Áhrif blóðgjafar á hryssur Arnþór Guðlaugsson skrifar 3. janúar 2022 08:01 Forveri Ísteka ehf., lyfjaheildsölufyrirtækið G. Ólafsson hf., hóf söfnun á blóði úr fylfullum hryssum á grundvelli rannsókna sem gerðar voru í lok 8. áratugar seinustu aldar og byrjun þess níunda. Þessar rannsóknir voru birtar árið 1982 og hafa verið endurteknar reglulega hjá Ísteka frá upphafi. Niðurstöður rannsóknanna á áhrifum blóðgjafanna á hryssur og folöld benda ekki til neinna neikvæðra áhrifa á heilsufar þeirra. Meðalþungi stóðhryssa á fyrsta þriðjungi meðgöngu er rúm 400 kg og er hlutfall blóðgjafarinnar því um 1,2% af líkamsþyngd. Birtar rannsóknir sýna að allur gangur er á því hversu mikið blóð er tekið úr hrossum og getur það verið allt frá 0,6% og upp í 2% af líkamsþyngd. Aðalatriðið er að kerfin séu undir góðri stjórn og eftirliti og að hryssum sem eru ekki hæfar til blóðgjafar séu teknar frá. Blóðleysi er fátíður fylgikvilli blóðgjafar meðal fylfullra hryssa hér á landi, jafnvel ekki meðal þeirra sem gefa blóð vikulega. Meðalgildi blóðrauða fyrir blóðtökurnar er um 13,3 g/dl. Þau lækka í fyrstu en breytast svo ekki frekar þótt blóð sé tekið vikulega í allt að 8 skipti á ári. Samkvæmt birtum niðurstöðum rannsókna er náttúrulegt bil blóðrauða í íslenskum hrossum frá 8,5 til 16,9 g/dl og meðalgildið um 12,6 g/dl. Frekari upplýsingar um blóðgjafirnar og áhrif þeirra á blóðmynd hryssanna má nálgast á heimasíðu Ísteka, isteka.is. Hross eru hlaupadýr með öfluga blóðmyndun. Birtar rannsóknir sýna að fylfullar hryssur eru einungis tvær vikur að vinna upp blóðrauðagildin eftir seinustu blóðgjöf, mun fyrr en í dæmi sem tekið hefur verið á þessum vettvangi um menn. Þetta á við óháð því hversu oft hryssa gefur blóð en blóðgildi hryssa haldast í jafnvægi óháð gjafafjölda. Ekki er gengið óhóflega á blóðbirgðir hryssanna og hröð endurheimt blóðrauðagilda sýnir að enginn skortur er á nauðsynlegum byggingaefnum og járnií fæði þeirra. Hryssur sem gefa blóð eru mikilvæg erfðaauðlind fyrir íslenska hestinn. Þær geyma fjölbreyttar og stundum sjaldgæfar litasamsetningar auk margra annarra eiginleika sem gætu tapast úr erfðamenginu nyti þeirra ekki við. Frjósemi blóðgjafarhryssa er meiri en annarra hrossa eða um 85% í öllu safni íslensku hryssanna sem nýttar eru til blóðtöku. Í öllum framleiðslukerfum í landbúnaði er fetaður vegur þess að halda jafnvægi á milli velferðar húsdýranna og framleiðslu þeirra. Fulleðlilegt er að ekki séu sömu mörk notuð fyrir húsdýr annars vegar og mannfólk hins vegar. Hundruð þúsunda blóðtaka úr íslenskum hryssum um áratugaskeið hafa ítrekað sýnt fram á að þrátt fyrir marktæka breytingu á blóðmynd hryssanna þekkjast vart klínísk einkenni. Kerfið er því í góðu jafnvægi og síst verra en önnur framleiðslukerfi í landbúnaði. Afföll í þessari búgrein eru mjög fátíð og hryssurnar lifa vel og lengi við góða heilsu. Markmiðin skýr en ekki endilega rökrétt Í umræðunni undanfarnar vikur um þetta efni hefur gætt ýmissa sleggjudóma og gagnrýnin verið um margt óvægin og ómálefnaleg, þar sem ekki er byggt á þekkingu heldur stýrðri túlkun á stuttum myndbrotum. Rétt er að taka skýrt fram að sum myndbrotanna sýndu vissulega skýlaus brot á kröfum Ísteka sem félagið brást tafarlaust við. Önnur eiga sér eðlilegar skýringar sem ekki er víst að allur almenningur átti sig á. Yfirlýst markmið hörðustu gagnrýnendanna er að afurðanýting allra dýra verði lögð af og að gæludýrin ein verði eftir í umsjá manna. Það er að mínu mati nöturleg framtíð og næringarsnauð. Afurðir dýra eru mikilvægar og hafa verið frá árdögum mannkyns. Velferð dýra sem gefa ríkulega af sér hefur stóraukist á seinustu árum og áratugum og vafalaust mun sú þróun halda áfram, öllum til góðs. Að lokum Samfélagsumræðan að undanförnu um málefni Ísteka hefur lagst þungt á marga sem tengjast starfseminni bæði beint og óbeint. Málefnið varðar ekki aðeins starfsfólk Ísteka, heldur einnig á annað hundrað fjölskyldur hrossabænda og dýralækna. Umræðan hefur sært marga og vakið skömm, ekki síst meðal þeirra sem vita að þeir hafa ekki gert neitt rangt. Ég hvet þá sem hafa orðið fyrir aðkasti með einum eða öðrum hætti á samfélagsmiðlum og í raunheimum að bugast ekki. Aðkastið lýsir best höfundum þess en ekki þeim sem fyrir verða. Með þessari vefgrein ásamt þeim fyrri sem ég hef ritað að undanförnu hér á Vísi hefur upplýsingum og fróðleik um starfsemi Ísteka verið komið á framfæri ásamt því sem misskilningur og rangfærslur um nýtingu blóðs íslenskra hryssa hafa verið leiðréttar. Félagið og forverar þess hafa framleitt frjósemislyf um áratugaskeið en aldrei hefur önnur eins gagnrýni átt sér stað gegn félaginu og undanfarnar vikur. Upphafið má eins og flestir vita rekja til tiltekinna og skýlausra frávika frá kröfum Ísteka sem fyrirtækið brást án tafar við. Í kjölfarið hefur fyrirtækið að auki hrint í framkvæmd víðtækri umbótaáætlun eins og fram kom í grein minni 19. desember hér á Vísi. Hún felur m.a. í sér aukna fræðslu til bænda með frekara námskeiðahaldi og verklegri þjálfun, fjölgun eftirlitsfólks með framkvæmd allra blóðgjafa sem þegar í stað verða stöðvaðar komi upp frávik. Þá er stefnt að myndavélaeftirliti auk þess sem hryssur verða eftirleiðis sérvaldar með tilliti til skapgerðar. Hryssur sem ekki henta verða teknar úr stóðinu. Það er allra hagur að hér eftir sem hingað til verði velferð dýra, manna og náttúru höfð að leiðarljósi í fjölbreyttum greinum íslensks landbúnaðar. Höfundur er framkvæmdastjóri Ísteka. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Blóðmerahald Arnþór Guðlaugsson Mest lesið Ég vildi óska þess að ég hefði hreinlega fengið krabbamein Íris Elfa Þorkelsdóttir Skoðun Kópavogsleiðinn Ragnar Þór Pétursson Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir Skoðun Loforðið sem borgarstjóri gleymdi Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun Er Akureyri að missa háskólann sinn? Aðalbjörn Jóhannsson Skoðun Fjárfestum í fyrsta bekk, frekar en fangelsum Hjördís Eva Þórðardóttir Skoðun Samstarf sem skilar raunverulegum loftslagsaðgerðum Nótt Thorberg Skoðun Lærum að lesa og reikna Jón Pétur Zimsen Skoðun Tíu staðreyndir um alvarlegustu kvenréttindakrísu heims Stella Samúelsdóttir Skoðun Kristrún, það er bannað að plata Snorri Másson Skoðun Skoðun Skoðun Vin í eyðimörkinni – almenningsbókasöfn borgarinnar Sanna Magdalena Mörtudóttir skrifar Skoðun Er Akureyri að missa háskólann sinn? Aðalbjörn Jóhannsson skrifar Skoðun Tíu staðreyndir um alvarlegustu kvenréttindakrísu heims Stella Samúelsdóttir skrifar Skoðun Ég vildi óska þess að ég hefði hreinlega fengið krabbamein Íris Elfa Þorkelsdóttir skrifar Skoðun Mestu aularnir í Vetrarbrautinni Kári Helgason skrifar Skoðun Fjárfestum í fyrsta bekk, frekar en fangelsum Hjördís Eva Þórðardóttir skrifar Skoðun Eftirlíking vitundar og hætturnar sem henni fylgja Þorsteinn Siglaugsson skrifar Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Gagnvirkni líkama og vitundar til heilbrigðis Þórdís Hólm Filipsdóttir skrifar Skoðun Nýjar lausnir í kennslu – gamlar hindranir Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Kópavogsleiðinn Ragnar Þór Pétursson skrifar Skoðun Samstarf sem skilar raunverulegum loftslagsaðgerðum Nótt Thorberg skrifar Skoðun Lærum að lesa og reikna Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Loforðið sem borgarstjóri gleymdi Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Kristrún, það er bannað að plata Snorri Másson skrifar Skoðun Öndunaræfingar í boði SFS Vala Árnadóttir skrifar Skoðun Öndum rólega – á meðan húsið brennur Magnús Magnússon skrifar Skoðun Umbylting ríkisfjármála á átta mánuðum Jóhann Páll Jóhannsson skrifar Skoðun Mestu aularnir í Vetrarbrautinni Kári Helgason skrifar Skoðun Átta atriði sem sýna fram á vanda hávaxtastefnunnar Halla Gunnarsdóttir skrifar Skoðun 50 þúsund nýir íbúar – Hvernig tryggjum við samheldni? Guðmundur Ari Sigurjónsson skrifar Skoðun Framtíð nemenda í fyrsta sæti í Kópavogi Ásdís Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Að setjast í fyrsta sinn á skólabekk Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Ferðalag úr fangelsi hugans Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Hraðahindranir fyrir strætó Sveinn Ólafsson skrifar Skoðun Íslenzkir sambandsríkissinnar Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Garðurinn okkar fyllist af illgresi Davíð Bergmann skrifar Skoðun Nýtt landsframlag – og hvað svo? Hrafnhildur Bragadóttir,Birna Sigrún Hallsdóttir skrifar Skoðun Fágætir dýrgripir í Vestmannaeyjum Gunnar Salvarsson skrifar Skoðun Gjaldskyldulandið Ísland - Viltu hafa bílastæðagjald við hverja lækjarsprænu? Hermann Helguson skrifar Sjá meira
Forveri Ísteka ehf., lyfjaheildsölufyrirtækið G. Ólafsson hf., hóf söfnun á blóði úr fylfullum hryssum á grundvelli rannsókna sem gerðar voru í lok 8. áratugar seinustu aldar og byrjun þess níunda. Þessar rannsóknir voru birtar árið 1982 og hafa verið endurteknar reglulega hjá Ísteka frá upphafi. Niðurstöður rannsóknanna á áhrifum blóðgjafanna á hryssur og folöld benda ekki til neinna neikvæðra áhrifa á heilsufar þeirra. Meðalþungi stóðhryssa á fyrsta þriðjungi meðgöngu er rúm 400 kg og er hlutfall blóðgjafarinnar því um 1,2% af líkamsþyngd. Birtar rannsóknir sýna að allur gangur er á því hversu mikið blóð er tekið úr hrossum og getur það verið allt frá 0,6% og upp í 2% af líkamsþyngd. Aðalatriðið er að kerfin séu undir góðri stjórn og eftirliti og að hryssum sem eru ekki hæfar til blóðgjafar séu teknar frá. Blóðleysi er fátíður fylgikvilli blóðgjafar meðal fylfullra hryssa hér á landi, jafnvel ekki meðal þeirra sem gefa blóð vikulega. Meðalgildi blóðrauða fyrir blóðtökurnar er um 13,3 g/dl. Þau lækka í fyrstu en breytast svo ekki frekar þótt blóð sé tekið vikulega í allt að 8 skipti á ári. Samkvæmt birtum niðurstöðum rannsókna er náttúrulegt bil blóðrauða í íslenskum hrossum frá 8,5 til 16,9 g/dl og meðalgildið um 12,6 g/dl. Frekari upplýsingar um blóðgjafirnar og áhrif þeirra á blóðmynd hryssanna má nálgast á heimasíðu Ísteka, isteka.is. Hross eru hlaupadýr með öfluga blóðmyndun. Birtar rannsóknir sýna að fylfullar hryssur eru einungis tvær vikur að vinna upp blóðrauðagildin eftir seinustu blóðgjöf, mun fyrr en í dæmi sem tekið hefur verið á þessum vettvangi um menn. Þetta á við óháð því hversu oft hryssa gefur blóð en blóðgildi hryssa haldast í jafnvægi óháð gjafafjölda. Ekki er gengið óhóflega á blóðbirgðir hryssanna og hröð endurheimt blóðrauðagilda sýnir að enginn skortur er á nauðsynlegum byggingaefnum og járnií fæði þeirra. Hryssur sem gefa blóð eru mikilvæg erfðaauðlind fyrir íslenska hestinn. Þær geyma fjölbreyttar og stundum sjaldgæfar litasamsetningar auk margra annarra eiginleika sem gætu tapast úr erfðamenginu nyti þeirra ekki við. Frjósemi blóðgjafarhryssa er meiri en annarra hrossa eða um 85% í öllu safni íslensku hryssanna sem nýttar eru til blóðtöku. Í öllum framleiðslukerfum í landbúnaði er fetaður vegur þess að halda jafnvægi á milli velferðar húsdýranna og framleiðslu þeirra. Fulleðlilegt er að ekki séu sömu mörk notuð fyrir húsdýr annars vegar og mannfólk hins vegar. Hundruð þúsunda blóðtaka úr íslenskum hryssum um áratugaskeið hafa ítrekað sýnt fram á að þrátt fyrir marktæka breytingu á blóðmynd hryssanna þekkjast vart klínísk einkenni. Kerfið er því í góðu jafnvægi og síst verra en önnur framleiðslukerfi í landbúnaði. Afföll í þessari búgrein eru mjög fátíð og hryssurnar lifa vel og lengi við góða heilsu. Markmiðin skýr en ekki endilega rökrétt Í umræðunni undanfarnar vikur um þetta efni hefur gætt ýmissa sleggjudóma og gagnrýnin verið um margt óvægin og ómálefnaleg, þar sem ekki er byggt á þekkingu heldur stýrðri túlkun á stuttum myndbrotum. Rétt er að taka skýrt fram að sum myndbrotanna sýndu vissulega skýlaus brot á kröfum Ísteka sem félagið brást tafarlaust við. Önnur eiga sér eðlilegar skýringar sem ekki er víst að allur almenningur átti sig á. Yfirlýst markmið hörðustu gagnrýnendanna er að afurðanýting allra dýra verði lögð af og að gæludýrin ein verði eftir í umsjá manna. Það er að mínu mati nöturleg framtíð og næringarsnauð. Afurðir dýra eru mikilvægar og hafa verið frá árdögum mannkyns. Velferð dýra sem gefa ríkulega af sér hefur stóraukist á seinustu árum og áratugum og vafalaust mun sú þróun halda áfram, öllum til góðs. Að lokum Samfélagsumræðan að undanförnu um málefni Ísteka hefur lagst þungt á marga sem tengjast starfseminni bæði beint og óbeint. Málefnið varðar ekki aðeins starfsfólk Ísteka, heldur einnig á annað hundrað fjölskyldur hrossabænda og dýralækna. Umræðan hefur sært marga og vakið skömm, ekki síst meðal þeirra sem vita að þeir hafa ekki gert neitt rangt. Ég hvet þá sem hafa orðið fyrir aðkasti með einum eða öðrum hætti á samfélagsmiðlum og í raunheimum að bugast ekki. Aðkastið lýsir best höfundum þess en ekki þeim sem fyrir verða. Með þessari vefgrein ásamt þeim fyrri sem ég hef ritað að undanförnu hér á Vísi hefur upplýsingum og fróðleik um starfsemi Ísteka verið komið á framfæri ásamt því sem misskilningur og rangfærslur um nýtingu blóðs íslenskra hryssa hafa verið leiðréttar. Félagið og forverar þess hafa framleitt frjósemislyf um áratugaskeið en aldrei hefur önnur eins gagnrýni átt sér stað gegn félaginu og undanfarnar vikur. Upphafið má eins og flestir vita rekja til tiltekinna og skýlausra frávika frá kröfum Ísteka sem fyrirtækið brást án tafar við. Í kjölfarið hefur fyrirtækið að auki hrint í framkvæmd víðtækri umbótaáætlun eins og fram kom í grein minni 19. desember hér á Vísi. Hún felur m.a. í sér aukna fræðslu til bænda með frekara námskeiðahaldi og verklegri þjálfun, fjölgun eftirlitsfólks með framkvæmd allra blóðgjafa sem þegar í stað verða stöðvaðar komi upp frávik. Þá er stefnt að myndavélaeftirliti auk þess sem hryssur verða eftirleiðis sérvaldar með tilliti til skapgerðar. Hryssur sem ekki henta verða teknar úr stóðinu. Það er allra hagur að hér eftir sem hingað til verði velferð dýra, manna og náttúru höfð að leiðarljósi í fjölbreyttum greinum íslensks landbúnaðar. Höfundur er framkvæmdastjóri Ísteka.
Skoðun Gjaldskyldulandið Ísland - Viltu hafa bílastæðagjald við hverja lækjarsprænu? Hermann Helguson skrifar