar, í búðina, bakaríið, sundlaugina eða leikskólann. Það er eðli málsins samkvæmt minna um að vera hér en í Reykjavík og man getur leiðst, en það er líka eitthvað svo notalegt við rólegheitin; það er takmarkað hversu mikið er hægt að þeytast um bæinn á einum degi. Margir aðrir kostir fylgja lífinu hér, húsnæðisverð er lægra en á höfuðborgarsvæðinu og við gátum því keypt stærra húsnæði með gestaherbergi. Við söknum daglegra samskipta við fólkið okkar fyrir sunnan en líkt og þegar við bjuggum erlendis fáum við gæðastundir, nokkra daga í senn, á móti. Hér er líka betra ástand með leikskóla en í höfuðborginni, dóttir okkar byrjaði viku eftir eins árs afmælið í aðlögun. Áður en hún byrjaði vorum við búin að kynnast mörgum af starfsmönnum leikskólans og því voru þetta ekki ókunnugir sem tóku á móti dóttur okkar fyrsta leikskóladaginn hennar. Það eru að sjálfsögðu gallar við landsbyggðarlífið, þörf á betri vegum og göngum koma fyrst upp í hugann, aðgengi að þjónustu getur verið ábótavant, og veðurviðvaranir hafa sett strik í reikninginn í ferðaplönum okkar oftar en einu sinni. Engu að síður get ég ekki annað en mælt með því að borgarbúar prófi þetta. Þetta er í fyrsta sinn sem mér líður eins og ég sé raunverulega hluti af samfélagi. Því er þessi grein að einhverju leyti áskorun til Lóu Pindar, viltu ekki líka kanna hvar er besta að búa á Íslandi? Höfundur er íbúi á Siglufirði. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Fjallabyggð Sæunn Gísladóttir Mest lesið Má berja blaðamenn? Sigríður Dögg Auðunsdóttir Skoðun Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun Hagur hluthafanna alltaf og undantekningarlaust í forgangi Jón Kaldal Skoðun Að flokka hver vinnur og hver tapar Tryggvi Rúnar Brynjarsson Skoðun Orðhengilsháttur og lygar Elín Erna Steinarsdóttir Skoðun Samfélagið innan samfélagsins Sigríður Svanborgardóttir Skoðun Vonir um vopnahlé eins og hálmstrá Sveinn Rúnar Hauksson Skoðun Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson Skoðun Hvers vegna hatar SFS smábáta? Svarið tengist veiðigjöldum Kjartan Páll Sveinsson Skoðun „Oft er flagð undir fögru skinni“ Guðmunda G. Guðmundsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Að flokka hver vinnur og hver tapar Tryggvi Rúnar Brynjarsson skrifar Skoðun Hagur hluthafanna alltaf og undantekningarlaust í forgangi Jón Kaldal skrifar Skoðun Má berja blaðamenn? Sigríður Dögg Auðunsdóttir skrifar Skoðun Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir skrifar Skoðun Vonir um vopnahlé eins og hálmstrá Sveinn Rúnar Hauksson skrifar Skoðun Samfélagið innan samfélagsins Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Til hamingju Íslendingar með nýja Óperu Andri Björn Róbertsson skrifar Skoðun Hvers vegna hatar SFS smábáta? Svarið tengist veiðigjöldum Kjartan Páll Sveinsson skrifar Skoðun „Oft er flagð undir fögru skinni“ Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Orðhengilsháttur og lygar Elín Erna Steinarsdóttir skrifar Skoðun Fjögurra daga vinnuvika – nýr veruleiki? Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Ráðherra gengur fram án laga Svanur Guðmundsson skrifar Skoðun Hagkvæmur kostur utan friðlands Jóna Bjarnadóttir skrifar Skoðun Gagnsæi og inntak Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Sumargjöf Þórunn Sigurðardóttir skrifar Skoðun Hannað fyrir miklu stærri markaði Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Grafarvogur framtíðar verður til Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Málþófið um veiðigjöldin vekur miskunnsama Samverja Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun Menntastefna 2030 Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar Skoðun Ágætu fyrrum samstarfsaðilar á Þjóðminjasafni Íslands Uggi Jónsson skrifar Skoðun Ferðamannaþorpin - Náttúruvá Þóra B. Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson skrifar Skoðun Laxaharmleikur Jóhannes Sturlaugsson skrifar Skoðun Lýðræðið í skötulíki! Lilja Rafney Magnúsdóttir skrifar Skoðun Stærðfræðikennari sem kann ekki að reikna? (Og getur ekki lært það!) Brynjólfur Þorvarðsson skrifar Skoðun Íslendingar greiða sama hlutfall útgjalda í mat og Norðurlöndin Margrét Gísladóttir skrifar Skoðun Til varnar jafnlaunavottun Magnea Marinósdóttir skrifar Skoðun Heimaþjónusta og velferðartækni: Lykillinn að sjálfbæru heilbrigðiskerfi Auður Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Barnaræninginn Pútín Gunnar Hólmsteinn Ársælsson skrifar Skoðun Um þjóð og ríki Gauti Kristmannsson skrifar Sjá meira
Um þessar mundir er í sýningu á Stöð 2 fjórða serían af hinum frábæru mannlífsþáttum Lóu Pindar Aldísardóttur, Hvar er best að búa? Eins og margir aðrir hef ég notið þess að horfa á þessa þætti ekki einungis til að fá innsýn inn í daglegt líf í framandi löndum á borð við Marokkó eða Indónesíu, heldur til að sjá hversu fjölbreytt tilveran getur verið. Rauði þráðurinn í daglegu lífi viðmælenda er einmitt að hægt sé að skapa sér það líf sem maður vill. Tilveran þarf ekki að vera einhvern veginn, við getum einfaldað líf okkar og notið þess betur. Margir viðmælendur eru alsælir í sínu lífi og sannfæra man alveg að í þeirra nýja heimalandi sé best að búa. En hvað með á Íslandi, hvar er best að búa þar? Fyrir tæpu ári síðan flutti ég ásamt litlu fjölskyldunni minni á Siglufjörð. Siglufjörður á sér merkilega sögu, enda þekktur síldarbær. En eftir tímabil sem einkenndist af fólksflutningum úr firðinum hefur mikil uppbygging átt sér stað á svæðinu síðastliðinn áratug, bæði í ferðaþjónustu og í líftækni og má segja að bærinn sé í blóma á ný. Margir Siglfirðingar eru að snúa heim á ný eftir langdvöl í öðrum heimsálfum. Ég og maðurinn minn erum bæði fædd og uppalin á höfuðborgarsvæðinu og nánast allir okkar vinir og fjölskylda búsett þar. Það var merkilegt að þegar við tilkynntum áform okkar um að flytja út á land voru allir með spurningar: Hvers vegna? Hvar ætlið þið að vinna? Hvað ætlið þið að gera þar? Það er merkilegt að enginn spurði spurninga nokkrum árum áður þegar við fluttum til útlanda, það er orðinn sjálfsagður hluti af lífsreynslu fólks á þrítugsaldri. Það virðist meira stökk að flytja út á land frá höfuðborgarsvæðinu en af landi brott. Hugmyndin var reyndar ekki ný af nálinni. Hún kom fyrst upp sumarið 2019, þá komum við til Íslands í stutta heimsókn frá London þar sem við vorum búsett og störfuðum bæði. Við höfðum séð fyrir okkur að flytja á endanum aftur heim til Íslands, hér vildum við kaupa húsnæði og eignast börn. Höfuðborgin var þó ekki að heilla okkur, en hvað með að vera á sama landi og ættingjarnir og vinir, en í rólegra umhverfi, í betri tengslum við náttúruna? Stærsti höfuðverkurinn þegar við fórum að hugsa um þetta var vinnan, við sáum ekki fyrir okkur að geta auðveldlega fengið vinnu úti á landi sem hæfði okkar menntun og reynslu. En svo kom Covid, og einn fylgifiskur faraldursins var aukinn möguleiki á fjarvinnu. Eitt leiddi af öðru og við rákumst á fullkomið hús á Siglufirði, stað sem við vissum lítið um en heilluðumst alveg að þegar við sóttum hann heim. Eftir tæpt ár hér get ég ekki sagt annað en að bærinn hafi uppfyllt væntingar okkar. Eftir að hafa verið búsett saman í London og í uppvexti okkar m.a. í Danmörku og Frakklandi vildum við vera búsett á stað þar sem við þyrftum ekki að keyra út um allt. Hér er hægt að ganga hvert sem er og við enda götunnar tekur sveitavegur við. Siglufjörður er eiginlega hið fullkomna fimmtán mínútna hverfi, það er ekki lengri gangur en það í skrifstofuhúsnæðið okkar, í búðina, bakaríið, sundlaugina eða leikskólann. Það er eðli málsins samkvæmt minna um að vera hér en í Reykjavík og man getur leiðst, en það er líka eitthvað svo notalegt við rólegheitin; það er takmarkað hversu mikið er hægt að þeytast um bæinn á einum degi. Margir aðrir kostir fylgja lífinu hér, húsnæðisverð er lægra en á höfuðborgarsvæðinu og við gátum því keypt stærra húsnæði með gestaherbergi. Við söknum daglegra samskipta við fólkið okkar fyrir sunnan en líkt og þegar við bjuggum erlendis fáum við gæðastundir, nokkra daga í senn, á móti. Hér er líka betra ástand með leikskóla en í höfuðborginni, dóttir okkar byrjaði viku eftir eins árs afmælið í aðlögun. Áður en hún byrjaði vorum við búin að kynnast mörgum af starfsmönnum leikskólans og því voru þetta ekki ókunnugir sem tóku á móti dóttur okkar fyrsta leikskóladaginn hennar. Það eru að sjálfsögðu gallar við landsbyggðarlífið, þörf á betri vegum og göngum koma fyrst upp í hugann, aðgengi að þjónustu getur verið ábótavant, og veðurviðvaranir hafa sett strik í reikninginn í ferðaplönum okkar oftar en einu sinni. Engu að síður get ég ekki annað en mælt með því að borgarbúar prófi þetta. Þetta er í fyrsta sinn sem mér líður eins og ég sé raunverulega hluti af samfélagi. Því er þessi grein að einhverju leyti áskorun til Lóu Pindar, viltu ekki líka kanna hvar er besta að búa á Íslandi? Höfundur er íbúi á Siglufirði.
Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun
Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson Skoðun
Skoðun Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir skrifar
Skoðun Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson skrifar
Skoðun Stærðfræðikennari sem kann ekki að reikna? (Og getur ekki lært það!) Brynjólfur Þorvarðsson skrifar
Skoðun Íslendingar greiða sama hlutfall útgjalda í mat og Norðurlöndin Margrét Gísladóttir skrifar
Skoðun Heimaþjónusta og velferðartækni: Lykillinn að sjálfbæru heilbrigðiskerfi Auður Guðmundsdóttir skrifar
Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun
Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson Skoðun