Á blóðslóð Sigríður Jónsdóttir skrifar 27. desember 2021 14:00 Fjölmiðlarnir, sem fara með fjórða valdið, eru komnir alvarlega út af sporinu. Undanfarið hafa þeir gerst ginningarfífl nokkurra lýðskrumara (Ingu Sæland og félaga) og öfgamanna (útlendra dýraverndarsamtaka og innlendra nettrölla). Þetta þríeyki telur sig hafa flett ofan af þjóðfélagsmeininu dýraníði, sem bændur beiti hross á 119 bæjum hringinn í kringum landið og fjölmiðlarnir hafa útvarpað þessum boðskap viðstöðulaust. Upphaf þessa máls var frumvarp til laga um bann við blóðmerahaldi sem Inga Sæland lagði fram til Alþingis í febrúar 2021. Frumvarpið var sett fram af mikilli vanþekkingu og þar voru flestar fullyrðingar rangar. Allmargar athugasemdir bárust þinginu, þar sem leitast var við að greina frá helstu staðreyndum varðandi blóðmerahald og blóðtöku. Eftir að nýtt þing var loksins sett í byrjun vetrar eftir langt hlé, vildi svo undarlega til að útlendu öfgasamtökin Animal Welfare Foundation (AWF) settu YouTube myndband í loftið, til þess gert að sýna hvernig bændur og dýralæknar níðast á blóðmerum á Íslandi. Þessi samtök dæla út nokkrum myndböndum í hverjum mánuði til að knýja starfsemi sína. Efnið er áróður gegn hvers kyns dýrahaldi ásamt því að auglýsa brjóstgæði samtakanna sjálfra. Tímasetning þessarar birtingar getur ekki verið tilviljun, því í kjölfarið stökk Inga Sæland aftur fram með frumvarp sitt fyrir hið nýja þing, nú með nýrri greinargerð. Hún grenjaði DÝRANÍÐ í öllum fjölmiðlum. Sönnunargagnið var YouTube myndband AWF. Fjölmiðlarnir tóku undir, hömpuðu ræmunni og kölluðu hana heimildarkvikmynd. Gagnrýnisleysið var algert. RÚV tók til dæmis drottningarviðtal við Árna Stefán Árnason, sem kallar sig dýraverndarlögfræðing en hann hafði komið fram í YouTube myndbandinu og farið þar með eintómt fleipur. Enginn virðist hafa horft almennilega á þessa mynd. Hún samanstendur einvörðungu af ólöglega fengnu myndefni og alvarlegum rangfærslum. Þeir sem þekkja til hrossarétta og blóðtöku geta séð að ekkert kemur fram á þessum myndskeiðum sem ekki á sér eðlilegar skýringar. Það hafði bara enginn fyrir því að athuga það. Allir sem töldu að málið gæti mögulega orðið vandræðalegt fyrir þá, gleyptu matreiðslu AWF og lýstu vandlætingu sinni á þessari illu meðferð á skepnum. Við sem eigum þessar merar, að ég tali nú ekki um þá sem voru svo ólánssamir að lenda í þessu myndbandi, vorum skilin eftir til að verða grýtt af lýðnum. Sá sem henti fyrsta steininum var helsti talsmaður fátækra á Íslandi, Inga Sæland, boðberi mildi og manngæsku. Ég hef verið við búskap allt mitt líf og stundað hefðbundnar búgreinar á íslenska vísu. Enga búgrein hef ég stundað sem hefur verið undir eins miklu eftirliti og blóðmerahaldið. Matvælastofnun hefur fylgst með blóðtökumerum í áratugi og alla tíð leitað að vísbendingum um að blóðgjöfin skaði þær eða komi niður á heilsu þeirra. Ef einhver merki um slíkt hefðu komið fram, hefði stofnunin örugglega bundið endi á þessa starfsemi fyrir löngu. En merarnar eru spakar, hraustar, frjósamar og lifa langa æfi við góða heilsu. Það er gaman að búa með þessar merar. Þær eru dásamlegur bústofn og samskiptin við þær eru innihaldsrík og gefandi. Þeir sem búa með blóðmerar eru ýmist bændur sem hafa stundað þetta lengi eða unga fólkið sem er að hefja sinn búskap í sveitum landsins. Það eru hreint ekki miklir möguleikar fyrir ungt fólk úti á landi nú um stundir. Atvinnumöguleikar eru litlir, kaupið er lágt og allar búgreinar búa við samdrátt og erfiðleika. Við sem búum í sveit eða smáþorpi á Íslandi í dag erum ekki nema um sex prósent af fjölda fólks í landinu. Ofan á það spáir Hagstofan 60% samdrætti í mannfjölda við landbúnað, fiskveiðar og skógrækt til ársins 2035. Þetta eru þrettán ár. Við erum að hverfa. Ástandið í þjóðfélaginu er undarlegt þessa dagana. Lýðurinn heimtar blóð og fjölmiðlarnir renna á lyktina. Eftir að AWF myndbandið fór í loftið hafa fréttastofurnar misst heyrn og sjón og málefnaleg umfjöllun um merabúskap ekki verið á dagskrá. Einhverjir miðlar hafa rifjað upp þær staðreyndir sem áður voru settar fram um málið, en það hefur verið gert í hæðnistón. Sönnunargagnið liggur nefnilega fyrir á YouTube. Það þarf ekki að skoða málið frekar. Ég tala héðan úr fámenninu, þar sem við reynum að vinna fyrir okkur við sveitabúskap. Þessi rógsherferð gegn okkur bændum er óþolandi. Við erum nídd niður, þekking okkar og fagmennska að engu höfð og vísvitandi reynt að hafa af okkur lífsviðurværið með lygum og blekkingum. Ég bið fjölmiðlafólk, sem fer með fjórða valdið í þessu þjóðfélagi, að staldra við og skoða málið. Hvað hafið þið gert og hvaða málstað eruð þið að þjóna? Höfundur er búfræðikandídat, náttúru- og umhverfisfræðingur, mannréttindafrömuður og smali. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Blóðmerahald Hestar Landbúnaður Athugið. Vísir hvetur lesendur til að skiptast á skoðunum. Allar athugasemdir eru á ábyrgð þeirra er þær rita. Lesendur skulu halda sig við málefnalega og hófstillta umræðu og áskilur Vísir sér rétt til að fjarlægja ummæli og/eða umræðu sem fer út fyrir þau mörk. Vísir mun loka á aðgang þeirra sem tjá sig ekki undir eigin nafni eða gerast ítrekað brotlegir við ofangreindar umgengnisreglur. Mest lesið Hver skipaði bankaráði Landsbankans að kaupa TM? Ásthildur Lóa Þórsdóttir Skoðun Ríkisreknar ofsóknir Sigurður Einarsson Skoðun Bréf til þjóðarinnar Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir Skoðun Saklausir menn í fangelsi Tinna Brynjólfsdóttir Skoðun Er þetta eðlilegt? Guðrún Árnadóttir,Guðrún Tara Sveinsdóttir,Hekla Kollmar,Þorgerður Jörundsdóttir Skoðun Vikan með Gísla Árný Björg Blandon Skoðun Markvissar aðgerðir munu skila árangri á húsnæðismarkaði Ágúst Bjarni Garðarsson Skoðun Skaðaminnkun, lækning, hroki og hleypidómar Guðbjörg Sveinsdóttir Skoðun Páskarnir - íhugunarhvatning Árni Stefán Árnason Skoðun Tónlist í gleði og sorg Sigurvin Lárus Jónsson Skoðun Skoðun Skoðun Foreldrar með börn í vímuefnaneyslu og úrræði Dagbjört Ósk Steindórsdóttir skrifar Skoðun Páskarnir - íhugunarhvatning Árni Stefán Árnason skrifar Skoðun Aukinn kraftur með hækkandi sól Bragi Bjarnason skrifar Skoðun Tilbrigðin um enda lífsins Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Tónlist í gleði og sorg Sigurvin Lárus Jónsson skrifar Skoðun Eftirliti með snyrtistofum ábótavant Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Markvissar aðgerðir munu skila árangri á húsnæðismarkaði Ágúst Bjarni Garðarsson skrifar Skoðun Bréf til þjóðarinnar Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Einokunarmjólk? Hilmar Vilberg Gylfason skrifar Skoðun Má þjóðin ráða? Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Formaður geðlækna illa áttaður? Vilhjálmur Hjálmarsson skrifar Skoðun Hver skipaði bankaráði Landsbankans að kaupa TM? Ásthildur Lóa Þórsdóttir skrifar Skoðun Að vera eða vera ekki í samkeppni við sjálfa sig Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Engin námslán fyrir fátækt fólk Gísli Laufeyjarson Höskuldsson skrifar Skoðun Er þetta eðlilegt? Guðrún Árnadóttir,Guðrún Tara Sveinsdóttir,Hekla Kollmar,Þorgerður Jörundsdóttir skrifar Skoðun Stjórnmálin koma okkur öllum við Arnar Freyr Sigurðsson skrifar Skoðun Um tímabær áform ráðherra og ótímabært frumhlaup Viðskiptaráðs Jóna Hlíf Halldórsdóttir skrifar Skoðun Fríar máltíðir grunnskólabarna - merkur samfélagslegur áfangi Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Heilbrigðisráðuneytið er með forystu Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Skaðaminnkun, lækning, hroki og hleypidómar Guðbjörg Sveinsdóttir skrifar Skoðun Fyrirgefðu mér mín kæra Harpa Sævar Helgi Lárusson skrifar Skoðun Vikan með Gísla Árný Björg Blandon skrifar Skoðun Furðulegar verðlækkanir á mörkuðum Baldur Thorlacius skrifar Skoðun Varanlegt vopnahlé og sjálfstæð Palestína Kristrún Frostadóttir skrifar Skoðun Með of mikil völd Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hvað ef það gýs nær höfuðborgarsvæðinu? Ingvi Gunnarsson,Sigrún Tómsdóttir,Hrefna Hallgrímsdóttir,Daði Hafþórsson skrifar Skoðun Er sniðugt að vera með tilgreinda séreign? Guðný Helga Lárusdóttir skrifar Skoðun Ekki þykjast ekki vita neitt Hjálmtýr Heiðdal skrifar Skoðun Athugasemdir við eignaumsýslu Landsbanka Íslands Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Framsókn stendur með bændum og neytendum Hópur þingmanna Framsóknar skrifar Sjá meira
Fjölmiðlarnir, sem fara með fjórða valdið, eru komnir alvarlega út af sporinu. Undanfarið hafa þeir gerst ginningarfífl nokkurra lýðskrumara (Ingu Sæland og félaga) og öfgamanna (útlendra dýraverndarsamtaka og innlendra nettrölla). Þetta þríeyki telur sig hafa flett ofan af þjóðfélagsmeininu dýraníði, sem bændur beiti hross á 119 bæjum hringinn í kringum landið og fjölmiðlarnir hafa útvarpað þessum boðskap viðstöðulaust. Upphaf þessa máls var frumvarp til laga um bann við blóðmerahaldi sem Inga Sæland lagði fram til Alþingis í febrúar 2021. Frumvarpið var sett fram af mikilli vanþekkingu og þar voru flestar fullyrðingar rangar. Allmargar athugasemdir bárust þinginu, þar sem leitast var við að greina frá helstu staðreyndum varðandi blóðmerahald og blóðtöku. Eftir að nýtt þing var loksins sett í byrjun vetrar eftir langt hlé, vildi svo undarlega til að útlendu öfgasamtökin Animal Welfare Foundation (AWF) settu YouTube myndband í loftið, til þess gert að sýna hvernig bændur og dýralæknar níðast á blóðmerum á Íslandi. Þessi samtök dæla út nokkrum myndböndum í hverjum mánuði til að knýja starfsemi sína. Efnið er áróður gegn hvers kyns dýrahaldi ásamt því að auglýsa brjóstgæði samtakanna sjálfra. Tímasetning þessarar birtingar getur ekki verið tilviljun, því í kjölfarið stökk Inga Sæland aftur fram með frumvarp sitt fyrir hið nýja þing, nú með nýrri greinargerð. Hún grenjaði DÝRANÍÐ í öllum fjölmiðlum. Sönnunargagnið var YouTube myndband AWF. Fjölmiðlarnir tóku undir, hömpuðu ræmunni og kölluðu hana heimildarkvikmynd. Gagnrýnisleysið var algert. RÚV tók til dæmis drottningarviðtal við Árna Stefán Árnason, sem kallar sig dýraverndarlögfræðing en hann hafði komið fram í YouTube myndbandinu og farið þar með eintómt fleipur. Enginn virðist hafa horft almennilega á þessa mynd. Hún samanstendur einvörðungu af ólöglega fengnu myndefni og alvarlegum rangfærslum. Þeir sem þekkja til hrossarétta og blóðtöku geta séð að ekkert kemur fram á þessum myndskeiðum sem ekki á sér eðlilegar skýringar. Það hafði bara enginn fyrir því að athuga það. Allir sem töldu að málið gæti mögulega orðið vandræðalegt fyrir þá, gleyptu matreiðslu AWF og lýstu vandlætingu sinni á þessari illu meðferð á skepnum. Við sem eigum þessar merar, að ég tali nú ekki um þá sem voru svo ólánssamir að lenda í þessu myndbandi, vorum skilin eftir til að verða grýtt af lýðnum. Sá sem henti fyrsta steininum var helsti talsmaður fátækra á Íslandi, Inga Sæland, boðberi mildi og manngæsku. Ég hef verið við búskap allt mitt líf og stundað hefðbundnar búgreinar á íslenska vísu. Enga búgrein hef ég stundað sem hefur verið undir eins miklu eftirliti og blóðmerahaldið. Matvælastofnun hefur fylgst með blóðtökumerum í áratugi og alla tíð leitað að vísbendingum um að blóðgjöfin skaði þær eða komi niður á heilsu þeirra. Ef einhver merki um slíkt hefðu komið fram, hefði stofnunin örugglega bundið endi á þessa starfsemi fyrir löngu. En merarnar eru spakar, hraustar, frjósamar og lifa langa æfi við góða heilsu. Það er gaman að búa með þessar merar. Þær eru dásamlegur bústofn og samskiptin við þær eru innihaldsrík og gefandi. Þeir sem búa með blóðmerar eru ýmist bændur sem hafa stundað þetta lengi eða unga fólkið sem er að hefja sinn búskap í sveitum landsins. Það eru hreint ekki miklir möguleikar fyrir ungt fólk úti á landi nú um stundir. Atvinnumöguleikar eru litlir, kaupið er lágt og allar búgreinar búa við samdrátt og erfiðleika. Við sem búum í sveit eða smáþorpi á Íslandi í dag erum ekki nema um sex prósent af fjölda fólks í landinu. Ofan á það spáir Hagstofan 60% samdrætti í mannfjölda við landbúnað, fiskveiðar og skógrækt til ársins 2035. Þetta eru þrettán ár. Við erum að hverfa. Ástandið í þjóðfélaginu er undarlegt þessa dagana. Lýðurinn heimtar blóð og fjölmiðlarnir renna á lyktina. Eftir að AWF myndbandið fór í loftið hafa fréttastofurnar misst heyrn og sjón og málefnaleg umfjöllun um merabúskap ekki verið á dagskrá. Einhverjir miðlar hafa rifjað upp þær staðreyndir sem áður voru settar fram um málið, en það hefur verið gert í hæðnistón. Sönnunargagnið liggur nefnilega fyrir á YouTube. Það þarf ekki að skoða málið frekar. Ég tala héðan úr fámenninu, þar sem við reynum að vinna fyrir okkur við sveitabúskap. Þessi rógsherferð gegn okkur bændum er óþolandi. Við erum nídd niður, þekking okkar og fagmennska að engu höfð og vísvitandi reynt að hafa af okkur lífsviðurværið með lygum og blekkingum. Ég bið fjölmiðlafólk, sem fer með fjórða valdið í þessu þjóðfélagi, að staldra við og skoða málið. Hvað hafið þið gert og hvaða málstað eruð þið að þjóna? Höfundur er búfræðikandídat, náttúru- og umhverfisfræðingur, mannréttindafrömuður og smali.
Er þetta eðlilegt? Guðrún Árnadóttir,Guðrún Tara Sveinsdóttir,Hekla Kollmar,Þorgerður Jörundsdóttir Skoðun
Skoðun Er þetta eðlilegt? Guðrún Árnadóttir,Guðrún Tara Sveinsdóttir,Hekla Kollmar,Þorgerður Jörundsdóttir skrifar
Skoðun Um tímabær áform ráðherra og ótímabært frumhlaup Viðskiptaráðs Jóna Hlíf Halldórsdóttir skrifar
Skoðun Fríar máltíðir grunnskólabarna - merkur samfélagslegur áfangi Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar
Skoðun Hvað ef það gýs nær höfuðborgarsvæðinu? Ingvi Gunnarsson,Sigrún Tómsdóttir,Hrefna Hallgrímsdóttir,Daði Hafþórsson skrifar
Er þetta eðlilegt? Guðrún Árnadóttir,Guðrún Tara Sveinsdóttir,Hekla Kollmar,Þorgerður Jörundsdóttir Skoðun